موبایل‌ها هرچقدر هم که هوشمند باشن قدیمی می‌شن. گاهی یک ترک کوچیک رو صفحه یا اصولا «کهنه شدن» باعث می‌شه بعضی از ما سراغ یک گوشی جدید بریم. گاهی هم هدیه‌ها یا حتی تکنولوژی‌های نو باعث می‌شن کهنه‌ها دل‌آزار بشن و گوشی‌هایی که هنوز هم می‌تونن دل یک نفر رو خوشحال کنن، به گوشه قفسه‌ها برن. من گروهی از این آدم‌ها رو می‌شناسم که گوشی‌های توی کشو و انبار و کمد ما می‌تونه حسابی .. نه فقط خوشحال که زندگی‌شون رو تغییر بده.
به این فکر کنین که خودتون اگر گوشی هوشمند نداشته باشین زندگی‌تون به چه شکلی با دیگرانی که چنین گوشی‌هایی دارن تفاوت می‌کنه. به یک خونه فکر کنین که توش راه‌های ارتباطی خیلی کمی هستی و یک گوشی قدیمی و یک سیم‌کارت ارزون می‌تونه زندگی اجتماعی و دسترسی شما به اطلاعات و ارتباطات رو از این رو به اون رو کنه.
حالا یادتون بیارین که آدم‌هایی هستن که سیصد هزار تومن براشون پول خیلی زیادی است و دقت کنین که کلی هم آدم داریم (از جمله من) که وقتی تکنولوژی قدیمی می‌شه حوصله فروختنش رو ندارن یا فکر می‌کنن این دیگه به درد کسی نمی‌خوره یا خودشون رو درگیر پیچیدگی «خلاص شدن از دست ابزار» نکردن و فقط ابزار رو یک جایی بایگانی کردن.
همه اینها رو که بذارین کنار هم پیشنهاد من واضحه:
اگر گوشی یا تبلت یا تکنولوژی مشابه دیگه‌ای دارین که خراب نیست و به شکل آبرومندی کار می کنه ولی شما دیگه بهش علاقه‌ای ندارین یا استفاده‌اش نمی‌کنین به jadijadi@gmail.com یک خبر بدین و من هماهنگ می‌کنم گوشی رو از شما می‌گیرم و به کسی می‌دم که این براش می‌تونه تحولی در روابط اجتماعی باشه و خبرش رو به شما می‌دم که کجا استفاده شده تا همه یک کم خوشحالتر باشیم.
معلومه که اگر من رو نمی‌شناسین یا اعتماد نمی‌کنین یا هر چی پیشنهاد هنوز سر جاشه:
اگر کسی رو می‌شناسین که منطقا باید ارتباطاتی مشابه من و شما داشته باشه ولی نداره چون به اندازه من و شما خوش شانس نبوده؛ تکنولوژی آبرومندی که بازنشسته کردین و نه می خواین بفروشین و نه استفاده می کنین رو بهش هدیه بدین.