اولین برنامه‌ای که من نوشتم و به بقیه دادم، یه بازیمانند بود در ژانر ماجرایی Point and Click که دو سه صفحه بیشتر نداشت و پسر خاله‌ام عکس‌هاش رو کشیده بود. خیلی هم دوستش داشتم، با ویژوال بیسیک. از اون بازی الان هیچ اثری نیست. همچنین از خیلی بازی‌های دیگه که بعد از اون اومدن و بازی‌های واقعی بودن. اواخر دهه هفتاد و اوائل دهه هشتاد بازی نویسی در ایران داشت پا می‌گرفت و بعضی شرکت‌ها واقعا از صفر بازی می‌نوشتن و بعضی شرکت‌ها هم بازی‌های خارجی رو دوبله می‌کردن و شرکت‌های پخش هم اونها رو روی سی دی می‌زدن و به بازار می‌دادن.
صنعت بازی در همه دنیا یکی از صنعت های فعال دنیای کامپیوتر بود و هست و باعث کلی از خلاقیت ها و نوآوری ها هم شده. اما توی ایران بخصوص با ورود دولت به بخش بازی سازی و تلاشش برای مهملی که بهش می گه فرهنگ سازی باعث شد عملا شرکت‌هایی زنده بمونن که بازی های مورد علاقه تخصیص دهنده بودجه رو می نوشتن و نه شرکت هایی که دنبال علاقمندی های بازار بودن. بعد هم سریعتر شدن اینترنت و دسترسی های بیشتر و در نتیجه با سوادتر شدن عمومی هم باعث شد که اکثر آدم ها بازی‌های خودشون رو دانلوپد کنن و دیگه شرکت های پخش هم حضورشون کم‌رنگ تر بشه.
این وسط اما کلی از اون بازی های نوشته شده و ترجمه شده غیب شدن و پیدا کردنشون در اینترنتی که تازه سریع و توانمند شده بود هم غیرممکن بوپد. اما خوشبختانه یک گروه از بچه‌های علاقمند جمع شدن و پایگاه حفظ، نشر و دانلود بازی‌های ایرانی و بازی‌های دوبله به فارسی؛ از جمله محصولات شرکت‌های نوین پندار، دارینوس، آرین، عصر بازی، سریرگیم و… رو راه انداختن که توش حدود ۱۲۰ بازی ایرانی و ۸۰۰ بازی دوبله شده جمع شده و قابل دریافت عنوان بازی فارسی جمع آوری شده و برای عموم هم قابل دسترسی است. گشت زدن توشون عالیه، بازی کردنشون احتمالا فان (من تست نکردم هنوز) و از اون مهمتر از چیزی دارین برای اضافه کردن، فوق العاده خواهد بود اگر بهشون بگین.