ظاهرا خوبه یک مطلب مستقل از اون مطلب پادکست هم در این مورد بنویسم و چی بهتر از یک ویدئو از مجموعه های مصرف کنید؟ مصرف کنید:
ویلیام نوئل توضیح می ده که چطوری اون و تیمش یک کتاب قدیمی رو با استفاده از یک شتاب دهنده ذره ای، در چهار سال ورق ورق کردن، تمیز کردن و با دقت بالا در نورهای مختلف اسکن کردن تا مردم بتونن به دست نوشته های ارشمیدس دسترسی داشته باشن. چون دانش چیزیه که باعث پیشرفت می شه.
در قسمت دوم این پست هم فقط یادآوری می کنم که کشوری هست که در سال ۲۰۱۲ توش هر کتابی که چاپ می شه رو باید بخش سانسور دولتی اول بخونه و بهش مجوز بده (و مثلا کتاب زندگی لینوس توروالدز برای اینکه شما بخونینش مناسب تشخیص داده نشده) و مستقل از این، انتشارات چشمه که یکی از بهترین انتشارات کشور است مجوزش ظاهرا لغو شده چون که کتاب هایی که برای سانسور می داده مناسب دادن برای سانسور نبودن (((: دقت کنین… بحث این نیست که کتاب بدون سانسور یا مثلا کتابی که من و شما می خوایم بخونیم ولی یکی دیگه نمی خواد ما بخونیم چاپ کرده ، بحث اینه که کتاب هایی که می فرستاده که سانسورچی بگه اجازه چاپ دارن یا نه از نظر سانسورچی بد بوده پس کلا … راستش من نمی فهمم (:
الان کمی تمرکز کردم فهمیدم! یک نفر به بقیه می گه که هر چیز خواستین فکر کنین رو اول من باید اوکی بدم و بعد اگر یک نفر خیلی اجازه بگیره که به فلان چیز می تونم فکر کنم و همه اش رد بشه ، نفر اول به این نتیجه می رسه که کلا بهتره این یارو رو از حق اجازه گرفتن برای سانسور هم محروم کنیم که اصلا به فکر کردن هم فکر نکنه. می دونم پیچیده است (: فدای سرمون… دنیا است دیگه. هر جاش یک خوبی هایی داره یک بدی هایی (: ویدئوی بالا رو مصرف کنین و لذت ببرین از ارزش کتاب برای بعضی جوامع (: