ماه: فوریه 2019

قبلا در مورد اسکریپت های به دست آوردن کریپتو کرنسی از سی پی بازدید کنندگان وب‌سایت‌ها گفته بودم. مثلا در مورد مشکل نبود قانون عدم استفاده از منابع سیستم بدون اطلاع صاحب سیستم که خب اصلی ترینشون هم مربوط می‌شه به سایت کوین هایو که به شما اجازه می ده رمزارز مونرو ماین کنید. در عمل این سایت به شما یک اسکریپت می ده که اگر کاری کنین که بقیه لودش کنن، اونها برای کیف پولی که شما گفتین،‌ پول می فرستن. پولی خیلی کوچیک. اما اگر این رو مثلا در یک سایت بسیار پر بازدید بذارین، درآمد قابل توجه خواهد شد. اتفاقی که بارها در ایران افتاد و صدای هیچ مرجع قانونی هم در نیومد.

ایده اصلی کوین هایو این بود که بتونه جایگزینی برای تبلیغات توی سایت‌ها بشه. اما ظاهرا بیشترین استفاده اش رو کسانی کردن که یواشکی اکسریپت رو به صفحه هایی اضافه می کردن و سعی می کردن از سی پی یوی مراجعین از همه جا بیخبر، کمی پول در بیارن.

اما حالا سایت کوین هایو توی وبلاگش اعلام کرده که از یک هفته دیگه یعنی از ۸ مارس ۲۰۱۹، کل فعالیت‌هاش رو متوقف خواهد کرد. اونها می‌گن فعالیتشون دیگه از نظر اقتصادی به صرفه نیست و با توجه به سقوط هش ریت به حدود ۵۰٪ بعد از هارد فورک مونرو و با در نظر گرفتن سقوط عمومی بازار رمزارزها و پایین اومدن حدود ۸۵٪ ارزش مونرو و آپدیت الگوریتم مونرو و … اونها ترجیح می دن از یک هفته دیگه کل فعالیت‌هاشون رو متوقف کنن و افرادی توش اعتبار دارن هم تا ۳۰ آوریل وقت دارن این اعتبار رو خارج کنن.

اگر در اسلو رانندگی کنین باید حواستون باشه: ماشین ها در مرکز شهر اجازه پارک در خیابون ندارن. این اتفاق وقتی افتاد که شهر تصمیم گرفت تمام پارکینگ های کنار خیابون رو حذف کنه و به جاشون مسیر دوچرخه، نیمکت برای نشستن و مسیرهایی برای عابران پیاده درست کنه تا قدم بزرگی برداشته باشه به سمت حذف خودرو از شهرش.

این تغییرات به همراه ممنوع شدن عبور خودروها از بعضی خیابون‌ها باعث شدن که عملا ماشینی در مرکز شهر نبینین و به جاش عابران پیاده یا دوچرخه سوار منظره شهر رو بسازن. این منظره متفاوت در کنار هوای پاک تر رو اضافه کنین به فضاهایی که قبلا ماشین ها اشغال کرده بودن و حالا می شه ازشون برای کارهای متفاوت مثل مکان های گپ و تجمع و تفریح استفاده کرد و احتمالا هوس می کنین تو مرکز اسلو قدم بزنین یا ساعت بیکاری تون رو خارج از خونه و با دوستاتون تو شهر بگذرونین.

این اتفاق ها در اسلو از احوالی ۱۹۷۰ شروع شدن و بعد با سرمایه گذاری زیاد روی حمل و نقل عمومی در ۱۹۸۰ ادامه پیدا کردن. البته هنوز هم چند جای پارک برای افراد با مشکلات حرکتی و شارژ خودروهای برقی موجود است اما خب شهر به وضوح داره از طراحی اولیه اش که مبتنی بر حرکت با خودرو بود فاصله می گیره. شکی نیست که این فاصله گرفتن نیازمند برنامه ریزی طولانی و گسترش حمل و نقل عمومی هم هست و تنها دوچرخه سواری مساله ای رو حل نمی کنه. از جمله سیستم اشتراک دوچرخه پیشرفته اوسلو، این اجازه رو به شهروندان داده که بتونن راحت با ترکیب کردن دوچرخه و حمل و نقل عمومی، سریعتر از هر خودرویی به مقصد برسن.

این رو مقایسه کنین با طراحی شهری ما که نه فقط مرکز که الان بخش عظیمی از شهر با دادن پول قابل استفاده است و ماشین چندانی رو کمتر نکرده بلکه فقط درآمد شهرداری رو بالاتر برده و سیستم حمل و نقل عمومی اش – حتی بعد از خط ویزه هایی که بعد از ۸۸ در مسیرهای اصلی شهر ساختن – تقریبا ناتوان از بر عهده گرفتن حمل و نقل عمومیه. در مورد دوچرخه هم نگرانی تهران اصولا سربالایی و سرپایینی بودنش نیست بلکه مشکل اصلی نبودن خطوط دوچرخه و قوانین حمایتی است و اولویت دادن به خودروها در مقابل انسان ها.

اگر در مورد دوچرخه اطلاعات بیشتری می خواین یا مثلا سوال هایی مثل اینکه «پس سربالایی چی می شه» یا «عرق کردن رو چیکار کنم» و «آخه تهران الوده است» و غیره دارین شاید کتاب راهنمای دوچرخه سواری شهری جواب هایی داشته باشه. حرف هیچ کس هم نیست که امروز باید خودرو ممنوع و دوچرخه اجباری بشه یا قراره در تهران کلا دوچرخه جای همه چیز رو بگیره (: حرف اینه که باید در برنامه ریزی به شیوه هایی که به شهرهایی سالمتر، شادتر، پاک تر و شهروندانی خندان تر و مرتبط تر به هم منجر می شه توجه بیشتری بشه. یادمون باشه که شهر و خیابان چیزی بیشتر از یک اجبار برای متصل کردن محل ها به همدیگه است، شهر باید بخشی از حیات اجتماعی باشه و نه یک اجبار در کنارش.

اخیرا یک توییت بامزه/گریه‌دار داشتیم. خلاصه اش این بود که احتمالا مسوولی می گفت در زمان ضرغامی کل آرشیو صدا و سیما دیجیتال شده و بعد احتمالا یک نفر اونها رو در مقابل پول به یک رسانه خارجی (احتمالا من و تو) فروخته. شاید جزییات رو اشتباه بگم ولی کلیت همین بود در نهایت.

این مساله اولا تایید کننده مطلب قبلی است: تنها چیزی امنه که تولید نشده، بخصوص در دنیای دیجیتال. اما مساله جدی تر از این حرف‌ها است. انگیزه اینکار منطقا مالی بوده و یک نفر به خاطر سود، چیزی که از نظر قانونی مال خودش نبوده رو تحویل کس دیگه داده. خیلی هم بده. ولی ماجرای اصلی یه چیز دیگه است: چیزی که با پول مردم تهیه شده باید متعلق به همه مردم باشه. این شامل پایان نامه های دانشگاهی، آمار جمع آوری شده در سرشماری ها، نتایج بررسی های دولتی و موارد مشابه می شه از جمله کل آرشیو و ویدئوهای ضبط شده در صدا و سیما در طول تاریخ.

با اینکه مبادله این آرشیو در مقابل پول، برای منفعت شخصی بوده ولی به این نگاه کنین که حداقل باعث شد کلی فیلم در مورد انقلاب دیده بشه که تا به حال دیده نشده بود. در واقع این اتفاق باعث شده انحصار صدا و سیما در روایت صحنه های انقلاب شکسته بشه. روایتی که هر سال و هر سال آدم ها و اتفاقات بیشتری ازش حذف می شن چون دیگه تو روایت رسمی جا نمی شن (: کاش این شکست انحصار در مورد اون فیلم ها، برای دیتاهای دیگه و رسانه ها و گروه‌های دیگه هم اتفاق می افتاد – بخصوص به روشی سیستماتیک و بدون نیاز به منفعت طلبی شخصی.

در بهترین حالت این می‌بود که دیتای تولید شده با پول مردم، در اختیار مردم باشه. چه با دسترسی عمومی با سیستمی دموکراتیک برای اداره این اطلاعات. حالت پایینتر اینه که آرشیو بعد از گذشت مثلا ۱۰ سال، برای دسترسی عموم باز بشه یا موارد مشابه ولی به هرحال مستقل از اینکه بهترین حالت چیه، باید بدونیم که چیزی که با پول مردم درست شده، باید در کنترل و خدمت مردم باشه.

ماجرا در دنیا خیلی پر سر و صدا بود ولی نمی دونم تو ایران چقدر پوشش داده شد. خلاصه اش اینه که جف بزوس موسس و مدیر آمازون، اخیرا یه پست در مدیوم نوشته و گفته براش یه اتفاق عجیب افتاده. البته اتفاق عجیب نیست و فقط برای اون اولین مورد از این شکل اتفاق بوده: یه پیشنهاد غیرقابل رد؛ یا حداقل پیشنهادی که نشنال انکویرر فکر می کرده غیرقابل رده: متوقف کردن تحقیقات در مقابل عدم انتشار عکس های خصوصی.

اینجا خیلی نمی خوام سراغ اصل ماجرا برم ولی خلاصه اش اینه که یک مجله زرد چند وقت پیش چند مسیج شخصی از جف بزوس منتشر می کنه. جف بزوس برای اینکه بفهمه این نشریه اطلاعات رو از کجا آورده، یک نفر رو استخدام می کنه و بعد از مدتی به نتایج جالبی می رسه. مثلا اینکه مدیر این نشریه زرد (پکر) روابط بسیار نزدیکی با ترامپ داره از جمله اینکه ظاهرا رفته با یکی که مدعی بوده با ترامپ رابطه جنسی داره مصاحبه کرده و بعد انحصار انتشار اون رو ازش خریده اما بعد کلا مطلب رو چاپ نکرده. به عبارت دیگه اول گفته «پول می دم تا اینها رو فقط به من بگی» و بعد گفته «مال خودمه دلم نمی خواد چاپش کنم». ترامپ هم به اندازه کافی هوای ایشون و مجله اش رو داشته و ظاهرا پادرمیونی هایی کرده برای اینکه سعودی ها در نشریه اش پول بیارن.

اما ماجرا وقتی جالب شده که ای ننشریه زرد چند میسج خصوصی از جف بزوس منتشر کرده و بعد جف بزوس به این نتایج رسیده و حالا پکر یه ایمیل به بزوس زده و گفته «ما ازت عکس های خاصی هم داریم. اگر می خوای منتشرشون نکنیم، تحقیقات رو همین الان متوقف کن». چه عکس هایی؟ چیزهایی مثل یک سلفی از بزوس برای یه زن خبرنگار وسط جلسه کاری. یا عکس بزوس در حموم با یک حوله یا عکس بدون بلوز بزوس که در جواب عکس با سینه باز همون خانمش براش فرستاده و توش دولش سفت شده و از زیر شلوار مشخصه. تهدید هم واضح بوده: آبروت رو با اینها می بریم مگر اینکه بیخیال تحقیقات در مورد رابطه ما و ترامپ و سعودی ها بشی.

حالا بذارین چند نکته رو بگم:

1. نشریه مدعی است حق داره این عکس ها رو منتشر کنه چون مدعی می شه که این چیزی است که سهام دارها باید بدونن.
2. واکنش بزوس بهترینه. اینجور تهدیدها تا وقتی کار میکنه که تهدیده. اگر الان یکی به من بگه «عکست تو پارتی رو منتشر می کنم ها»‌ یا «عکس رابطه جنسی ات رو به همه ایمیل می کنم» جواب درستم اینه که «خب با اینکار که داری تبلیغش می کنی (:» یا «خب؟» یا حتی بهتر از اون جواب سوکارنو رییس جمهور اندونزی به اف بی آی و کا.گ.ب. در مقابل تهدید انتشار ویدئوی جنسی اش بود که گفت «ایول یه نسخه هم برای خودم بفرستین لطفا»
3. شما بزوس هم که باشین رفتار طبیعی تون می تونه همین باشه که برای یک آدم دیگه عکس برهنه / نیمه برهنه بفرستین و بگیرین. آدم آدمه (:‌ این رو قبلا در ماجرای سبگیت ۲۰۱۴ هم دیده بودیم که مشهورترین هنرپیشه ها هم کارهای مشابهی می کنن.
4. و یادمون باشه هر چیزی که دیجیتال می شه و از اون بالاتر ار هر چیزی که از اینترنت می گذره رو باید با این ایده دیجیتال کنیم که «ممکنه کسی ببینه». چیزی که امنه چیزیه که تولید نشده‌ (:

و ایول به بزوس و عکس العمل خوبش و البته فراموش نکنیم که آمازون شرکتی است که داره بیشتر و بیشتر دنیا رو تحت کنترل خودش می گیره و سیستمی درست می کنه که همیشه همه زیر نظرش باشن ولی خب رییسش در این مورد خوب عمل کرده.

یکی از سوال های دائمی اینه که «از کجا شروع کنم» یا «تا اینجا اومدم حالا کجا برم». جواب این سوال نیاز به یک نقشه داره؛ یک نقشه راه!

شخصی به اسم کامران احمد روی گیت هاب یک نقشه راه خوب درست کرده که برای مهارت های فراند اند، بک اند و دواپس پیشنهادهای خوبی به شما می ده. با اینکه خیلی نیازی به ترجمه فارسی نیست، فکر کردم ترجمه این می تونه باعث بشه چند جمله ای هم خودم بهش اضافه کنم و نتیجه شده نقشه راه تبدیل شدن به یک متخصص خوب فرانت اند، بک اند یا دواپس روی گیت هاب.

این نمودارها هم شدیدا به درد تازه کارها می خورن و هم به درد کسانی که کلی تجربه دارن و الان می خوان پیش‌تر برن. امیدوارم توش چیزهایی پیدا کنین که که بهتون بگه قدم بعدی رو بهتره چیکار کنین.

برای دیدن عکسهای بزرگتر، روی عکسها کلیک کنید

منبع در گیت هاب

سلام دوستان. یکبار دیگه آخر سال شد و خوشحالم که سومین سال متوالی است که داریم نظر سنجی بزرگ وضعیت کار و زندگی خودمون رو برگزار می کنیم. این نظر سنجی طولانی است ولی امیدوارم بامزه هم باشه (:

در سال گذشته حدودا دو هزار نفر بهش جواب دادن و نتایج تجمیعی و البته ریز منتشر کردیم. اهمیت این نظر سنجی اینها است:

• کاملا مستقل از هر سازمان و شرکتی برگزار می شه
• خودمون برای خودمون برگزارش می کنیم و نتایجش صد در صد آزاده
• با برگزاری چند ساله اش، خواهیم تونست خیلی چیزها رو در مورد خودمون بفهمیم
• بهمون دید می ده که بقیه دوستامون چطوری کار می کنن
• و بهمون هدف می ده که چیکار کنیم احتمالا بهتره و چه فرصت هایی هست
• و البته ما رو با هم و جامعه مون آشنا می کنه

اینه که خیلی عالیه اگر امسال هم چند دقیقه ای وقت بذارین و با رفتن به http://bit.ly/irprogrammers یا لینک کاملش https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdntC_H6ySUvW9iQwn-cFmQCEb6vdX0e0MgIr7XscHeZXA31Q/viewform به سوال ها جواب بدین تا ببینیم با خودمون چند چندیم. احتمالا ترکیب نتایج با سال گذشته می تونه ایده خوبی به اکثر آدم ها بده سر حقوق باید چجوری چونه بزنن و چه تکنولوژی هایی رو باید یاد بگیرن.

برای دیدن نتایج سال گذشته به نتایج این سرچ نگاه کنید و بهترین مشارکت شما هم این خواهد بود که لینک و درخواست مشارکت در این نظر سنجی رو برای بقیه برنامه نویس ها بفرستین تا مخاطبین فقط محدود به خودمون نباشن و بچه هایی که تا حالا اسم جادی.نت رو هم نشنیدن هم توش شرکت کنن تا نتایج واقعی تر بشه.

برای شر کردن می تونین از این لینک ها استفاده کنید:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdntC_H6ySUvW9iQwn-cFmQCEb6vdX0e0MgIr7XscHeZXA31Q/viewform

http://bit.ly/irprogrammers

در نظر سنجی بزرگ برنامه نویسان و مدیر سیستم های ایران در سال ۹۷ با انتشار آزاد نتایج برای استفاده همگان شرکت کنید تا در مورد زنگدی خودمون بیشتر بدونیم و قدرت چونه زنی بهتری داشته باشیم.

این روزها خیلی چیزها به زمان خیلی خیلی دقیق نیاز دارن و به نظر ما کامپیوترها هم خیلی خیلی دقیقن. ولی نگهداری زمان برای اونها کار راحتی نیست، بخصوص که گاهی خاموش می شن و کلا از برق قطعن! توی این ویدئوی ۱۰ دقیقه ای نگاهی می کنیم به اینکه اینکار چطوری اتفاق می افته و تشویقتون می کنم به خوندن یا حداقل مرور پایه ای ترین داکیومنت های اینترنت یعنی RFCها که خیلی هم قشنگن.

ویدئو در یوتوب و آپارات

امروز یک رپوزیتوری دیدم که واقعا حیفه بهتون معرفی نکنم: kleampa/not-paid. بهتون این جاوااسکریپت رو می ده:

(function(){
    /* change these variables as you wish */
    var due_date = new Date('2017-02-27');
    var days_deadline = 60;
    /* stop changing here */
    
    var current_date = new Date();
    var utc1 = Date.UTC(due_date.getFullYear(), due_date.getMonth(), due_date.getDate());
    var utc2 = Date.UTC(current_date.getFullYear(), current_date.getMonth(), current_date.getDate());
    var days = Math.floor((utc2 - utc1) / (1000 * 60 * 60 * 24));
    
    if(days > 0) {
        var days_late = days_deadline-days;
        var opacity = (days_late*100/days_deadline)/100;
            opacity = (opacity < 0) ? 0 : opacity;
            opacity = (opacity > 1) ? 1 : opacity;
        if(opacity >= 0 && opacity <= 1) {
            document.getElementsByTagName("BODY")[0].style.opacity = opacity;
        }
        
    }
    
})()

که کافیه بعد از تنظیم دو تا متغیربالاییش به اسم not-paid.js ذخیرش کنین و تو بخش صداش بزنین. حالا یک میزان opacity به body اضافه می شه و هر روز که بگذره بیشتر می شه و سایت رو کم رنگ و کم رنگ تر می کنه تا بالاخره بعد از گذشتن مهلت مقرر (مثلا ۶۰ روز) سایت مشتری کاملا محو بشه (:

ایده از این خنده دار تر نمی‌شد واقعا. البته در مورد استفاده اش حواستون باشه چون ما قوانین خیلی درست و حسابی نداریم و کارهای خیلی خنده دار تر باعث به زندان رفته برنامه نویس هایی شده که فقط یک جایی تو برنامه نویسی اشتباه کرده بودن و کارفرمایی که پولشون رو نداده مدعی بوده که با اینکار بهش میلیون‌ها ضرر هم وارد اومده و قاضی هم که از این چیزها سر در نمیاورده،‌ رای رو به کارفرما داده.

اما خب... می تونین بخندین یا اگر سرویس رایگانی می دین ازش استفاده کنین (:

آپدیت ها

• عرفان در کامنت ها فورک خودش که تاریخ شمسی می پذیره رو گذاشته.
• سعید هم در ایمیل تذکر داده که «با توجه به ماده ۷۳۸ قانون در نظر داشته باش و هشدار بده که این کار به معنی ممانعت از دسترسی افراد مجاز به اطلاعاتشون هست! و این یعنی ۱ سال زندان و ۲ میلیون هم جریمه» است. منم تو متن تذکر دادم که این مطلب برای فان است و در قوانین ایران بهتره هیچ شوخی این شکلی نکنین. آدم هایی می شناسم که سر چیزهای خیلی خیلی کوچیکتر دردسرهای بسیار عجیبی متحمل شدن در قوانین عجیب ما