اسپم چیست و چگونه با آن بجنگیم

همین الان به ویکیپدیای فارسی اضافه کردم که اسپم چیه:



شما هم با یک کلیک
می‌توانید در ناامید کردن

اسپمرها سهیم شوید

اسپم به معنای پیامی الکترونیکی است که بدون درخواست گیرنده و برای افراد بی‌شمار فرستاده می‌شود. یکی از مشهورترین انواع اسپم هرزنامه است اما اسپم می‌تواند شامل اسپم در پیام‌رسان‌ها، اسپم در گروه‌های خبری یوزنت، اسپم در بخش نظرات وبلاگ‌ها و صفحات ویکی‌ و فروم‌های خبری و غیره هم بشود.

از نظر فنی، ارسال اسپم تقریبا بدون هزینه است و این مساله باعث شده شرکت‌های بازاریابی، به سمت آن حرکت کنند. از آن‌جایی که ارسال اسپم مشکل فنی چندانی ندارد، بیشتر و بیشتر شاهد افرادی هستیم که به سراغ فرستادن اسپم می‌روند و به همین دلیل کشورها در حال تصویب قوانینی برای مبارزه با این امر هستند.

کسانی که اسپم می‌فرستند را اصطلاحا اسپمر می‌نامند.

همه ما این اسپم‌های لعنتی رو دیده‌ام. یکی مجله‌اش رو می‌فرسته. یکی بدون اینکه من خواسته باشم مطالب جدید وبلاگش رو می‌فرسته، یکی گروه خبری درست کرده و بدون درخواست من برام عکس بچه و عروس و گربه و انواع چیزهای خزن (چیز خز خفن) می‌فرسته و .. سرویس دهنده‌های ایمیل (مثل گوگل و یاهو و ..) با یکسری الگوریتم جالب، این اسپم‌ها رو تشخیص می‌دهند و اتوماتیک به شاخه Bulk می‌فرستن ولی به هرحال گاهی این ایمیل‌های ناخواسته از فیلترهای اسپم رد می‌شوند و به دست ما می‌رسند؛ بخصوص فارسی‌ها.

بهترین روش برای مبارزه با این‌ها، چغلی(؟) مثبت است. کافیه مواردی که بدون درخواست شما و برای افراد زیاد فرستاده می‌شوند رو تیک بزنید و دگمه Report Spam رو فشار بدهید:


با اینکار گوگل از این به بعد ایمیل‌های این گروه رو برای من اسپم تشخیص می‌ده. جالبه که اگر چندین نفر دیگه هم اسپم بودن این ایمیل رو به گوگل اطلاع بدهند گوگل کم کم کل ایمیل‌های این آدم رو اسپم تشخیص می‌ده و همه از دستش راحت می شن (:

پ.ن. من هیچ وقت عضو eternal king یا هیچ گروه مشابه دیگه‌ای نشده‌ام (: هیچ وقت هم از هیچ کسی نخواستم که هر وقت آپ شد، بهم اطلاع بده (:

پ.ن. یک تحقیق ساده می‌تونه نشون بده که درصد بالایی از اسپم‌ها با اسم‌های دخترونه ارسال می‌شن. احتمالا برای اینکه احتمال خونده شدنشون بالا بره (:

چگونه یک شمارنده معکوس بسازید

سیستم عاملی که من ازش استفاده می‌کنم گنو/لینوکس با طعم اوبونتو است. هسته اصلی این سیستم عامل لینوکس است، بسیاری از برنامه‌های مهم اون محصول پروژه گنو و گروهی که اینها رو دور هم چیدن، اسم این ترکیب خاص رو گذاشتن اوبونتو. دقیقا 2007-10-18 00:00:00 GMT+00:00 دیگه، نسخه جدید این سیستم عامل (یعنی ۷.۱ مشهور به « میمون شکمو شجاع ») بیرون می یاد و بدون خواستن پول یا هدر دادن وقت، از همون لحظه شروع می شه به دانلود شدن روی کامپیوتر من و یکهو بهم پیام می ده: به میمون شجاع خوش اومدی. لذت بخشه نه؟

لینوکس من فارسی است، به اینترنت وصل می شه، آفیس داره و فایل‌های ویندوز رو باز می‌کنه، لازم نیست هی ری‌استارتش کنم، ویروس و کرم و خزه نمی‌گیره و کلی ابزار قدرتمند داره و همین‌ها باعث شده بین هکرها و گیک‌ها بسیار محبوب باشه.

بگذریم. من تصمیم گرفتم یک شمارنده بذارم اون بالا که زمان باقی مونده رو بشمره. در حرکت اول نگاهی به خود سایت اوبونتو انداختم چون این حمایت بخشی از فرهنگ همه لینوکسی ها است. خودش این کد رو پیشنهاد داده:

شکی نیست که قشنگه ولی برای اون بالا خیلی بزرگه. پس رفتم سراغ وب و سرچ و در نهایت رسیدم به این صفحه در مورد گذاشتن یک شمارنده معکوس در صفحه. اونجا می گه که اول باید این اسکریپت رو دانلود کنید و در ریشه سایت ذخیره کنید. بعد چیزی شبیه به این رو بذارید در قسمت HEAD (بخش ADDRESE_SITE رو درست کنید):

و اون وقت کافیه هر جایی که می‌خواستید شمارنده دیده بشه بنویسید:

و خب صد البته می تونید تاریخ رو بذارید هر چیزی که دوست دارید (: به صفحه ای که در بالا گفتم مراجعه کنید برای اطلاعات بیشتر و تنظیمات بامزه تر و نمایش به شکل گرافیکی تر و این حرفها.

آیا ویندوز شما بدون اجازه به وب سایتی وصل شده؟

بعضی‌ها نگران کند شدن ویندوز هستند و بعضی‌ها نگران خلوت و حریم‌ شخصی‌شان. اینجا یک راه سریع و کوتاه به شما معرفی می‌کنم که بتوانید بررسی کنید که آیا ویندوز، بدون اجازه شما به وب‌سایتی متصل می‌شود یا نه.

این روش از یک پنجره داس و دستور netstat استفاده می‌کند.

 در جعبه RUN از منوی ویندوز، دستور cmd را اجرا کنید که به شما یک پنجره فرمان داس خواهد داد.

 دستور
netstat -b 5 > activity.txt
را وارد کنید و بعد از دو سه دقیقه با فشردن ctrl+c فعالیت آن را متوقف کنید.

 برای دیدن فعالیت‌های ویندوز در این مدت، تایپ کنید activity.txt تا این فایل در notepad یا ویرایشگر متن مورد نظر شما باز شود.

 فایل را بررسی کنید (:


این فایل حاوی کل فعالیت‌های برنامه‌هایی خواهد بود که در مدت آن دو دقیقه تلاش کرده‌اند به اینترنت وصل شوند. در عین حال می‌توانید ببینید که کدام برنامه‌ها به کدام سایت‌ها متصل شده‌اند. این لوگ فایل‌ها نه فقط فعالیت مرورگرها (مثلا iexplorer.exe یا firefox.exe) که فعالیت پیام رسان‌ها و هر برنامه دیگری که از اینترنت استفاده کند را هم نشان می‌دهند.

به فایل نگاه کنید و فهرست برنامه‌هایی که بدون اطلاع شما و علی‌رغم میل شما به اینترنت وصل می‌شوند یا به سایت‌های مختلف دسترسی پیدا می‌کنند را پیدا کنید. حالا می‌توانید با رفتن به Task Manager آن‌ها را متوقف کنید.

فراموش نکنید که کامپیوتر شما فقط و فقط با اجازه شما حق دارد اطلاعات را جابجا کند.

منبع: Is Your Computer Connecting To Websites Without Your Knowledge

چجوری از فیلتر گوگل و جیمیل رد بشیم

جدید: فعلا متوجه این اشتباه ابلهانه شدن و فعلا گوگل بازه (:

به نظرم موضوع جالبی برای شرط بندی و حدس و گمان است: فیلتر جیمیل و گوگل و بلاگفا اشتباه یک ابله است یا تصمیم یک ابله.

اما هر کدام که باشه، فعلا بعضی دوستان نمی تونن سرچ کنن (بدونن) و حتی ایمیلهاشون رو بخونن. برای رد شدن از این سه فیل ترسو، این کارها رو بکنید.

 گوگل: به سایت Google.co.uk بروید.

 جیمیل: اون S دوست داشتنی رو به http اضافه کنید: httpS://gmail.com

 بلاگفا: یک راه استفاده از پسوند .ir است ولی‌ با اینکه مسوولینش رو دوست دارم و سرویسشون خیلی به ایران خدمت کرده، اگر وبلاگتون رو دوست دارید، به وردپرس سوییچ کنید. هم قرص و محکم تر است و هم اون S دوست داشتنی رو داره. درباره سوییچ بعدا بیشتر می نویسم.

کتاب «جنگجوی شبکه»: راهنماهای کسب مدرک را فراموش کنید

به نقل از اسلش دات

مدرک های مقدماتی شرکت هایی مثل سیسکو (مدرک CCNA) این روزها مثل نقل و نبات در دست همه هستند و حتی آدم های دارای «مدرکی» که هیچ درکی از شبکه و کامپیوتر ندارند ولی با افتخار مدرکشان را به رخ این و آن می کشند، مایه خنده هستند. این جریان با مجموعه کتاب های آمادگی امتحان سیسکو بدتر هم شده است. به عبارت دیگر شما می توانید بدون دیدن حتی یکبار روتر سیسکو و بدون زدن حتی یک دستور،‌ یک سری کتاب آمادگی کنکور سیسکو بخرید و بعد از دو ماه در امتحان قبول شوید و «مدرک» بگیرید.


کتاب «جنگجوی شبکه» یا Network Warrior درست نقطه مقابل این سیستم است. عنوان فرعی این کتاب می گوید «هر چیزی که لازم دارید بدانید ولی در امتحان سیسکو از شما پرسیده نمی شود».

این کتاب خیلی چیزها را پوشش می دهد. از معماری ۶۵۰۰ گرفته تا لایه های ۸ و ۹ OSI (که عبارت هستند از سیاست و پول)، این کتاب کتاب خوبی است.

نویسنده Gary A. Donahue
تعداد صفحه ۵۹۸
ناشر O’Reilly
ISBN 9780596101510
خلاصه همه چیزهایی که لازم است برای گرداندن یک شبکه سیسکو بدانید

کتاب،‌ حوزه هایی را پوشش می دهد که سیسکو دقیق شرحشان نداده، مثلا QoS و به روز رسانی بعضی ماجول ها در خانواده ۶۵۰۰. را. در عین حال بحث هایی هم در این مورد دارد که مقاهیم قدیمی شبکه چه کمبودهایی در کارهای شبکه های امروزی به وجود می آورند.

روتینگ و سوییچینگ حدود یک سوم اول کتاب را تشکیل می دهند. بخش عمده دیگر کتاب مربوط به Etherchannel و STP است. همچنین این کتاب به شیوه های فنی پیدا کردن لوپ های لایه ۲ می پردازد.

آخرین بخش مرتبط با امتحان های سیسکو، بخشی است که دستورات CatOS را موضوع قرار داده (در مقابل اینکه سیسکو فقط از IOS حرف می زند).

بخش سوم کتاب، درباره سوییچینگ چند لایه است که روی ۶۵۰۰ و ۳۷۵۰ عمل می کند.

احتمالا جذاب ترین بخش، بخش ۴ است که درباره مخابرات صحبت می کند. این بخش در این باره صحبت می کند که صنعت مخابرات چگونه کار می کند، افراد حاضر در آن باید چکار کنند و حتی چگونه با زبان فنی صحبت کنند. این بخش به شما می گوید که عملا کارهای شبکه چطور می گذرد و چگونه باید قطعات مورد نظر را سفارش دهید و عیب یابی کنید.

این کتاب، کتابی عالی است برای کسانی که می خواهند وارد این صنعت شوند، چه CCNA داشته باشند و چه نداشته باشند. این کتاب بحث عملی می کند و یک کتاب درسی درباره مفاهیم نیست. حتی کسانی که چند سالی در این بخش کار کرده اند نیز از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

توضیح واضحات: منظور این نیست که CCNA بد است یا هر کس CCNA دارد بی سواد است (: من همون رو هم ندارم. منظور معرفی یک کتاب جدید است که خلاء های CCNA را پر می کند

رعایت حریم خصوصی بلاگ های شخصی در بلاگر

بعضی از ما از بلاگر و وبلاگ‌های خصوصی اش به عنوان مکانی برای ارتباط خصوصی با گروهی از دوستان استفاده می کنیم. کاربرد خوبیه و مشکلی هم نداره (: عملا مثل یک گروه ایمیلی می مونه که هر کس هر چیزی می نویسه بقیه می تونن بخونن.

اینها یک جور جمع های خصوصی هستند که منطقا نمی خواهیم بقیه مطالبش رو ببینند. درست مثل پرده‌ای که پشت پنجره می کشیم تا هر کسی از توی کوچه رد می شد، توی خونه رو نگاه نکنه.

حالا مشکل کجا است ؟ من یک وبلاگ شخصی دارم و یک وبلاگ خصوصی و دو سه وبلاگ خصوصی دیگه هم عضو هستم و در یک وبلاگ گروهی هم می نویسم. اگر کسی روی صفحه پروفایل بلاگر من بره، چیزی شبیه به این می بینه (عکس رو خودم ساختم تا از پروفایل کسی برنداشته باشم – اسم وبلاگ ها و افراد تخیلی هستند):


و همونطور که می بینید اولا کاملا نشون می ده که این فرد عضو کدام وبلاگ ها است (مثلا وبلاگ بربری رو کسی قبلا نمی دونسته اما حالا می دونن که این آقا به همراه جادی و سحر و مینا و مانی و علیبیگی عضو گروهی هستند که به بربری ربطی داره!

همچنین دیده می شه که سینا و جادی و لیلا و علی و مراد و حسن و جولاندن (بازیگر فیلم پزشک دهکده) هم یک وبلاگ غیرقابل خوندن برای بقیه دارند.

اینها اطلاعات مخفی نیستند ولی شاید من و شما دوست نداشته باشیم کسی ببینه با چه کسانی و چند تا وبلاگ خصوصی داریم. در صورتی که علاقمند هستید وبلاگی به این شکل باشه و جایی دیده نشه، کافیه به بخش تنظیمات (settings) بروید و گزینه Add your blog to our listing رو برای وبلاگ مورد نظر No انتخاب کنید:


حالا همه چیز حل است و اگر کسی به پروفایل کسی که عضو این وبلاگ است نگاه کنه،‌ نام این وبلاگ و اعضای اون رو نمی بینه.

«کمک! دوست پسرم تنها کسیه که وبلاگم رو می خونه!»

این مشکل خیلی از وبلاگ ها و وبلاگنویس ها است که کسی جز خودشون، دوست دخترشون یا دوست پسرشون و یکی دو نفر دیگه، هیچ خواننده ای ندارند. این مشکل قابل حل است. نگران نباشید. اگر علاقمند هستید وبلاگتون به جز خودتون، خانواده، دوستان و همکاران خواننده داشته باشه، به خواندن ادامه بدهید.

قبل از اینکه شروع کنیمیک راز کوچک هست که همین حالا باید بدانید: مهم نیست چند خواننده داشته باشید و وبلاگتان چقدر بزرگ باشد، همیشه یک «مرحله بعدی» هست که که می توانید به آن امیدوار باشید.

چگونه از مرحله ای که هستید، فراتر بروید ؟ (مستقل از اینکه در چه مرحله ای هستید)

۱. برای ترافیک بالا، برنامه ریزی کنید اگر خودتان فکر می کنید که چیز جالبی نمی نویسید، احتمالا دیگران هم با شما هم عقیده هستند. در این حالت شاید بهتر باشد فکرهای پایه ای تری بکنید و اصولا به دنبال این باشید که از وبلاگ دنبال چه چیزی هستید. ولی اگر احساس می کنید که چیز جالبی می نویسید ولی بازدید کننده کافی ندارید، سوالات زیر را از خود بپرسید.

بازدید کنندگان احتمالی شما کجا هستند؟
در ایران در هر لحظه احتمالا چند ده هزار نفر مشغول گشت زنی در اینترنت هستند. درصدی از آن ها به موضوعی که شما درباره اش می نویسید علاقمندند و احتمالا به دنبال آن در حال جستجو هستند. در این شکی نیست. ولی چرا وبلاگ شما خالی است؟

این خوانندگان احتمالی کجا هستند؟

هیچ کس نمی تواند جواب دقیق این سوال را بداند ولی احتمال های زیادی وجود دارد:

 فروم ها: فروم ها هیچ وقت چندان زیبا یا جذاب نیستند ولی معمولا حرفه ای ها در آنجا به دنبال جواب های خود هستند. اگر فرومی وجود دارد که موضوع مورد بحث شما در آن جا در جریان است، احتمال بیشتری دارد که افراد جذب آن شوند تا وبلاگ تک نفره شما. مگر اینکه شما واقعا خوب بنویسید.

 سایت های اجتماعی – چیزهایی مثل دیگ، خوشمزه و بالاترین و یوتوب. فیلم های سخنرانی رییس جمهور همیشه جذاب است ولی اگر شما همیشه درباره وضعیت مدرسه می نوشتید و حالا برای جذب خواننده، تصمیم می گیرید سخنرانی رییس جمهور را هم در سایتتان بگذارید. منطقا این سخنرانی بیننده های زیادی دارد ولی مخاطبان احتمالی، هیچ وقت برای دیدن آن به سایت شما نخواهند آمد بلکه در یوتوب به دنبال آن خواهند گشت.

 وبلاگهای بزرگتر – به احتمال زیاد در حال حاضر یک وبلاگ بزرگتر هست که درباره همین موضوعی که شما می نویسید، می نویسد. خوانندگان شما احتمالا آنجا هستند.

 سایت های بزرگتر – گاهی هم سایتی هست که موضوع مورد نظر را بسیار وسیع تر و بزرگتر پوشش می دهد.

همانطور که می بینید، کشف اینکه خوانندگان شما دقیقا کجا هستند خیلی هم ساده نیست ولی خوبی جریان این است که اگر دنبال شان بگردید، راحت پیدایشان می کنید چون اگر همه به آنجا می روند، منطقا جاهای مشهوری هستند.

این سایت ها و وبلاگها معمولا علاقمند به شکلی از رابطه با شما هستند، [به شرطی که] شما هم چیزی به آن ها بدهید. دقت کنید که «چیزی» به این معناها نیست:

 یک ایمیل که در آن التماس لینک می کنید.

 چرت و پرت نوشتن در بخش کامنت آن سایت ها

 دستکاری در سایتشان به شکلی که خوانندگان مجبور شوند به سایت شما بیایند

برای اینکه آن ها برای شما خواننده بفرستند، بهتر است کاری کنید که در مقابل اینکار ارزش سایت آن ها هم بالا برود. برای این کار…

 برای شان مطالب خوب بفرستید و بگذارید آن را در سایتشان منتشر کنند

 کامنت و نظرات خوبی بگذارید که ارزش مباحث مطرح شده را بالا ببرد

 اگر از نظر قانونی مشکلی ندارد، در فروم ها مشارکت کنید و زیر مطالبتان را امضایی کنید که دعوت کننده باشد

 به آن ها لینک های خوبی بدهید، حتی اگر جواب نگیرید

 سعی کنید نویسند های اصلی را بشناسید و از آن ها برای کمک هایی که به شما می کنند تشکر کنید

بعد از مدتی (و مدتی شاید طولانی) می بینید که مشارکت شما در سایت های دیگر، عملا برابر جذب خواننده برای شما است.

۲. یکی یکی خواننده هایتان را افزایش دهید
خواننده داشتن ساده نیست. سعی نکنید با نوشتن یک چیز خاص یا یک لینک بخصوص یا گذاشتن یک آبروریزی سکسی در سایتتان، یک شبه خواننده ها را افزایش دهید. این خواننده ها شاید در یک روز به چند هزار برسند ولی هرگز به سایت شما بر نخواهند گشت. حوصله داشته باشید و یکی یکی خواننده هایتان را زیاد کنید. هیچ وقت خوانندگان سایتتان را فراموش نکنید و همیشه مطلب بنویسید.

گوگل و موتورهای جستجوی دیگر بسیار مهم هستند چون میلیون ها نفر با استفاده از آن ها به سایت هایی که احتمالا به دنبالشان می گردند هدایت می شوند. از روش های بالا بردن رتبه قانونی استفاده کنید تا بیشتر و بیشتر خواننده پیدا کنید: بهترین روش قانونی هم نوشتن مطالب خوب، دائمی و لینک دادن به دیگران است.

دوستان کوچکتر را فراموش نکنید اگر شما فقط ده خواننده داشته باشید که هر کدام ماهی دو خواننده جدید به سایت شما معرفی کنند، بعد از دوازده ماه حدود چهل هزار خواننده خواهید داشت. شاید همه دنبال گرفتن یک لینک از یک سایت بزرگ باشند ولی تعداد زیادی لینک از کلی سایت کوچک هم به همانقدر کارا است و حتی دائمی تر. حتی اگر بزرگ هستید، به تازه کارها لینک های خوب بدهید. توجه کنید که با دادن لینک بی معنی یا با لینک دادن به سایت های نامرتبط، ممکن است خواننده های خود را از دست بدهید. بهترین توصیه این است که موقع لینک دادن به کیفیت دقت کنید نه به کمیت.

منبع اصلی: http://chitika.com/blog/?p=184 نوشته دارن روز

شبکه بی سیم روی لپ تاپ لینوکسی

اشاره:‌ اینها رو می نویسم تا اگر یک نفر دیگه دنبالشون گشت، پیداشون کنه ! لینوکس یک سیستم عامل جمعی مبتنی بر مشارکت است پس اگر آزادی را می خواهیم باید مشارکت کنیم.

من یک لپ تاپ vaio s580 یا همون vaio s5 دارم که روش فدورا پنج نصب است. بعد از مدت ها امروز تصمیم گرفتم شبکه بی سیم ام رو هم راه بندازم تا اگر یکهو رفتیم جایی که شبکه بی سیم داشت بتونیم استفاده کنیم (شاید یک هفته برم خارج رو بگردم ببینم چه خبره توی این خارج!).

کارت wireless من وقتی که با root دستور lspci رو می زنم به عنوان Intel Corporation PRO/Wireless 2915ABG MiniPCI Adapter نشون داده می شه. پس کرنل کارت wifi رو شناخته. مثل اینکه fedora 4 به بعد همه این کارت ها رو تحت عنوان lpw2200 می شناسه. آفرین !

حالا دگمه wifi رو روشن می کنم و به Add/Remove software می رم و دنبال lpw2200 می گردم چون می دانم که علاوه بر درایور باید firmwire رو هم نصب کنم. این جریان به برنامه اضافه می شه. یک بار کامپیوتر رو restart می کنم تا مطمئن باشم همه چیز سر جای خودشه (احتمالا اگر سواد کافی داشتم احتیاجی به این کار نبود).

حالا از منوهای گرافیکی به بخش adminstration Network می رم و در hardware می بینم که کارت بی سیمم نشون داده می شه. حالا کافیه یک device جدید تعریف کنم و بگم از نوع wireless است و کارتم رو انتخاب کنم و مشخصات شبکه (اسم شبکه و کد رمزگشایی) رو بهش بدم.

در نهایت device جدیدی که ساخته ام رو active می کنم و ip می گیره و بعد از قطع کابل شبکه، هنوز هم به شکل بی سیم وصل هستم ! لذت بخش و ساده.

راستی !‌ حالا که این کارها رو کردم و به اینترنت هم وصل هستم و اینها رو هم نوشتم بر می گردم سر کار ! قبل از رفتن به سفر باید مثل دایناسور کار کنم !