برچسب: فیلتر ابلهانه

سانسورچی عزیز، شاید دوستش نداشته باشی ولی دوست دارم نمودار بازدیدکنندگان ماهانه‌ام را تقدیم کنم به تو. به تویی که از دو ماه قبل سانسور وبلاگم را شروع کردی و ماه قبل در همه سرویس دهنده‌ها کاملش کردی.

در واقع می‌خواستم از فیلترینگ و سانسور سایت خودم ننویسم (: الان هم نیازی نیست بنویسم. نمودار را نگاه کن و ببین چقدر بچه‌گانه سانسور می‌کنی و جالب‌تر اینکه خودت هم یا بدون فیلتر کار می کنی یا برای خواندن، از فیلتر رد می‌شوی.

اوایل سانسور شدن، آدم ناراحت می‌شود ولی من همیشه به زمانی فکر می‌کنم که اگر دولت تصمیم به حذف نویسنده‌ای می‌گرفت، دیگر نه کتابی از او باقی می‌ماند و نه اثری. حالا در روزگاری زندگی می‌کنیم که وقتی حکومت تصمیم به سرکوب یک عقیده/نوشته می‌گیرد، آن فرد بیشتر خوانده می‌شود و راحت‌تر می‌نویسد. سانسور همیشه احمقانه است و این بار ابلهانه (: این را هم فراموش نکن که شاید بتوانی از نظر فنی سطح ابلهانه بودنش را کم کنی ولی هر کاری هم که بکنی، مثل تمام تاریخ، سانسور احمقانه بوده و احمقانه باقی خواهد ماند (:

دی.ان. اس یا همون Domain Name Services سیستمی است که توسط اون اسم هایی که ما روی دامین‌هامون می‌ذاریم به اعداد قابل درک توسط کامپیوترها تبدیل می‌شن. مثلا وقتی شما توی محل آدرس می‌نویسید jadi.net، اول کامپیوتر باید سری بزنه به یک فهرست بزرگ که مثل یک دفتر تلفن بزرگ می‌مونه و ازش بپرسه که این آدرس به چه آی پی عددی اشاره می‌کنه،‌ بعد می تونه به اون آدرس وصل بشه و صفحه رو به شما نشون بده.

معمولا منطقی نیست که هر کسی خودش برای سایتش یک دی ان اس سرور راه بیندازه. به جای اینکار آدم های خوبی هستن که به شکل رایگان دی ان اس سرور راه می ندازن و ما با کمک اونها می‌ةونیم سایت‌های خودمون رو هاست کنیم. یکی از مشهورترین اونها FreeDNS.Afraid.org است.

امروز دیدم که این سایت فیلتر شده. شاید از مدت ها قبل بوده ولی به هرحال من ازش استفاده می‌کردم و الان فیلتر بودنش برام خیلی عجیبه . هر فیلتری احمقانه است ولی بعضی وقت ها فیلترینگ احمقانه‌تر از بقیه مواقع است چون هیچ شکلی از استدلال نمی تونه در ظاهر هم درست به نظر برسه:

و خب البته اینهم صفحه اصلی. بامزه اینه که تنها کاری که این سایت می کنه اینه که به آدم ها یک دی ان اس رایگان می ده. واقعا اینها از چی می ترسن؟ از اینکه آدم ها اسم داشته باشن؟ یا واقعا اینقدر بی سوادن که از هر چی سر در نیارن فیلترش می کنن؟ (: یا شاید هم اصولا جریان به شکل اتفاقی پیش می یاد؟

همیشه این ایده رو داشتیم که بشه غذا رو ایمیل کرد. واقعا جالب می شه. اما من متوجه نبودم که در ایران اسلامی این یکی هم فیلتر خواهد شد تا اینکه در انتهای یک چت با یک فتحی عزیز این واقعیت تلخ رو فهمیدم که ارسال غذا با ایمیل، در ایران فیلتر خواهد بود.

این روزها فراوان دومین مسابقه وبلاگ نویسی در مورد ایدز است و من می خوام یک خاطره دوست نداشتنی براتون بگم. پارسال هم به دعوت پرنده خارزار و هم به خاطر مهم بودن موضوع ایدز تصمیم گرفتم در موردش بنویسم و برنامه رو هم برم.

به همین خاطر نکته جالبی رو نوشتم: فیلتر بودن سایت روز جهانی ایدز. باور می کنید؟ سایت روز جهانی ایدز در ایران فیلتر است؛ طبق معمول بدون هیچ دلیلی و ابلهانه. این مطلب رو برای برگزار کنندگان فرستادم و هفته بعد با لیلا به برنامه رفتم.

برنامه‌ها جالب بودند و در نهایت هم اهدای جوایز. خوشحالی ما به خاطر جایزه گرفتن محبوبه بود و دیدن نتیجه تلاش‌هایش برای ایدز. بعد هم به همه‌ کسانی که برای مسابقه مطلب فرستاده بودند یک لوح تقدیر دادند به جز سه چهار نفر. بعد گفتند کسانی که مطلب فرستاده‌اند ولی لوح نگرفته اند اسمشون رو بگویند. سه نفر قبلی بلند شدند و اسمشون رو گفتند و لوحشون رو گرفتند. بعد من با یک فیگوری که «ای بابا… حالا چه کاریه» اسمم رو گفتم تا لوح ام رو بگیرم ولی مجری که یک پسر جوون مبتلا به ایدز بود گفت:

• «جادی؟ کیبردآزاد؟ نه. من همه مطالب ارسالی رو خونده‌ام. ما مطلبی از شما دریافت نکرده ایم!»

مشکلی نداشت و نشستم (: احتمالا درست ایمیل‌ها را چک نکرده بودند. از بقیه جشن لذت بردم. ناراحتی از لحظه خروج شروع شد، دم در همون مجری یک لحظه من رو کشید کنار و گفت:

• آقا من ایمیل شما رو دیدم و مطلبتون رو هم خوندم ولی به نظرم لحن اش خیلی غیرحرفه‌ای بود و اصلا امکان مطرح کردن در اینجا رو نداشت.

راستش تا یکی دو روز دلم گرفته بود. من از دروغ و دستمال به دستی و این چیزها بدم می‌یاد. می‌دونم هم که در جامعه‌ام زیاده و یکی از دلایلی که در سازمان‌های غیرانتفاعی و داوطلبانه کار می کنم اینه که این چیزها اونجاها کمتره. این سازمان‌ها و این آدم‌ها رو دوست دارم چون می‌دونم ارزش اولشون پول و قدرت نیست. حالا اصلا بهم نمی‌چسبه وقتی می‌بینم که توی همچین جایی، به این راحتی دروغ گفته می‌شه. هیچ ناراحت نمی‌شدم اگر طرف به سادگی بهم می‌گفت که مطلب من مناسب شرکت در مسابقه نبود ولی اینکه بگه اصلا اون رو ندیده برام اصلا و اصلا دلچسب نیست.

به هرحال برای شرکت در این مسابقه، امسال هم مطلب من همون مطلب است، چون هنوز در مسابقه شرکت داده نشده و هنوز هم که هنوزه، سایت روز جهانی ایدز در ایران فیلتر است.

راستش از دیروز می‌خواستم در مورد فیلتر شدن RapidShare بنویسم اما انگار قسمت نیست چون نمی شه از فیلتر بودن رپیدشیر نوشت و این فیلتر ابلهانه و خنده دار رو بیخیال شد (سایتشون توی فایرفاکس درست دیده نمی شه البته!)

جواب ساده است (: همون آقایی که بقیه سایت ها رو فیلتر کرده.

آدرس: www.IranChess.com
سرویس دهنده ها: داتک / مروا / شما بگین (:‌
با تشر از هر چه می خواهم که فیلتر بودن این سایت رو بهم گفت.

یکی از خوانندگان خوب (حسن) برام نوشته که یک فیلتر ابلهانه کشف کرده. مشخصه که هر فیلتری احمقانه است چون می خواد جلوی دانستن رو بگیره ولی بعضی هاش دیگه واقعا ابلهانه هستند چون در هیچ منطق (حتی منطق مریض) قابل استدلال نیستند.

این فلیتر ابلهانه، سانسور بودن جستجوی گوگلی به دنبال James Joyce (البته گشتن به دنبال جیمز جویس در یاهو هم فیلتر است) است!

جیمز جویس نه چریک است، نه نه فعال حقوق بشر، نه طرفدار خاص حقوق زنان، نه معترض به سنگسار و نه چیزی در این باره که نوشته پلیس نباید لات بازی در بیاورد. نگاهی بندازیم به صفحه ویکیپدیای فارسی مربوط به جیمز جویس:

نویسنده ایرلندی (۱۸۸۲-۱۹۴۱) و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۲۳. گروهی رمان اولیس وی را بزرگترین رمان قرن بیستم خوانده‌اند. اولین اثرش دوبلینی‌ها مجموعه داستانهای کوتاهی است درباره دوبلین و مردمش که گاهی آن را داستانی بلند و با مضمونی واحد تلقی می‌کنند

حالا من و حسن مانده ایم که اینها چه پدر کشتگی با جیمز جویس دارند.

من طرفدار لینوکس هستم. به خاطر بازمتن بودن و آزاد بودن چون معتقدم حق دارم بدونم در سیستم عاملی که ازش استفاده می کنم چه می گذره و در عین حال از قدرت اش هم خوشم می یاد.

اما مثل اینکه مسوولین سانسور اینترنت با من هم نظر نیستند و سایت خبری «سیستم عامل آزاد» رو به آدرس www.FreeOS.com هم بسته اند. اصل سایت این است :

و در داتک به این شکل دیده می شه:

احتمالا با کلمه Free در اسم دومین مشکل داشته اند و فکر کرده اند FreeOS یک چیزی مثل FreeIran یا FreeUS است (: