امروز ۱۸ تیر است. روزی که در زمان دانشجویی ما وقتی پلیس و گروه‌های فشار به خوابگاه دانشگاه تهران ریخته بودن و به خاطر دفاع دانشجوها از آزادی یک روزنامه همه جا رو به خون کشیده بودن، امتحان ها تعطیل شد و اعتراض‌هایی طولانی به وضعیت حقوق بشر ایران شروع شد. انسان‌ها مردن و در نهایت گفته یک سرباز به خاطر دزدیدن یک ریش تراش محکوم شد. ده سال بعدش مردم در خیابان بودن تا به تقلب یک کاندیدا در انتخابات اعتراض کنن. صاحبای تلویزیون انحصاری کشور می گفتن اون کاندیدا منتخب امام زمان است و کسانی که معترض بودن باید سرکوب می شدن حتی اگر این سرکوب به معنی آدم کشتن در محرم و شلیک از مسجد به مردم و رد شدن با ماشین از روی آدم ها باشه. اون سال آدم ها مردن و مهندس موسوی و کروبی رفتن به حبس خانگی‌ای که قبلا افرادی مثل منتظری توش بودن چون معتقد نبودن که باید هزاران نفر رو قتل عام کرد. حالا بعد از پونزده سال یکی از مسوولین اون قتل عام ها مرده. دقیقا امروز محمدی گیلانی مرده. حاکم شرعی که یکی از مسوولین کشتارهای دهه ۶۰ است. کشتارهایی که هزاران زندانی که قبلا دادگاه رفته بودن و مشغول گذروندن دوران زندانشون بودن رو به پای دار فرستاد تا سعی کنه تنها جریان سیاسی بمونه. امروز ۱۸ تیره، آدم ها می میرن ولی اسم خوب بد آدم‌ها تا ابد باقی می مونه. امروز ۱۸ تیره و پیامش برای ما اینه که شریف باشیم و آزاده و ببینیم کجا حق انسان ها در حال سرکوبه و از حق انسان ها دفاع کنیم. امروز ۱۸ تیره و ما انسانیم.