مسابقه روز جهانی ایدز و فیلتر ابلهانه

این روزها فراوان دومین مسابقه وبلاگ نویسی در مورد ایدز است و من می خوام یک خاطره دوست نداشتنی براتون بگم. پارسال هم به دعوت پرنده خارزار و هم به خاطر مهم بودن موضوع ایدز تصمیم گرفتم در موردش بنویسم و برنامه رو هم برم.

به همین خاطر نکته جالبی رو نوشتم: فیلتر بودن سایت روز جهانی ایدز. باور می کنید؟ سایت روز جهانی ایدز در ایران فیلتر است؛ طبق معمول بدون هیچ دلیلی و ابلهانه. این مطلب رو برای برگزار کنندگان فرستادم و هفته بعد با لیلا به برنامه رفتم.

برنامه‌ها جالب بودند و در نهایت هم اهدای جوایز. خوشحالی ما به خاطر جایزه گرفتن محبوبه بود و دیدن نتیجه تلاش‌هایش برای ایدز. بعد هم به همه‌ کسانی که برای مسابقه مطلب فرستاده بودند یک لوح تقدیر دادند به جز سه چهار نفر. بعد گفتند کسانی که مطلب فرستاده‌اند ولی لوح نگرفته اند اسمشون رو بگویند. سه نفر قبلی بلند شدند و اسمشون رو گفتند و لوحشون رو گرفتند. بعد من با یک فیگوری که «ای بابا… حالا چه کاریه» اسمم رو گفتم تا لوح ام رو بگیرم ولی مجری که یک پسر جوون مبتلا به ایدز بود گفت:

• «جادی؟ کیبردآزاد؟ نه. من همه مطالب ارسالی رو خونده‌ام. ما مطلبی از شما دریافت نکرده ایم!»

مشکلی نداشت و نشستم (: احتمالا درست ایمیل‌ها را چک نکرده بودند. از بقیه جشن لذت بردم. ناراحتی از لحظه خروج شروع شد، دم در همون مجری یک لحظه من رو کشید کنار و گفت:

• آقا من ایمیل شما رو دیدم و مطلبتون رو هم خوندم ولی به نظرم لحن اش خیلی غیرحرفه‌ای بود و اصلا امکان مطرح کردن در اینجا رو نداشت.

راستش تا یکی دو روز دلم گرفته بود. من از دروغ و دستمال به دستی و این چیزها بدم می‌یاد. می‌دونم هم که در جامعه‌ام زیاده و یکی از دلایلی که در سازمان‌های غیرانتفاعی و داوطلبانه کار می کنم اینه که این چیزها اونجاها کمتره. این سازمان‌ها و این آدم‌ها رو دوست دارم چون می‌دونم ارزش اولشون پول و قدرت نیست. حالا اصلا بهم نمی‌چسبه وقتی می‌بینم که توی همچین جایی، به این راحتی دروغ گفته می‌شه. هیچ ناراحت نمی‌شدم اگر طرف به سادگی بهم می‌گفت که مطلب من مناسب شرکت در مسابقه نبود ولی اینکه بگه اصلا اون رو ندیده برام اصلا و اصلا دلچسب نیست.

به هرحال برای شرکت در این مسابقه، امسال هم مطلب من همون مطلب است، چون هنوز در مسابقه شرکت داده نشده و هنوز هم که هنوزه، سایت روز جهانی ایدز در ایران فیلتر است.