در دفاع از آزادی کیبرد
این هفته ترجیح می دم این مطلب رو منتشر نکنم. وقتی ۵ نفر در تهران و ۴ نفر در تبریز توسط پلیس ضد شورش با گلوله مستقیم، زیر شدن توسط ماشین یا ضربه باتوم به سر کشته شدن، به نظرم منتشر کردن یک مطلب در روال معمول هفتگی پسندیده نیست. البته دپرس یا ناراحت نیستم، به هرحال محرم است و می‌دونیم که کشتن انسان‌ها، یزید رو پیروز نکرده.
(کارتون از مانا نیستانی)
مقاله این هفته اعتماد
خانمی تنها وارد رستوران می‌شود و درخواست یک میز رمانتیک دو نفره می‌کند. بعد از نشستن کیف دستی نسبتا بزرگش را باز می‌کند و یک تکه مقوای لوله شده بیرون می‌آورد. یک طرف این مقوای یک متری، تصویر کامپیوتری یک مرد چاپ شده شده و زن تنها پس از گذاشتن مقوا روی صندلی مقابل و کسب اطمینان کامل از اینکه پاها در شرایط راحتی قرار دارند و بالا تنه کاملا به پشتی صندلی تکیه داده است، خودش روی صندلی می‌نشیند و منوی رستوران را باز می‌کند. ژویل پیشخدمتی است که مسوولیت سرویس دادن به این میز را بر عهده دارد. او بعدها به مطبوعات آمریکا می‌گوید که آن زن تقریبا چهل ساله و رفتارش کاملا معمولی بوده. ژویل اضافه می‌کند که زن برای هر دو نفر غذا سفارش داده، با دوست پسر مقوایی صحبت کرده و یکی دو بار هم دستش را برای گرفتن دست عشقش یا تنظیم کردن مقوا، به سمت صندلی مقابل دراز کرده.
وقتی صحبت از ابعاد متفاوت عشق می‌شود، ما معمولا به سراغ ابعاد بالاتر (مثلا میان ابرها) می‌رویم اما کسانی هم هستند که عشق میان‌بعدی برایشان عشق به ابعاد پایینتر است. نمونه‌ای که هفته گذشته اتفاق افتاده را خواندید: قرار عشقی یک زن میانسال به یک تصویر مقوایی کوچک در سانفرانسیسکو یا در موردی مشابه، حضور یافتن یک دختر آمریکایی دیگر در ساحل دریا به همراه ماکت مقوایی نامزدش که در آن زمان در عراق در حال جنگ بوده.
اخباری که خواندید، مربوط به آمریکا بود اما مرکز واقعی این عشق دو بعدی، کشور آفتاب تابان و نقاشی‌های دو بعدی مانگا است؛ ژاپن. در مشهورترین مورد که در سال گذشته اتفاق افتاد، مردی میان سال تصمیم گرفت با شخصیت مورد علاقه اش از یک کتاب مصور، ازدواج کند. او درخواستی اینترنتی نوشت و گفت که دیگر به دنیای سه بعدی علاقه‌ای ندارد و دوست دارد اگر بتواند به دنیای دو بعدی برود و در آنجا زندگی کند. او در متن درخواستش، ادامه داده بود که چون این امر با تکنولوژی امروزی بشر ممکن نیست، در حال حاضر، درخواست حداقلی‌اش قانونی شدن ازدواج بین انسان‌ها و شخصیت‌های دو بعدی است. شخصیت مورد علاقه این مرد «آشینا میکورو» از مجموعه داستان‌های «سودای سزومیا» است.
این مفهوم تازه تا حد زیادی با درک متقابل در جامعه ژاپن روبرو شده است. ژاپن پر از خرده فرهنگ، حالا خرده فرهنگ اوتاکو را هم به فهرست بزرگ رفتارهای پذیرفته شده و بی خطر در جامعه اضافه کرده است. اوتاکوها سینه چاکان مانگاها یا همان نقاشی‌های ژاپنی و بازی‌های کامپیوتری مرتبط با آن‌ها هستند. بر اساس گفته کسانی که روی این پدیده تحقیق می‌کنند، ظهور گسترده این مفهوم در دهه اخیر، نمایانگر ناتوانی بخش بزرگی از جوانان ژاپنی برای کنترل یک زندگی عشقی در شرایط پیچیده امروزی است. بنا به یک تحقیق دولتی، بیش از یک چهارم افراد ازدواج نکرده ژاپنی در سنین ۳۰ تا ۳۴ سال هرگز رابطه جنسی نداشته‌اند و این موضوع به عنوان یکی از از دلایل گرایش افراد میانسال به پناه بردن به عشق‌هایی در ابعاد کمتر ذکر شده است.
منابع
مبارزه برای حق ازدواج میان بعدی
خب دو بار این مجموعه مطالب «لینوکس در هفته ای که گذشت» به مشکل فنی برخورد کرد ولی به هرحال زنده است و فعال (: امروز جمعه است و من از صفر شروع می‌کنم ولی از این بعد مواظبم که این اشتباه تکرار نشه. این هفته دو سه خبر جالب رو از دست دادیم. اما مهم نیست… از همین لحظه شروع می‌کنیم:
چاپ شده در اعتماد
دوشنبه قبل، دولت اسپانیا لایحه‌ای را با عنوان قانون اقتصاد پایدار برای تصویب به مجلس فرستاد. بخشی از این لایحه، درخواستی است برای تغییر قوانین مرتبط با کپی‌رایت در اسپانیا و یک ماده آن به طور خاص از مجلس می‌خواهد مجوزی به وزارت فرهنگ اسپانیا بدهد که طی آن این اداره بتواند به سرویس دهندگان اینترنت دستور حذف وب سایت‌هایی را بدهد که مطالب نقض کننده قانون کپی‌رایت را منتشر کرده‌اند.
کپی‌رایت بخشی از زندگی امروزی است و اکثر افراد هم اعتقاد دارند که خلق کننده یک اثر، اجازه دارد حق توزیع مجدد آن را برای خودش محفوظ بدارد اما بیانیه‌ای توسط جمع بزرگی از وبلاگنویسان، نویسندگان و خالقان آثار هنری اسپانیا در وبلاگ‌ها و رسانه‌ها منتشر شده به جنبه دیگری از جریان نگاه می‌کند. سوال اصلی آن‌ها این است که آیا سود این قانون در نهایت به هنرمند خواهد رسید تا این تنها تلاشی است برای دفاع از شرکت‌های توزیع محصولات فرهنگی و آیا کپی‌رایت – و هر قانون دیگر – می‌تواند بالاتر از حقوق اولیه آدم‌ها انگاشته شود یا خیر.
در یک جامعه مدرن که حکومت برخاسته از نظر مردم است، مردم حقوقی دارند که قابل نقض شدن نیست. مثلا حق داشتن خلوت شخصی، حق امنیت، حق اینکه بی‌گناه فرض شوند مگر اینکه خلاف آن ثابت شود، حق داشتن قاضی و هیات منصفه بی‌طرف و حق آزادی بیان. هیچ منبعی در هیچ کجای هرم قدرت هم نباید حق داشته باشد بدون نظر یک هیات منصفه و قاضی بی‌طرف، هیچکدام از حقوق را از یک فرد بگیرد. در اسپانیا، مردم حق اظهار آزادانه نظرات و حق دسترسی آزاد به اطلاعات را دارند اما لایحه جدید به یک بخش از دولت ( و نه قوه قضاییه) اجازه می‌دهد که بنا به نظر و تصمیم خودش، حق دسترسی به بعضی از وب‌سایت‌ها را از شهروندان بگیرد. این نه تنها صدمه جدی به حقوق اولیه انسان‌ها مانند حق اظهار و دسترسی به اطلاعات است، که بنا به گفته نویسندگان بیانیه، از بین برنده یکی از امتیازات احتمالی اسپانیا در اقتصاد نیز هست: صنعت آی.تی. .
نویسندگان ادعا می‌کنند که قانون حذف وب‌سایت‌ها بر اساس نظری به جز نظر یک قاضی بی‌طرف، بی اعتمادی جهانی نسبت به صنعت آی.تی. اسپانیا را افزایش خواهد داد و باعث خواهد شد این کشور آهسته آهسته از رقابت در یکی از مهمترین حوزه‌های صنعت حال حاضر و آینده کنار گذاشته شود.
در نهایت، نویسندگان می‌گویند که مدل تجاری مبتنی بر تولید یک اثر و سپس توزیع آن در تعداد بسیار زیاد برای فروش به مصرف کنندگان نهایی و کسب سود گسترده برای شرکت‌های توزیع محصولات فرهنگی، مدلی قدیمی است که با حضور اینترنت و کم شدن فاصله خالق اثر و مصرف کننده نهایی به شدت تضعیف شده است و تلاش غیرطبیعی قانونگذارانی که سعی می‌کنند حتی به قیمت نقض حقوق اولیه شناخته شده انسان‌ها از این مدل دفاع کنند، محکوم به شکست است. به گفته آن‌ها، به جای نقض حقوق اولیه به نفع دفاع از مدل قدیمی، هنرمندان و مصرف کنندگان باید به دنبال شیوه‌ها و مدل‌های جدید تجاری باشند تا نه هنرمند ضرر ببیند و نه مصرف کننده. البته در این مدل جدید، شاید دیگر خبری از شرکت‌های توزیع کننده که در واقع کاری جز تکثیر و دلیلی آثار فرهنگی ندارند، خبری نباشد.
دزدی بده ولی گاهی من انجامش می‌دم. دیروز فواد لینک فول آلبوم گوگوش رو توییت کرده بود. یک وب سایت با یک سری دایرکتوری که توی هر کدوم یک سری ام پی تری هست. مشخصا اگر یک فایل فشرده بود دانود خیلی راحت می شد ولی الان هم دانلود اینها سخت نیست اصلا. تنها چیزی که لازم داریم یک خط فرمان لینوکسه:
wget -prl2 http://ganja2dl.com/Ganja2Music/Masoud/Full%20Albums/Googoosh/
و بعد از یک مدت، کل فایل‌ها عین همون سایت روی کامپیوتر شما خواهند بود.
توضیح: wget یک برنامه خودکار دانلود از شبکه است. ما اینجا بهش یک آدرس وب دادیم. با p بهش گفتیم که عکسها و آهنگ ها و … رو هم دانلود کنه. با r بهش گفتیم که بره توی دایرکتوری ها و فقط مسیر اول رو دانلود نکنه و متوقف بشه و با l2 هم بهش گفتیم فقط تا دو مرحله بره جلو. نهایت کار مثل یک جن است که بشینه روی همه لینک ها کلیک کنه و فایل ها رو ذخیره کنه. و بعد بره دایرکتوری بعدی و … ولی هیچ وقت بیشتر از دو مرحله از صفحه اول دور نشه.
سیستم عامل برای من فقط یک رابط با سخت افزار نیست، برای من سیستم عامل یک دنیای پر از هیجان است که همیشه می شه توی گوشه کنارش چرخید، کنار پروسس‌های قدم زد و سنگ‌های قشنگش رو از روی زمین برداشت و به بقیه نشون داد و شما خوب می‌دونین که کنار رودخونه‌های سرزمین لینوکس پر است از این سنگ‌های جلا خورده قشنگ…
امروز یک ایمیل گرفتم که توش یک نفر پرسیده بود یک عالمه دامین داره ولی نمی‌دونه کدوم‌ها به سایتی اشاره می‌کنن و کدوم ها استفاده ندارن و می‌خواست یک جوری اینو بفهمه. یک لیستی شبیه به این:
2009-11-24 09:51:05 2008-11-24 09:51:05 a.INFO
2009-11-24 09:51:10 2008-11-24 09:51:10 b.INFO
2009-11-24 09:51:16 2008-11-24 09:51:16 c.INFO
2009-11-24 09:51:24 2008-11-24 09:51:24 d.INFO
2009-11-24 09:51:30 2008-11-24 09:51:30 e.INFO
2009-11-24 09:51:34 2008-11-24 09:51:34 f.INFO
2009-11-24 09:51:39 2008-11-24 09:51:39 g.INFO
2009-11-24 09:51:43 2008-11-24 09:51:43 h.INFO
2009-11-24 09:51:48 2008-11-24 09:51:48 i.INFO
2009-11-24 09:51:52 2008-11-24 09:51:52 j.INFO
2009-11-24 09:51:58 2008-11-24 09:51:58 k.INFO
2009-11-24 09:52:03 2008-11-24 09:52:03 l.INFO
نظر خودش این بود که باید یکی یکی کپی کنه و توی براوزر بازشون کنه تا ببینه صفحه ای می یاد یا نه. اما اینجا ما لینوکس رو داریم با دستورهای زیبایی مثل cut و xargs. من به سادگی این دستور رو می زنم:
jadi@jubun:/tmp$ cut -d’ ‘ -f 7 | xargs firefox
اول به دستور cut با آپشن d می گم که space رو به عنوان جدا کننده در نظر بگیره و با f بهش می‌گم که فیلد هفتم ر ومی‌خوام (چون یک جاهایی دو تا اسپیس هست که خودشون یک فیلد حساب می‌شن) . این دسور همه اسم دامین‌ها را برمی‌گردونه. بعد خروجی رو با یک | می‌فرستم به دستور بعدی. دستور بعدی xargs است که یک دستور جلوش می‌گیره (اینجا firefox) و همه ورودی‌ها رو پشتش ردیف می‌کنه. در واقع ترکیب این دو دستور مثل اینه که من تایپ کرده باشم firefox a.Info b.info c.info تا آخر. در واقع حالا با زدن اون دستور و کپی پیست ایمیل دوستم به عنوان ورودی، کل اون دامین‌ها در فایرفاکس باز می‌ش و من می‌تونم بگم کدومشون به یک سایت اشاره می‌کنن و کدوم‌ها نه.
پ.ن. مشخصه که با دو سه خط «کد» نوشتن می شد خود برنامه چک کنه که خروجی برگشته از اون سایت، منطقی است یا نه . در واقع به راحتی می‌شد بقیه کار رو هم اتوماتیک کرد (:
