یادداشت های شخصی احمدی نژاد

آقای احمدی نژاد هم به جمع وبلاگ نویسان پیوست ! اگر هنوز ندیده اید نگاهی به احمدی نژاد . ایران بیاندازید.

فعلا که چیز دندان گیری ندارد. فقط یک پست با سه چهار نظر گزینشی و چند لینک به خاتمی و رهبر و … . احتمالا جای خوبی است برای بررسی های آماری آینده (:


این روزها از ایمیل های اسپم لذت می برم ! دوست داشتنی است وقتی وقت ندارید و از برنامه ها عقب هستید و یکهو بیست تا ایمیل هم دارید و کشف می کنید که پانزده تای آن ها اسپم های هستند که از لای دست برنامه ضد اسپم تان در رفته اند ! در این حالت اسپم لذت بخش است.

امروز… لینوکس، شبکه، دفتر جدید و مهمان های خارجی

امروز اومدم به یک دفتر جدید. تمام مدت شدیدا مشغول شبکه اینجا بودم. جالبه و لذت بخش بود. با لینوکس و از طریق Masquerade شبکه رو به سرور و در نتیجه به اینترنت وصل کردم. چیزی است تقریبا شبیه به Internet Sharing ویندوز (اگر لازم بود شما هم اینکار رو انجام بدهید از این لینک عالی استفاده کنید: Linux IP Masquerade HOWTO.

برای خالی نبودن عریضه هم این عکس زیبا رو براتون می ذارم:


(لینک اصلی اینجاست که روند رشد دادن یکسری گیاه (ماش؟) در کیبرد رو نشون می ده : رشد دادن گیاه درون کیبرد. جالب بود و ارزش نقل در کیبرد آزاد رو داشت:‌ یک کیبرد سبز.

و در نهایت ! دوباره مهمان خارجی داریم. احتمالا تا وب لاگ دو نفره من و لیلا آماده بشه یکی دو قسمت اش رو همینجا می نویسم. این یکی مهمان ها دو نفر از سوییس هستند که با دوچرخه دارند از سوییس به ویتنام می روند ! بسیار دوست داشتنی، بسیار ورزشکار و بسیار سوییسی ! همه چیز را در مدرسه یاد می گیرند، از رقص و موسیقی گرفته تا اینکه شیر را در کدام قسمت یخچال بگذارند. بامزه گیشان هم به این است که خانم کارین (معلم دبستان) واقعیت های سوییس را رک و راست می گوید ولی آقای سم (تکنیسین برق و پست سریع دوچرخه سوار !) سعی می کند دائما از سوییس دفاع کند !

فعلا همینقدر بگویم که برای دچرخه سواری تهران شهر بدی نیست و سوییس همزمان هفت نفر شبه رییس جمهور دار د. سوییس یک کشور بسیار بسیار کوچک است که بیست و شش استان دارد ! بعضی استان ها چیزی بیشتر از یک شهر بسیار کوچک و دو دهکده نیستند. پایتخت سوییس (برن) فقط صد و خورده ای هزار نفر جمعیت دارد ! و فقط یک شهر دارای مترو است:‌ دو ایستگاه ! سوییسی ها باور نمی کنند که ما در مدرسه موسیقی یاد نمی گیریم و همه سوییسی ها در مدرسه دوچرخه سواری هم یاد می گیرند. حقوق زنان در سوییس چندان پیشرفته نیست و حتی بعضی از استان ها چیزی بیشتر از ده پانزده سال نیست که به زنان حق رای داده اند !

۴۰۴ – صفحه مورد نظر پیدا نشد


من آپاچی هستم ! همونی که وقتی فایلی می خوای می رم برات می یارم و نشونت می دم. اما این بار صفحه ای که خواسته بودی پیدا نشد. شرمنده! البته توی این مملکتی که هیچ چیزش سر جای خودش نیست ،‌ نمی دونم چرا باید انتظار داشته باشیم که این یک جا همه چیزش سر جاش باشه (:

به هرحال اگر فکر می کنی اوضاع جدی است و مهم یک ایمیل بزن به jadijadi روی جیمیل و خبر بده. اگر هم نه که از همین منوی بقلی برو مثلا صفحه اول یا بخش های مختلف یا هر جای دیگه که دوست داری (:

با اجازه ات من باید زود برم تا به درخواست های دیگه برسم. می بینمت. بای. راستی asl میدی ؟

نمودار نشان دهنده تعداد پست در هر ساعت با احتساب طبقه بندی

این کار نمایش نمودار میله ای تعداد پست در هر ساعت از شبانه روز یک وبلاگ به شکل جالبی در حال پیشرفت است. در نمودار مربوط به امیرپویان به این نتیجه رسیده بودیم که اگر بتوان موضوع را هم در نمودار گنجاند، نمودار شکل جالب تری پیدا می کند.

در آن پست گفته بودم که اگر کسی نمودار را می خواهد اطلاع دهد، یکی از داوطلبین وبلاگ «نوشته های پراکنده بچه مخفی» بود. این وبلاگ خوشبختانه هم آرشیو خوبی دارد و هم ساعت را نمایش می دهد و هم می توان از طریق بررسی لینک، به طبقه بندی (رسته درست تر است ؟ منظورم Category است) هر مطلب پی برد. دوباره برنامه را کمی پیشرفته تر می کنیم تا برود آرشیوها را بخواند و تعداد هر پست از هر طبقه بندی در هر ساعت از شبانه روز را در بیاورد. نتیجه طبقه معمول هیجان انگیز و زیبا است:

نمودار یک نمودار کلاسیک میله ای است که در هر میله رنگ های مختلف، طبقه بندی های مختلف را مشخص می کنند. مثلا به ساعت یک نصفه شب نگاه کنید. یک میله کوچک داریم که نشان از ارسال دو پست در ساعت یک نصفه شب دارد. یک پست قرمز (سرخابی؟ جگری؟ بنفش؟) است و یک پست آبی کم رنگ. به راهنمای جدول نگاه می کنیم و می بینیم قرمز یعنی طبقه بندی general و آبی کم رنگ یعنی طبقه بندی lovely ! نتیجه ؟ اگر تا نصفه شب بیدار باشید و پست بفرستید به احتمال پنجاه درصد احساسی عاشقانه دارید !

بقیه نمودار هم واضح است: بچه مخفی اصولا حوالی ساعت ۷ بیدار می شود (حتی یک پست هم ساعت شش صبح نفرستاده) و قبل از رفتن به مدرسه / محل کار وبلاگنویسی می کند (احتمالا حین خوردن صبحانه). تا ظهر وبلاگنویسی ادامه دارد (احتمالا اگر مدرسه رو باشد به خاطر تابستان) ولی بعد از ظهرها اصولا انگار سراغ اینترنت نمی رود.

نتیجه بامزه دیگر این است که بچه مخفی شب ها خوب می خوابد چون بیشترین پست های بامزه (funny) و عاشقانه (lovely) مربوط می شود به ساعات بعد از بیدار شدن و هر چقدر که از روز می گذرد، تعداد این پست ها کم می شود (رنگ های آبی کم رنگ و آبی پررنگ).

تحلیل های بیشتری هم می شود کرد که بیشتر مطلب را به یک مطلب طنز نزدیک می کند (: حتما یک پست درباره شیوه ایجاد این نمودارها خواهم نوشت. به هرحال این تحقیقات چیزی هستند بین برنامه نویسی شبکه و جامعه شناسی به همراه استفاده موثر از ابزارهای خوب لینوکس.

این جریان در حال گسترش است و من دقیقا نمی دانم چه کاربردهایی دارد. اگر کسی دنبال تحقیقی نزدیک به این جریان بود یا ایده ای داشت می تواند ایمیل بزند به jadijadi در گوگل. اگر هم کسی اطلاعات در مورد سایت خودش می خواست تماس بگیرد یا کامنت بگذارد. البته اول مطمئن شود که ساعت و طبقه بندی و اینجور چیزها در آرشیوهای سایت اش ذکر شده است.

نوشته ای دلگرم کننده برای پرستوی زن نوشت و هر فیلترشده دیگر

این نوشته ای است دلگرم کننده برای پرستوی زن نوشت که برای تکمیل مقاله «نوشته ای بیرحمانه تقدیم به پرستوی زن نوشت» در وبلاگ کوچه نوشته شده است.

کوچه درست نوشته. یک وبلاگ بعد از سانسور شدن نیمه جان می شود و به سختی زنده می ماند هرچند که به راحتی می توان نمونه هایی از وبلاگ های فیلتر شده ولی فعال و تاثیر گذار نیز نام برد.

کوچه می گوید وبلاگ ها آنلاین می میرند ولی به نظر من باید مطلب اش را تکمیل کند. فیلتر شدن ضربه روانی بدی به وبلاگ نویس می زند ولی نکته مثبتی هم دارد:‌وقتی فیلتر می شوید تازه می فهمید که دارید درست کار می کنید. فیلتر شدن وبلاگ را از خوانندگان اش دور می کند (طبق تجربه، خوانندگان تقریبا نصف می شوند) ولی به نویسنده نشان می دهد که کارش درست است.

درمورد بازی موش و گربه کاملا با کوچه موافقم. کار ما موش و گربه بازی با سیستمی نیست که این حق را به خودش می دهد که پول نفت مرا علیه من به کار بگیرد. من باید حقوق ماهانه ام را خرج گرفتن یک دومین جدید کنم در حالی که سیستم مقابل من، پول نفت سرزمین مرا حقوق می کند برای کسی که شغل اش خفه کردن صدای من است و مطمئنا در این بازی برنده او است.

فیلتر شدن سخت است ولی نباید با تکرار و دامن زدن به این سختی ها افراد را از ادامه راه مایوس کرد. وقتی کسی فیلتر می شود خودش به اندازه کافی ناراحت است و لازم نیست من با تکرار مشکلات، روحیه او را خراب تر کنم. وقتی کسی فیلتر می شود، باید نشست و همفکری کرد تا فیلتر به ضرر فیلتر کننده تمام شود نه به ضرر فیلتر شونده.

من اعتقاد دارم پرستو حق دارد حرف بزند،‌ پس وقتی فیلتر می شود باید اعتراض کنم. فیلتر کننده می خواهد پرستو حرف نزند و من می خوانم حرف بزند، پس من در راه حرف زدن اش تبلغی می کنم نه در راه مایوس کردن اش.

پرستوی عزیز !‌ من پیشنهاد می کنم:

  • یک سایت دیگر شروع کنی ولی نه با مطالب سابق. فیلتر کننده از نظر منطقی به خود حق می دهد که سایت دقیقا مشابه قبل تو را فیلتر کند ولی در صورت شروع یک سایت جدید باز باید بهانه جدیدی پیدا کند. این کاری بود که من کردم. خوانندگان ام از ۲۰۰۰ به ۴۰۰ تقلیل پیدا کرده ولی کار می کنم تا رشد کند.
  • با دیگر سایت ها همکاری کنی کلی سایت حرفه ای هست که در حوزه های خاص کار می کنند. مثلا سایت های زنان، حقوق بشر و … به راحتی می توان برای آن ها مطلب فرستاد
  • وبلاگ انگلیسی بزنی. تو حق داری حرف بزنی. سانسورچی اجازه نمی دهد سایت فارسی ات را داشته باشی. به نظر من حق داری برای مخاطب دیگری بنویسی. دردناک است برای هم زبان های خودت ننویسی ولی مسوول اش سانسور چی است نه تو.
  • یک پله حرفه ای تر بشوی. تو حرفه ای هستی ولی در وبلاگ نویسی فعال تر بوده ای. حدود ۶۹۹۹۹ نفر دیگر هم هستند که در این کار با تو همکار هستند. می توانی اصولا بیخیال این تیراژ ۲۰۰۰ تایی روزانه بشوی و وقت وبلاگ نویسی را بگذاری برای یک کار ریشه ای تر. مثلا نوشتن کتاب، نوشتن بیشتر در روزنامه ها و مجلات، ‌فعالیت های مدنی و …
  • اعتراض مدنی. سانسور در ایران وضعیت جالبی دارد. هیچ کس پاسخگوی چرایی نیست. در کم جایی از جهان دولت اینترنت را سانسور می کند ولی اگر به فرض در آمریکا مدرسه ای خصوصی سایتی را سانسور کند موظف است به کاربران توضیح دهد که چرا آن سایت سانسور است (مثلا بگوید که به دلیل مسایل جنسی یا توهین به اقوام یا …). در ایران می شود این را از دولت خواست که لااقل به صاحب سایت پاسخگو باشد که چرا سایت سانسور است. کارهای مدنی بسیاری می شود در باره فیلترینگ کرد.
  • گروه ایمیل تاسیس کنی. یک گروه ایمیلی، یک وبلاگ نیست. آدمهای زیادی نیستند که علاقمند باشند کلیه نوشته های یک نفر دیگر را در یک ایمیل روزانه بخواند. ولی می شود گروه های ایمیلی تخصصی درست کرد. مثلا گروهی که اخبار تخصصی یک حوزه را پوشش بدهد یا گروهی که برگزیده وبلاگستان در حوزه های مختلف را برای کاربران بفرستد.
  • علیه سانسور تبلیغ کنی. در ایران گروهی هستند که فکر می کنند سانسور خوب است. من با آن ها جنگ ندارم و چون قانون با آن ها است می پذیرم که در این قانون حق دارند سایت من را فیلتر کنند ولی شدیدا جزو حقوق شهروندی خودم می دانم که با قانون موافق نباشم و از آن انتقاد کنم و از مردم طرفدارش بخواهم درباره اش توضیح دهند. من حق دارم در عین پذیرش قانون با آن مخالف باشم و تبلیغ کنم تا روزی قانون تغییر کند. لازم است من توضیح بدهم که چرا سانسور برای جامعه مضر است،‌ چرا هیچ کشور پیشرفته ای سانسور دولتی ندارد، چرا نباید به بهانه امنیت، آزادی را لگدمال کرد و چرا سانسور مخالف امنیت انسان ها است نه مدافع آن. در حال حاضر حجم ادبیات مربوط به سانسور در ایران بسیار کم است،‌می توان از آزادی بیان دفاع کرد. باید این کار را کرد.

پرستو یا هرکس دیگری که فیلتر شده ای ! تو حق داری حرف بزنی. من قدرت زیادی ندارم ولی با همین قدرت کم از حق ات دفاع می کنم، می دانم سانسور شدن سخت است. می دانم سلب شدن حق آزادی اظهار عقیده تفاوت زیادی با سلب شدن حق تنفس ندارد.. چون اینها را می دانم لازم می دانم برایت بگویم که به آزادی کیبرد اعتقاد دارم. تا آن حد که شاید روزی سایت کیبردآزاد، انجمن کیبردآزاد باشد. پرستو و هر سانسور شده دیگر ! وبلاگ تو نمی میرد و اگر بمیرد، مطمئن هستم که وقت آزادتری خواهی داشت برای کاری بهتر. همانطور که من شخصا جادی.نت را کشتم تا کاری بهتر را شروع کنم و می دانم سانسورگر نگران است که اگر «سایت» کیبردآزاد بمیرد، چه چیزی ممکن است شروع شود. پرستو… دلگرم باش.

پ.ن. مقاله کوچه را می پذیرم. حرف هایش منطقی است. من عملا خواسته ام نوشته اش را تکمیل کنم. در همین رابطه نقدی بر نگاه به وبلاگ های زنان آلیس را هم بخوانید.

بلاگرها در چه ساعاتی از شبانه روز مطلب می فرستند ؟

فکر می کنم جواب دادن به این سوال ساده نباشد و شاید به خاطر تنوع بسیار زیاد، اصولا کاربردی هم نداشته باشد. به نظر من این مساله آنقدر شخصی است و آنقدر وابسته به رفتار آدم ها که جواب اش فقط در مورد یک فرد خاص قابل بررسی است. ولی کدام فرد خاص ؟ مثلا امیرپویان در وبلاگ راز را در نظر بگیرید.

یک برنامه جمع و جور می نویسیم که اولا می رود کل بخش آرشیو یک سایت را دریافت می کند و بعد هر مطلب را می خواند و پیدا می کند که در چه ساعتی از شبانه روز نوشته شده و در نهایت نمودار زیر را رسم می کند (برنامه ام منطقا باید بعد از خواندن کل نوشته های فلسلفی و جامعه شناختی پویان الان کلی چیز سرش بشود). نتیجه همچین چیزی است:

جالب است نه ؟ به نظر من همیشه تصویری شدن اعداد جالب هستند. پویان قبل از شام و ناهار وبلاگ می نویسد و شب ها هم گاهی خیلی دیر می خوابد (حدود پنجاه مطلب از هفتصد و خورده ای مطلب اش بعد از دوازده شب پست شده اند)

اگر قرار شود برنامه کاملتر شود و چیزهای جالب تری را نشان بدهد می شود چند فاکتور دیگر مثل روز هفته و ماه از سال را هم به نمایش اضافه کرد. آن وقت می فهمیم که امیرپویان جمعه ها که خانه است چه تفاوت رفتاری با مواقع دیگر دارد یا تابستان ها که مدرسه(!) نمی رود چه تاثیری در وبلاگ نویسی اش می گذارد. راستی همکاری ندارید که بخواهید ببینید چقدر سر کار وبلاگنویسی می کند ؟


دو نکته: اول اینکه در صحبتی که با امیرپویان داشتم به این نتیجه رسیدیم که جالب است اگر مثلا طبقه بندی مطلب در کنار ساعت های ارسال لحاظ شود و کشف شود که امیرپویان وقتی سیر است فلسفی می نویسد یا وقتی گرسنه است ! نکته دوم هم اینکه اگر کسی علاقمند است این جدول را در مورد وبلاگ خودش داشته باشد در کامنت ها بگوید. بخصوص اگر وبلاگ شما در بلاگفا باشد کار بسیار راحت است.

کنفرانس کلاه سیاه:‌ نمایش سیستم آزمایش بیطرفی شبکه

«بیطرفی» شبکه یا Net neutrality از مباحث روز جامعه مدنی و کنگره آمریکا است که طی آن شهروندان تلاش می کنند کاری کنند کهISPها مجبور باشند با همه اطلاعاتی که به آن ها وارد و خارج می شود به یک شکل برخورد کنند و مثلا حق نداشته باشند بعضی انواع ارتباطات TCP/IP را به بقیه ارجح بدانند و مثلا ارتباطات رمزگذاری شده یا ارتباطات صوتی را در درجه دوم اولیت قرار دهند یا آن ها را از دستگاهی خاص عبور دهند.

طرفداران بیطرفی شبکه می گویند که این قانون – برابر برخورد کردن با کلیه ارتباطات اینترنتی – در باز نگاه داشتن اینترنت نقشی اساسی دارند و این باز بودن ذات و دلیل موفقیت اینترنت است. در مقابل سرویس دهنده های تجاری پهنای باند بالا ادعا می کنند که تصویب بی طرفی شبکه باعث خواهد شد آن ها نتوانند سرویس های جدیدی ارائه بدهند.

در کنفرانس اخیر گروه کلاه سیاه در لاس وگاس، دان کامینسکی قرار است شیوه ابداعی خود برای تشخیص بی طرفی یک شبکه را توضیح دهد و بعدها آن را به صورت یک نرم افزار آزاد عرضه کند.

بر اساس گفته کامینسکی این برنامه (که وی آن را «بررسی فعال TCP برای یافتن ایرادها» می خواند) تقریبا شبیه به TraceRoute کار می کند با این اختلاف که می تواند شبکه را مجاب کند که منبع اطلاعات سرویس های گوناگونی مانند VoIP است و بعد بررسی کند که آیا با دادن این اطلاعات، شبکه رفتار متفاوتی با آن پاکت پیش می گیرد یا نه.

این متخصص شبکه می گوید که منتظر است واکنش مردم نسبت به این برنامه را ببیند،‌ احتمالا مردم شروع به چک کردن شبکه های خود خواهند کرد و با دیدن طرفداری شبکه از بعضی انواع ارتباط، زبان به شکایت خواهند گشود.

کامینسکی اطلاعات بیشتر درباره این برنامه را در این محل منتشر خواهد کرد: Doxpara.com