جادی

چند وقتی است که با کلی تبلیغ و هیاهو این تابلو رو در سطح شهر و اینترنت می بینیم. اکثرا دوستان به این جریان معترض هستند و جاهایی هم صحبت می شه که چیکار می شه کرد. من با اعتراض و تجمع و … هم موافقم ولی مشکل اینجاست که معمولا فقط در سطح حرف می مونه و کسی پیش قدم نمیشه. طبیعی هم هست: هزینه زیاد، وقت زیاد و بازدهی کم، عدم امکان برنامه ریزی متمرکز و …

ولی این باعث نمی شه که ما هیچ کاری نکنیم به این امید که یکی یک کار بزرگی بکنه به نظر من حداقل اینه که ما می تونیم بگیم که معترضیم. حداقل جریان اینه که به برگزار کنندگان همایش بگیم که احمق نیستیم و در جایی که زنان همیشه در اینترنت سانسورند، «همایش زنان و اینترنت در هزاره سوم» را باور نمی کنیم.

برای اینکار راه های فراوانی وجود دارد:‌ تجمع و تومار و … و حتی یک ایمیل ساده. در سایت فقط دو شیوه ارتباط معرفی شده. ایمیل info@wit.ir و صفحه تماس با ما به آدرس http://wit.ir/contact_us.asp من به هر دوی آن ها سری زدم و این متن را نوشتم:

سوالی داشتم: در حالی که زنان در اینترنت هر روز بیشتر و بیشتر فیلتر می شوند، در حالی که سایت های گروه های فعال زنان مثل هستیا و کتابخانه زنان و iftribune و herlandmag و … بارها و بارها فیلتر شده اند و در حالی که در گوگل حتی جستجو به دنبال women با صفحه احمقانه فیلترینگ مواجه می شود، برگزاری همایش «زنان و اینترنت در هزاره سوم» یک مقدار مسخره و نخ نما نیست ؟

شاید به اندازه کافی رادیکال نباشد، شاید لیبرال باشد، شاید راست باشد، شاید چپ باشد، شاید وسط باشد و شاید و شاید و شاید ولی با اسم و ایمیل خودم نوشتم و آن ها می دانند که مخالفم. این کار بهتر است از غر زدن و کاری نکردن تا شاید کسی کار بزرگی بکند. اگر کار بهتری شد در خدمتم ولی این کار کوچک لااقل از هیچ کار نکردن بهتر است. شما هم اگر موافق هستید یک سر بزنید به صفحه تماس با ما ی همایش زنان و اینترنت در هزار سوم.

خب دیدنی که خیلی خیلی زیاد دارد ولی منظور من دو جای خاص است با یک نقطه اشتراک: زندگی جنسی. بالاتر از میدان دام یک خیابان هست که به قول خود هلندی ها «وحشتناک» است. این خیابان ویژه توریست ها پر است از مغازه های سوغاتی و پر از توریست و ساختمان های عجیب و غریب. هیچ چیز این خیابان جالب نیست جز بعضی از سوغاتی ها (که اکثرا یا به حشیش مربوط هستند که در اینجا مجاز است یا به آسیاب بادی). یکی از سوغاتی ها یک لیوان قهوه بود که رویش نوشته بود «They say I was in Amsterdam, but I can not REMEBER» !

اما چیز اصلی در این خیابان یک موزه است:‌ موزه سکس. در این موزه هم می توانید اطلاعاتی درباره گرایش های مختلف پیدا کنید و هم درباره مشهورترین آدم ها چیزهایی بدانید و تاریخچه جریان را ببینید، بشنوید و بخوانید. به نظر من که بسیار جالب بود. در بخش پورنوگرافی می توانستید تاریخچه ایجاد عکس و فیلم به منظور تحریک مستقیم جنسی را ببینید. جالب است که این جریان به اندازه تاریخ بشر قدمت دارد. بخش بسیار جذاب دیگر عکس های سکسی بود از آغاز کار تا اواخر دهه ۹۰ و دقیقا می دیدید که هر مفهوم کجا شروع به وارد شدن در عکس ها کرده.

در نهایت بخش تاریخ هم بسیار جالب بود. بخصوص با کتاب ها و تصاویری از هند، چین و ایران (: البته با آنکه شعرهای فارسی با تهذیب های(؟) جنسی برای ما قابل خواندن بودند ولی موزه مدعی بود که اینها هندی هستند. شاید هم بودند، به هرحال بهتر (:

شب هم رفتیم جایی که بعضی ها شب می روند: Red Light. البته برای تحقیق و مطالعه (: فحشا در بعضی کشورها مجاز است از جمله هلند. در این کشورها معمولا خیابانی ها هست به اسم Red Light که مشهورترین آن ها در همین شهر آمستردام است. اسم «چراغ قرمز» دو داستان دارد: در اولی می گویند که وقتی ملوان ها به سراغ فاحشه ها می رفتند، یک فانوس قرمز جلوی در می گذاشتند تا اگر وضعیتی اضطراری پیش آمد همکارانشان بتوانند پیدایشان کنند. داستان دوم می گوید در این فاحشه خانه ها،‌ زنان چراغ قرمزی جلوی در روشن می کردند و منتظر مشتری می ماندند، وقتی مشتری داخل می شد چراغ را خاموش می کردند به این معنی که مشتری جدید نمی پذیرند.

به هرحال در شکل امروزی، چراغ قرمز یک محله است با کلی پنجره و چراغ قرمز. فاحشه ها با لباس خیلی کم (ولی در تمام مواردی که ما دیدیم با حداقلی از لباس) پشت پنجره های بزرگی که بالای آن ها یک چراغ قرمز روشن است می ایستند و مشتری ها یا بیشتر از مشتری، توریست ها در خیابان ها قدم می زنند و آن ها را تماشا می کنند و اگر از کسی خوششان بیاید لبخندی می زنند یا دستی تکان می دهند و زن پشت در یا پنجره، آن را باز می کند و درباره قیمت صحبت می کنند و اگر توافق شد مرد داخل می شود، پرده کشیده می شود و چراغ خاموش می شود. جالب است که در بسیاری از موارد تخت و بقیه وسایل داخل اتاق پشت سر زن ها قابل دیدن هستند. راستی در انتها این را هم بگویم که تعدادی از زن ها تیپ های بسیار خاص بودند: با تیپ پرستار، با تیپ ارتشی، خیلی خیلی چاق، مسن و …

علاوه بر اینها در این مکان چیزهای دیگری هم هست: مغازه های سکس با انواع کاندوم و دیگر وسایل و غرفه های فیلم و سینما و حتی نمایش زنده ! ما نرفتیم و دوستان هلندی هم می گفتند نرفته اند چون too much است.

نکته: این فقط یک جنبه از Red Light بود. اینجا خانه هایی هم هست که زنان در آن استثمار می شوند و دختران زیر ۱۸ سال یا مهاجر به شکل غیرقانونی در آنجا نگهداری می شوند… در این باره بیشتر خواهیم نوشت.

در هلند اکثر افراد از ADSL برای اتصال به اینترنت استفاده می کنند. البته وقتی می گوییم ADSL به این چیزی که در ایران با استفاده از انحصارهای دولتی به اسم مسخره «اینترنت پر سرعت» به ما می فروشند فکر نکنید بلکه به Asymmetric Digital Subscriber Line واقعی فکر کنید. نگاهی به جدول زیر بیاندازید (از
wikipedia) :

Standard name	Common name	Downstream rate	Upstream rate
ANSI T1.413-1998 Issue 2	ADSL	8 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.1	ADSL (G.DMT)	8 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.2	ADSL Lite (G.Lite)	1.5 Mbit/s	0.5 Mbit/s
ITU G.992.3/4	ADSL2	12 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.3/4 Annex J	ADSL2	12 Mbit/s	3.5 Mbit/s
ITU G.992.3/4 Annex L[1]	RE-ADSL2	5 Mbit/s	0.8 Mbit/s
ITU G.992.5	ADSL2+	24 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.5 Annex L[1]	RE-ADSL2+	24 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.5 Annex M	ADSL2+	24 Mbit/s	3.5 Mbit/s

همانطور که می بینید حداقل سرعت ADSL استاندارد ۸ مگابیت در ثانیه دریافت و ۱ مگابیت در ثانیه ارسال است. در هلند اکثر کاربران خانگی این سرویس را دارند و برای آن به طور متوسط ماهانه 22 هزار تومان می پردازند. من لینوکس را آنجا به روز کردم، نگاهی به نمودار نشان دهنده میزان دریافت و ارسال اطلاعات حین اینکار بیاندازید:

سرعت برای من بسیار لذت بخش بود. با احتساب سربارها و بسته بندی ها، سرعت در حدود ۷ مگابیت در ثانیه است و این شاد کننده ولی غمگین کننده این است که در خانه ام برای اینترنتی تقریبا ۷۰ برابر کند تر پولی بیشتر از این می دهیم و حقوقمان هم کمتر از یک سوم حقوق یک هلندی است. در هلند یک اینترنت دیگر هم استفاده کردیم: در خانه اشتراکی یک مهندس و هفت دوستش از ADSL بیست و چهار مگابیت در ثانیه استفاده کردیم: 30 یورو در ماه. فراموش نکنید که در جدیدترین آمار سازمان گزارشگران بدون مرز هلند مقام اول آزادی رسانه ها را دارد و ایران مقام ۱۶۲ را، تنها کشورهایی در جهان که بدتر از ایران هستند عبارتند از: چین، برمه، کوبا، اریتره، ترکمنستان و کره شمالی.

این یکی دیگر از چیزهایی است که ما از هلند خریدیم و آوردیم: کاندوم درخشان در شب ! بر اساس ادعای روی تبلیغات این کاندوم اگر سی ثانیه زیر نور باشد یک شب درخشان به یادگار می گذارد ! ولی دیروز در اخبار بود که رییس جمهوری محترم گفته با سیاست دو بچه مخالف است و برای غلبه ایران بر غرب لازم است مردم بچه زیاد داشته باشند ! حالا ما مانده ایم بر سر دوراهی که این کاندوم را برای یک شب درخشان استفاده کنیم یا ذخیره اش کنیم برای روزی که برای افزایش جمعیت (بنا به گفته احمدی نژاد تا ۱۲۰ میلیون نفر) و غلبه بر کفار، فروش کاندوم و هرگونه لوازم پیشگیری در میهن اسلامی ممنوع باشد ! ما که هنوز نتوانسته ایم تصمیم بگیریم …

یکی از چیزهایی که از هلند خریدم، یک دست ورق تارو MotherPeace بود. این دست ورق داستان بسیار جالبی داره. اولا که یکی از معدود دست های ورق گرد است. این جریان باعث می شه نیروهای درون ورق ها برای الهام بخشی چیزی بیشتر از بالا و پایین باشن ولی این تنها نکته برجسته این دست ورق ها نیست.

نکته برجسته این دست تاروت ، دیدگاه فمنیستی آن است. این درست ورق ۷۸ تایی توسط دو زن طراحی شده است: یک نفر متخصص علوم ماورای طبیعی و تاروت و مردم شناس و یک نفر متخصص مطالعات زنان. این دو نفر با الهام از دوره های پیش از تاریخ (از ۳۰۰۰۰ سال پیش) و بررسی باورهای مردم آن زمان به الهه ها، این دست ورق را طراحی کرده اند. هر کارت الهام گرفته از الهه های گذشته است و مربوط به زمانی که مردم با پیروی از آیین های مبتنی بر الهه ها در صلح و صفا با طبیعت زندگی می کردند. این داستان شاید واقعی نباشد ولی تاثیر خود را به خوبی در این دست تارو گذاشته است.

در سایت کنشگران مطلبی نوشته ام درمورد محدود کردن اینترنت پر سرعت به ۱۲۸ کیلوبایت:

در محافل ICT کشور این روزها بحث از یک خبر داغ است: محدود شدن سرعت اینترنت به 128 کیلوبایت. این محدودیت از طرف سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی و توسط یک بخشنامه به کلیه شرکت های خصوصی و شرکت های مخابرات که خطوط ADSL به کاربران ارایه می دهند ابلاغ شده است. حسام الدین عرب زاده مدیر روابط عمومی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی می گوید این بخشنامه به دستور وزارت ارتباطات صادر شده است. (ایرنا).

این بخشنامه در وضعیتی صادر شده که ایران یکی از شرکت کنندگان نشست جهانی جامعه اطلاعاتی در ژنو و تونس و یکی از پذیرندگان بیانیه اصول و نقشه عمل این نشست ها است. بیانیه اصول و برنامه عمل نشست جهانی جامعه اطلاعاتی که با مشارکت دولت ها، جامعه مدنی و سازمان های بین المللی تهیه شده و مورد قبول آن ها قرار گرفته است تصریح می کنند که دولت ها موظف هستند استفاده از اینترنت با پهنای باند بالا را تا جایی که ممکن است بیشتر کنند تا از این طریق امکان ترقی اجتماعی و اقتصادی کشورها و رفاه همه افراد شتاب پیدا کند. (بند ۲۲ بیانیه اصول / سند شماره WSIS-03/GENEVA/DOC/4-E).

همانطور که در این بیانیه تصریح شده، اینترنت ابزاری برای توسعه کشورها است و محدود کردن دسترسی مردم و جامعه مدنی به آن معنایی جز کند کردن روند توسعه ندارد. این کند کردن روند رشد در حالی است که کشوری همچون سنگاپور که برنامه ریزی دقیق برای تبدیل شدن به یکی از قدرت های اقتصادی جهان را در دستور کار خود قرار داده است به منظور شتاب بخشی به رشد اقتصادی، از سال آینده اینترنت ADSL واقعی (دریافت ۸ مگ و ارسال ۱ مگ) را به رایگان در اختیار شهروندان خود…