برچسب: انانیموس

رادیوجادی ۲۰۰ – هکرهای انانیموس و ۴چن و بقیه قصه‌هاشون

در شماره ۲۰۰ رادیو جادی بالاخره سراغ بحث اصلی می‌ریم: هکرهای ناشناس و فروم افسانه‌ای ۴چن. توی این شماره براتون از تاریخ می گم و از خاطره و از مبارزه علیه کسانی که نمی‌خوان اینترنت، اینترنت ما باشه!

ما ناشناس هستیم، ما یک ارتش هستیم، ما نمی‌بخشیم، ما فراموش نمی‌کنیم، منتظر ما باشید!

ولی شایدم ببخشیم… اما به یک شرط!

با این لینک‌ها مشترک رادیوگیک بشین

و البته ایده جدید که اگر توشون سابسکرایب کنین / مشترک بشین یا هر چی بهش میگن، خوشحال می شم:

در این شماره

مقدمه

تصور کنید گروهی وجود داره که هیچ‌کس چهره‌شون رو نمی‌شناسه، رهبر ندارن، ولی وقتی وارد عمل می‌شن، شرکت‌های چندمیلیارد دلاری و حتی دولت‌ها رو فلج می‌کنن. فقط با یک ماسک. این گروه کیه؟ انانیموس.

و نکته جالبه: این گروه نه توی دانشگاه‌های نخبه‌ی کامپیوتری و نه در سازمان‌های جاسوسی ساخته شد، بلکه از دل یکی از بی‌نظم‌ترین انجمن‌های اینترنتی بیرون اومد: فورچن.

In 2012, Time called Anonymous one of the “100 most influential people” in the world

“We are Anonymous. We are Legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us.”

ریشه های فورچن

R:

فورچن یه دنیای عجیب بود. پر از میم‌های بی‌رحمانه، شوخی‌های سنگین، و ناشناس بودن مطلق. وقتی کسی پست می‌ذاشت، نامش فقط می‌شد: Anonymous.

این رو موت راه انداخته بود با تاثیر از یه انجمن تبادل عکس فوتابای ژاپنی که خودش با ایده بی بی اس گازو درست شده بود

هفتاد هشتاد تا اتاق شامل رندم، سیاست،

همیشه هم پر از دردسرهای نه فقط سیاسی که اقتصادی.

در ۲۰۱۵ فروختن به ۲چننل و تقریبا دیگه هنگ آوت پلیس انانیموس نبود

هک سال ۲۰۲۵ رو هم داشتیم که کلی از اطلعاتش رو پابلکی کرد. که البته از ۲۰۱۶ آپدیت نشده بود

بالاترین رنک الکسا ۵۶ و در ۲۰۲۲ شد ۸۵۳

میم های اینترنتی اینجا کشف شد و خیلی از فرهنگ و اتفاقات اینترنت اینجا شکل می گرفت. مثلا ۲۰۱۴ فپرگیت

یا مثلا اسم اپستین به شکل فعلی اش اینجا مطرح شد. حتی خبر مرگش ۴۰ دقیقه قبل از اخبار در ۴چن مورد بحث بود

یا حتی بحث دوجکوین یا په په به عنوان قورباغه غمگین ریک رول و ریج کمیک

K:

سال ۲۰۰۶ اولین ماجراجویی جدی شروع شد. ماجرای Habbo Hotel. هزاران کاربر با آواتارهای سیاه‌پوست یکسان و لباس رسمی وارد هتل مجازی شدن. همه جلوی استخر ایستادن و نوشتن: «استخر بسته است چون ایدز هست.»

R:

یه تصویر عجیب بود؛ فضای بازی پر از آواتارهایی که مثل دیوار انسانی جلوی استخر رو گرفتن. این فقط شوخی نبود؛ این نمایش قدرت بود: جمعیت ناشناس می‌تونه یک محیط کامل رو از کار بندازه.

The philosophy of Anonymous offers insight into a long-standing political question that has gone unanswered with often tragic consequences for social movements: what does a new form of collective politics look like that wishes to go beyond the identity of the individual subject in late capitalism?

Internet gathering” with “a very loose and decentralized command structure that operates on ideas rather than directives”.

Broadly speaking, Anons oppose Internet censorship and control and the majority of their actions target governments, organizations, and corporations that they accuse of censorship

جدی می شیم؛ ساینتولوژی

R:

۲۰۰۸. کلیسای ساینتولوژی سعی کرد ویدیوی تام کروز رو از اینترنت پاک کنه. ولی اینترنت هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنه.

K:

اینجا بود که انانیموس بیانیه داد: «ما علیه شما هستیم، به خاطر سانسور و سوءاستفاده از مردم.» این عملیات اسم گرفت: Project Chanology.

توی اسلش بی قبلا کارهای فان می کردن ولی الان وقت کار جدی بود و اینجا بود که آی آر سی باب شد

و اصطلاح هکتیوییسم زیاد شد

R:

اول حملات DDoS شروع شد. ولی اتفاق بزرگ‌تر توی دنیای واقعی رخ داد. هزاران نفر با ماسک گای فاکس، توی خیابون‌های نیویورک، لندن و توکیو ظاهر شدن.

LOIC & JMeter

K:

اون روز برای اولین بار رسانه‌ها گفتن: «انانیموس یک شوخی اینترنتی نیست. این یک جنبش سیاسی و اجتماعی جدیه.»

“For the good of your followers, for the good of mankind—for the laughs—we shall expel you from the Internet.

IRC was ~10K people!

10Feb protest with 1000s of people. they needed a mask and after actual phone calls… V

Openration Payback

2010 was slow. few in IRC

Indian Aiplex Software against TPB → Sept attacks against this and RIAA and the MPA

Wikileaks at 2010 → operation payback against amazon, visa, Mastercard, PayPal, …

و خب کارهای مهم و متمرکزی هم داشتن. مثلا تقریبا در همه انقلاب های مردمی همکاری کردن. علیه پورن کودکان جنگیدن. علیه سایت ریونج پورن فعال بودن علیه چین و ۲۰۱۲ اسراییل و خیلی جاهای دیگه. ولی در انتخاب تارگت نگرانی نداشتن و هر چیزی به نظرشون درست بود رو تارگت می کردن و این دردسر شد

مثلا به خاطر رای دادگاه در مورد نقض گپی رایت در مورد مگا آپلود، به سایت های دولتی آمریکا حمله کردن.

و البته همه اینها رو در دنیای واقعی هم پیش می بردن. مثلا در ۲۰۱۳ در ۵ نوامبر در ۴۰۰ شهر تظاهرات فیزیکی بود

یا مثلا در ۲۰۲۰ سایت یو ان رو هک کردن و صفحه کشور تایوان رو بهش اضافه کردن و در دوران مهسا هم سایت رهبر ایران رو هک کردن

آدم های پشت ماسک

R:

از ۲۰۰۹ دستگیری ها شروع شد و آدم ها رو بیشتر شناختیم. آمریکا انگلیس استرالیا ترکیه و اسپانیا

انانیموس بدون رهبر بود، اما آدم‌هایی بودن که بیشتر دیده شدن.

اولین کسی که حکم گرفت دیمیتری بود که در ۲۰۰۹ برای دی داس تو آمریکا ۳۶۶ روز زندان گرفت. یه پسر ۱۹ ساله.

تو ۲۰۱۱ دستگیری بزرگ ترکیه رو داشتیم که ۳۲ نفر دستگیر شدن به خاطر دی داس کردن وبسایت های دولتی ترکیه

همون سال کامندر ایکس رو گرفتن که می گفت رهبر انانیموس است. توی کالیفرنیا بازم به خاطر حمله به وبسایت های دولتی. بعدش در رفت کانادا

K:

مثل سابو (Hector Monsegur). یه هکر حرفه‌ای که گروه LulzSec رو ساخت. اون‌ها به سایت‌های پلیس، سونی و حتی سیا حمله کردن. ولی سابو سال ۲۰۱۱ توسط FBI دستگیر شد.

سابو با شش نفر دیگه لالزسک رو درست کردن. کارهای معقولی هم داشتن ولی بیشتر جلب توجه و مسخره بازی بود.

R:

و اینجا داستان دراماتیک میشه. سابو در ازای کاهش حکم، با FBI همکاری کرد. ماه‌ها نقش «رهبر گروه» رو بازی کرد و هم‌زمان اطلاعات دوستانش رو لو می‌داد. نتیجه؟ دستگیری موجی از اعضای کلیدی.

بهش ۱۲۴ سال زندان داده بودن که خب قبول کرد با اسم سابو ادامه بده و آدم ها رو لو بده و بالاخره هم چند تا آدم اصلی رو گیر انداخت. پنج نفر در آمریکا ایرلند و انگلیس. سعی کرد نویسنده کریپتوکت رو هم گیر بندازه که خوشبختانه نتونست. در نهایت ۷ ماه زندان ماند و الان میگن جلوی ۳۰۰ حمله سایبر رو گرفته. الان متخصص امنیت است و کار می کنه در پن تست

K:

یا توپیاری (Jake Davis)، پسر ۱۸ ساله‌ای از اسکاتلند، که به نوعی سخنگوی انانیموس بود. وقتی توییت می‌زد، رسانه‌ها فکر می‌کردن کل گروه داره حرف می‌زنه. پلیس وقتی دستگیرش کرد، لپ‌تاپش رو بالا گرفت؛ پسری لاغر و خجالتی، که دنیا فکر می‌کرد یک هیولای سایبریه.

توی اسکاتلند. با یه لپ تاپ دل و هارد ۱۰۰ گیگی با ۱۶ تا ویرچوال ماشین

R:

“If you believe in Anonymous, and call yourself Anonymous, you are Anonymous.”

“movement” rather than a group: “anyone can be part of it. It is a crowd of people, a nebulous crowd of people, working together and doing things together for various purposes.”

آزادی خواهی

R:

بیاید سراغ عملیات‌هایی که انانیموس رو به نماد آزادی بیان تبدیل کرد.

K:

  • Operation Payback (۲۰۱۰): وقتی PayPal و Visa جلوی کمک به ویکی‌لیکس رو بستن، انانیموس اعلام کرد: «شما اقتصاد آزادی بیان رو خفه می‌کنید.» حمله DDoS باعث شد سرویس‌های این غول‌های مالی ساعت‌ها از دسترس خارج بشه.
  • بهار عربی (۲۰۱۱): انانیموس ابزارهای عبور از فیلترینگ برای معترضان تونسی و مصری ساخت. حتی آموزش داد چطور با سانسور اینترنتی مبارزه کنن. اینجا دیگه ماجرا فقط «هک» نبود؛ کمک مستقیم به جنبش‌های آزادی‌خواه بود.
  • Occupy Wall Street: وقتی رسانه‌های بزرگ اخبار اعتراضات رو سانسور می‌کردن، انانیموس کانال‌های ارتباطی مستقل ساخت.

R:

این لحظات، ماسک گای فاکس رو به یک پرچم جهانی تبدیل کرد. از خیابون‌های نیویورک تا میدان تحریر قاهره، همه می‌دونستن اون ماسک یعنی: مقاومت.

ایده ها با گلوله حذف نمی شن

R:

امروز انانیموس مثل گذشته فعال نیست، ولی هر وقت ظلم و سانسور به اوج می‌رسه، اسمش دوباره شنیده میشه.

K:

و مهم‌تر از همه: انانیموس بیشتر از اینکه یک گروه باشه، یک ایده است. ایده‌ای که میگه: «قدرت جمعی ناشناس می‌تونه جلوی هر سیستمی بایسته.»

R:

مستر ربات هم تاثیر گرفته از انانیموس است

وقتی هکرهای ناشناس دوباره ظاهر می شوند؛ انانیموس در حمایت از تظاهرات ضد نژاد پرستی

انانیموس

هکرهای انانیموس تاریخچه درخشانی دارن، البته تا زمانی همکاری‌های سابو از گروه لالزسک که از افراد مرتبط با انانیموس هم بود با دولت فاش شد و ۵ هکر دیگه دستگیر شدن و فعالیت های گروه کمتر شد. در این مدت هم اصولا گروه بی سر و صدا بود. اما حالا یه ویدئوی جدید توی فیسبوک تا حدی توجه‌ها رو دوباره به گروه جلب کرده.

توی این ویدئو،‌ صورت ماسکدار مرسوم با صدای کامپیوتری اش اول صحنه‌هایی از سرکوب و تعقیب خشن سیاه پوست‌ها توسط پلیس آمریکا رو نشون می ده و بعد می گه مردم خسته شدن و نیاز به تغییری واقعی هست. توی آمریکا قوانین و‌ آزادی رسانه و موارد مشابه باعث شده بسیاری از این موارد بالا بگیره و مرتکبینش بیکار بشن و اینها ولی تغییر سیستماتیک رو شاهد نبوده ایم. حرف هکرهای انانیموس هم اینه که مجازات های باید اینقدر جدی باشه که کسی که نژادپرست است نتونه با پیوستن به نیروی پلیس، رفتار نژاد پرستانه اش رو ادامه بده. در نهایت ویدئو درخواست محاکمه به جرم قتل عمد برای پلیسی رو داره که باعث مرگ جرج فلوید شده و تهدید می کنه که برای افشاگری، فعالیت هایی رو خواهد داشت از جمله «آشکار کردن جنایات [پلیس مینیاپولیس] به جهانیان».

البته وقتی خواننده اینجا هستین منطقا می دونین که انانیموس یک گروه بسیار نامتمرکز و بدون رهبری یا حتی عضویت مستقیم است و در نتیجه هیچ کس نمی تونه چیزی رو به چیزی مرتبط کنه. مثلا کمی بعد از اومدن این ویدئو، اداره پلیس مینیاپولیس داون شده و چند ساعتی طول کشیده تا با یه کپچا بالا بیاد. این احتمالا نتیجه یه دی.داس. نسبتا گسترده است که منطقا باید از یه بات نت بیاد.

یا مثلا چند ساعت بعد فهرستی از ایمیل‌ها و پسوردهای منسوب به اداره پلیس منتشر شد که خب جدید نیست و چند سالی هست این لیست وجود داره یا همچنین منتشر شدن «کتاب کوچیک سیاه» اپستین به شکل مشابه. اپستین مردی بود که به برگزاری مهمونی های مختص سکس شهرت داشت و متهم بود که در چندین مورد افراد زیر ۱۸ سال یا کسانی که رضایت کامل نداشتن در این مهمونی ها شرکت کردن. از اونطرف چون افراد بسیار مشهوری در این مهمونی ها حاضر می شدن یا با اپستین و «مدلهای» احتمالا مشکل دارش از نظر سنی به جزیره اش می رفتن مساله بسیار حساستر شد. در نهایت اپستین به اتهام آزار جنسی زندانی شد ولی در سلول مرد. کالبدشکافی می گه خودکشی بوده ولی وکیلش و خیلی ها در اینترنت می گن بعید نیست مساله کار قدرتمندانی باشه که ممکن بود این وسط اسمشون لو بره ولی از نظر رسمی خیلی هاشون مدعی بودن که حتی اپستین رو نمی شناسن. بعدها یه خبرنگار یه دفتر کوچیک مشکی رنگ رو منتشر کرد که مثل دفتر تلفن اپستین است و اسم خیلی آدم های مهم توشه. از جمله ترامپ ها. حالا انانیموس به ادعای افشاگری این رو دوباره منتشر کرده؛ ولی خب چیز جدیدی هم نیست.

چه این انانیموس قدیم خودمون باشه چه کسی که اکانت رو داره و سعی کرده مساله رو زنده نگه داره، اهمیت اصلی اینجاست که هکرها نسبت به مسائل اجتماعی اطرافشون بی تفاوت نیستن. اتفاقا هکرها یک موضع گیری سیاسی به سمت آزادی و عدالت دارن و الان حس می کنن که پلیس ابزاری برای حفظ قدرتمندان شده نه وسیله ای برای امن نگه داشتن عموم مردم؛ و لازم می دونن کاری بکنن.