برچسب: تاریخچه

گریس هاپر هستن، متخصص کامپیوتر و ریاضی‌دان. یکی از اولین برنامه‌نویس‌های کامپیوترهای مارک ۱ هاروارد و یکی از اولین کسانی که روی مفهوم لینکرها کار کرد. اولین کسی که نظریه زبان برنامه نویسی مستقل از ماشین رو داد که منجر به اومدن زبان کوبول شد.

در ۳۴ سالگی سعی کرد در جنگ دوم شرکت کنه اما نیروی دریایی به خاطر «سن بالا» تقاضاش رو رد کرد. در ۴۳ سالگی روی پروژه یونیواک کار کرد و بعد به کوبول رسید که تا ۶۰ سالگیش مروجش بود. در ۴۶ سالگی ایده و اولین لینکر رو ابداع کرد که هنوزم استفاه می‌شه. در ۶۰ سالگی نیروی دریایی ازش درخواست کرد هنوز در اونجا به کار ادامه بده و در ۸۰ سالگی از نیروی دریایی بیرون اومد و مشاور شرکت
DEC
شد و در ۸۴ سالگی درگذشت.

ناوشکن موشک انداز یو اس اس هاپر و سوپرکامپیوتر کری ایکس ای ۶ و یه کالج دانشگاه ییل، به افخارش، هاپر نامگذاری شده و اوباما به مدال ازادی رییس جمهوری رو
به یادش اهدا کرد.

در ضمن تیم گریس هاپر، اولین باگ تاریخ رو در کامپیوتر مارک ۲ کشف کردن: یه حشره که لای دستگاه گیر کرده بود و نمی‌ذاشت درست کار کنه؛ برای همینه که ما هنوزم به اشکال ریزی که نمی‌ذاره برنامه درست کار کنه، می‌گیم باگ.

پینگلیش (فینگلیش)، ترکیب پرشین و انگلیش است. به معنی نوشتن متن فارسی با حروف انگلیسی که البته بعضی‌ها هم بهش می گن فارگلیسی (. این تکنیک نوشتن، قبل از مرسوم شدن کامپیوترها یه شوخی بود. مثلا توی کلاس زبان یکی می‌نوشت:

Zoor nazan baba farsi neveshtam

و چند دقیقه طول می‌کشید تا کسی بتونه اینو بخونه. چون اصولا مغز ما منتظر نبود کسی کلمه فارسی با حروف انگلیسی در یک جمله مرسوم ببینه. اون زمان‌ها حتی لوگو تایپ‌ها هم از حروف انگلیسی کمتر استفاده می‌کردن و مثلا این لوگوی ایران خودرو بود:

اما بعد که کامپیوترها و بخصوص ارتباطات کامپیوتری عمومی تر شد، ارسال متن یک نیاز واقعی شد و پینگلیش یکی از تنها راه‌هاش. در دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ هنوز فارسی واقعی در کامپیوترها نداشتیم و سیستم‌عاملها از جدولهای اسکی استفاده می‌کردن که چیزی شبیه این بود:

همونطور که می‌بینین نصف اول جدول (زیر ۱۲۷) حروف مرسوم انگلیسی و اعداد و کاراکترها هستن و نصف دوم چیزهای کم استفاده تر. کاری که اون زمان می‌شد، نصب فارسی ساز بود. برنامه‌ای که می‌یومد شکل کاراکترهای نیمه دوم جدول (۱۲۷ به بالا) رو شبیه کاراکترهای فارسی می‌کرد و بعد شما می‌تونستین فارسی تایپ کنین. اگر هم متنی می دیدیدن که توش ü و این چیزها داشت، فارسی ساز رو اجرا می‌کردین و فاسی می‌شد. اما کاملا امکان داشت که شما متنی رو به این روش به فارسی بنویسین و ارسال کنین و دریافت کننده چیز درستی نگیره، چرا؟ چون یکی از سرورهایی که این رو ارسال می‌کرد، به جای ۸ بیت، فقط ۷ بیت رو می‌فهمید و در نتیجه متن شما خراب می‌شد. در اون زمان استفاده از پینگلیش، کاملا یک نیاز فنی بود.

بعدها با اومدن UTF8 و دوستانش، کامپیوترها تونستن همه کاراکترهای مورد نیاز همه زبان‌های مرسوم رو بفهمن و در نتیجه مشکل نیاز به فارسی ساز حل شد. همچنین این روزها همه ابزارهای مرسوم، کمابیش، امکان تایپ فارسی رو دارن و عملا استفاده از پینگلیش غیرمرسوم و بد حساب می‌شه، حداقل فعلا در دایره ای که من می‌بینم.

همه اینها رو گفتم که این عکس که آرش تهران توییتش کرده رو اینجا آرشیو کنم که در آینده بتونم پیداش کنم؛ شما هم ببینین (: تلگرام اردشیر زاهدی است به پدرش در مورد سفر حج عمه.

اولین برنامه‌ای که من نوشتم و به بقیه دادم، یه بازیمانند بود در ژانر ماجرایی Point and Click که دو سه صفحه بیشتر نداشت و پسر خاله‌ام عکس‌هاش رو کشیده بود. خیلی هم دوستش داشتم، با ویژوال بیسیک. از اون بازی الان هیچ اثری نیست. همچنین از خیلی بازی‌های دیگه که بعد از اون اومدن و بازی‌های واقعی بودن. اواخر دهه هفتاد و اوائل دهه هشتاد بازی نویسی در ایران داشت پا می‌گرفت و بعضی شرکت‌ها واقعا از صفر بازی می‌نوشتن و بعضی شرکت‌ها هم بازی‌های خارجی رو دوبله می‌کردن و شرکت‌های پخش هم اونها رو روی سی دی می‌زدن و به بازار می‌دادن.

صنعت بازی در همه دنیا یکی از صنعت های فعال دنیای کامپیوتر بود و هست و باعث کلی از خلاقیت ها و نوآوری ها هم شده. اما توی ایران بخصوص با ورود دولت به بخش بازی سازی و تلاشش برای مهملی که بهش می گه فرهنگ سازی باعث شد عملا شرکت‌هایی زنده بمونن که بازی های مورد علاقه تخصیص دهنده بودجه رو می نوشتن و نه شرکت هایی که دنبال علاقمندی های بازار بودن. بعد هم سریعتر شدن اینترنت و دسترسی های بیشتر و در نتیجه با سوادتر شدن عمومی هم باعث شد که اکثر آدم ها بازی‌های خودشون رو دانلوپد کنن و دیگه شرکت های پخش هم حضورشون کم‌رنگ تر بشه.

این وسط اما کلی از اون بازی های نوشته شده و ترجمه شده غیب شدن و پیدا کردنشون در اینترنتی که تازه سریع و توانمند شده بود هم غیرممکن بوپد. اما خوشبختانه یک گروه از بچه‌های علاقمند جمع شدن و پایگاه حفظ، نشر و دانلود بازی‌های ایرانی و بازی‌های دوبله به فارسی؛ از جمله محصولات شرکت‌های نوین پندار، دارینوس، آرین، عصر بازی، سریرگیم و‌… رو راه انداختن که توش حدود ۱۲۰ بازی ایرانی و ۸۰۰ بازی دوبله شده جمع شده و قابل دریافت عنوان بازی فارسی جمع آوری شده و برای عموم هم قابل دسترسی است. گشت زدن توشون عالیه، بازی کردنشون احتمالا فان (من تست نکردم هنوز) و از اون مهمتر از چیزی دارین برای اضافه کردن، فوق العاده خواهد بود اگر بهشون بگین.

فیلم Hackers (ساخته ۱۹۹۵) یکی از اولین چیزهایی بود که باعث شد من به این بخش از دنیای کامپیوتر علاقمند بشم. ما این فیلم رو تو خونه من و روی نوار ویدئوهای T7 دیدیم و به پشت کامپیوترهامون برگشتیم که کلی لینوکس یاد بگیریم (: هیجان زده و خوشحال.

توی این فیلم دید که تو بچگی به خاطر یک هک از دسترسی به کامپیوترها محروم شده بالاخره ۱۸سالش می شه و می تونه به کامپیوترها دست بزنه. اون حین هک کردن شبکه های تلویزیونی و مدرسه با هکرهای دیگه آشنا می شه و بعد از ماجراهایی، هکر بد فیلم اون‌ها رو در مورد ویروسی که برای اخاذی نوشته مسوول جلوه می‌ده و …

این فیلم چهره کلاسیک «هکر» در دنیای غرب رو می‌ساخت: آدمی با سواد زیاد ولی اهل خرابکاری و نفوذ به سیستم ها که شب های پشت اینترفیس های عجیب می شینه و هک می‌کنه. بر خلاف سریالی مثل مستر روبات که توش همه هک‌ها فضای واقعی دارن، اینجا با انیمیشن‌های سه بعدی و انعکاس نور لپ تاپ روی صورت و .. رو برو هستیم ولی خب کماکان هکرز ۱۹۹۵ به نظر من فیلمی باحال، فضای هکری و دیدنی است که گاه گداری نگاهش می‌کنم.

متاسفانه ظاهرا فیلم فقط در آمریکا قابل نمایش است که خب یک ایرانی راهش رو بلده (: از اینجا می تونین تماشاش کنین

دیوید برادلی کسی است که ترکیب دگمه‌های کنترل آلت دیلیت رو کشف کرد. دیوید توی تیم ساخت کامپیوتر آی بی ام کار می کرد و مشکل این بود که کامپیوترها هر چند دقیقه یکبار هنگ می‌کردن و اونها مجبور بودن هر بار برق رو قطع کنن و دوباره وصل کنن و اینکار نخواستنی و آروم بود. اونها لازم داشتن کاری کنن که ریست کردن کامپیوترها رو سریعتر کنه. پیشنهاد دیوید این بود که ترکیبی پیدا کنه که نیاز به هر دو دست داشته باشه و اتفاقی هم زده نشه و کامپیوتر هم بفهمه که عمدا ریبوت شده و نیاز نیست همه چیز رو دوباره تست کنه. پیشنهاد اون کنترل + آلت + دیلیت بود.

دیوید برادلی می‌گه این بزرگترین کمکش به تاریخچه کامپیوتر نبوده ولی به هرحال چیزی است که مردم به یاد سپردن. نقل قولی منسوب به برادلی، می گه «من کنترل آلت دلیت رو کشف کردم، ولی بیل بود که مشهورش کرد!»

کنترل پنل‌ها هیجان انگیزن. حتی در زمانی که احتمالا کسی از UX و UI چیزی نشنیده بود، لایه آخری بودن که باید تفکر طراح و مهندس پشت سیستم‌ها رو به کاربرهاش وصل می‌کرد. کنترل پنل‌ها گاهی فقط به منظور کارایی ساخته م‌شدن و گاهی با تمرکز روی زیبایی و و گاه با تمرکز روی جلوگیری از اشتباه و گاه برای حداکثر کردن کنترل و گاهی هم برای حداقل کردن گیجی. این باعث می شه من هر وقت دستگاهی رو ببینم، کنترل پنلش رو هم با هیجان نگاه کنم تا ببینم از نظر طراح اون دستگاه، کاربر قراره چه تیپ آدمی باشه یا چه حسی بهش دست بده.

این علاقمندی بود که باعث شد وقتی این تامبلر رو دیدم کلی کیف کنم: «کنترل پنل‌ها». اینجا اختصاص داره به کنترل پنل‌ها. در واقع اختصاص داره به بازنمایی درک طراح از من و شمای نوعی. از پنل هیجان انگیز پنل مزدا تا مرکز تولید برق مجارستان.

بازی دوم ۲ (Doom 2) از معجزه‌های تاریخ بود. گرافیک و صداش در زمان خودش فوق العاده بود و گروه پشتش، فوق العاده تر. در آخر هر مرحله این بازی، آماری به شما نشون داده می‌شد که مرحله رو چطور رد کردین و برای ۲۴ سال قبل، هیچ کس نتونسته بود لول ۱۵ رو با ۱۰۰٪ تموم کنه. مشکل سر راز ۴ مرحله ۱۵ بود و جایی که ظاهرا از طریق بازی قانونی نمی‌تونستیم بهش برسیم.

اما حالا جان رومئو از نویسنده های بازی، در یک توییت به یک نفر تبریک گفته. کسی که بعد از ۲۴ سال بالاخره تونسته راز ورود به منطقه مخفی رو کشف کنه. این بازیکن که به اسم زیرو مستر شناخته می‌شه کشف کرده که تنها راه فعال کردن تله پورتی که ما رو به محوطه مخفی می‌رسونه اینه که توسط یک دشمن به روی اون هل داده باشیم؛ در حالی که برای فعال کردن تمام تله پورت های دیگه بازی، کافیه خودمون روشون بریم. تا قبل از این، خیلی ها معتقد بودن فعال نشدن اون تله پورت خاص، یک باگ توی بازی است.

بازی مرحله ۸ زیرومستر رو از اینجا ببینین و تا حدی در اولین level 15 save file با صد در صد موفقیت، شریک باشین.