برچسب: شخصی

داستان‌های بانمکی در جریانه. یکیش اینکه در مورد مدل مو باید تصمیم می‌گرفتم! الان بلند شده و من در مجموع سلمونی دوست ندارم. لیلا پیشنهاد کرد یک مدل خاصی کش ببنده به موهام که شبیه یکی توی جنگ ستارگان بشم. اینکار رو کرد ولی یادمون نیومد شبیه کی شدم (یا حداقل موهام به مدل اون بسته شده). فقط می‌دونستیم یکی از جدای ها بوده.

کمی سرچ کردیم و این وسط رسیدم به یک تست که به یکسری سوال جواب می‌دادیم و می‌گفت کدوم شخصیت جنگ ستارگان به ما نزدیکه ((: این وسط اون رو زدم و چی؟ درست حدس زدین. شدم دقیقا همونی که موهام رو مدلش بستم: کویی گون جین.

این هم لینک تست و نتیجه من (: برای خنده…

بانمک بود (: نه؟ من معمولا روزهای تعطیل وبلاگ نمی‌نویسم ولی خب گفتم بنویسم این بار.

خب الان ساعت 22:31 است و من به ذهنم رسیده که یک متن برای وبلاگ بنویسم. اما برای اینکار لازم داشتم یک عکس رو یک سرور آپلود کنم تا توی مقاله نشونش بدم. این کار یک کار تکراری هر روزه است و چون یک هفته‌ای می شه که اومدم لینوکس، دیگه کار تکراری بکن نیستم (: منطقی ترین چیز چیه؟ روی عکس راست کلیک کنم و بگم به سرورم آپلود بشه.

سه تا گزاره انجام کارم رو مطمئن می‌کنن:

من پشت لینوکسم پس قدرت کنترل دارم.

کارم منطقیه پس قبلا یک نفر بوده که شبیه‌اش رو کرده باشه.

لینوکسی ها جامعه زیبایی هستن. پس کسی که قبلا اینکار رو کرده حتما راه رو برای بقیه ساده کرده.

با این سه تا گزاره، دلگرم می شم که برم جلو.

صورت مساله: ساعت 22:33 است و من می خوام به منوی کلیک راست «ارسال به سایت جادی» رو اضافه کنم.

یک جستجوی ساده توی اینترنت منو به یک راهنما می‌رسونه. لازمه برنامه‌ای به اسم ناتیلوس اکشن رو داشته باشم که ندارم. توی لینوکسم پس فقط تایپ می‌کنم sudo apt-get install nautilus-actions و برنامه خود به خود پیدا، دانلود، نصب و تنظیم می‌شه. حالا ساعت 22:35 است و من آماده کارم.

توی خونه خودم یک دایرکتوری به اسم bin می‌سازم و توش فایل upload2jadiir.sh رو می‌سازم و اونو اجرایی می‌کنم: chmod 755 upload2jadiir.sh . حالا (یعنی 22:38 ) برنامه ناتیلوس اکشن رو اجرا می‌کنم و بهش میگم به کلیک راست من یک منو اضافه کنه که اون برنامه کوچیک رو اجرا کنه. اینجوری:

درست؟ الان ساعت شده 22:46 و رسیده ام به اینجا. یک مشکل کوچیک داشتم و این بود که باید بعد از اضافه کردن این منو، ناتیلوس رو دوباره استارت می‌کردم. حالا کافیه توی اون فایل برنامه آپلود رو بنویسم. یک کپی ساده به سرور. چیزی شبیه به همین دستور اصلی scp $1 jadi.ir:public_html/jadiir/pics/

خلاص (:‌ ساعت 23:00 است. البته یک اشتباه کوچیک در تنظیمات داشتم (باید بین d% و f% یک اسلش می‌ذاشتم ) که باعث شد ده دقیقه ای عقب بیافتم. حالا کافیه روی هر چیزی کلیک راست کنم و بگم آپلود بشه تا یک جعبه کوچیک پسورد رو از من بپرسه و فایل رو به سرور بفرسته.

جذاب نیست؟ به همین دلایل است که لینوکس رو دوست دارم. شما یک ایده ساده دارید که زندگی و دنیا رو یک قدم بهتر می ‌کنه و در کمتر از نیم ساعت چیزی که خودتون ایده دادین و لازم دارین رو می‌سازین و در این بین کلی هم چیز یاد می‌گیرین (: حین این کار از جامعه کمک می‌گیرین و بعد از انجامش به جامعه کمک می‌کنین (:

از امروز دیگه راحت می‌تونم عکسهام رو راحت و سریع روی سرورم آپلود کنم.

نکته فرعی : ادیتور من توسط استفاده کنندگان برای استفاده کنندگان طراحی شده. خود به خود چپ به راست و راست به چپ می‌شه و هر وقت هم بهش بگم خودش تایپ می‌کنه که الان چه ساعتی است (: من GEdit رو دوست دارم (:

مدتی بود که کم پیدا بودم. دلیلایلش متنوع بود ولی بخش عمده‌ای اش ربط داشت به سردرگم بودن بین دو تا لپ‌تاپ و سه تا هارد دیسک و دو تا چینش کیبرد!

حالا دوباره پایا (Stable) شدم. الان روی لپ‌تاپ اصلی ام هستم با سیستم مورد علاقه‌ام با کیبرد جدیدم: مک‌ بوک + کیبرد کولماک + سیستم عامل لینوکس. فعلا توزیع مورد استفاده لینوکس بنا به دلایل تاریخی و سی دی‌های دم دست، لینوکس مینت است که قیافه‌اش رو شاید به خاطر سررفتگی حوصله‌ام از ظاهر ثابت و تکراری سیستم عامل مک، این شکلی کردم:

(برای اندازه بزرگتر، روی تصویر کلیک کنید)

بیش از حد زیبا نیست؟ (: اینکه آدم اینقدر دستش باز باشه؟ و برنامه ها بنا به خواستش رفتار کنن؟ و اگر مشکلی باشه، حق داشته باشه کشفش کنه؟ جذابه ولی کافی نیست.
بعدا درباره دلایل بازگشت و وضیعت فعلی بیشتر خواهم نوشت (:

یکبار دیگه توی دوبی هستیم. برای یک هفته دوره آموزشی در مورد سیستم‌های VMS یا Voice Mail. همونی که بهش زنگ می‌زنیم و اگر طرف نباشه، می‌تونیم براش پیغام بذاریم. تا جایی که من دیدم در ایران خیلی استفاده نمی شه چون در مورد تبلیغ نمی‌کنن ولی در بعضی از کشورهای دیگه خیلی استفاده می‌شه. مثلا این سیستم امکان ارسال و دریافت فکس هم داره که در کشوری مثل سوییس (اگر درست یادم مونده باشه) ۷۰٪ مشترک‌ها ازش استفاده می‌کنن!

نکته بامزه کشوری مثل عراق است با هزینه‌های بالای مخابراتی. در این کشور آدم‌ها مشتری دائم سیستم‌های پیغامگیر صوتی هستن. انگار اونجا هزینه پیغام گذاشتن و گوش کردن خیلی پایینتر از مکالمه است و در نتیجه آدم‌ها گوشی رو بر نمی‌دارن و صبر می کنن طرف پیغام بذاره. بعد پیغام رو گوش می‌دن و زنگ می‌زنن و روی پیغامگیر طرف جواب می‌دن (:

به هرحال… یکبار دیگه توی دوبی هستم تا جمعه. برنامه فشرده درسی و هتل بدون اینترنت. فعلا که در هتل اینترنت نگرفتیم. هم به خاطر قیمت بالاش و هم به خاطر تجربه چند روز زندگی بدون اینترنت. البته سر کلاس که تا ۵ طول می‌کشه، اینترنت داریم ولی به هرحال سعی می‌کنیم سر کلاس زیاد شیطنت نکنیم (:

خلاصه این هم داستان ما (: احتمالا چند روزی کمتر خواهم نوشت. باید سعی کنم به کارهای معقول برستم که حداقل وقتی برگشتم، دستم کمی پر باشه (:

بهترین شغل جهان این روزها خیلی پر سر و صدا شده. سایتش قشنگه و خودش پر هیجان: یک وبلاگنویس با حقوق ماهی ۱۵۰ هزار دلار به یک جزیره واقعا زیبا و آرام در استرالیا می ره و خاطراتش رو می نویسه. حقوق رو دولت استرالیا می‌ده و هدف، تبلیغ توریسم در این جزیره است.

هر وبلاگنویسی می‌تونه برای اینکار رزومه بده و در یک ویدئوی یک دقیقه‌ای هم توضیح بده که چرا بهترین فرد برای این شغله. داستان‌های جنبی خیلی زیاده: وب سایت زیر فشار داون شده، یک زن عکس جزیره رو روی بدنش خالکوبی کرده تا ثابت کنه مشتاق ترینه و …

اول که شنیدم، من هم می‌خواستم با اشتیاق به عنوان یک تجربه بامزه رزومه بدم برای این شغل. اما حالا دیگه نمی‌خوام. چرا؟ چون لازمه این شغل اینهاست:

 توانایی‌ ارتباط های بین فردی خوب

 توانایی نوشتن و حرف زدن انگلیسی خوب

 روحیه ماجراجویی

 علاقمندی به آزمایش چیزهای جدید

 علاقه به زندگی در طبیعت

 توانایی خوب شنا و اشتیاق به غواصی

 توانایی قاطی شدن با بقیه

 حداقل یک سال تجربه متناسب

خوب من اولی و دومی رو تا حدی دارم. روحیه ماجراجویی و علاقه به آزمایش چیزهای جدید هم توم هست. اما علاقه به زندگی در طبیعت ندارم. حداقل از عاشقان زندگی در کوه و جنگل نیستم. شنام خوبه و غواصی رو امتحان کنم خوشحال می‌شم ولی تجربه کار مشابه هم ندارم.

پس در یک نگاه کلی، قابلیت‌ها رو نصفه و نیمه دارم و اگر قرار باشه بین کل دنیا یک نفر رو انتخاب کنن، بدون شک من بهترین انتخاب نیستم ولی به هرحال رزومه دادن می‌تونه بامزه و خاطره انگیز باشه…

اما من رزومه نمی‌دم

دلیلی که رزومه نمی‌دم این نیست که احتمال می‌دم انتخاب نشم. دلیلی که رزومه نمی‌دم اینه که می‌دونم این شغل، شغل ایده‌آل من نیست. تبلیغات همیشه چیزها رو دوست داشتنی می‌کنه و وقتی همه از یک چیز حرف می‌زنن، اون چیز به نظر آدم جذاب می‌یاد. ولی درست که فکر می‌کنم می‌بینم که من توی ایران زندگی می‌کنم. وبلاگی دارم که توش سعی می‌کنم اسم آزادی بیان در ایران زنده بمونه و مفهومش محترم شمرده بشه. دوستانی دارم که دیدنشون برام ارزشمنده. یک فیلم خنده‌دار دارم که مدت‌ها است می‌خوام دلی و پیام رو دعوت کنم خونمون که با هم ببینمش. من می‌دونم که توی کشورم آدم‌ها شکنجه می‌شن و اعدام. سایت‌ها فیلتر می‌شن و من از این اعدام‌ها و سانسورها می‌نویسم. می‌دونین دوستان؟ رفتن به یک جزیره زیبا و هر روز نوشتن اینکه چقدر به من خوش می‌گذره، کار ایده‌آل من نیست (: باید یادم باشه تا زودتر بهشون بگم دور من رو خط بکشن.

یک مدیر جدید برای ما اومده. یک خانم بامزه ولی خشن از آفریقای جنوبی. در سخنرانی اولیه گفت که سابقا معلم بوده و باید ببخشیمش اگر گاهی مثل معلم باهامون رفتار کنه.

من فعلا در یک اقدام پیشگیرانه این عکس رو گذاشته ام به عنوان بک گراوند کامپیوتر.. چون ایده بانمکی بود گفتم اینجا هم بذارم شاید کسی خواست مال خودش رو درست کنه:

امروز که دولت برام روی موبایل اسپم فرستاد که برای غزه پول بفرستم، حالم از دولتم به هم خورد. بدون اینکه من بخوام، بخشی از مالیات سنگینی که می دم رو خرج جنگ افروزی در دنیا می کنن و بازهم کاسه گدایی و اسپمشون درازه تا جنازه مردم عادی رو بکنن پیرهن عثمان و کاسه گدایی جدید و بهانه جنگ بیشتر. من واقعا قلم خوبی ندارم و نمی تونم بهتر از آقا اجازه بنویسم…

حسادت، خودخواهی و اسید دست به دست هم دادند و زیبایی، زندگی و نور را از آمنه بیگناه گرفتند. بیایید دست به دست هم دهیم تا کمی نور و شادی به زندگی آمنه بازگردانیم.

به یاری آمنه بهرامی بشتابیم! در بالای وبلاگ های خود فراخوان و بانر بگذاریم و وبلاگستان را برای کمک مالی به آمنه، برای ادامه معالجه اش در اسپانیا بسیج کنیم! به این سایت بروید و کمک های مالی خود را به حساب بانکی آمنه در اسپانیا واریز کنید. این حساب تنها به ادامه معالجه او در اسپانیا اختصاص دارد.

آقای احمدی نژاد! چرا کمک دولتی برای معالجه آمنه را قطع کرده اید؟

ماجرای آمنه طولانی است ولی خلاصه اش اینه که یک مرد به یک زن اسید پاشیده و زن چشمش رو از دست داده. زن در اسپانیا تحت معاجله بوده تا اینکه احمدی نژاد می یاد و بودجه معالجه رو قطع می‌کنه. نمی دونم دادن بودجه درست بوده یا نه ولی قطع کردنش نادرسته. زن، نابینا به ایران برمی‌گرده. یکی از بهترین آدم‌هایی که دور و برم دیدم – آقا اجازه! – مثل همیشه موضوع رو اونقدر دنبال می‌کنه تا کانالی برای کمک به وجود می‌یاره. من بهش اعتماد دارم و این مطلب رو نوشتم تا اگر کسی می تونه به حساب اسپانیا کمک مالی کنه… اگر نمی‌تونید کمک کنید هم به نظرم خوبه درخوست رو توی وبلاگ ها بنویسید، شاید خیلی‌ها باشن که اگر ببینن، کمک کنن…. کمکی که بر خلاف کمک به جنگ طلبان دنیا، کسی خجالت نخواهد کشید مبلغش رو بگه یا روشن و واضح بگه که اون رو به کی داده.

چند وقتی است که کلی عکس دائما رد و بدل می‌شه در مورد مک بوک‌های اپلی که صفحه نمایش شفاف دارن. تا جایی که من می‌دونم، همچنین چیزی وجود بیرونی نداره. یک دوست فنی توضیح می‌داد که از نظر تکنیکی این موضوع قابل اجرا است اما منطقی نیست چون کاربرد صفحه نمایش اینه که یک چیزی رو توش نمایش بدن نه اینکه اونطرفش دیده بشه! اگر قرار باشه نمایشگر شفاف باشه، نقض قرضه و می‌شه داستان مرد نامرئی که به خاطر شفاف بودن شبکیه‌اش، باید کور باشه!

به هرحال… بخشی که من کار می‌کنم اسمش هست «شخصی‌سازی و تطبیق سیستم‌ها». در واقع ما سیستم ها رو نصب و تنظیم می‌کنیم و در صورت نیازی تغییرشون می‌دیم. این شد که تصمیم گرفتیم مک من رو هم به یکی از همون مک‌های شفاف تبدیل کنیم. ساده بود.

 دوربین عکاسی رو جایی ثابت می‌کنیم و از یک منتظره عکس می‌گیریم

 لپ‌تاپ رو به تصویر اضافه می‌کنیم و دوباره دقیقا از همون زاویه عکس می‌گیریم

 حالا دو تا عکس داریم که دقیقا مثل هم هستن به جز اینکه توی یکی لپ تاپ هست و توی یکی نیست

 دو تا عکس رو می‌ندازیم روی هم به شکلی که اونی که لپ تاپ داره، رو باشه

 حالا اگر نمایشگر لپ تاپ رو از روی صفحه اولی ببریم، تصویر زیری که میز پشت اون است از توی ال.سی.دی. دیده می‌شه

 برای اضافه کردن به جو، می‌تونیم تصویر توی ال سی دی رو کاملا حذف نکنیم بلکه کمی شفافش کنیم تا هم لیوان پشت مونیتور دیده بشه و هم بخشی از تصویر روی نمایشگر

تنها مشکل این بود که زمینه پشت لپ تاپ من زیادی ساده بود. اگر کمی آت و آشغال می‌چیدم پشتش، قشنگ‌تر می‌شد. ولی به هرحال این تصویر لپ تاپ مک من است که صفحه شفاف داره:

قشنگ نیست؟ اما فقط مک‌ها نیستن که این قابلیت رو دارن، این هم از لپ تاپ آی بی‌ ام ایریکس:

و البته می‌دونین که من اهل گفتن اینکه برای اولین بار این تکنولوژی در ایران کشف شده و این چیزها نیستم، به همین خاطر عکس این لپتاپ ۱۹۹۷ توشیبا رو هم می‌ذارم (که روش لینوکس DSL اجرا می‌شه) تا کسی ادعا نکنه که این تکنولوژی جدید جهان است و برای اولین بار در ایران اجرا شده (: