اگر دارید این مقاله رو می‌خونید یعنی توانایی تایپ دارید. حالا ممکنه ده کلمه در دقیقه تایپ کنید یا ۱۲۰ کلمه یا حتی بیشتر ولی چیزی که احتمال شک توش کمه، اینه که شما هم مثل من از یک صفحه کلید مطابق با استاندارد QWERTY استفاده می‌کنید. درست مثل صفحه کلید سمت چپ این نوشته‌ها که اگر به سمت چپ ردیف بالایی آن نگاه کنید، ترتیب کلیدها را به شکل QWERTY خواهید دید. من و شما با این صفحه کلید آشنا هستیم و با آن بزرگ شده ایم و معمولا به جز آن چیزی ندیده‌ایم. حتی اگر صفحه کلید ما انگلیسی «معمولی» نباشد، سیستم عامل خودمان را جوری تنظیم می‌کنیم که QWERTY تایپ کند.
اما «کوئرتی» تنها انتخاب ما نیست. جالب است که در عین همه‌گیر بودن، بهترین هم نیست. کوئرتی در حدود ۱۵۰ سال قبل درست شده و دلیل قرارگیری کلیدها در آن «سخت تر کردن تایپ بوده»! عجیب است؟ شاید اغراق کردم! دلیل قرارگیری کلیدهای کوئرتی این بوده که یک تاپیست خوب نتواند خیلی خیلی سریع تایپ کند تا اهرم‌هایی که قرار بود تق و تق روی کاغذ بخورند، به هم گیر نکنند (: بعضی ها هم می‌گویند که بحث سرعت مطرح نبوده و فقط می‌خواسته‌اند جلوی گیرکردن اهرم‌ها را از طریق دور کردن اهرم‌های پر تکرار از هم بگیرند. به هرحال هر کدام که باشد فرقی نمی‌کند چون در هر صورت کلیدها در بهترین جاهای ممکن نیستند ! شاید سرعت تایپ برای من و شما خیلی خیلی مهم نباشد ولی چیزی که برام من ارزش زیادی دارد سلامت دستم است: کوئرتی شدیدا به مچ صدمه می‌زند چون باید دائما حروف صدادار را با حرکات عجیب انگشت تایپ کنید: e و i و o و u همه در جاهای ناراحت هستند و راحت‌ترین جاهای تایپ به j و f اختصاص داده شده که چندان هم جالب نیست (در فارسی بهترین جا را به ت و ب داده‌اند!).
برای حل این مشکلات، در سال ۱۹۳۶ یک دانشمند به نام دووراک تصمیم گرفت کیبرد بهتری طراحی کند. این کیبرد این روزها «چینش دووراک» نام دارد و تصویر آن را در کنار متن می‌بینید. چینش دووراک با این ایدهها طراحی شده:
خوب است حروف یکی درمیان با دست چپ و راست تایپ شوند
پر کاربردترین حروف باید در ساده‌ترین جاها باشند
کم کاربردترین حروف باید در ردیف پایین باشند که سخت‌ترین جا است
بیشتر تایپ را باید دست راست انجام دهد چون اکثر آدم‌ها راست دست هستند
ترکیب‌های دوتایی حروف (مثلا sh یا ou) باید با انگشت‌های کنار هم تایپ شوند
بهتر است ضرب دست از انگشت کوچک به سمت انگشت اشاره باشد. به راحتی قابل درک است که ضرب گرفتن روی میز به این شیوه بسیار راحت‌تر از ضرب گرفتن در جهت معکوس است.
این ایدهها خیلی ساده و بدیهی است؟ دقیقا! و جای تعجب اینجاست که شما و من فقط چون با QWERTY سخت و صدمه زننده بزرگ شده‌ایم، آن را «ترجیح» می‌دهیم. صفحه کلید دووراک این روزها در تمام سیستم عامل‌های جدید قابل انتخاب است ولی خب چند مشکل پیش خواهد آمد:
باید تایپ را دوباره کمی تمرین کنید تا جای کلمات جدید را یاد بگیرید
چون چاپ کلیدهای صفحه کلید شما کوئرتی است، چیزی که کلید نشان می‌دهد و چیزی که تایپ می‌کنید فرق دارد مگر اینکه یک صفحه کلید دووراک بخرید
بقیه تعجب خواهند کرد!
دستتان سلامت خواهد ماند. البته اگر مقدار زیادی تایپ انگلیسی می‌کنید
سرعت تایپ انگلیسی شما هم بالا خواهد رفت
هرچند دووراک صفحه منتخب بعضی از برنامه‌نویس‌‌های کامپیوتر است، اما راستش را بخواهید من خودم سوییچ نمی‌کنم چون حجم تایپ انگلیسی‌ام کم است و لینوکس کار هم هستم که خودش به اندازه کافی جذاب است (: در غیر اینصورت شاید سوییچ کردن به دووراک یا لااقل یاد گرفتن آن را به یک تجربه جدید و نمک زندگی تبدیل می‌کردم و می‌پیوستم به افراد زیر که جزو استفاده کنندگان دووراک هستند:
باربارا بلکبرن: رکوردار سرعت تایپ در جهان (۷۵۰۰ کلمه در ۵۰ دقیقه و ۲۱۲ کلمه در دقیقه در پیک)
برام کوهن: مخترع Bittorrent
مت مولنوگ: برنامه‌نویسی اصلی وردپرس ( مزیدی فردا سوییچ می‌کنه؟ (: ))