عشق میان بعدی

مقاله این هفته اعتماد

خانمی تنها وارد رستوران می‌شود و درخواست یک میز رمانتیک دو نفره می‌کند. بعد از نشستن کیف دستی نسبتا بزرگش را باز می‌کند و یک تکه مقوای لوله شده بیرون می‌آورد. یک طرف این مقوای یک متری، تصویر کامپیوتری یک مرد چاپ شده شده و زن تنها پس از گذاشتن مقوا روی صندلی مقابل و کسب اطمینان کامل از اینکه پاها در شرایط راحتی قرار دارند و بالا تنه کاملا به پشتی صندلی تکیه داده است، خودش روی صندلی می‌نشیند و منوی رستوران را باز می‌کند. ژویل پیشخدمتی است که مسوولیت سرویس دادن به این میز را بر عهده دارد. او بعدها به مطبوعات آمریکا می‌گوید که آن زن تقریبا چهل ساله و رفتارش کاملا معمولی بوده. ژویل اضافه می‌کند که زن برای هر دو نفر غذا سفارش داده، با دوست پسر مقوایی صحبت کرده و یکی دو بار هم دستش را برای گرفتن دست عشقش یا تنظیم کردن مقوا، به سمت صندلی مقابل دراز کرده.

وقتی صحبت از ابعاد متفاوت عشق می‌شود، ما معمولا به سراغ ابعاد بالاتر (مثلا میان ابرها)‌ می‌رویم اما کسانی هم هستند که عشق میان‌بعدی برایشان عشق به ابعاد پایینتر است. نمونه‌ای که هفته گذشته اتفاق افتاده را خواندید: قرار عشقی یک زن میانسال به یک تصویر مقوایی کوچک در سانفرانسیسکو یا در موردی مشابه، حضور یافتن یک دختر آمریکایی دیگر در ساحل دریا به همراه ماکت مقوایی نامزدش که در آن زمان در عراق در حال جنگ بوده.

اخباری که خواندید، مربوط به آمریکا بود اما مرکز واقعی این عشق دو بعدی، کشور آفتاب تابان و نقاشی‌های دو بعدی مانگا است؛ ژاپن. در مشهورترین مورد که در سال گذشته اتفاق افتاد، مردی میان سال تصمیم گرفت با شخصیت مورد علاقه اش از یک کتاب مصور، ازدواج کند. او درخواستی اینترنتی نوشت و گفت که دیگر به دنیای سه بعدی علاقه‌ای ندارد و دوست دارد اگر بتواند به دنیای دو بعدی برود و در آنجا زندگی کند. او در متن درخواستش، ادامه داده بود که چون این امر با تکنولوژی امروزی بشر ممکن نیست، در حال حاضر،‌ درخواست حداقلی‌اش قانونی شدن ازدواج بین انسان‌ها و شخصیت‌های دو بعدی است. شخصیت مورد علاقه این مرد «آشینا میکورو» از مجموعه داستان‌های «سودای سزومیا» است.

این مفهوم تازه تا حد زیادی با درک متقابل در جامعه ژاپن روبرو شده است. ژاپن پر از خرده فرهنگ، حالا خرده فرهنگ اوتاکو را هم به فهرست بزرگ رفتارهای پذیرفته شده و بی خطر در جامعه اضافه کرده است. اوتاکوها سینه چاکان مانگاها یا همان نقاشی‌های ژاپنی و بازی‌های کامپیوتری مرتبط با آن‌ها هستند. بر اساس گفته کسانی که روی این پدیده تحقیق می‌کنند، ظهور گسترده این مفهوم در دهه اخیر، نمایانگر ناتوانی بخش بزرگی از جوانان ژاپنی برای کنترل یک زندگی عشقی در شرایط پیچیده امروزی است. بنا به یک تحقیق دولتی، بیش از یک چهارم افراد ازدواج نکرده ژاپنی در سنین ۳۰ تا ۳۴ سال هرگز رابطه جنسی نداشته‌اند و این موضوع به عنوان یکی از از دلایل گرایش افراد میانسال به پناه بردن به عشق‌هایی در ابعاد کمتر ذکر شده است.

منابع

عشق دو بعدی / نیویورک تایمز

مبارزه برای حق ازدواج میان بعدی

درخواست اینترنتی مرد ژاپنی برای ازدواج با شخصیت مانگا

صرف ناهار زن آمریکایی با مرد مقوایی