فرض کنید شما توی دانشگاه ارومیه یا توی شهری در جنوب هستین که گروه کاربران لینوکس یا همون لاگ نداره و شما می‌خواین لاگ خودتون رو راه بندازین. چیکار باید کرد؟ من دو سه تا توصیه کوچیک دارم:
زمان رو مشخص کنین
زمان باید به شکلی باشه که توی یک جمله بشه به شکل ابدی و ازلی اعلامش کرد. مثلا «ساعت دو دوشنبه اول هر ماه» زمان خوبیه. یک زمان خوب دیگه «هر یکشنبه ساعت هفت عصر» است. زمان‌هایی مثل «یک هفته در میون» خوب نیستن چون اگر کسی اونو ببینه نمی فهمه دقیقا این هفته است یا هفته بعد. گاهی می گن اگر لاگ خیلی کوچیکه ولی دوست دارین دوستانتون رو هفتگی ببینین، می تونین یک برنامه ثابت یک جمله داشته باشین (مثلا ساعت دوازده پنجشنبه آخر ماه) ولی علاوه بر اون برای خودتون برنامه های ریزتر و نامشخص تر هم بذارین.. مثلا تو این لاگ بگین هفته بعد سه شنبه جمع می شین. در این حالت هم خودتون راحتین هم اگر آدم جدیدی بخواد بیاد در طول ماه بالاخره یکبار دقیق پیداتون می کنه.
مکان رو مشخص کنید
مکان باید دقیق و خوب اعلام بشه. شاید براتون جالب باشه که لاگ تهران مدت‌ها در پارک برگزار شد و من تو انجمن‌هایی بودم که هر سه شنبه ساعت پنج تو چمن یکی از پارک‌ها دور هم جمع می شدیم. جا باید کاملا مشخص و قابل پیدا کردن باشه. مثلا در تهران پارک ملت خیلی بزرگه ولی «پارک ملت کنار قفس خرس‌ها» کاملا قابل پیدا کردنه. اگر خیلی کم هستین خوبه یک نشونه هم بذارین؛ مثلا یک تاکس که کسی دستش می گیره یا تی شرت های لینوکسی. دقت کنین که با یک نفر هم می شه لاگ رو تشکیل داد ولی اگر خودتون رو تابلو نکنین احتمالا کسی نمی یاد از کل آدم‌ها بپرسه «شما لاگین؟»
یک سایت راه بندازین
یک سایت خیلی ساده. به هیچ وقت برای انتخاب دامین، انتخاب تم و انتخاب سی ام اس وقت نذارین. در واقع اگر ایجاد سایت بیشتر از یک روز وقت گرفت یعنی مسیر رو اشتباه رفتین. ما معمولا سایت راه انداختن و بحث سر وردپرس یا وینترمیل رو دوست داریم و در نتیجه می تونیم یک ماهی سر این چیزها وقت بذاریم بدون اینکه اتفاق واقعی بیافته؛ بعدش هم انرژی مون تموم می شه و بیخیال ماجرا می شیم. سریعا یک سایت راه بندازین. برای اینکار می تونین از کلی هاستینگ رایگان ساده استفاده کنین. بهترینش github است و لازمه توش خیلی ساده زمان برگزاری و مکانش رو اعلام کنین.
تبلیغ کنید
کسی اتفاقی به سایت شما سر نمی زنه. اگر توی دانشگاه هستین یک کاغذ بچسبونین به تابلوی اعلانات و جلسه لاگ هفته بعد رو اعلام کنین یا اگر وبلاگ دارین کنارش بگین لاگ چه زمانی است و این تیپ چیزها. به هیچ وجه اسپم نباشین و سعی نکنین جهانیان رو از هر راهی به لاگ بکشین. رشد طبیعی بهترین روش ماندگاری است.
برای جلسات برنامه داشته باشین
هر جلسه باید یک ایده کلی داشته باشه حتی اگر این ایده این باشه که «یک ساندویچ می زنیم». برنامه های بهتر «سولماز داکر رو معرفی می کنه» است. خوبه آدم ها بدونن برای چی میان و چیکار می کنن و چه اتفاقاتی خواهد افتاد. همچنین خیلی خیلی خوبه وقتی آدم ها می یان چیزی به دانششون اضافه بشه. لازم نیست حتما کلاس درس برگزار کنیم ولی خوبه مفاهیم جدید رو بشنویم و با همدیگه در موردش گپ بزنیم.
برای همه جلسه برنامه نداشته باشین
شما برگزار کننده یک دوره صرفا آموزشی یا یک اردو نیستین. در دنیای لینوکس ما به جامعه بودن خودمون افتخار می کنیم. اگر کسی می یاد لاگ می یاد که آدم ببینه، با آدم حرف بزنه و با آدم معاشرت کنه. خیلی از لاگ ها توی بار تموم می شن تا خاطره خوبی از یک گپ دوستانه هم به جا بذارن. لاگ می تونه پیوند دهنده فرهنگ ها باشه و یک فضای صمیمی دوستانه پر از خنده و شوخی. بذارین آدم ها خودشون بسازن و پیش برن و اصولا فکر نکنین یک نفر مسوول لاگ است.
دموکرات باشین
در لاگ‌های ایران سابقه کشمکش مشاهده شده! در مواردی لاگ ها از هم انشعاب می کنن، لاگ ها مدعی می شن که لاگ اصلی شهر هستن و یکی اعتراض می کنه که چرا اون یکی فکر می کنه صاحب لاگه (: اینها مهمله. هر کس می تونه لاگ جدیدی تشکیل بده، هر کس می تونه تو لاگی که یکی دیگه شروعش کرده فعال باشه، .. هر کس غیر از این گفت تنها می مونه. خوبی این جامعه اینه که توش آزاد هستیم و آدم های نچسب و الکی مدعی ممکنه چند روزی سر و صداشون زیاد باشه ولی در نهایت در جامعه به جایی نمی رسن. توی لاگ دوست باشین، به عقاید مخالف اجازه رشد بدین و یادتون باشه که لینوکس پیش می ره چون مثل یک درخت شاخ و برگ در می یاره و شاخه‌های خوب می مونن و شاخه‌های ناسازگار محو می شن.
مستقل باشین
لاگ قرار نیست وابسته به جایی باشه. کلی آدم هستن که با کمترین فعالیت در لاگ تهران، به اسم لاگ تهران پروژه می گیرن و چند نفری هم هستن که فکر می کنن چون توی میلینگ لیست لاگ ایمیل می زنن دولت باید بهشون بودجه بده و یکسری دیگه هم هستن که می خوان لاگ بشه پرچمدار لینوکس در ایران. اینها درست نیست. افراد لاگ می تونن کارهای متنوعی بکنن ولی ذات لاگ یک سیستم پخش و بدون تمرکز و مدیریت واحد و ثابت است و در نتیجه نمی تونه / نباید وارد کارهایی بشه که در طولانی مدت تعهد می یاره. در بهترین حالت «عده ای از اعضای لاگ فلان جا» می تونن نظرشون رو اعلام کنن ولی اگر بریم سراغ اینکه «لاگ تبریز میگه…» نتیجه اش ضعیف شدن کلیت لاگ تبریز – به عنوان لاگ – خواهد بود. در مورد جا، بودجه و … هم وضع همینه. لاگ باید هویت مستقلی داشته باشه و وجودش رو وابسته به هیچ قانون بیرونی و شرکت تجاری و … نکنه.
فان باشین
لاگ جایی است برای شادی و خوشحالی ما. اگر توشون بهتون خوش نگذشت بدونین یک جای کار ایراد داره. آدم ها به لاگ می یان تا شاد برگردن و پر انرژی پس خنده رو باشیم و مهربون. تصور کنین وقتی یک غریبه در جمع شما ظاهر شده چقدر انرژی گذاشته تا بیاد پیش بچه‌های گنو/لینوکسی و آیا ما به اندازه کافی با حمایت و دوستی باهاش برخورد می کنیم؟ فراموش نکنیم که ما قرار نیست رنج ببریم تا لینوکس و نرم افزار آزاد در دنیا جا باز کنه؛ نقل قول ما اونیه که می گه «اگر در انقلابی نتونم برقصم، اون انقلاب انقلاب من نیست».
به جامعه کمک کنین
ما اینجا هستیم چون یک هکر از دانشگاه بیرون اومده تا تبلیغ کنه که هر انسان حق استفاده آزاد از سیستم عامل و کامپیوترش رو داره. ما اینجا هستیم چون یکی ما رو با کدهاش آزاد گذاشته و ما اینجا هستیم چون اینترنت رابطه ما رو برقرار کرده. ما هم باید بخشی از این فرهنگ باشیم. چیز بنویسین، به سوالات دیگران جواب بدین، برنامه های خوب برگزار کنین و …
لاگ خوبی داشته باشین و عکسها و قصه‌هاتون رو به اشتراک بذارین.