سلام جادی،
من سامان هستم و بیست و یک سالمه. در حال حاضر دانشجو ام و اوضاع جالبی ندارم چون تقریبا تو رشته ای که دارم درس میخونم موفق نیستم و کار داره به جاهای باریک میکشه از لحاظ تحصیلی. یه جورایی بخاطر جو حاکم بر خانواده و نرفتن به سربازی اومدم دانشگاه وگرنه علاقه ی بیشترم این بود که غیرآکادمیک روی موضوعاتی که بهشون علاقه دارم کار کنم.
قبول دارم تو انتخاب رشته اشتباه کردم ولی یادآوری اشتباهاتم در گذشته تاثیری تو وضع الانم نداره (البته ازشون درس عبرت گرفتم) ، الانم تنها دغدغه ی من رفتن به سربازی هست که اصلا دوس ندارم برم به همین خاطر نمیتونم به انصراف از تحصیل فکر کنم چون بلافاصله منو میبرن که خدمت کنم.
اگه بخوام انصراف بدم عملا نمیتونم دوباره کنکور بدم و چیزی که دوس دارم رو بخونم.از طرفی اگه نخوام سربازی برم از ی سری خدمات اجتماعی محروم میشم که بعضیاشون واقعا اساسی هستن و نمیشه بیخیالشون شد.میخواستم بدونم به نظرت اگه سربازی نرم میتونم ی کار پیدا کنم و دووم بیارم ، حداقل از گرسنگی نمیرم.اصلا میشه بدون سربازی رفتن ی جورایی بعضی چیزا رو دور زد و بشه از خدمات استفاده کرد
با تشکر
سلام سامان عزیز،
خب این مساله بسیار مهم و حساسی است و اصلا نمی شه با یک ایمیل براش جواب پیدا کرد. باید خودت فکر کنی و خیلی دقیق تصمیم بگیری که قراره چیکار کنی.
چیزهایی که من می تونم بگم اینها هستن:
۱) دانشگاه مهمه
من در این باره خیلی زیاد نوشته ام! پیشنهاد می کنم اونها رو بخونی و خلاصه اش اینه که در شرایطی که ما هستیم، دانشگاه یکی از مکان های مهم است که خوبه توش وارد بشیم و سعی کنیم بمونیم و با مدرک بیرون بیایم. یک حس منفی به خیلی از ما می گه دانشگاه خوب نیست و بعد برای فرار از روزهای بد، اساتید بد، درس های بد و احساسات بد کلا می خوایم بزنیم زیر دانشگاه و بیرون بیایم ولی عقل می گه بهتره بمونی و مدرکت رو بگیری و خلاص بشی. دقت کن که این مدرک قراره در طول چهل سال آینده همراه تو باشه. حتی می تونی مدرکی که الان داری می خونی رو تموم کنی و بگیری و بعدش به کنکور دوباره فکر کنی. مساله اینه که کنکور دوباره نباید راه فراری از شرایط فعلی باشه بلکه باید قدمی بشه در ادامه راهی که توش هستی.
۲) سربازی زوری
متاسفانه این سربازی هم بالا سر ما هست و هنوز جزو اون مجموعه کشورهایی هستیم که آدم هاش باید بهترین سال های عمرشون رو به بطالت در فضاهایی ناسالم و مریض بگذرونن. این یک واقعیت است… اما این رو بهت بگم که من دوستان زیادی دارم که سربازی نرفتن و در شرکت هاشون دارن به خوبی و خرمی کار می کنن (اکثرا توی شرکت های خودشون) و دوستانی رو هم دارن که به خاطر عقب انداختن سربازی دچاردردسرهای جدی شدن و دوستانی هم دارم که در نهایت تصمیم گرفتن با زدن از زندگی واقعی شون، سربازی لعنتی رو برن و تمومش کنن. هرکس روش خودش رو داره ولی همه اش ممکنه.
در نهایت چی؟
دقت کن که اگر دید تو اینه که «می خوام رشته ای که می خوام رو بخونم» معقولترینش اینه که چیزی که الان توش هستی رو تموم کنی و توی فوق لیسانس بری سراغ چیزی که می خوای یا اگر امکانش نیست سربازی رو بری و بعدش بری دنبال تحصیلات دانشگاهی. معلومه که در شرایط فعلی دنیا مال پولدارها است و احتمالا امسال سربازی رو می فروشن و اونهم ممکنه یک راه باشه اما…
حواست باشه که برای فرار کردن از یک چیز، سراغ چیز دیگه نری. ما همه اینطور هستیم: چون جسارت مقابله با A رو نداریم، به خودمون می قبولونیم که عاشق B هستیم و اصلا A رو نمی خواستیم از اول. باید مواظب این تله بود و گرنه هر رشته و درس و کاری از نزدیک سخته و پر دردسر.