اگر چیزی راجع به علاقمندی آدمها به فعالیتهای خاص باشه من در موردش مینویسم. همینطوره وقتی که مطلبی مربوط به تاریخچه کامپیوتر بشه، حالا این دو تا به هم گره خوردن: استیو چمبرلین در طول ۱۸ ماه و خرج هزار دلار، ۱۲۵۳ رشته سیم رو به هم وصل کرده یک سی پی یو خانگی بسازه. اسمش رو هم گذاشته «Big Mess of Wires».
اون میگه «کامپیوترها مثل جعبههای سیاه میمونن. ما نمیدونیم توشون چی می گذره. درک میکنیم که چیکار میکنن اما نمیفهمم چطوری اینکارو میکنن.» برای جوابگویی به این سوال، اسیو هر وقت که از سر کار به خونه برمیگشت، مشغول میشد به وصل کردن ترانزیستورها به هم. اون هم بر اساس طرح یک سی پی یو هشت بیتی که خودش ریخته بود.
حالا کارش تموم شده و کامپیوتر در نمایشگاه چیزهایی که خود مردم ساختن به نمایش در اومده.
این آشفتگی عظیم سیمها، خیلی شبیه به پردازشگر MOS Technology 6502 است که توی اپل ۲، کمودور ۶۴ و آتاریهای اولیه به کار رفته بود. این سی پی یو، سه تا رجیستر ۸ بیتی دیتا داره، یک آدرس ۲۴ بیتی و ۱۲ مد آدرس دهی.
برای اتصال اجزا به همدیگه از وایرپ استفاده شده که با وجود وقت گیر بودن، از لحیم مطمئن تر هستن.
آشفتگی عظیم سیمها، فقط یک سی پی یو نیست. این کامپیوتر دارای کیبورد، یک خروجی ال سی دی (که یک خط متن رو نشون می ده)، یو اس بی، صدا و خروجی وی.جی.ای هم هست. البته اینها اجزایی هستن که کنار سی پی یو ساخته شده نصب شدن.
و فکر میکنین استیو چمبرلین چرا اینکار رو کرده؟ خودش میگه «نمیدونم… ولی واقعا مفرح بوده».
– منبع