شرکتهای بزرگ فنآوری اطلاعات با علاقه میخواهند در پروژه فاتح ترکیه سهیم شوند. وزیر اقتصاد ترکیه در آمریکا است و مشغول مذاکره با شرکتهای خصوصی در سیاتل و سیلیکونولی. تا اینجا او از مایکروسافت، اپل، اینتل و سیسکو دیدن کرده و با مدیران آنها به گفتگو نشسته است. موضوع گفتگو پروژه فاتح است. طرح بلند پروازانه و پر خرجی که طی آن با همکاری بزرگترین شرکتهای آی.تی. دنیا، تبلتی برای دانشآموزان ترکیهای طراحی شده و در طول چهار سال آینده پانزده میلیون واحد از آن در تمام مدارس این کشور نیمه آسیایی و نیمه اروپایی توزیع خواهد شد.
فاتح که در زبان ترکی حروف اول کلمه «جنبش پیشبرد فرصتها و توسعه تکنولوژی» است شکاف دیجیتال را هدف گرفته است؛ هم در داخل کشور و هم خارج از آن. شکاف دیجیتال به اختلاف سطحی گفته میشود که افراد، گروهها و کشورها از نظر فرصت و دسترسی به اطلاعات و تکنولوژیهای اطلاعاتی دارند؛ از جمله دسترسی به اینترنت و توان استفاده از آن. در سطح داخلی، وزارت اقتصاد تلاش میکند با طرح فاتح به همه دانشآموزان فرصتی برابر برای آشنایی و استفاده از ابزارهای دیجیتال و دسترسی به اطلاعات فراهم کند و در سطح خارجی هم ترکیه میخواهد با تربیت نسلی آشنا به تکنولوژی و بومی کردن فنآوریهای نو، نقش پر رنگ تری در تولید اطلاعات در سطح جهان باشد و از این طریق شکاف دیجیتالی خود و کشورهای پیشروی جهان را کاهش دهد.
آمریکا روند مجهز کردن تمام مدارس به کامپیوتر و دسترسی دانش آموزان به آن را از اوایل دهه ۱۹۹۰ شروع کرد و تا پیش از چرخش هزاره، تلاش داشت تا تک تک مدارس و دانش آموزان را به اینترنت متصل کند. چند سال قبل هم پروژهای تحت عنوان «هر کودک یک لپتاپ» سعی کرد این امکان را فراهم کند که هر دولتی با سرمایهگذاری صد دلاری به ازای هر نفر، بتواند کودکان کشور را از ابتدا با فرصتهای دیجیتال نسبتا برابر و آماده برای پذیرفتن نقشهای دنیای تکنولوژیک آینده بزرگ کنند. نمونههای بعدی هند بودند و کره جنوبی. هند ابزارهای تکنولوژیک ارزان ساخت و اجازه داد قشر فقیر نیز با هزینهای بسیار اندک و با استفاده از سوبسید دولتی به کامپیوتر دسترسی داشته باشد و کره جنوبی هم در برنامهای بسیار بلندپروازانه اعلام کرد که تا سال ۲۰۱۵ تمام کتابهای درسی مدارس را با نسخههای دیجیتال جایگزین خواهد کرد و هر دانشآموز تنها با یک تبلت در کوله پشتی به مدرسه قدم خواهد گذاشت.
موضوع شکاف دیجیتال و نحوه غلبه بر آن دغدغه بسیاری از کشورها است. توان کار با کامپیوتر و فراهم بودن دسترسی به آزادراههای اطلاعاتی در ده سال آینده چیزی خواهد بود مثل داشتن سواد و حضور جادههای خوب در در دهه قبل. اگر کشوری میخواهد در آینده جهان نقش بازی کند و اگر انتظار میرود افراد یک سرزمین، شهروندی از دنیای آینده باشند، باید زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری مورد لزوم توسعه پیدا کرده باشند. چنین کاری ادامه منطقی آموزش و پرورش ابتدایی در هر کشور است و وظیفه دولتها – البته دولتهایی که میخواهند بخشی از جهان باشند.