کلی بحث هست که کدوم زبون برنامه نویسی محبوبیت بیشتری داره یا زنده تر از بقیه است. همچنین کلی بحث هست که مثلا آدم ها می گن زبان مورد علاقه من یعنی پرل مرده یا در حال مرگه.
جواب واقعی چیه؟ کسی نمی دونه (: اما یک نفر یک ایده عالی به فکرش رسیده تا وضعیت زبان های برنامه نویسی رو بررسی کنه. طرف اومده با یک ایده بامزه، تعداد پروژههای هر زبان توی گیتهاب و بعد تعداد تگهاش توی استکاورفلو رو شمرده. اولی نشون دهنده تعداد پروژههای هر زبان است و دومی – با تسامح – نشون دهنده اندازه جامعه کاربری اون.
نتیجه چیزی شبیه نمودار زیر شده:

خط آبی نشون دهنده کرولیشن است (نزدیک ۰.۸) و این یعنی هرچقدر یک زبان جامعه بزرگتری داره، پروژههای بیشتری هم داره (: پیش بینی عجیبنی نیست ولی همیشه دیدن اعداد و آمار، جذابه.
بعضی زبانها شرایط خاص دارن، مثلا دلفی یا viml. اولی یک زبان است با تعداد پروژههای کم اما سوالهای زیاد و دومی یک زبان با پروژههای زیاد و سوالات کم (جامعه کوچیک). اما زبانهای متعادل زبانهایی هستن که هم پروژههای زیادی دارن و هم جامعه فعالی. اینها زبونهایی هستن که حوالی خط آبی میافتن. در اوج، جاوا اسکریپت است، پایتون، سی، روبی، پرل و شل. به نظر من که نتیجه خیلی جذابی است (: درست زبونهایی که من دوست دارم. البه به جز جاوا اسکریپت (:
امروز از صبح به این فکر میکردم که یک راهنمای ویکی لیکس و جولین آسانژ برای خبرنگاران بنویسم (: یک متن که توضیح بده دقیق جریان چیه، کمی بحث فنی رو باز کنه و کمی به اصطلاح های استفاده شده بپردازه. نصفی از این مطلب باید مربوط میشد به بحثهای مرتبط با هک، ویکی، امنیت شبکه و غیره و نصفش هم باید به خرده فرهنگ اینترنتی ناشناس میپرداخت.
واقعا چه کسی لینوکس را مینویسد؟ منظورم خود هسته است. هکرهایی با ریشهای بلند؟ نوجوانهایی در زیرزمین خانههای پدر و مادرهایشان یا کارمندان شرکتهای بزرگ؟ این سوالی است که همیشه پرسیده میشود. مفهوم نرمافزار آزاد بخش اول را به ذهن متبادر میکند و مخالفان لینوکس هم خیلی وقتها – به اشتباه – توضیح میدهند که نباید به سیستمی که توسط برنامهنویسان داوطلب نوشته شده اعتماد کرد.
به من بگن چند تا چیز در اینترنت رو نام ببرم که عاشقشون هستم، چهارمیاش مفهوم ۴چن و ناشناس خواهد بود. یک گروه عجیب، بیربط، بیمار، باهوش و کاملا آنارشیستی که از عجیبترین فتیشهای انسانی تا جذابترین عملیات چریکی توی سایبراسپیس فعال هستن.
خب یک خبر جذاب این بود که رضا سروری و دوستانش کتاب