امروز روز ۱۱۱۱۱۱۱۱ سال است.. البته به زبون کامیپوترها که به زبون آدمیزاد می شه روز ۲۵۶م سال (با احتساب روز صفر! می دونین که ؟ کامپیوتری ها گاهی برای خنده چیزها رو از صفر می شمرن تا یادآور لوپ‌های زبون سی باشن). برنامه نویس‌ها مثل جادوگرها هستن. کسانی هستن که می فهمن پشت اینهمه ابزار عجیب غریب چی خوابیده و این ابزار چطوری کار می کنن.
سیصد سال پیش هر کس با صرف وقت کافی و بدون یاد گرفتن مهارت های جدید می تونست ابزاری که ازش استفاده می کنه رو -کمابیش- بسازه. ساختن یک چرخ، خونه، ترازو، و .. سخت بود اما از نظر سطح دانش خارج از دسترسی اکثر آدم‌ها نبود. امروز اما شرایط کاملا عوض شده. به من و شما دویست سال هم وقت بدن بعیده بتونیم یک لپ تاپ که هیچ، یک بوق هم بسازیم. اما یک گروه هستن که با اینکه بدون کمک بقیه یک پیچ هم نمی تونن بسازن، این حق رو دارن که ادعا کنن که در بیشترین دستگاه‌های جهان نقش بسیار مهم و موثر دارن: برنامه نویس‌ها. از خودرو، آسانسور، گوشی موبایل، قطار مترو، پخش کننده موزیک، کولر، کشتی و تلویزیون و … غیره و غیره و غیره.
امروز روز برنامه نویس‌ها است با همه باگ‌هایی که دارن و با همه زبون‌ها، کتابخونه‌ها و تکنولوژی‌هایی که هر روز باید یاد بگیرن تا تو شغلشون تثبیت بشن. برنامه نویسی در جهان یک شغل بسیار پر درآمده و در ایران یک شغل پر از دردسر… روزمون مبارک!
صفحه روز برنامه نویسی در فیسبوک رو لایک کنین که قوی و قویتر بشیم.
عارف رضایی توی وبلاگ تریبون من