شمااگر مشکلی داشته باشین در حالت ایده آل به یک شماره که براش مالیات می دین زنگ می زنین (مثلا توی ایران صد و ده) و انتظار دارین اونها یک مجموعه از مشکلات شما رو حل کنن. اما فرض کنین معلول باشین. مثلا ناشنوا یا ناتوان از صحبت. در این حالت چی؟ متاسفانه یک ناشنوا یا ناگویا(؟) نمی تونه به ۱۱۰ زنگ بزنه و کمک بخواد.
توی قطر من دارم سیستم راه می ندازم تا اگر به شماره اضطراری شون که ۹۹۹ است تماس تصویری بگیرین، بتونین با یک اپراتور که زبان اشاره می فهمه صحبت کنین. الان هم یک دفترچه دیدم جلوی اپراتورش که بانمک بود. گفتم من که فرصت مطلب نوشتن هم ندارم… حداقل این عکس رو بگیرم بذارم باب گفتگو باز بشه (:
این عکس و ماجرا ذهن شما رو به کدوم طرف می بره؟ توی کامنت ها بگین که به متن اصلی اضافه کنم.
دو تا اولی رو من می گم:
– اهمیت یک جامعه خیلی کوچیک (معلولین گفتاری) برای یک دولت
– توافق کل کشورهای عرب زبان برای انتشار چنین کتابی