ماه: مارس 2018

با بالاگرفتن ماجرای رابطه جنسی ترامپ و کارن مک دوگال (پلی‌میت پلی‌بوی) و استورمی دنیل (پورن استار) یک نکته بهداشتی جدید هم مطرح شده: عدم استفاده ترامپ از کاندوم!

توی برنامه ۶۰ دقیقه، مجری از این خانم‌ها پرسیده آیا حین رابطه «protection» هم وجود داشته و جواب «نه» بوده. اعتراض‌های متنوعی به ماجرا شده از جمله اینکه مستقل از بحث سکس که شاید بشه باهاش کنار اومد، اینکه کسی سلامتی همسرش رو از طریق سکس بدون کاندوم با پورن‌استارها به خطر بندازه مطمئنا غیرقابل تحمل است. یک نظر دیگه هم اینه که اگر کسی بدون کاندوم با کسی به جز همسرش سکس می‌کنه یعنی به سلامت و‌ آینده اهمیت خاصی نمی‌ده و خب فعلا به نظر می‌رسه که چنین کسی رییس جمهور آمریکا است.

من و شما می‌دونیم که کاندوم وسیله‌ای برای پیشگیری و وسیله‌ای برای سلامت است و در رابطه جنسی با افرادی به جز همسر لازم. حتی خیلی وقت‌‌ها در سکس با همسر هم کاندوم بهترین وسیله پیشگیری است. جالبه که این نیاز رو حتی مک دوگال هم مطرح کرده و گفته که لازمه و قرار هم بوده باشه ولی در موقع عمل، ترامپ احتمالا به یکی از افسانه ای قدیمی آویزون شده و گفته که کاندوم نمی‌خواد.

داستان کامل رو اینجا بخونین و یادمون باشه که مثل ترامپ نباشیم و سلامت و شادی طولانی مدت رو در برنامه بذاریم.

در سال ۲۰۱۶، یک تروریست در دانشگاه اوهایو با ماشینش به مردم حمله کرد و بعد با چاقو به جمعیت حمله برد و در نهایت با شلیک پلیس کشته شد. الان اخبار تایید می‌کنن که یک مامور اف بی آی، انگشت خون آلود جسد اون رو به روی سنسور اثر انگشت آیفونی که همراهش بود کشیده تا اونو باز کنه. پلیس انتظار داشته این آیفون ایده‌ای در مورد انگیزه حمله به اونها بده.

باب مولدور که متخصص بررسی صحنه جرم اف بی آی است، به فوربس گفته که این روش در مورد مقتول حمله تروریستی دانشگاه اوهایو اجرا شده ولی جواب نداده و در نهایت آیفون به آزمایشگاه بررسی صحنه جرم اف بی آی رفته و اونجا تونستن اطلاعاتش رو استخراج کنن. این دیتا باعث شده پلیس در نهایت تایید کنه که عبدل علی تحت تاثیر تبلیغات داعش به این حمله دست زده.

اما درسته که این مورد موفق نبوده ولی در موارد دیگه ای هم پلیس به همین شیوه تونسته به اطلاعات گوشی فرد درگذشته‌ای دسترسی پیدا کنه. منابع مستقلی تایید کردن که در حال حاضر استفاده از انگشت جسد یک مرده برای باز کردن قفل تلفن‌ها، امری رایج است چون در غیر اینصورت احتمالا با توجه به رمزنگاری‌های پیشرفته، امکان دسترسی به این اطلاعات وجود نخواهد داشت. یک نمونه شناخته شده مربوط می‌شده به باز کردن رمز آیفون یک نفر که به خاطر سوء مصرف مواد مخدر مرده بود تا پلیس بتونه به اطلاعات فروشنده مواد دست پیدا کنه.

• کسری در لاگ تهران راجع به انواع برنامه نویسی روی سیستم‌های امبدد مثل بیگل بون و رزبری توضیحاتی داده و کمی مطالب مرتبط با iot. اگر علاقمند هستین مجموعه دو سال تجربه اش رو ببینین این ویدئو رو نگاه کنین
• امیر هم یک نرم افزار آزاد و متن باز حسابداری برای کاربران فارسی شروع کرده و پیش رفته. با پایتون.
  ‏‪-‬ اگر برنامه نویس پایتون هستین یا کلا مباحث پیشرفته رو دوست دارین، محمد نیکی مطلب خوبی در مورد مقدمه ای بر پردازش موازی (parallel programing) ، همزمانی (concurrent programing) در پایتون داره.
• قبلا اکانت بهترین توییت های فارسی رو معرفی کرده بودم که الان در زبان های مختلف کلی هم کارشون گرفته. حالا یه سایت هم دارن که پر مخاطب ترین توییت هار و نشون می ده. یادآوری فلسفی: پر مخاطب ترین، بهترین نیست (:
  ‪-‬ مهرداد سامی هم یک دوره آموزش لینوکس برای برنامه نویسان درست کرده و با تخفیف ۷۹ تومن ارائه اش کرده. سر فصل هاش که به نظر خوب می رسه و تا حدی ایده می ده چی باید یاد گرفت.
• بازی دور هم یه بازی چند نفره پشت میزی است. نصبش رایگانه و می تونین تست کنین. شاید دوست داشتین و یه جمع ۴ تا ۶ نفره رو سرگرم کردین. بازی هایی که باعث می شن فقط سرمون تو کامپیوتر نباشه، باحالن.
• اسم عجیب کنسل هم در واقع CanSell است برای خرید و فروش کتاب های دست دوم که تو کمد خاک نخورن. هم جا باز می‌شه، هم کمی درآمد است و هم یک نفر با قیمتی کمتر به کتاب ها دسترسی پیدا می‌کنه.

از قدیم تصاویر شهرهای چین، نمادی از هوای بد شهری بود. آلودگی و دودی که ما الان در شهرهامون داریم بهش عادت می‌کنیم رو برای اولین بار در عکس‌های شهرهای چین دیده بودیم. این کشور چهار سال قبل علیه آلودگی ها اعلام جنگ کرد و به نظر می رسه در حال برنده شدنه.

فقط در چهار سال گذشته، آلودگی هوای اکثر شهرهای چین به طور متوسط ۳۲٪ کاهش داشته که این کاهش در بعضی شهرها بسیار بیشتر بوده. روش کاهش؟ خیلی ساده: چند قانون خوب و محدود کننده برای آلوده کنندگان. از جمله ممنوعیت ساخت نیروگاه‌های ذغالی جدید، کم کردن آلودگی سیستم‌های فعلی، کم کردن ترافیک خودروها و تعطیل کردن چند کارخونه و معدن.

بنا به گزارش نیویورک تایمز، اگر همین روند ادامه پیدا کنه، چین ۲.۴ سال به متوسط عمر شهروندانش اضافه کرده! از اونطرف همین امروز گزارشی داشتیم که توش میگفت آلودگی هوا حتی برای کارمندان دفتری هم باعث پایین اومدن کیفیت کار می‌شه و اگر بازم خبر می خواین سیستم اشتراک دوچرخه در چین با کم کردن ترافیک باعث صرفه جویی ۲.۶ میلیارد دلار شده و البته کشور خودمون که توش هنوز در حال بحثیم که بودجه خرید فیلتر اگزوز اتوبوس های شهری رو از کجا تامین کنیم اما انواع نهادها و گروه‌ها، میلیاردها پول میگیرن تا مهملترین کارها رو بکنن.

تظاهرات دوچرخه سوارها شکل‌های مختلف داره. گاهی مثل سه شنبه‌های بدون خودرو، فقط توی خیابون بودنشون دفاع از حقشون است. گاهی برای اثبات اینکه نیاز به خط دوچرخه هست با لوله بازکن دستی برای خودشون خط درست می کنن و گاهی هم، در روز جهانی دوچرخه سواری برهنه، به خیابون میان!

در پانزدهمین دوره‌اش، امسال هم مراسم جهانی دوچرخه سواری لخت با دو هدف برگزار شد: ۱. تشویق به دوچرخه سواری و ۲. تشویق به راحت بودن با بدن. هدف اول که نیازی به توضیح نداره. دوچرخه ها کیفیت شهر رو بالا می‌برن. اما در مورد دوم ایده اینه که دیدن بدن‌های مختلف اون توهم «همه خوشگلن جز من» که پورنوگرافی و تبلیغات به آدم‌ها می ده رو از بین می بره و یادمون می ندازه که اینقدر نگران بدنمون نباشیم و باهاش احساس راحتی کنیم – حالا شاید خیلی اکستریم بر اساس برداشت های ما از انسان (:

اما دلیلی که اینو نوشتم، تظاهرات سائوپائولو بود. توی برزیل هزاران نفر به خیابون اومدن و تا جایی که دوست داشتن برهنه دوچرخه سوار شدن تا علاوه بر مسائل قبلی، امنیت دوچرخه سواران رو هم به یاد طراحان شهر بندازن. با شعارهایی مثل «وقیح، بی اهمیت بودن امنیت ما است»‌ (ترجمه نسبی) و «عجله شما به قیمت جان آدم‌ها تمام می‌شود». و البته ما برای برزیلی ها که نمی‌تونیم مستقیما کاری بکنیم ولی دیدن دنیا، بهمون می گه کجای دنیا هستیم (: از این به بعد از دوچرخه بیشتر می نویسم.

من سال‌های سال است که وبلاگم رو می‌نویسم. در سال‌های مختلف تکنولوژی‌های مختلف اومدن و رفتن و وبلاگ سر جاشه. از زمانی که خیلی‌ها معتقد بودن نوشتن تو وبلاگ احمقانه است و باید تو فیسبوک نوشت تا زمانی که اکثریت رفتن سر کار و زندگی و وبلاگ رو ول کردن و تا زمانی که خیلی‌ها سعی کردن مخاطبینشون رو به پایه‌ای برای درآمدزایی تبدیل کنن. من همیشه سعی کردم چیزهایی رو بنویسم که بقیه بهش کمتر می‌پردازن و به نظرم خوبه شنیده بشه. از حقوق بشر تا تکنولوژی تا خبرهای بانمک.

این روزها اکثر اینها سایت‌های جدی خودشون رو دارن و من هم بیشتر نظرات خودم رو می‌نویسم. اگر هم چیزی به نظرم جالب باشه و نرسم بنویسم می‌مونه تا بالاخره یک روز یک رادیوگیک ضبط کنم و کل حرف‌های ننوشته رو یکجا بزنم. اصولا رادیو گیک برای همین درست شد! یوتوب و آپارات هم که هستن برای ویدئوها.

اما خط مرز اینها رو کجا می‌کشم؟ راستش قرار بود همه چیز همیشه در وبلاگ باشه و کنارش جاهای دیگه هم منتشر بشه. اما مثلا در سری ویدئوهای آموزش راه اندازی استارتاپ بستون تصمیم گرفتم اینکار رو نکنم چون هر روز باید ویدئو می ذاشتم. این روزها ویدئوها گاه گداری و به شکل گروهی توی وبلاگ معرفی می‌شن و اگر کسی دقیقا دنبال ویدئوها است باید یوتوب یا آپاراتم رو دنبال کنه. راستش چند روزی است که در مورد اخبار هم همین تصمیم رو گرفته‌ام. می خوام اخباری که گذرا هستن ولی دوست دارم دیده بشن و جالبن اما اینقدر جدی نیستن که در موردشون طولانی بنویسم یا اون لحظه وقت نوشتن ندارم رو بذارم توی کانال تلگرام.

بذارین خلاصه کنم. تقسیم کار اینطوری می‌شه:

• اینستاگرام می شه جایی برای زندگی خیلی روزمره ولی خیلی گاه گداری. شایدم یک روز تصمیم بگیرم عکس و فیلم بیشتری بذارم. جایی شخصی تر.
• توییتر می شه جایی برای ریتوییت یا گفتن حرف هایی که طول روز دارم
• یوتوب و آپارات حاوی همه فیلم‌ها خواهند بود؛ منطقا در طبقه بندی های جداگانه شون
• کانال تلگرام همه مطالب وبلاگ رو خواهد داشت بعلاوه مطالب کوتاهی در حوزه های مشابه وبلاگ که در اون لحظه فکر می کنم دنبال کننده ها بهش علاقمند باشن ولی وقت / حوصله نوشتنش رو ندارم
• رادیوگیک که سر جاشه. گاهی شماره های اصلی با اخبار تکنولوژی و گاهی شماره‌های ویژه. هم در وبلاگ و هم در کانال خودش توی تلگرام
• وبلاگ حاوی مطالبی است که خودم بنویسم و گاه گداری معرفی فیلم ها و خب رادیوگیک
• یک اکانت در ویرگول هم دارم چون به نظرم سرویس خوبی است و امیدوارم خوب پیش بره. چیزهایی که توی وبلاگ هست رو اونجا هم می ذارم

بعضی ها تذکر دادن که این روش باعث می شه پیج رنک گوگل خوب نشه و … و خب من هیچ وقت برام مهم نبوده و کلا هم اینقدر مطالب رو می دزدن که اصولا مهم نیست دیگه (: مهم نوشتن و خونده شدن است.

خلاصه اینطوری تقسیم کار کردم. اگر نظر خاصی هست خوشحال می شم بشنوم. تنها حدسم اینه که شاید افرادی نخوان توی کانال تلگرام جادی.نت مطالبی ببینن که خیلی کوتاهه (عملا لینک و یک توضیح) یا توی وبلاگ نیست ولی خب حدس می زنم خیلی ها بخواان ببینن چه چیزهایی به نظر من جالب میاد ولی در موردشون تو وبلاگ نمی‌نویسم.

رسم خوبی در دنیای قدیم نرم‌افزار بود که طبق اون برنامه‌نویس‌ها ایستر-اِگ توی برنامه‌ها می‌ذاشتن: قطعاتی که وقتی کار خاصی می‌کردین، کار خاصی می‌کردن. مثلا ممکن بود یک برنامه حسابداری همیشه طبیعی کار کنه ولی اگر ترکیبی از پنج کلید رو پشت هم بزنین، یک بازی کوچیک توش ظاهر بشه. یا مثلا این روزها اگر عبارت do a barrel roll رو درگوگل سرچ کنین…

این ایستر-اِگ های جذاب، به دلایل مختلف در دنیای نرم‌افزار در حال محو شدن هستن ولی هنوز حضوری پر رنگ توی سینما و فیلم دارن. دیشب به شکل اتفاقی با یکیشون روبرو شدم.

اگر با سریال سیلیکون ولی آشنا باشین می‌دونین که سریالی است با فضای کمدی که به فراز و نشیب‌های یک استارتاپ فشرده سازی دیتا می‌پردازه. خود سریال نکات بسیار خنده داری داره ولی در کل روند داستانی‌اش خیلی قابل پیش بینی و سینوسی است و تکراری. اما من وقتی تو خونه هستم، معمولا سریالی، فیلمی چیزی می‌ذارم پخش بشه و دیشب نوبت به سیلیکون ولی رسید و سیزن ۳. در همون ابتداش گیلفویل و دینش سعی می‌کنن از کد ریچارد سر در بیارن. کد اینه:

و وقتی سعی می‌کنین بخونین خیلی راحت نیست. حتی مثلا می‌تونین دقیق‌تر نگاه کنین که تابع main وسط خط گذاشته شده تا به راحتی نبینین که عملا یک تابع داریم که ۱۷ بار صدا زده می‌شه که توش یک کد هگز شیفت داده شده … خوندنش سخته.. پس تایپش می کنیم:


➜ /tmp cat sv.c
typedef void enc_cfg_t;
typedef int enc_cfg2_t;
typedef __int128_t dcf_t;
enc_cfg_t _ctx_iface(dcf_t s, enc_cfg2_t i){
int c = (((s & ((dcf_t)0x1FULL << i * 5)) >> i * 5) + 65);
printf("%c", c); }
enc_cfg2_t main() {
for (int i=0; i<17; i++){
_ctx_iface(0x79481E6BBCC01223 + ((dcf_t)0x1222DC << 64), i);
}
}


و واقعا کمپایل می‌شه:

➜  /tmp gcc sv.c
sv.c:7:5: warning: implicitly declaring library function 'printf' with type
      'int (const char *, ...)' [-Wimplicit-function-declaration]
    printf("%c", c); }
    ^
sv.c:7:5: note: include the header  or explicitly provide a declaration for
      'printf'
1 warning generated.

و اجرا:

➜  /tmp ./a.out
DREAM_ON_ASSHOLES

و سریال با این کد مخفی شده توش، بامزه‌تر می‌شه. این در واقع پیامی است که برنامه نویس قبلی برای این دوستان گذاشته ولی احتمالا کمتر از یک هزارم بینندگان ممکنه روزی ببیننش و بخندن. درست مثل کار اپل که اسم سازندگان اولیه رو «توی» بدنه دستگاه حک کرده بود.

در یک سرچ سریع دیدم که افراد دیگه‌ هم اینو تست کردن و خندیدن (: البته هنوزم بامزه‌ترین موجود این سریال اریک باخمن است و نبودنش بدترین تصمیم سازنده‌ها.