همونطور که حدس می‌زنید این رو برای هفته نامه عصرارتباط نوشته ام. حالا خوشبختانه گذاشتنش همزمان شده با رای گیری سورس فورج برای بهترین نرم‌افزارهای روش. در بخش نرم‌افزارهای تازه شروع شده، من به چغوک رای دادم. هرچند که بیلبو رو بیشتر دوست دارم (: اگر شما هم دوست دارین رای بدین:
چغوک به لهجه خراسانی به معنی گنجشک است و به لهجه لینوکس، به یک کلاینت مخصوص میکرو وبلاگ‌نویسی گفته می‌شود که توسط مهرداد مومنی نوشته شده. میکرو بلاگ‌ها پدیده دو سه سال اخیر اینترنت بوده‌اند. سایت‌هایی جمع و جور که هر پست شما در آن یکی دو خط بیشتر نبوده و اختصاص دارد به گفتن اینکه در همین لحظه مشغول چه کاری هستید، معرفی یک لینک خوب یا موارد مشابه. با چغوک می‌توانید از طریق یک برنامه رومیزی در میز کار کی.دی.ای.۴، در میکروبلاگ‌هایی همچون توییتر و آیدنتیکا، پست بفرستید و از نوشته‌های دوستانتان آگاه شوید.
نکته مهم در مورد چغوک، اضافه شدن رسمی آن به میزکار کی.دی.ای.۴ است. این پروژه که در choqok.gnufolks.org میزبانی می‌شود، حالا در حال تبدیل شدن به اصلی‌ترین ابزار میکروبلاگینگ در مشهورترین توزیع‌های لینوکس با میز کار کی.دی.ای. همچون کوبونتو است.
مهرداد که در دنیای بازمتن به نام ام.تاکس مشهور است می‌گوید که این پروژه را با احساس خلاء حضور یک کلاینت خوب برای میکروبلاگینگ شروع کرده. این دقیقا چیزی است در دنیای گنو، نقطه قوت نرم افزارها به حساب می‌آید: برنامه توسط مصرف کننده نوشته می‌شود. این برنامه که در حال حاضر نسخه ۰.۵ آن با اسم نوروز منتشر شده، با استفاده بهینه از منابع سیستم و رابط کاربری خوب، توانسته طرفداران زیادی در ایران و خارج جذب کند. این نه فقط برای نویسنده برنامه که برای جامعه اوپن سورس ایران هم بسیار مهم است چرا که ایران را از یک کشور مصرف کننده نرم‌افزارهای بازمتن، به یک کشور ارائه کننده نرم‌افزارهای به دیگران تبدیل می‌کند. این تبدیل هویت، تنها یک مساله اخلاقی نیست، بلکه می‌تواند پیامدهای مالی گسترده‌ای هم به دنبال داشته باشد.
همه از صنعت نرم‌افزار هند و تخمین ۲۲۵ میلیارد دلار درآمد این کشور در ۲۰۲۰ شنیده‌ایم. برای عقب نماندن از این قافله، نیاز داریم تا صدای نرم‌افزار ایران را هم به گوش دیگران برسانیم. به دلایل بسیار متنوع، جذب پروژه‌های خارجی در ایران کار سختی است اما با حضور در سیاره بازمتن جهان و به اشتراک گذاشتن کد در دنیا، می‌توان از پس اینکار برآمد. پروژه‌های بازمتن به راحتی در جهان پخش می‌شوند و در صورت دارا بودن کدی با کیفیت، می‌توانند پیام‌رسان توانایی برنامه‌نویسان ایرانی باشند. به همین دلیل، پروژه‌ای همچون چغوک نه فقط برای نویسنده و ایرانیان مایه افتخار است، که تبلیغی مستیقم و دائما در حال پخش است برای صنعت نرم‌افزار ایران.
در این میان دانشگاه‌ها، مراکز علمی و حتی شرکت‌های دولتی یا خصوصی، وظیفه دارند با حمایت از اینگونه پروژه‌ها و برنامه‌نویسان، به حضور هرچه قدرتمندتر برنامه‌نویسان ایرانی در صنعت جهانی نرم‌افزار کمک کنند.