در دنیای مد و تبلیغات و هالیوودی و «زیبایی»، «استاندارد»ها باید غیرقابل دستیابی باشن چون اگر قرار باشه من و شما هم قشنگ و خوب باشیم خب پس کی باید تمام سال‌های عمرش اینهمه محصولات «زیبا کننده» رو بخره؟ برای درست کردن این «استانداردهای غیرقابل دستیابی» یکسری آدم از زندگی معمولی جدا می شن و سوء تغذیه و گاهی بیماری‌های مختلف رو به عنوان شغل انتخاب می کنن و بعد از اینکه عکسشون گرفته شد فتوشاپ‌کارها دست به کار می‌شن تا مطمئن بشن که اون «استاندارد» حتی توسط کسانی که شغل حرفه‌ای شون رسیدن به اون استاندارد است هم قابل دسترسی نیست. بعد نتیجه می‌شه پوسترهای تبلیغاتی.
اما گاهی این فتوشاپ کاری دیگه بیش از حد تابلو می‌شه. مثلا تبلیغ گوچی:
که ظاهرا به ما می‌گه یک زن ممکنه اینقدر کشیده باشه که پای چپش بدون نیاز به باسن از پایین کیفش بیرون بزنه و متاسفانه ما هم که الگومون گوچی می شه، دوست داشته باشیم شبیه اون باشیم.
یادمون باشه زیبایی یک چیز دیکته شده نیست (: آدم‌ها زیبا و زشت دارن اما نه بر اساس نزدیکی و دوری‌شون از یکسری معیار استاندارد.