جادی

کانزاس سیتی در آمریکا چند روزی است که با یک تیتر دائما دیده می شه: برنامه رایگان کردن کامل اتوبوس‌ها. این اولین شهر بزرگ در آمریکا خواهد بود که توش اتوبوس که سابقا ۱.۵ دلار برای هر سفر یا ۵۰ دلار برای بلیت نامحدود ماهانه بوده، رایگان می‌شه. هدف؟ افزایش درآمد شهر.

برنامه‌ریزها انتظار دارن که با رایگان شدن اتوبوس، حمل و نقل در دسترس پذیر تر بشه و در نتیجه آدم ها بیشتر جابجا بشن و از این طریق گروه‌های حاشیه ای که در فعالیت‌های اقتصادی کمتری شرکت می‌کن، بتونن با تحرک بالاتر، برای اقتصاد شهر مفیدتر باشن. یکی از مشاوران شهرداری در این مورد می گه که «به اعتقاد من، مردم حق دارند در شهر جابجا شوند. هدف از این برنامه، کسب اعتبار نیست بلکه انجام کار درست است».

مسوول نوآوری شهر می گه که این تغییر دیدگاه چهار پنج سال قبل بوده که باعث شده شهر در این مسیر حرکت کنه. اون می گه در این مدت، مسوولین بیشتر از اینکه روی ابزار حمل و نقل فکر کنن، روی اهداف و آثار حمل و نقل در شهر متمرکز شدن. به این معنی که الان نگاه می کنن که بودن یا نبودن هر خیابون یا اتبووس چه تاثیراتی روی اقتصاد و شکل زندگی مردم می ذاره.

راستش من خیلی وقت بود می خواستم در این مورد بنویسم و بگم عملا فاصله شهرها رو با کیلومتر نمی سنجیم، با «ساعت» می سنجیم. اگر در اتوبان‌ها حداکثر سرعت رو کم و کمتر می کنیم چون خیابون ها و ماشین ها و فرهنگ بد و بدتری ساخته ایم، عملا داریم محله ها و شهرها رو از هم دورتر و دورتر می کنیم. برای من مهم نیست تهران تا رشت چند کیلومتره، برای من مهمه که چند ساعته و چند تومن. همینطور ونک تا فلکه دوم صادقیه! حداقل تلاش کانزاسی ها این بوده که این فاصله ها رو صفر دلار بکنن، چیزی که داریم درست در جهت مخالفش حرکت می کنیم و این روزها رفت و‌آمد حتی با اتوبوس و مترو هم هزینه ای داره که در آخر ماه برای خیلی ها با معنی است و باید در موردش حساب کرد و از اونطرف فاصله شهرها به تومن و ساعت داره دورتر و دورتر می شه و فاصله آدمها، شغل‌ها و قشرها هم بیشتر و بیشتر.

منبع اصلی

بحث تمرکز در مقابل عدم تمرکز بحث خیلی مهمی در دنیای تکنولوژی است. از یک طرف جامعه به سمت سیستم های نامتمرکز علاقه داره که باعث به وجود آمدن چیزهایی مثل ایمیل و بیت کوین شده. اما حضور شرکت های بزرگ در همه این سال ها سیستم ها رو به سمت تمرکز سوق داده. از چیزهایی مثل تلگرام و فیسبوک گرفته تا حتی جیمیلی که باعث شده یکی از نامتمرکزترین تکنولوژی ها یعنی ایمیل، یک جور مرکزیت بزرگ پیدا کنه.

حالا توییتر و جک دورسی حرفی خلاف این روند عمومی زدن که به نظرم نکته مهمیه. جک دورسی توی توییتی گفته که گروه کوچیک و مستقلی رو فاند می کنه که بتونه با حضور مهندسان و طراحان، استاندارد باز جدیدی برای شبکه های اجتماعی نامتمرکز درست کنن. از اون جالبتر اضافه کرده که هدف طولانی مدت این پروژه اینه که بعد از ساخته شدنش، توییتر بتونه به عنوان یک کلاینت سازگار با اون کار کنه.

برای درک بهتر ماجرا، می تونین به همون مفهوم ایمیل رجوع کنین. ما در ایمیل یک پروتکل عمومی داریم که همه قبولش دارن (مثلا SMTP) و هر کس می تونه با استفاده از هر سرور یا کلاینتی، ایمیل خودش رو بسازه. حالا اگر من از jadi@jadi.net یه ایمیل بزنم به jadijadi@gmail.com، سرور من متوجه می شه که این روی سرور gmail.com است، به اونجا وصل می شه و با همون پروتکل استاندارد به gmail.com می گه که یه ایمیل برای یوزر jadijadi داره و تحویلش می ده. این مساله کاملا مستقل از اینه که من از چه برنامه ای برای سرور یا کلاینت ایمیلم استفاده می کنم و این سرورها هر کدوم چند تا یوزر دارن و بقیه موارد.

در نمونه مشابه، اگر یک پروتکل استاندارد باز برای شبکه های اجتماعی موجود باشه، کافیه من یک سرور منطبق با اون رو راه اندازی کنم و بتونم توش پست بنویسم و هر کسی که توی هر شبکه دیگه ای منو فالو می کنه، آپدیت من رو خواهد دید و می تونه بهش ریپلای بزنه و … در واقع این مفهوم «من تو توییتر هستم و تو توی فیسبوک پس نمی تونیم با هم گپ بزنیم» بر طرف می شه، درست همونطور که الان اگر من توی یاهو باشم و شما تو جیمیل، می تونیم به هم ایمیل بزنیم. در اون دنیا، کافیه شما توی یکی از این شبکه ها باشین (مثلا jadi@twitter.com) و هر کس از هر شبکه دیگه می تونه اکانت شما رو دنبال کنه و نوشته های شما رو توی کلاینت خودش ببینه و به شما جواب بده.

البته لازمه بدونیم که در حال حاضر تلاش هایی برای ساخت شبکه های اجتماعی غیرمتمرکز وجود داره که احتمالا مشهورترین اونها ماستودون است که اگر دوست داشتین به جمع کوچیکش بپیوندین، می تونین صفحه من رو هم اونجا ببینین: جادی رو ماستودون.

برای ایده هایی مشابه در مورد چت می تونین به این مطلب میدان مراجعه کنین که البته نقدهایی به مطلبش هست ولی ایده مشابهی رو پرورش می ده.

طرح‌های فضایی رسوندن اینترنت به کشورهایی که رییس هاشون اینرتنت رو برای مردمشون لازم نمی دونن زیاده. از بالن و هواپیما و ماهواره و غیره. تلاش این طرح ها، وارد کردن سکتورهای جدید مصرف کننده از مکان هایی با دسترسی کم است. ولی روی دیگه سکه، اینه که مردم خیلی از کشورهای پیشرفته هم در حال حاضر دسترسی مناسبی به اینترنت ندارن؛ مشهورترین مثال این ماجرا خود آمریکا است. در مقایسه با خیلی از کشورها، دسترسی به اینترنت در آمریکا فوق العاده نیست.

حالا سناتور و کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰، برنامه ای رو اعلام کرده که طبق اون در صورت پیروزی در انتخابات، با دادن ۱۵۰ بیلیون دلار از طرح Green New Deal و همکاری شهرداری ها و حضور سازمان های دموکراتیک، اینترنت پر سرعت واقعی رو در دسترس همه شهروندان آمریکایی قرار بدن (عبارت واقعی رو لازم بود اینجا بنویسم تا حواسمون به تفاوت اینترنت پر سرعت واقعی و این مهملی که در ایران تحت عنوان اینترنت پر سرعت به ما می دن بذاریم، چه در سرعت چه در سانسور).

البته سه کاندیدای دموکرات دیگه هم قول هایی مشابه دادن. تمرکز هر چهار نفر هم روی این است که اینترنت و دسترسی صحیح به اون یک زیرساخت عمومی است. در طرح سندرز قراره این ۱۵۰ بیلیون دلار تبدیل به یک شرکت با مالکیت عمومی باشه که به همگان سرویس بده بر خلاف قول های ما، پروپوزال حاوی توضیحات جزیی در مورد اجرای کار هم هست. احتمال رای آوردن کسی مثل سندرز در انتخابات آمریکا اونهم در چنین دوره ای بسیار کمه ولی به هرحال به عنوان یک دیدگاه متفاوت، حضورش بسیار ارزشمنده.

گورباچف آخرین رهبر شوروی بود که اصلاحاتش تحت عنوان گلاسنوت (باز شدن؟) عملا باعث انواع مخالفت ها، کشمکش ها و در نهایت فروپاشی نظام شوروی شد. ایده گورباچف از سیستم تمامیت خواهی که تحت عنوان کمونیسم حکومت می کرد فاصله گرفته بود و به سمت سوسیال دموکراسی که توش آدم ها هم آزادی هاشون رو می داشتن و هم حمایت دولت رو، حرکت کرده بود.

تا جایی که من دیدم – بدون اینکه جدی دنبال کرده باشم – گورباچف بعد از فروپاشی شوروی، سعی کرد در شوروی بمونه و برای بهتر شدن کشورش تلاش کنه. حتی در دوران پوتین، سعی کرد با سیستم توتالیتر و دیکتاتوری فردی اون بجنگه و سوسیال دموکراسی خودش در کشور رو تبلیغ کنه و ایده اش رو زنده نگه داره هرچند که خیلی جاها هم عملا وضع موجود رو پذیرفته.

توی این تبلیغ عجیب مربوط به ۱۹۹۷، میخاییل گورباچف احتمالا به خاطر نیازش به پول برای فعالیت های سیاسی اش، توی یک تبلیغ مربوط به پیتزا هات ظاهر شده. گفته می شه گورباچف برای حضور در این تبلیغ ۱ میلیون دلار گرفته. به گفته فارین پالیسی گورباچف هم مشکل بقیه مستمری بگیرهای شوروی رو داشته: اقتصاد ضربه خورده و در حال سقوط و نرسیدن حقوق به هزینه‌های زندگی.

گورباچف سعی کرده بود حتی بعد از سقوط رژیمش در شوروی بمونه و برای پیشبرد سوسیال دموکراسی فعالیت کنه و برای اینکار سازمانی رو درست کرده بود و کارمندهایی داشت و باید پروژه‌هایی رو پیش می برد و همه اینها خرج داشت. ظاهرا در مقطعی دیگه مجبور بود کاری رو تموم کنه و برای پولش در نهایت پذیرفت در این تبلیغ ظاهر بشه. شرط اون برای حضور تو تبلیغ این بود که سناریو رو خودش تایید کنه و اینکه خودش توی تبلیغ از پیتزا نخوره چون به عنوان رهبر سابق کشور، نمی تونه اینکار رو بکنه. پیتزا هات شرط دوم رو دوست نداشت و در نهایت رسیدن به اینکه یکی از افراد خانواده همراه گورباچف باشه و پیتزا رو اون بخوره (: این نقش به نوه اش رسید.

و این شد که بالاخره دعوای آدم ها در این مورد که عملکرد گورباچف بخصوص در عدم سرکوب انقلاب و پذیرش تغییر خوب بود یا نه، در تبلیغ با این استدلال که همه اینها باعث اومدن پیتزا هات به کشور شد، به پایان رسید (:

کالی لینوکس، یه توزیع لینوکس است مخصوص هکرها. لینوکسی با ابزارهایی متنوع برای تست نفوذ و کارهای مختلف. این لینوکس معمولا برای نصب نیست و منطقی‌تر است که اونو به شکل زنده اجرا کنین و از ابزارهاش استفاده کنین. اما اگر از کاربران این نسخه باشین این مشکل براتون پیش اومده که اگر محیط کالی لینوکس رو با عکس اژدهای پشتش و محیط مشکوکش در جایی عمومی باز کنین، باید حتما در یه گوشه بشینین تا کسی نبینه چیکار می کنین، چون اصلا بعید نیست کس دیگه ای هم این محیط رو بشناسه و به دردسر بیافتین یا توجه اضافه جلب کنین و جلب توجه، آخرین چیزی است که یه هکر واقعی دنبالشه.

حالا شرکت آفنسیو سکیوریتی در نسخه آخر ۲۰۱۹، قابلیتی برای حل این مشکل در محیط ایکس اف سی ای گذاشته که اسمش Undercover است و می شه به راحتی از منو پیدا و اجراش کرد. این قابلت می تونه محیط کالی لینوکس شما رو بدون حتی نیاز به لاگین مجدد، شبیه ویندوز بکنه تا دیگه در جاهای عمومی، توجه بیش از حد جلب نکنین. از جمله آپدیت‌های دیگه این نسخه می شه به موارد زیر هم اشاره کرد:

• دسکتاپ ایکس اف سی ای که دیفالت است تا تجربه کاربری بهتری بسازه
• پشتیبانی از پاورشل که باعث می شه بتونین اسکریپت های پاورشل رو مستقیما در کالی اجرا کنین
• مستندات کالی به /docs منتقل شدن و روی گیت هستن که می شه بی دردسرها اونها رو آپدیت کرد

همچنین کرنل رزبری پای به ۴.۱۹.۸۱ آپگرید شده و گفته شده که با اینکه نسخه فعلی نیاز به یک اس دی ۸ گیگ داره، نسخه های ۲۰۲۰، برای اجرا نیاز به اس دی های ۱۶ گیگ خواهند داشت.

برای دریافت نسخه آخر می تونین به سراغ سایت کالی لینوکس برین یا اگر همین الان اونو دارین، با این دستور آپگریدش کنین:


apt update && apt -y full-upgrade


From:   Richard Stallman

Subject Re: RMS: users request you perhaps 
program HURD: they fear the path the linux 
kernel is going.

Date:   Wed, 27 Nov 2019 23:17:07 -0500

[[[ To any NSA and FBI agents reading        ]]]
[[[ my email: please consider                ]]]
[[[ whether defending the                    ]]]
[[[ US Constitution against all enemies,     ]]]
[[[ foreign or domestic,                     ]]]
[[[ requires you to follow Snowden's example.]]]

GitHub's encouragement of sloppy
licensing, no licensing, or licensing
under only a single version of the
GPL, has done terrible harm to our
community.

GitHub was so bad for free software,
all along, that I could imagine
Microsoft's making it less bad,
or making it more bad.  We should
judge by what actually happens,
not by prejudice.

Keep in mind that Apple is
much worse than Microsoft.

-- 

Dr Richard Stallman
Founder, Free Software Foundation
(https://gnu.org, https://fsf.org)
Internet Hall-of-Famer
(https://internethalloffame.org)

مدتی قبل توی رادیو گیک از یک سیستم هوش مصنوعی گفته بودیم که سازندگانش می گفتن برای انتشار بیش از حد خطرناکه و اونو فعلا منتشر نیم کنن. این سیستم می‌تونست با گرفتن یه تیتر یا چند جمله اول یک خبر، براش ادامه ای رو جعل کنه که از نظر ما انسان‌ها، منطقی و طبیعی به نظر برسه. حالا OpenAI این برنامه رو منتشر کرده.

اونها می‌گن فعلا همه چیز مرتب بوده و کسی از سیستمشون استفاده نامناسبی نکرده. اونها می‌گن مدلشون که بهش GPT-2 می گن فعلا استفاد های برای اسپم و اخبار غیرواقعی ساختن نداشته ولی مدعی هستن که آدم ها نتیجه کارشون رو دوست داشتن و متن های تولید شده منطقی بودن. اما سیستم های مستقل که برنامه رو تست کردن مدعی هستن که فعلا با اینکه متن خوب نوشته شده، اما به خاطر عدم درک دقیق محتوا، کاملا می شه حدس زد که چیزهای بی ربط به همدیگه وصل شدن. دانشگاه کرنل، میزان باورپذیری GPT-2 رو ۶.۹۱ از ۱۰ ارزیابی کرده.

اگر خودتون هم دوست دارین سیستم رو تست کنین، کافیه چند جمله ای اینجا بنویسین تا سیستم جملات شما رو براتون کامل کنه.

در گزارش جدید گیت هاب که تحت عنوان «وضعیت اکتوورس» (اشاره به octocat که نماد گیت هاب است) منتشر می شه پایتون از جاوا جلو زده و بعد از جاوااسکریپت، دومین زبانی است که رپوزیتوری‌هاش بیشترین مشارکت رو جذب میکنن.

البته پایتون سریعترین زبان در حال پیشرفت نیست. این رکورد متعلق به دارت است که امسال ۵۳۲ درصد پیشرفت داشته – منطقا به خاطر فلاتر که فریمورک کراس پلتفرم گوگل است. رتبه بعدی مربوط می‌شه به راست که ۲۳۵ درصد پیشرفت کرده. پیشرفت پایتون در این یکسال ۱۵۱ درصد بوده که برای زبانی که پیش از این هم جزو ۳ زبان برتر ماجرا بوده، پیشرفت بسیار قابل ملاحظه‌ای است.

صدر جدول مشارکت کنندگان هم که به جاوااسکریپت اختصاص داره که منطقی هم هست: تقریبا صد در صد فرانت اند وب با این زبان کار شده و کتابخانه های عظیم مرتبطش، اونو حالا حالاها در جایگاه اول نگه خواهد داشت.