جادی

اگر پهنای باند قابل قبول دارید، یک نگاه به این ویدئو بیاندازید: تبلیغ سوپرمارکت ۲. یک طنز خیلی بامزه برای کسانی که اهل وب ۲ هستند و پهنای باند قابل قبولی هم دارند. این فیلم کوتاه دو سه دقیقه ای درباره تبلیغ یک سوپر مارکت مجهز به وب ۲ است. دارای ویکی،‌ آژاکس و محتوای تولید شده توسط کاربر و کامنت و تگ.

من نمی دونم این دروغ سیزده است یا دروغ اول آوریل ولی به هرحال در دنیای اینترنت چیز بامزه ای است. البته به شرط اینکه همه درباره اش بدونن و سرکار نرن (: برگردیم سر بحث خودمون.

سایت ThinkGeek یکی از اون سایت هایی است که آدم متاسف می شه چرا در ایران نمونه اش نیست یا چرا ایران تحریم است یا چرا سیستم بانک داری ما ناتوان از کار با کارت اعتباری جهانی است.

این سایت مخصوص فروش خرت و پرت های کامپیوتری است. چیزهایی برای گیک ها (یکی از دوستان گاهی تذکر می ده تلفظ درست جیک است ولی من نمی دونم). چیزهایی برای خوره های کامپیوتر. دروغ سیزده امسال این سایت مجموعه ای وسایل رویایی بود برای فروش. مشهورترین اونها هم این کراوات هشت بیتی بود به یاد گرافیک بازی های قدیمی کامپیوتر. این کراوات با طرح کارتونی بازی های قدیمی (که یک گرافیک بیت مپ ۸ بیتی داشتند) طراحی شده و برای کسانی که درک اش کنند برانگیزنده کلی خاطره و لذت است.

این کراوات بامزه جزو وسایلی بود که سایت ThinkGeek به شکل تخیلی برای دروغ سیزده فروردین یا اول آوریل می فروخت ولی خوره های کامپیوتر از ایده بسیار خوششان آمد و سایت را ایمیل باران کردند که : تولیدش کن!

حالا که به صفحه فروش کراوات هشت بیتی بروید می بینید در کنارش نوشته :

آهای تو! دیگه بهمون ایمیل نزن که این ایده رو عملی کنیم! قول می دهیم تولیدش کنیم و اگر ایمیلت رو اون بالا وارد کنی، همین که حاضر شد بهت خبر خواهیم داد.

قیمت؟ ۲۰ دلار. اگر می شد بخریم من می خریدم (: بهتر از این کراوات های بی مزه خودمون است. من خیلی اهل کراوات نیستم ولی اگر کراوات باحال پیدا کنم خوشم می یاد بزنم (:

من طرفدار لینوکس هستم. به خاطر بازمتن بودن و آزاد بودن چون معتقدم حق دارم بدونم در سیستم عاملی که ازش استفاده می کنم چه می گذره و در عین حال از قدرت اش هم خوشم می یاد.

اما مثل اینکه مسوولین سانسور اینترنت با من هم نظر نیستند و سایت خبری «سیستم عامل آزاد» رو به آدرس www.FreeOS.com هم بسته اند. اصل سایت این است :

و در داتک به این شکل دیده می شه:

احتمالا با کلمه Free در اسم دومین مشکل داشته اند و فکر کرده اند FreeOS یک چیزی مثل FreeIran یا FreeUS است (:

می دانید که من با ویستا چندان میانه خوبی ندارم. دلیلش مخالفت با مایکروسافت نیست بکله تکنولوژی محدود کننده DRM است که باعث می شه آدم ها دیگر صاحب آن چیزی نباشند که خریده اند. این تکنولوژی مثلا به سیستم عامل اطلاع می ده که فلان فایل موسیقی که از اینترنت دریافت کرده اید برچسب تاریخ داشته و تاریخ استفاده اش گذشته و دیگر قابل گوش کردن نیست. یا ممکن است به این مورد بربخورید که یک DVD که در اروپا خریده اید در آسیا قابل پخش نباشد و …

من شخصا هیچ علاقه ای ندارم که سیستم عامل کامپیوترم که قراره در خدمت من باشه، در خدمت یک شرکت دیگه در بیاد و کارهای من رو زیر نظر بگیره. به همین دلیل از ویستا خوشم نمی یاد چون افتخار می کنه که مثل یک پلیس تمام فایل هایی که من باز می کنم رو بررسی می کنه.

خوشبختانه افراد زیادی در دنیا با من هم عقیده هستند؛ از جمله در جمهوری چک. اونجا جدیدا تبلیغات ویستا در ایستگاه های اتوبوس نصب شده. یک آدم ضد ویستا هم یکسری برچسب طراحی کرده که روشون نوشته «ایراد! عملیات با موفقیت انجام شد» (: هاها.. و این برچسب ها رو می چسبونه وسط تبلیغات ویستا. به نظر من کمی خشن است ولی به هرحال بامزه و نمونه ای از اجرای خوب یک ایده.

روزنامه آینده نو رو می شناسیم. روزنامه بدی هم نیست ولی اخیرا طبق چیزی که برامون دیگه خیلی هم غریبه نیست مطلب فوق العاده جالبی درباره فوتبال زنان رو از یک وبلاگ برداشته و بدون هیچگونه اجازه در یک صفحه کامل ورزشی با ذکر نام نویسنده ولی بدون اجازه اون چاپ کرده.

این اتفاق توسط روزنامه ها و نشریات دیگه هم بارها و بارها افتاده و شکی نیست که تعداد مطالب خوبی که از وبلاگ نویس ها – بدون اجازه – در روزنامه ها چاپ شده، خیلی بیشتر از اون چیزی است که گاه گداری به گوش می رسه یا دیده می شه.

ما هم می نویسیم تا صدامون شنیده بشه و چاپ شدن یک مطلب در یک روزنامه قابل قبول برای اکثر ما مایه خوشحالی است. ولی نکته اینه که این کار نباید شکل دزدی به خودش بگیره. در بدترین حالت مطلب ما رو به اسم یک نفر دیگه یا بدون اسم چاپ می کنند. در حالت های بهتر هم مطلب رو با اسم ولی بدون مجوز چاپ می کنند. سینا نه عضو گروه خاتمی است و نه جزو سرویس ورزشی روزنامه آینده نو ولی مسوول صفحه به راحتی به خودش اجازه می ده حتی بدون اینکه زحمت یک ایمیل به نویسنده رو هم بکشه، مطلب کسی رو به اسم سرویس خودش چاپ کنه و حقوق بگیره.

خوبه که جلوی این وضعیت عکس العمل نشون بدیم. به هر شکلی که می تونیم. اگر کسی با روزنامه آینده نو یا هر روزنامه دیگه ای که این کار رو کرده رابطه داره، بهشون تذکر بده. اگر ازشون ایمیل داریم، ایمیل بزنیم و حتما و حتما این مساله رو در وبلاگ هامون بنویسیم تا دزدی مطلب باب نشه (: من احتمال خیلی زیاد می دم که اگر این روزنامه های معقول برای ما احترام قایل باشن و یک ایمیل به هر کدوم از ما بزنند و بپرسند که «می خواهیم فلان مطلب شما را چاپ کنیم و متاسفانه امکان دادن حق التحریر هم نداریم» بیشتر ما جواب مثبت خواهیم داد. اگر هم جوابمان منفی باشد که چاپ مطلبمان در روزنامه شان وقتی نظرمان منفی است و نظر ما را هم نپرسیده اند خیلی خیلی زشت است. پس آقایان و خانم های عزیز که احساس می کنید در روزنامه مشغول کار برای فرهنگ جامعه هستید، قبل از چاپ مطالب اینترنتی، از نویسنده یک اجازه بگیرید.

این هفته یک دادگاه مصری عبدلکریم نبیل سلیمان را به چهار سال زندان محکوم کرد. این اولین مورد از زندانی شدن یک روزنامه نگار به خاطر مطلب درون وبلاگش است. او به جرم توهین به اسلام و حسنی مبارک (رییس جمهور مصر) محاکمه می شد. آدرس وبلاگ او (عربی) http://karam903.blogspot.com/ است.

این مجازات سه سال پس از این اعمال شده که حسنی مبارک اعلام کرد هیچ کس به خاطر «جرایم مطبوعاتی» به زندان نخواهد رفت.

این دستگیری و زندان از طرف گزارشگران بدون مرز و عفو بین الملل محکوم شده و دوستان او سایتی به آدرس http://www.freekareem.org/ برای درخواست آزادی او به راه انداخته اند.

 گزارش آسوشیتد پرس از جریان

 گزارش خبرنگاران بدون مرز از جریان

 عفو بین الملل از جریان

اگر راستش رو بخواهید من همین که قرار بشه یک چیزی درباره فلان چیز بنویسم که درباره اش چیز زیادی نمی دونم سریع توی گوگل می زنم: site:wikipedia.com folan. وقتی هم قرار می شه درباره بهمان چیز مطلب بنویسم که درباره اش کلی چیز می دونم بازهم حتما سری به گوگل می زنم تا ببینم تاریخچه‌ای، عکسی، لینک مرتبطی یا چیزی توی ویکیپدیا هست یا نه. این ویکیپدیای عزیز امروز شش ساله شد. مبارکه.

نکته: من هم دیروز بیست و نه ساله شدم