جادی

در هلند اکثر افراد از ADSL برای اتصال به اینترنت استفاده می کنند. البته وقتی می گوییم ADSL به این چیزی که در ایران با استفاده از انحصارهای دولتی به اسم مسخره «اینترنت پر سرعت» به ما می فروشند فکر نکنید بلکه به Asymmetric Digital Subscriber Line واقعی فکر کنید. نگاهی به جدول زیر بیاندازید (از
wikipedia) :

Standard name	Common name	Downstream rate	Upstream rate
ANSI T1.413-1998 Issue 2	ADSL	8 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.1	ADSL (G.DMT)	8 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.2	ADSL Lite (G.Lite)	1.5 Mbit/s	0.5 Mbit/s
ITU G.992.3/4	ADSL2	12 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.3/4 Annex J	ADSL2	12 Mbit/s	3.5 Mbit/s
ITU G.992.3/4 Annex L[1]	RE-ADSL2	5 Mbit/s	0.8 Mbit/s
ITU G.992.5	ADSL2+	24 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.5 Annex L[1]	RE-ADSL2+	24 Mbit/s	1.0 Mbit/s
ITU G.992.5 Annex M	ADSL2+	24 Mbit/s	3.5 Mbit/s

همانطور که می بینید حداقل سرعت ADSL استاندارد ۸ مگابیت در ثانیه دریافت و ۱ مگابیت در ثانیه ارسال است. در هلند اکثر کاربران خانگی این سرویس را دارند و برای آن به طور متوسط ماهانه 22 هزار تومان می پردازند. من لینوکس را آنجا به روز کردم، نگاهی به نمودار نشان دهنده میزان دریافت و ارسال اطلاعات حین اینکار بیاندازید:

سرعت برای من بسیار لذت بخش بود. با احتساب سربارها و بسته بندی ها، سرعت در حدود ۷ مگابیت در ثانیه است و این شاد کننده ولی غمگین کننده این است که در خانه ام برای اینترنتی تقریبا ۷۰ برابر کند تر پولی بیشتر از این می دهیم و حقوقمان هم کمتر از یک سوم حقوق یک هلندی است. در هلند یک اینترنت دیگر هم استفاده کردیم: در خانه اشتراکی یک مهندس و هفت دوستش از ADSL بیست و چهار مگابیت در ثانیه استفاده کردیم: 30 یورو در ماه. فراموش نکنید که در جدیدترین آمار سازمان گزارشگران بدون مرز هلند مقام اول آزادی رسانه ها را دارد و ایران مقام ۱۶۲ را، تنها کشورهایی در جهان که بدتر از ایران هستند عبارتند از: چین، برمه، کوبا، اریتره، ترکمنستان و کره شمالی.

این یکی دیگر از چیزهایی است که ما از هلند خریدیم و آوردیم: کاندوم درخشان در شب ! بر اساس ادعای روی تبلیغات این کاندوم اگر سی ثانیه زیر نور باشد یک شب درخشان به یادگار می گذارد ! ولی دیروز در اخبار بود که رییس جمهوری محترم گفته با سیاست دو بچه مخالف است و برای غلبه ایران بر غرب لازم است مردم بچه زیاد داشته باشند ! حالا ما مانده ایم بر سر دوراهی که این کاندوم را برای یک شب درخشان استفاده کنیم یا ذخیره اش کنیم برای روزی که برای افزایش جمعیت (بنا به گفته احمدی نژاد تا ۱۲۰ میلیون نفر) و غلبه بر کفار، فروش کاندوم و هرگونه لوازم پیشگیری در میهن اسلامی ممنوع باشد ! ما که هنوز نتوانسته ایم تصمیم بگیریم …

یکی از چیزهایی که از هلند خریدم، یک دست ورق تارو MotherPeace بود. این دست ورق داستان بسیار جالبی داره. اولا که یکی از معدود دست های ورق گرد است. این جریان باعث می شه نیروهای درون ورق ها برای الهام بخشی چیزی بیشتر از بالا و پایین باشن ولی این تنها نکته برجسته این دست ورق ها نیست.

نکته برجسته این دست تاروت ، دیدگاه فمنیستی آن است. این درست ورق ۷۸ تایی توسط دو زن طراحی شده است: یک نفر متخصص علوم ماورای طبیعی و تاروت و مردم شناس و یک نفر متخصص مطالعات زنان. این دو نفر با الهام از دوره های پیش از تاریخ (از ۳۰۰۰۰ سال پیش) و بررسی باورهای مردم آن زمان به الهه ها، این دست ورق را طراحی کرده اند. هر کارت الهام گرفته از الهه های گذشته است و مربوط به زمانی که مردم با پیروی از آیین های مبتنی بر الهه ها در صلح و صفا با طبیعت زندگی می کردند. این داستان شاید واقعی نباشد ولی تاثیر خود را به خوبی در این دست تارو گذاشته است.

در سایت کنشگران مطلبی نوشته ام درمورد محدود کردن اینترنت پر سرعت به ۱۲۸ کیلوبایت:

در محافل ICT کشور این روزها بحث از یک خبر داغ است: محدود شدن سرعت اینترنت به 128 کیلوبایت. این محدودیت از طرف سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی و توسط یک بخشنامه به کلیه شرکت های خصوصی و شرکت های مخابرات که خطوط ADSL به کاربران ارایه می دهند ابلاغ شده است. حسام الدین عرب زاده مدیر روابط عمومی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی می گوید این بخشنامه به دستور وزارت ارتباطات صادر شده است. (ایرنا).

این بخشنامه در وضعیتی صادر شده که ایران یکی از شرکت کنندگان نشست جهانی جامعه اطلاعاتی در ژنو و تونس و یکی از پذیرندگان بیانیه اصول و نقشه عمل این نشست ها است. بیانیه اصول و برنامه عمل نشست جهانی جامعه اطلاعاتی که با مشارکت دولت ها، جامعه مدنی و سازمان های بین المللی تهیه شده و مورد قبول آن ها قرار گرفته است تصریح می کنند که دولت ها موظف هستند استفاده از اینترنت با پهنای باند بالا را تا جایی که ممکن است بیشتر کنند تا از این طریق امکان ترقی اجتماعی و اقتصادی کشورها و رفاه همه افراد شتاب پیدا کند. (بند ۲۲ بیانیه اصول / سند شماره WSIS-03/GENEVA/DOC/4-E).

همانطور که در این بیانیه تصریح شده، اینترنت ابزاری برای توسعه کشورها است و محدود کردن دسترسی مردم و جامعه مدنی به آن معنایی جز کند کردن روند توسعه ندارد. این کند کردن روند رشد در حالی است که کشوری همچون سنگاپور که برنامه ریزی دقیق برای تبدیل شدن به یکی از قدرت های اقتصادی جهان را در دستور کار خود قرار داده است به منظور شتاب بخشی به رشد اقتصادی، از سال آینده اینترنت ADSL واقعی (دریافت ۸ مگ و ارسال ۱ مگ) را به رایگان در اختیار شهروندان خود…

خواندن این کتاب را قبل از رفتن به سفر تمام کردم.

نویسنده: نیل استفنسون

سال: ۱۹۹۲

ژانر: سایبرپانک

زبان: انگلیسی

دسترسی: دزدی ! از ایمول گرفتم. اگر کسی خواست و پیدا نکرد براش ایمیل می کنم.

دلیل انتخاب: یک کتاب علمی تخیلی سایبرپانک. جزو آثار کلاسیک و اولین کتابی که به شکل موفقیت آمیز کلمه Avatar رو وارد سایبراسپیس کرد.

این کتاب یک کتاب پست مدرن است که بر خلاف اسلاف سایبرپانک، طنز و سیاست را هم قاطی کار کرده است. به گفته ویکیپدیا:

این کتاب مانند بسیاری از کتاب های پست مدرن، شیوه ای خاص و ساختاری آشوبی دارد که ممکن است تعقیب آن برای خوانندگان مشکل باشد. این کتاب حاوی ارجاعات بسیاری به جغرافی، سیاست، انسان شناسی، فلسفه، زبان شناسی، تاریخ و علوم کامپیوتر دارد که ممکن است باعث شود خوانندگان بعد از اتمام کتاب آن ها را پیگیری کنند.

ماجرای اصلی کتاب در آمریکای آینده اتفاق می افتد: جامعه ای در نهایت سرمایه داری که در آن همه چیز، حتی امنیت و جاده ها کاملا خصوصی شده اند (چیزی که در ایران نیز شروع شده است) و باندهای مافیایی کنترل کشور را در دست دارند. در کنار این دنیای دنیای دیگری هم وجود دارد: سایبراسپیس ! جایی به اسم Metaverse که آدم ها با زدن عینک مخصوص و با استفاده از کامپیوتر به آنجا وارد می شوند و در آنجا تجارت می کنند یا مشهور می شوند یا به باندهای مختلف می پیوندند. قهرمان اصلی داستان Hero است: یک هکر و استاد شمشیربازی در جهان واقعی و مجازی. دختری به اسم Y.T. نقش دوم را دارد: یک پیک اسکیت سوار که هر شب در رستوران سر راه لباس یکپارچه اسکیت سواری را در می آورد و مثل یک دختر خوب پیش مادرش می رود و از تفریحاتش در طول روز تعریف می کند.

کتاب سرشار است از دین های کهن (بخصوص سومری) و زبان شناسی و ماجرای برج بابل و تفاسیر مربوط به آن نقش بسیار مهمی در کتاب دارد. البته خوشبختانه برای خواندن کتاب احتیاج به هیچ دانش قبلی ندارید هرچند که شروع کتاب به انگلیسی برای خواننده فارسی زبان کمی پشتکار و جرات می خواهد. در اوایل کتاب به راحتی از هر پاراگراف ممکن است ده کلمه غیرقابل فهم باشند ولی در اواسط کار وقتی غرق داستان شدید ناگهان متوجه می شوید که پنجاه صفحه است که همراه Hero و دوستان مافیایی و با کمک اسلحه Reason مشغول پرسه زدن در دریاها و لا به لای قایق های مهاجرانی هستید که ماشین وار کنترل می شوند تا آمریکا را تسخیر کنند.

کتاب فوق العاده بود. من لذت بردم. پیشنهاد میکنم برای تمرین انگلیسی به جای کتاب های کلاسیک کتاب های مدرن بخوانید. خواندن مثلا بینوایان به فارسی هم برای من کشش کافی را ندارد چه برسد به انگلیسی. ولی موقع خواندن یک کتاب پر کشش مثل این (یا مثل کتاب بعدی: Hitch Hikers Guide to Galaxy) حتی شده مستقیما انگلیسی بخوانید می خوانید تا کتاب را ادامه دهید.

دیروز برگشتیم تهران. همه چیز مرتب است و خوب. سوغاتی و چیزهای باحال آورده ایم ولی خیلی کم چون سفر ارزشمندتر از این است که آدم سعی کنه بگرده دنبال هدیه برای دوستان و تنها راهی که می مونه اینه که یکسری خرت و پرت بخریم و شانسی تقسیم کنیم که چندان جالب نیست (:
ما یکسری چیز باحال آوردیم برای خودمان: * و * و دو دست کارت تارو (تاروت) و پنیر و شکلات و یک تخته سیاه(!) و یکسری عروسک انگشتی‌ و استروپ وفل (یکجور شیرینی مخصوص قهوه)
یکسری هم چیز آوردیم برای دیگران: عروسک های آبی هلندی آهنربایی، دو تا عروسک اژدهای خیلی خوشگل، دمپایی گاو دار، عروسک خفاش و عنکبوت(!)، پنیر، پنیربر، شکلات و استروپ وفل.

این بود ره آورد سفر ما ! البته مقدار زیادی خاطره هم هست که درباره اش خواهیم نوشت. آرام آرام.

واو… دیشب توی دلفت بودیم. جای جالبی است. یک شهر کوچک در یک ساعتی آمستردام (مطمئنا با قطار). راحت قطارها رو عوض کردیم و رسیدیم اینجا. یک دوست عالی اینجا داریم به اسم استیفن. شام خوردیم و رفتیم کمی در شهر قدم زدیم. اینجا مرکز ساخت ظرف های چینی با نقش های آبی در هلند است.
ولی چیزی که می خوام به شکل خلاصه قبل از بیرون رفتن از خانه درباره اش بنویسم باری بود که دیشب رفتیم. بدون همراهی استیفن محال بود جرات کنیم واردش بشیم. همه با لباس های سیاه و نشان های اسکلت و لباس های چرمی. اسم کلاب koornbeurs بود و متعلق به گروه بچه های هوی متال. دوست ما با وجود برداشت بسیار بسیار مثبتی که ما ازش داشتیم برای شش سال در این بار به شکل داوطلبانه برای گروه کار کرده بود. با پرداخت یک یورو برای هر نفر این مهرها روی دست من ولیلا زده شده و وارد شدیم.

اوه… جای همه دوستان متال باز خالی ! یک زیرزمین که دائما شلوغ تر و شلوغ تر می شد با کلی پسر و دختر با لباس ها و آرایش هایی که برای ما واقعا عجیب بود. زنجیرها، اسکلت ها و چرم های سیاه. بار تقریبا همه جور چیزی سرو می کرد و DJ بیشتر از همه Slayer پخش می کرد. مردم وسط اتاق هدبنگ می زدند و می رقصیدند. برای ما بسیار عجیب بود. من و لیلا و استیفن مثل بچه های واقعا مثبت یک گوشه نشسته بودیم و نگاه می کردیم به زنجیرها و میخ و پیچ هایی که مردم به خودشان بسته بودند (: واقعا Cool بود و Wierd !

فضا راحت قابل توصیف نیست. بخصوص که سر همه کمی هم سنگین بود بخصوص به خاطر بوی عجیبی که در فضا بود و استیفن گفت حشیش است. کشیدن حشیش اینجا مجاز بود ولی خرید و فروشش نه.

در عین حال چند نفری را دیدیم با چفیه های دور گردن (چفیه های فلسطینی)‌ یا چفیه های دور کمر !‌ استیفن گفت چپ گراها هستند در همبستگی با فلسطین و نیروهای چپ. یک نفر هم با لباس چگوارا بود و کلی آدم دیگر با لباس های دیگر. فقط ما سه نفر بودیم که لباس معقولی داشتیم. البته معقول به نظر خودمان !

آقای خسروی رییس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به همه سرویس دهنده های اینترنت اعلام کرده تا اطلاع ثانوی از ارائه پهنای باند بالاتر از ۱۲۸کیلوبیت به مکان های شخصی و عمومی خودداری کنید. ۱۲۸ کیلوبیت یعنی چیزی حداکثر دوبرابر یک مودم معمولی و این یعنی غیرممکن بودن دریافت فیلم یا دیدن اخبار یا دیدن تلویزیون یا گوش کردن به رادیو و محال بودن پخش صدا و تصویر.

از نظر من این نوعی سانسور است. در جهان سرعت ADSL برابر 8000 کیلوبیت در ثانیه است و در ایران ۱۲۸ کیلوبیت را به اسم ADSL می فروشند. فکر می کنید چرا ؟ به نظر جدای از سودجویی، برای جلوگیری از دسترسی مردم به اطلاعات !