جان کانوی از کرونا مرد. ریاضی دانی که «بازی زندگی» رو در حوزه اتوماتای سلولی طراحی کرد و بخشی از نوجوونی منو به خود مشغول کرد. توی این ویدئو کمی در مورد مفهوم و این بازی «صفر بازیکنه» توضیح می دم و بعدش با سی، پیاده سازی اش می کنیم و به نتایج شگفت انگیزش خیره می شیم. اینقدر خیره که یادم می ره تابع رندم رو با زمان سید کنم (:
این یه شاخه باحالی از کامپیوتر بود که امروزه زیر سیطره «هوش مصنوعی» و «یادگیری ماشین» ازش کمتر می شنویم؛ به اسم «حیات مصنوعی» (:
مجله بایت در دوران پیش از اینترنت عمومی، یکی از تاثیرگذارترین مجلات دنیای کامپیوتر بود. بخشی از شکل دهنده فرهنگ دنیای کامپیوتر در دهه ۱۹۷۰ تا اواسط ۱۹۸۰. اون دوران بر خلاف مجله های دیگه، بایت واقعا سعی می کرد علاوه بر کل بیزنس کامپیوترهای خونگی، چیزهای مدرن‌تر مثل سوپرکامپیوترها رو هم پوشش بده و این باعث شده بود برای کسانی که به شکل عمومی کامپیوتر دوست داشتن، یک مرجع ماهانه فوق العاده بشه. این مجله برای ۴۲ سال منتشر شد و حالا آرشیو اینترنت به ما اجازه داده صفحه های شماره های مختلفش رو ورق بزنیم و لذت ببریم.
مفهوم «اسکرین شات» در زمان‌های دور مفهومی کاملا لینوکسی بود. لینوکس رو می‌شد با میزکارهای مختلف و تنظیمات مختلف به قیافه‌های بسیار متنوع درآورد و این هیجانی ایجاد می‌کرد که آدم‌ها اسکرین شات کامل صفحه‌شون رو با یکدیگه به اشتراک بذارن – چیزی که هنوزم در دنیای ویندوز خیلی کم قابل انجامه و در دنیای مک تقریبا با روش‌های مرسوم قابل انجام نیست. یکی از سایت‌هایی که مرکز این اسکرین شات‌ها بود، سایت LinuxScreenshots.org بود که حالا دیگه اعلام کرده به کارش خاتمه می‌ده. نکته مثبت؟
۱- آشنا شدن با مفهوم و دونستن اسم این سایت برای کسانی که تاریخچه کامپیوتر رو دوست دارن
۲- یادآوری اسمش برای کسانی که باهاش خاطره دارن
۳- سایت آرشیو همه اسکرین شات هاش رو برای دانلود گذاشته: نزدیک ۵۰ گیگ اسکرین شات از لینوکس‌ها در همه تاریخ و همه توزیع ها. شاید سرگرمتون کنه و خوشحال و البته اگر در ایران هستین که مدعی ارزونترین اینترنت ها است، ۱۵۰ هزار تومن هم پول به سرویس دهنده تون برسونه!
وقتی شرکت کمودور در حوالی سال ۱۹۸۵ آمیگا ۱۰۰۰ رو تولید کرد، تحول بزرگی توی دنیا کامپیوتر اتفاق افتاد. ما شاهد نسل جدیدی از کامپیوترها با یک سیستم عامل گرافیکی شبیه چیزی که ما الان داریم بودیم که علاوه بر ماوس و قدرت پردازشی و کارت گرافیک فوق العاده و بر خلاف پی‌سی ها، می تونست موسیقی فوق العاده ای پخش کنه و حتی «حرف بزنه». این کامپیوتر عجیب به یکی از آرزوهای آدم های تکنولوژی دوست تبدیل شد و سری ۵۰۰ موفقیت عجیبی داشت – هرچند که در نهایت من یک آمیگا ۶۰۰ پر از باگ خریدم که قرار بود «بهتر» باشه ولی عملا همون پونصد به بهترین آمیگای دوران تبدیل شد.
حالا آرشیو اینترنت در یک حرکت فوق العاده حجم عظیمی از بازی ها و برنامه‌های آمیگا رو به شکل آنلاین منتشر کرده که توی براوزر قابل بازی هستن. شیفت شلیک است و چپ و راست و بالا پایین کارهای سنتی خودشون رو انجام می‌دن و احتیاط کنین.. بازی های اون دوران علیرغم گرافیک بسیار ساده و موسیقی دیجیتالشون، game play خیلی خوبی دارن و ممکنه اعتیاد آور باشن.
عکس بالا کامپیوتری در نیوزلند است که کارش محاسبه احتمالات شرط‌بندی و نتایج مالی شرط بندی در میدان‌‌های اسب‌دوانی نیوزلند بود. این کامپیوتر رو جرج جولیوس در ۱۹۱۳ در آوکلند نصب کرد. اندازه این کامپیوتر اندازه یک سالن بزرگه و وزنه‌های آهنی که به پایین فشار می‌یارن نیروی کارش رو تامین می‌کنن. هر فروشنده بلیت شرط بندی که در اتاقکش نشسته به ازای هر اسب یک اهرم داره که سیمی اون رو به سیلندر مرتبط در این اتاق می‌کنه و در نهایت وقتی بعد از هر شرط در هر باجه هر نفر اهرم مربوط به هر اسب رو فشار بده، این ماشین با استفاده از این ۹۰۰ کابل و استوانه‌هاش و وزنه‌ها می‌تونه بدونه روی هر اسب دقیقا چند بار شرط بسته شده و به این طریق نسبت برد و باخت و میزان برد و باخت هر نفر به ازای هر اسب رو حساب کنه و نمایش بده.
سازنده این دستگاه یعنی جولیوس یک مهندس مکانیک بود که توی راه‌آهن کار می‌کرد و با مرسوم‌شدن این شکل از محاسبه شرط بندی روی اسب مبتنی بر میزان شرط بندی روی هر اسب، شروع به طراحی و ساخت این ماشین کرد تا کارمندهای قبلی که شغلشون انجام این محاسبات بود رو از میدون به در کنه. این دستگاه پنج سال کار کرد و بعد توسط یک دستگاه ماشین حساب بهینه‌تر (و حوصله سربرتر) الکترومکانیکی جایگزین شد. اون ماشین‌حساب الکترومکانیکی بعد از تست در نیوزلند به میدون‌های اسب‌دوانی بسیاری فروخته شد و تا پنجاه سال شرکتش رو چرخوند.
منبع
چند روز پیش رایان پاورز در درختزارهای اطراف کالیفرنیا به این کامپیوتر برخورده. یک اپل ۳. اون فکر کرده دیگران از دیدن این تاریخچه کامپیوتر هیجان زده یا خوشحال خواهند شد و من فکر کردم شما هم دوست دارین ببینینش.
کامپیوترهای اپل ۳ یکی از شکست‌های بزرگ این کمپانی بودن و در ۱۹۸۱ تقریبا ماهانه تنها ۵۰۰ نمونه از اونها فروخته می شد – اکثرا هم به عنوان جایگزین کامپیوترهای خراب شده. جابز گفته که این کامپیوتر باعث ضرر بی نهایت شرکت اپل شد، وزنیاک افسانه ای می گفت سخت افزار صد در صد این کامپیوترها دچار مشکل بودن و مدیر سابق اپل تیلور پوهلمن می گه:
زمان ساخت بسیار کوتاه بود. زمانی که تصمیم گرفتیم این محصول را به بازار معرفی کنیم تنها سه نمونه از اپل ۳ وجود داشت که همگی با وایرپ ساخته شده بودند.
بدنه اپل ۳ قبل از بقیه اجزا ساخته شده بود و مجبور بودیم بردهای الکترونیکی را جوری بسازیم که در آن جا شوند. ما از سه شرکت مختلف کمک گرفتیم ولی هیچ کدام نتوانستند مدار مورد نظر را روی بوردی با آن شکل خاص سوار کنند.
در نهایت مهندسان از نازکترین مدارهای ارتباطی که می شد استفاده کردند. ما هزار بورد اولیه را به عنوان نمونه ساختیم و به فروشنده‌ها دادیم تا بتوانند محصول را به دیگران نشان دهند اما این بردها کار نمی‌کردند و بعد مجبور شدیم همه‌شان را عوض کنیم. مسائلی دیگری هم داشتیم مثلا چیپ‌هایی که روی برد جا نمی‌شدند. یک میلیون مشکل داشتیم که معمولا باید در پیش‌تولید و اجراهای آزمایشی حل شوند ولی ما کامپیوتر ر ابه بازار عرضه کرده بودیم. عملا مشتریان اپل تبدیل به تست کنندگان نمونه‌های اولیه شدند.
یک مشکل دیگر این شکست تجاری، حرارت بود. جابز اصرار داشت که کامپیوترها باید بدون فن باشند تا صدایی تولید نکنند و نتیجه این بود که بسیاری از مشکلات سخت افزاری به حرارت بالای آن مربوط می شدند.
اما …. عکس بالا را نگاه کنید. ما از دوره جذابی از دنیای کامپیوترها عبور کرده ایم.
بازی ۲۰۴۸ نشون داد که بازی‌های ساده تحت مرورگر چقدر ممکنه اعتیاد آور باشن و یکبار دیگه یاد ما انداخت که در روزهای خوب قدیم بازی‌ها تیکه‌شون روی کارت گرافیک بالا و صداهای خفن و … نبود و برنامه نویس ها بیشتر سعی می کردن به این فکر کنن که چجوری می شه بازیکن رو به ادامه بازی معتاد کرد. بازی Push مثال جدیدی است که داره تو اینترنت رشد می کنه. در چهار جهت حرکت کنین و یک بلوک سنگ رو فقط یک خونه جابجا کنین و به گنج برسین!
در قسمت قبلی این پست، ۲۰ عکس کلاسیک رو دیدیم از روزهای اولیه شرکت‌های بزرگ تکنولوژی. اونجا گفتیم که این عکس‌ها به ما می گه باید تلاش کنیم و قدم به قدم رشد کنیم و البته یادآوری می کنه که ایده رشد باید از اول در شرکت‌ها باشه.
اونجا گفتم و اینجا هم می گم که عبارت «هر کس تلاش کنه بزرگ/موفق/پولدار می شه» اشتباهه. پیروزی شدیدا وابسته به کلی زیرساخت و شرایط اجتماعی است و دنیا مثل یک مسابقه برابر بین آدم‌هایی با شرایط برابر نیست ولی به هرحال می شه این تیکه رو واقعی دونست که هیچ کس بدون تلاش، موفق نخواهد شد. پس خوبه اگر کاری رو شروع می کنیم توش تلاش کنیم.
این شما و این سری دوم عکس شرکت‌های بزرگ دور و اطراف ما، در روزهای اولیه شون.
موسسین اینتل و اولین استخدامشان، ۱۹۷۸. اندی گروو اولین استخدام اینتل بود که اینجا در سمت چپ ایستاده. روبرت نویس و گوردون مور هم در عکس هستن و از اونها مهمتر یک طراح از پردازنده ۸۰۸۰ اینتل که یکی از اولین کامپیوترهای پی سی بر اساس اون ساخته شد. گروو شنیده بود که این دو نفر از شرکت فیرچایلد سمی‌کونداکتور (جایی که هر سه شون با هم کار می کردن) جدا شدن و اونم تصمیم گرفت بهشون بپیونده. در این لحظه بزرگترین درسش برای من اینه که از جدا شدن از شرکت ها و تاسیس شرکت خودم نترسم!
مرکز سانتاکلارای اینتل، ۱۹۷۰. کارمندان بیرون مرکز سانتار کلارای اینتل ایستاده اند. جایی که اینتل ۴۰۰۴ که یک سی پی یوی ۴ بیتی بود ساخته شد. در ۱۹۷۲ پروسسور هشت بینی ۸۰۰۸ ساخته شد. این پروسسور برای استفاده در ماشین حساب ها ساخته شده بود و در دهه ۱۹۹۰ برای ساخت کنسول های بازی مورد استفاده گرفت و بعد در ساخت کامپیوترهای شخصی.
رییس و نایب رییس IBM در کنار یک آی بی ام ۳۶۰، حوالی ۱۹۷۰. آی بی ام به ناسا کمک کرد انسان را به ماه بفرستد و در ۱۹۷۱ واتسن که در تصویر زیر در سمت چپ ایستاده استعفا داد و نیم قرن ریاست خانواده واتسن پایان یافت. رییس بعدی فرانک. ت. کری بود.
کامپیوتر آی بی ام ۷۰۹۰، ۱۹۶۱. آی بی ام ۷۰۹۰ یک مین‌فریم بود با قیمت ۲.۹ میلیون دلار (اگر می خواهید به قیمت امروز برسید باید با توجه به تورم عدد را ده برابر کنید). این کامپیوتر سریعتر از قبلی‌ها بود و نسبت به آن‌ها ارزان به حساب می‌آمد. آی بی ام ۷۰۹۴ حین فرود به روی ماه در ۱۹۶۹ استفاده شد.
موسسین اچ پی، ۱۹۶۳. این تصویر بیل هیولت و دیو پاکارد را نشان می دهد – در کارخانه‌شان. هیولت پاکارد یا همان HP برای ساخت انواع وسایل الکترونیک تاسیس شد ولی بعد تمرکزش را بیشتر به سمت کامپیوتر سوق داد.
دفتر مرکزی سامسونگ، دهه ۱۹۳۰. سامسونگ در ۱۹۳۸ توسط لی بیونگ چول تاسیس شد. این شرکت که در آن زمان سامسونگ شونگوی نامیده می شد تجارت مواد غذایی انجام می داد و نودل خودش را می‌ساخت. شرکت بعد از جنگ کره به سراغ عرضه پشم رفت و بعد از مدتی خدماتی مثل بیمه، پارچه و حتی سرویس‌های امنیتی را هم به محصولات خود افزود. از ۱۹۶۰ سامسونگ به سراغ الکترونیک، نیمه رساناها، نمایشگرهای ال سی دی و گوشی‌های موبایل رفت و در ۲۰۱۲ به بزرگترین عرضه کننده گوشی موبایل جهان تبدیل شد).
لی بیونگ چول موسس سامسونگ، ۱۹۷۶. لی بیونگ چول که در مرکز تصویر دیده می شود در حال گوش دادن به توضیحات یک کارمند در مورد سیستم کامپیوتری است. عکس در ۱۹۷۶ گرفته شده و فرزند لی در سمت چپ تصویر ناظر ماجراست. سامسونگ امروزه توسط بسیاری از ورثه لی اداره می شود و می گویند که شخص لی در مصاحبه استخدام بسیاری از صد هزار کارمند سامسونگ شخصا حضور داشته. لی در ۱۹۸۷ در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
پنج میلیون‌مین تلویزیون سامسونگ، ۱۹۷۸. امروز سامسونگ هنوز هم در حال رکورد شکستن است. این عکس در ۱۹۷۸ برداشته شده؛ زمانی که سامسونگ رکورد ساخت پنج میلیون تلویزیون را شکسته بود. این روزها این شرکت از ۸۰ شرکت دیگر تشکیل شده و تقریبا ۴۲۷هزار کارمند دارد. درآمد سامسونگ تشکیل دهنده ۱۷٪ تولید ناخالص ملی کل کره است.
موسسین اوراکل در جشن یکسالگی این شرکت، ۱۹۷۸. در این تصویر موسسین اوراکل یعنی اد اوتز، باب ماینر و لری الیسون اولین سال تاسیس شرکتشان را به همراه اولین کارمند جشن گرفته‌اند. اد اوتز و این کارمند بعدا شرکت را ترک کردند و در ۱۹۹۳ باب ماینر از سرطان ریه درگذشت. اوراکل در حال حاضر دومین شرکت نرم افزاری بزرگ جهان بعد از مایکروسافت است و مدیر عامل آن یعنی لری الیسون به یکی از پولدارترین افراد دنیا تبدیل شده.
مایکل دل، حوالی ۱۹۸۷. مایکل دل سر هم کردن و فروختن کامپیوترهای پی سی را در ۱۹۸۴ شروع کرد؛ آنهم در اتاقش در دانشگاه تگزاس. او سریعا دانشگاه را ترک کرد تا به فروختن کامپیوترهای شخصی ادامه بدهد. در ۱۹۸۵ «توربو پی سی» اختراع شد و ارزش شرکت را تا پایان سال به ۷۳ میلیون دلار رساند. در ۱۹۸۸ بود که کمپانی به نام دل نامگذاری شد.
کارخانه دل، حوالی ۱۹۸۹. در اینجا مایکل دل را در شرکتش مشاهده می‌کنید. شرکت در ۱۹۸۸ سهامی عام شد و سریعا تبدیل به یک شرکت چند میلیارد دلاری شد. مایکل دل که شرکت را در ۱۹ سالگی شروع کرده بود در نهایت در سال ۱۹۹۲ به عنوان جوانترین مدیرعامل یک شرکت فورچون ۵۰۰ شناخته شد.
موسسین گوگل، کالیفرنیا، ۱۹۹۹. پدر و مادر لری پیج هر دو علوم کامپیوتر خوانده بودند و در دانشگاه میشیگان تدریس می‌کردند پس عجیب نیست که پسرشان راه آن‌ها را ادامه داد و دکترایش را در کامپیوتر ساینس گرفت. او و سرگئی برین که دانشجوی دکترا بود روی بک‌راب کارمی کنند که پروژه ای تحقیقاتی بود برای «شمردن و ارزشدهی به بک‌لینک‌های اینترنت». در این عکس این دو را در منلو پارک می‌بینید که دفتر اول آن‌ها بود تا بعد در همان سال به پائو آلتو نقل مکان کنند.
سرورهای اصلی گوگل، ۱۹۹۸. این جایی است که گوگل آغاز شد؛ چند کامپیوتر سطح پایین در دانشگاه استنفورد. برین و پیچ الگوریتم امتیازدهی به صفحه‌ها (پیج رنک) را اختراع کرده بودند که می توانست به هر صفحه وب بر اساس لینک‌هایی که دریافت کرده امتیاز بدهد. این سیستم در نهایت تبدیل به مغز متفکر سیستم جستجوی وب آن‌ها شد و گوگل به دنیا آمد.
تیم گوگل، کالیفرنیا ۱۹۹۹. این عکس اولین گروه کارمندان گوگل در دفتر پالو آلتو را نشان می دهد. ماریسا مایر می‌گوید که آن بنر گوگل توسط او و پاول بوچیت نصب شده. از این گروه تنها ۷ نفر در شرکت مانده‌اند: لری پیج و سرگئی برین، امید کردستانی، خوان بردی، سوزان وجین، اورس هولزله و سالار کمانگر.
مایر به گوگل می پیوندد، ۱۹۹۹. ماریسا مایر قبل از اینکه به مدیرعاملی یاهو انتخاب شود، برای ۱۳ سال در گوگل بود. او حالا در حال ایجاد تغییرات عمده در یاهو و خریدن چیزهای جدید برای شرکت است از جمله تامبلر به قیمت ۱.۱ میلیارد و ساملی به قیمت ۳۰ میلیون دلار. این زن توسط نشریه فوربس به عنوان یکی از قوی‌ترین زنان دنیای تکنولوژی شناخته شده و در حال حاضر ۳۸ سال دارد.
موسسین یاهو، حوالی ۱۹۹۴. «راهنمای جری برای شبکه جهانی وب» عملا چیزی شبیه دفترچه تلفن سایت‌های اینترنتی بود و نه یک موتور جستجو. اما این سیستم سریعا محبوبیت به دست آورد و در مدتی کوتاه همه برای رسیدن به وبسایت‌های مورد نظر و حتی به عنوان اولین صفحه ورود به اینترنت از یاهو استفاده می کردند. در ۲۰۰۸ مایکروسافت به یاهو پیشنهاد ۴۴.۶ میلیارد دلار برای خرید داد که رد شد. امروزه ارزش سهام یاهو در حدود ۳۴ میلیارد دلار برآورد می‌شود.
جف بزوس، موسس آمازون، ۱۹۹۴. در ۱۹۹۴ جف بزوس شغلش را به عنوان نایب رییس یک شرکت وال استریت ترک کرد تا سعی کند آنلاین چیز بفروشد. او فهرست اولیه فروشش را از بیست مورد به پنج مورد تقلیل داد: سی دی، سخت افزار کامپیوتر، نرم افزار، فیلم و کتاب. در ۱۹۹۵ آمازون دات کام شروع به فروش کتاب کرد و در نظریه ای عجیب در تجارت اعلام کرد که تا نیمه چهارم سال ۲۰۱۱ به دنبال سود کلان نیست! امروزه آمازن ۶۰ میلیارد دلار در سال سوددهی درآمد دارد و بیشتر از ۱۰۰هزار کارمند در سراسر دنیا را مدیریت می کند.
موسس و مدیر عامل اول eBay، حوالی ۱۹۹۸. eBay که اول AuctionBay نامیده می شد سایت شخصی یک ایرانی آمریکایی به نام پیر امیدیار بود. قبل از اینکه سرویس دهنده هاست از امیدیار بخواهد به خاطر درخواست زیاد وبسایتش به اکانت سطح بالاتری سوییچ کند ، امیدیار مجبور شده بود یک نفر را استخدام کند تا به چک‌هایی که به آدرسش می‌رسید رسیدگی کند. در ۱۹۹۸ شرکت سهامی عام اعلام شد و در ۲۰۰۲ پی‌پل را خرید و بعد در ۲۰۰۵ اسکایپ را. شرکت در ۲۰۱۲ چهارده میلیارد دلار سود داشته و تقریبا ۲۷هزار کارمند دارد.
موسسین فیسبوک، ۲۰۰۴. داستین موسکویتز، کریس هاگز و مارک زوکربرگ سه هم اتاقی در دانشگاه هاروارد بودند که فیسبوک را در همان اتاق ساختند. سایت اول تنها برای دانشجویان هاروارد طراحی شده بود ولی بعد در سپتامبر ۲۰۰۶ برای همه در دسترس قرار گرفت. گفته می‌شود تا ۲۰۱۲، فیسبوک حدود یک میلیارد کاربر فعال دارد. موسکویتز فیسبوک را ترک کرد تا آسانا را راه اندازی کند و هاگز در حال حاضر ادیتور نیو ریپابلیک است.
موسسین یوتیوب، ۲۰۰۵. چاد هارلی، استیو چن و جاوید کریم اول کارمند پی‌پل بودند اما از آن‌جا جدا شدند تا سایت اشتراک ویدئو در وبی به نام یوتوب بسازند. اولین ویدئوی یوتوب با نام من در باغ وحش توسط جاوید کریم در ۲۳ آوریل ۲۰۰۵ آپلود شد. تا جولای همان سال سایت روزانه به ۱۰۰ میلیون بازدید صفحه رسیده بود و چهار ماه بعد گوگل یوتوب را به قیمت ۱.۶۵ میلیارد دلار خرید.
