سایت «دپارتمان مجازی پژوهش های حقوقی ایران» در خبری اعلام کرده است که سردبیر آن در یک صحبت شامگاهی با یک «کارشناس جرایم جاسوسی» به این اطلاعات رسیده است که رامین جهانبگلو قصد داشته با راه اندازی یک وب سایت اینترنتی «اطلاعات طبقه بندی شده از لایه های گوناگون سیاسی، حزبی، اجتماعی و حاکمیتی» را جمع آوری کند.
در ادامه رییس دپارتمان از فعالیت گروه های اینترنتی در یاهو و گوگل می گوید و آوردن عبارت «چندین سایت فیلتر شده» به گویا لینک می دهد و از این می گوید که انقلاب مخملی اینترنتی (!) قریب الوقوع است و در نتیجه باید علیه آن فعالیت کرد.

اینجا لازم است به دو نکته توجه کنیم:

• اینترت رسانه ای همگانی است که در آن افراد می توانند نظراتشان را بدون ترس از تعقیب ابراز کنند. اگر کشوری شروع به بستن و محدود کردن آن کند به این معنی است که از ابراز آزاد نظرات شهروندان می ترسد. ایران کشوری مسلمان است با حکومتی اسلامی که ترسی از مردم اش ندارد و معتقد است اکثریت مردم طرفدار آن هستند. پس چرا آقای پیام فضلی نژاد جوری که انگار منافع ایشان در این کار است،‌ دولت را از اینترنت می ترساند ؟
• وب سایت رسانه ای است برای مخاطبین. یک وب سایت با این هدف تاسیس می شود که اطلاعاتی را در دسترس تعداد زیادی از مردم قرار دهد. به فرض جاسوس بودن رامین جهانبگلو، این نوع از رسانه چه کمکی به وی می کند ؟ آیا قرار است جهانبگلو اطلاعات خودش و چند همکارش را روی یک سایت بگذارد تا همه مردم آن را ببینند ؟

شدیدا لازم می دانم به آقای پیام فضلی نژاد بگویم که اگر می خواهد برای «حقوق امنیت» کار کند بهتر است به جای تبلیغ برای بستن دسترسی مردم به ابزارهای تکنولوژیک جدید و کسب درآمد از دامن زدن به ترس حکومت از تکنولوژی،از حقوق مردم مانند حق خلوت (Privacy)، حق دسترسی به اطلاعات، حق آزادی بیان و … دفاع کند. آقای پیام افضلی نژاد – دانش آموخته رشته حقوق قضایی و کاندیدای بورد تخصصی حقوق قراردادها در دانشگاه AUOL انگلستان – در صورتی که علاقمند هستید از تخصص خود استفاده کنید، بهتر است به کسی که می گوید «جاسوس سایبر» توضیح دهید که این جاسوس فرقی با «جاسوس نامه ای» و «جاسوس تلفنی» و «جاسوس صحبت رو در رو» و «جاسوس میکروفیلمی» ندارد و ذات فعالیت در اینترنت و انتشار اخبار در آن، عملی دموکراتیک و بسیار شفاف است و حتی اگر رامین جهانبگلو می خواسته سایتی علیه جمهوری اسلامی تاسیس کند، پاسخ اش باید سایتی در دفاع از جمهوری اسلامی و افشای دروغ های احتمالی باشد و نه زندانی کردن و جلوگیری از اظهار عقیده وی.

مقامات چینی یک وبلاگ مشهور که توسط نویسنده ای تبتی به نام ووسر (Woeser)اداره می شد را تعطیل کردند. این نویسنده می گوید از تعطیل شدن وبلاگ اش سورپریز نشده است اما دلیلی هم برای بسته شدن آن نمی بیند.

ووسر می گوید «به وبلاگم سر زدم و دیدم که بسته شده است پس یک امیل به Tibetcul.net زدم به این امید که جوابی بگیرم. آن ها در اواسط روز پاسخ دادند که مقامات جبهه متحد مرکزی به ایستگاه کنترل وب Gansu دستور داده اند که وبلاگ من باید بسته شود. وبلاگ من در ایالت Gansu رجیستر شده بود.»

در همه کشورهای غیر آزاد مرسوم است که دولت تلاش کند با استخدام بعضی گروه ها و دادن پول و امکانات به آن‌ها، آن‌ها را به جای شهروندان معمولی جا بزند و مثلا به عنوان اعضای جامعه مدنی یا شهروندان معمولی به کنفرانس های جهانی بفرستد تا در مقام یک شهروند «کاملا معمولی» از دولت دفاع کنند.

اما اخیرا در چین دولت این مساله را وارد فاز جدیدی کرده است. بنا به گزارش یک روزنامه (چاپ سه شنبه) چین شروع به استخدام شهروندان اینترنتی (اینتروند) هایی کرده است که در اینترنت از دولت خوب بگویند و مواظب آبروی آن کشور باشند.

امروزه بنا به آمار دولتی در حدود ۱۰۰ میلیون چینی به اینترنت دسترسی دارند و بسیاری از آن ها با وجود سانسورهای شدید اینترنتی در این رسانه جدید (چه در بخش های نظر خواهی سایت ها، چه در انجمن های آن لاین و چه در چت روم ها) از دولت و سیاست هایش انتقاد می کنند.

حالا بنا به گزارش روزنامه Southern Weekend چین در شهر Suqian در حال استخدام افرادی است که در اینترنت گشت بزنند و هرجا صحبتی علیه دولت دیدند وارد بحث شوند و از دولت دفاع کنند. ژان ژیانگ (روزنامه نگار)‌می گوید :

اظهار نظر رسمی دولت در اینترنت مشکلی ندارد ولی انجام این کار به این شکل کار درستی نیست چرا که به مفهوم «عقیده عمومی» لطمه می زند»

در طول سال گذشته ۱۲۷ نفر برای این شغل آموزش دیده اند که از جمله خصوصیات استخدامی آن ها «درک سیاست های دولت، آگاهی به تئوری های سیاسی و قابلیت اعتماد سیاسی» بوده است.

پکن دارای یک پلیس اینترنتی ویژه اصلی است که وظیفه اصلی اش بستن سایت های «نامناسب» داخلی، بستن سایت های خبری خارجی و زندانی کردن مردمی است که در اینترنت علیه دولت فعالیتی کرده اند.