نویسنده: جادی

مشهور است که لینوکس ویروس ندارد. این حرف کاملا درست است اما اگر اینطور است پس چرا در لینوکس برنامه‌های ضد ویروس داریم؟

در لینوکس چندین برنامه ضد ویروس و ویروس کش وجود دارد که مشهورترین آن‌ها clamAV است. اینها به چه دردی می خورند؟ درک این سوال عمیقا وابسته به درک شما از مفهوم ضد ویروس در ویندوز و لینوکس است. اینها با هم تفاوت دارند.

در ویندوز، ضد ویروس برنامه ای است که در پشت زمینه اجرا می شود و هر فایلی که استفاده می کنید را از نظر داشتن ویروس بررسی می کند و در صورت کشف ویروس آژیر می کشد و اجازه اجرای فایل را نمی دهد.

در لینوکس اصولا جریان اینطور نیست چون ویروس های کامپیوتری توانایی صدمه زدن به لینوکس را ندارند و در نتیجه هیچ نیازی نداریم که یک برنامه دائما اجرا شود و همه فایل های مورد استفاده را چک کند.

در لینوکس برنامه ضد ویروس، برنامه ای است که در صورت نیاز آن را اجرا می کنید تا یک فایل یا دایرکتوری را از نظر داشتن ویروس های ویندوزی بررسی کند. مثلا فرض کنید من یکسری فایل از دوستی گرفته و می خواهم آن ها را از نظر داشتن ویروس‌های ویندوزی بررسی کنم. می زنم:

همانطور که می بینید، تک تک فایل ها بررسی شده اند و هیچ ویروسی پیدا نشده. پس امن است که این فایل ها را روی یک کامپیوتر ویندوزی اجرا کنم.

اما وقتی در دنیای لینوکس ویروس نیست، چه کاری است که شما بخواهید فایل ها را بررسی کنید؟ منطقا هم هیچ وقت نیازی به این کار نیست چون این ویروس ها برای لینوکس خطرناک نیستند. اما در سه حالت این نیاز پیش می آید:

•  بخواهید یک mailserver داشته باشید. در این حالت لازم است ایمیل های ورودی و خروجی را از نظر داشتن ویروس بررسی کنید.

•  بخواهید یک file server داشته باشید. یعنی دستگاه لینوکسی شما مکانی باشد برای ذخیره فایل های دیگران

•  بخواهید به دوستانتان لطف کنید و هر وقت فلش یا فایلی به شما دادند، برایشان آن را اسکن کنید و اطلاع بدهید که چه ویروسی دارند (:

جمع بندی

لینوکس ویروس ندارد اما آنتی ویروس هایی دارد که می توانند ویروس های ویندوزی را شناسایی کنند یا از بین ببرند. کاربرد این آنتی ویروس ها در جاهایی است که با فایل های ویندوزی سر و کار دارید اما بر خلاف آنتی ویروس های ویندوز، آنتی ویروسهای لینوکس نیازی به اجرای دائمی ندارند بلکه به شکل موردی می توان آن ها را روی فایل‌ها / دایرکتوری های خاص اجرا کرد.

مرتبط
– لینوکس هم ویروس دارد
– جمعه‌ها: پاپیلوماویروس دوستمون نیست ولی خوبه باهاش آشنا بشیم
– فرصتی برای استراحت: همین حالا به ویروس ساعت خوش مبتلا بشین

امروز هشت مارس است ولی هشت مارس من نیست. در هشت مارس من مردم شاد هستند. در هشت مارس من در جشن های خیابانی خواهیم رقصید. در هشت مارسی که من دوستش دارم زن و مردی وجود ندارد و آدم ها با هم برابرند چون همه آدمند. در هشت مارسی که من از آن لذت می برم هیچ پلیسی با باتوم حضور ندارد. در هشت مارس من، زن و مرد شادند. می‌رقصند. بازی می کنند و می خندند. در هشت مارس من هیچ زنی بلندگو ندارد تا فریاد بکشد که «ما حقوق برابر می خواهیم» در هشت مارس من، لازم نیست من پلاکاردی داشته باشم که رویش نوشته باشد «تمام حقوق بشر، برای تمام انسان ها».

هشت مارس من این دور و برها نیست. هشت مارس من در فکرم است. در خیالم. هشت مارس من زیبا است و عاشقانه. شاید غیرواقعی باشد ولی چیزی است که من دوستش دارم. در هشت مارس من، مردم از آدم های معمولی ای حرف می زنند که در روزگاری دور علیه بی عدالتی حرف می زدند و نیازی به قهرمانی نداشتند. باور آن‌ها، بهترین قرمانی شان بود. در هشت مارس من مردم برای عدالت جشن می گیرند و برنامه گسترش آتی آن را می ریزند.

امروز هشت مارس است ولی هشت مارس من نیست. هشت مارس من شاد است. در هشت مارس من هیچ کس به خاطر امضا کردن یک برگه درخواست حقوق حداقلی در زندان نیست. در هشت مارس من، کوبیدن سنگ به سر زنانی که تا نیمه در زمین دفن شده اند، خاطره ای وحشتناک ولی مبهم از دوران گذشته به حساب می آید. در هشت مارسی که من جشنش می گیرم، کسی روی انسان ارزش ثابت پولی نمی گذارد و اعلام نمی کند که ارزش پولی زن نصف مرد است. در هشت مارسی که من دوستش دارم، زنگ تلفن، تهدیدی برای آدم ها نیست. در هشت مارس، چیزی به اسم دولت با ابزاری به اسم پلیس با دروغی به اسم امنیت، خفقان نمی آفریند. آن روز هیچ کس سر چهارراه به مردم به خاطر آنچه به زور پوشیده اند توهین نمی کند. در هشت مارس من آدم ها شاد هستند و نیازی به پوسترهای «تهران: شهر اخلاق» نداریم. در هشت مارس من آدم ها با هم خواهند رقصید، خواهند خواند و انسان بر خلاف تبلیغات دولت، انسان خواهد بود.

هشت مارس من شاید سال های سال نیاید. من منتظر دیدن هشت مارسم نیستم چون نیازی به دیدنش ندارم. هشت مارس من در فکرم است و زیباترین لحظه زندگی ام وقتی است که می بینم یک نفر دیگر هم در هر گوشه ای از دنیا، همین فکر را دارد. این برایم زیبا است و تحقق واقعی هشت مارس. من با هشت مارس زندگی می کنم، حتی اگر پلیس با باتوم دهانم را ببندد. هشت مارس و برابری انسان برای من آنقدر وسیع است که یک لحظه کوتاه از تاریخ، چیزی از شکوهش کم نمی کند چه برسد به یک ضربه باتوم یا یک شلاق شکنجه یا یک سلول زندان. هشت مارس بر هر کسی که اندیشه ای آزاد دارد، مبارک باد (:

خوندن این کتاب رو تازه تموم کردم. یک کتاب فوق العاده که اگر دیکتاتور بودم، خوندنش رو برای هر کسی که با نرم افزار کار می کنه (می نویسه یا استفاده می کنه) اجباری می کردم.

عنوان فرعی کتاب «دو دوجین برنامه نویس، سه سال، ۴۷۳۲ باگ و تلاشی برای ارتقای نرم افزار است» است. رویای کدنویسی یا Dreaming in Code رو اسکات روزنبرگ نوشته ولی نه به شکلی که دیگر کتاب ها نوشته می شن. اسکات سه سال با یک گروه رویایی زندگی کرده و خاطراتش رو به شکل یک کتاب منتشر کرده. این کتاب داستان نیست. کتاب مهندسی نرم افزار هم نیست. تاریخ نگاری هم نیست. اما همه اینها هم هست. در این کتاب برنامه نویسان پروژه چندلر در طول سه سال تعقیب شده اند و قدم به قدم نوشته شدن این نرم افزار به شکل یک کتاب سرگرم کننده منتشر شده.

درسته. من هم قبل از خوندن کتاب اسم چندلر رو نشنیده بودم. چندلر از چندین سال قبل شروع شده و قرار است بهترین گزینه برای مدیریت کارهای شخصی و شرکتی افراد باشه. چندلر قرار بوده تاریخ برنامه نویسی رو تغییر بده. چندلر قرار بوده با Exchange Server مایکروسافت رقابت کنه و چندلر قرار بوده تحولی باشه برای همه کاربران جهان. اما حداقل تا این لحظه که اینطور نشده. فکر می کنید چرا؟ برنامه نویسان بد بودند؟ اصلا اینطور نیست. بهترین برنامه نویسان جهان در این پروژه مشارکت داشتند از جمله افراد فایرفاکس و لوتوس ۱-۲-۳. پول نبود؟ چرا بود. ثروت شخصی نویسنده لوتوس و کمک سازمان های دیگه. مدیریت قدیمی بود؟ اصلا! پیشرفته ترین سیستم های مدیریت در این شرکت استفاده شده اند.

پس مشکل کجا بود که من و شما هنوز چندلر رو ندیدیم؟ این کتاب می خواد به این سوال پاسخ بده و برای رساندن ما به جواب، ما رو با عمق مهندسی نرم افزار، تاریخچه نوشته شدن نرم افزار، مشکلات پیش روی شرکت های نرم افزاری، تحولات مدیریت نرم افزار و … آشنا می کنه. هر فصل کتاب نشون دهنده یک فصل از نوشته شدن نرم افزار است و شامل بررسی مشکلات و ایده ها.

کتاب بسیار جذاب است و موفق شد که شدیدا دیدگاه من رو نسبت به نرم افزار تغییر بده. به عنوان آدمی که ۲۲ سال با کامپیوترها بوده و برنامه نوشته، تغییر دادن دیدگاهم کار هر کتابی نبود. مطمئن باشید که خوندن این کتاب برای هر کسی که در صنعت نرم افزار است لذت بخش و جذاب است و برای هر کسی که می خواهد یک پروژه نرم افزاری رو مدیریت کند، یک امر لازم (:

نکته اضافی: من کتاب رو نخریدم بلکه دزدیدم! یک نسخه دیجیتال وارز رو از شبکه های Peer2Peer مثل amule و عیره دانلود کردم. به دلایل اخلاقی با این کار مخالفم ولی گاهی برای خوندن کتاب انجامش می دم چون در ایران اسلامی روش دیگه ای نیست. معمولا هم یک ایمیل به نویسنده می زنم و این موضوع رو می گم و معذرت خواهی می کنم. لینک یا خود کتاب رو روی سایت خودم نمی ذارم چون به نظرم دزدی کار صحیحی نیست. هرکس خواست، خودش توی شبکه های وارز سرچ کنه و به راحتی پیدا می شه (:

حتما بارها و بارها در مورد Million Dollar Homepage شنیده‌اید. پسری که فقط یک صفحه ساده وب درست کرد با اندازه هزار در هزار پیکسل و هر پیکسل اون رو یک دلار قیمت گذاشت و با مطرح شدن موضوع در روزنامه ها، از ایده خوبش تقریبا یک میلیون دلار درآمد کسب کرد و کسانی هم که تبلیغ داده بودند خوشحال بودند چون به خاطر ایده خوب این آدم، کلی بازدید کننده کسب کردند.

این ایده بارها و بارها در کشورهای مختلف از جمله ایران تکرار شد ولی چندان موفق نبود چون ایده قشنگ فقط یکبار کار می کنه و تقلید ایده های موفق، معمولا موفق نیست (:

اما داستان به همینجا ختم نشد. حالا یک نفر اومده برای خنده وبسایت یک میلیون دلار زیمباوه یا Million Zimbabwe Dollar Home Page رو راه انداخته. این وبسایت هم دقیقا یک میلیون پیکسل داره که هر دونه اش یک دلار زیمباوه به فروش می ره و دوباره تونسته توجه رسانه ها رو جلب کنه و تند و تند داره به فروش می ره. دلیل؟ هر دلار آمریکا برابر با ۲۰۰۰۰۰۰۰ دلار زمیباوه است و اخیرا هم این نسبت سه برابر بدتر شده! این روزها تبلیغ دهندگان می تونن در سایت «یک میلیون دلار زیمباوه» هر ۹۰۰ پیکسل تبلیغ رو به قیمت یک سنت آمریکا بخرند و البته باید یک میلیون دلار زیمباوه هم برای انتقال پول در پی پال بدهند که این روزها حوالی ۳۰ سنت آمریکا قیمت دارد (:

این ایده فوق العاده بانمک و مفید و پر ایده، از uglychart است.

این وبلاگ رو که راه انداخته بودم، می خواستم در مورد مسایل داخلی هم بنویسم ولی واقعا وقتی مسایل داخلی به روسای مملکت مربوط می شه غیرقابل تحلیله (: این شما و این مسایل داخلی:

منبع هر دو خبر ایتنا

مکان: چت کنار سایت.

زمان: همین الان.

– یک سوال بپرسم؟

– بفرما

– UUencode چیه؟

و خب تصمیم گرفتم جوابش رو توی سایت بنویسم که شاید بعدا هم به درد یکی بخوره.

UUencode کردن، روشی است برای انتقال فایل های باینری (مثلا هشت بیتی) روی کانال های هفت بیتی (اسکی محض). یعنی طبق یک قرار داد،
عبارت های هشت بیتی (مثلا نوشته فارسی، فایل اجرایی، …) رو به یک برنامه می دیم و اون کدی تولید می کنه که هفت بیتی است (فقط حروف الفبای استاندارد انگلیسی و چند کاراکتر استاندارد). حالا می شه روی کانالی که هفت بیتی است (مثلا مودم های خیلی قدیمی) اون رو منتقل کرد بدون اینکه مشکلی پیش بیاد.

توضیح واضح تر اینه که از بحث مودم های قدیمی شروع کنیم. این مودم ها فقط و فقط برای کار با حروف انگلیسی طراحی شده بودند و در نتیجه بعدا که قرار شد روش فایل های اجرایی یا فارسی یا عربی منتقل بشه، مشکل پیش اومد. راه حل UUencode کردن اطلاعات بود. مثلا در لینوکس کافی است عبارت زیر را به دستور UUencode بدهم:

به جای لعنت فرستادن به تاریکی، شمعی روشن کنید.

تا این خروجی تولید شود:

begin 644 test.txt
MV*C9AR#8K-BGVXP@V838N=F&V*H@V8’8L=BSV*K8I]BOV88@V*C9AR#8JMBG
GV+’;C-JIVXS8C”#8M-F%V+G;C”#8L=F(V+39AB#:J=F&VXS8KRX*
`
end

می بینید که متن خروجی فقط از کاراکترهای استاندارد انگلیسی (به اصطلاح فنی ASCII 7 BIT) استفاده کرده و هر چیزی که فقط بتواند کاراکترهای انگلیسی را استفاده کند (مثلا یک صفحه کاغذ و یک ماشین تایپ لاتین یا یک مودم ۷ بیتی) می تواند آن را منتقل کند. خط اول و آخر اسم فایل خروجی و شروع و پایان متن کد شده را اعلام می کنند.

در طرف گیرنده فقط کافی است من دستور uudecode را روی لینوکسم اجرا کنم و ورودی را به آن بدهم. یک فایل به اسم test.txt درست خواهد شد که حاوی عبارت فارسی خواهد بود.

این روزها کمتر از این استاندارد استفاده می کنیم ولی قدیم ها برای فرستادن یک ایمیل فارسی باید اول اون رو با uuencode کد می کردیم. این روزها MIME و ایمیل خوان ها تقریبا شکل اتوماتیک این کار رو می کن. در آخر کار هم برای ثبت در تاریخچه کامپیوتر اضافه کنم که uu مخفف unix to unix است و این شیوه انتقال فایل های باینری (مثلا عکس و برنامه اجرایی)‌، عملا روی یوزنت خیلی مشهور شد.

خبرنگاران بدون مرز گزارش می دهد که از روز جمعه دولت پاکستان به تمام سرویس دهندگان اینترنت دستور داده است تا سایت یوتیوب را به خاطر آنچه «ویدئوهای غیراسلامی» می خواند، فیلتر کنند. گروه «وبلاگ را بلاک نکنید» که در پاکستان علیه فیلترینگ فعال است می گوید که این سانسور به خاطر دو ویدئو اعمال شده.

 ویدئوی اول ضد اسلام است

و

 ویدئوی دوم چند شاهد را نشان می دهد که دارند درباره تقلب های انتخابات که شاهد بوده اند، صحبت می کنند.

قابل توجه است که در ایران هم همیشه سایت یوتیوب مورد مناقشه سانسور بوده و بارها و بارها فیلتر شده و از فیلتر در آمده است. در این لحظه، سایت www.youtube.com غیرقابل دسترسی است.

– واو… تو توی ریاضی ضعیف هستی.

– واو.. دخترها توی ریاضی ضعیف هستن.

کاریکاتور از xkcd.com.