دسته: روزنوشت

بیلبورد بالا توی کنیا مباحثه برانگیز شده. گروهی به اسم «کاتولیک‌های طرفدار حق انتخاب» این عکس و نوشته بزرگ رو توی کنیا نصب کردن که روش نوشته:

ما به خدا معتقدیم.
ما به تقدس سکس معتقدیم.
ما به رعایت احوال دیگران معتقدیم.
ما به کاندوم معتقدیم.

انتقادهای روحانیون محلی به این کمپین زیاد بوده چون از نظر کاتولیک‌ها، استفاده از کاندوم کار صحیحی نیست و آدم‌‌ها نباید با وسایل پیگشیری جلوی درست شدن بچه رو بگیرن. مدیر کمپین کاتولیک‌های طرفدار حق انتخاب در مورد انتقادات گفته «هدف این کمپین اینه که مطمئن بشه کاتولیک‌ها علی‌رغم تبلیغات اسقف‌هاشون می دونن که می‌شه برای اهداف خوب از کاندوم استفاده کرد. کاتولیک‌های کنیایی هم فرقی با بقیه کاتولیک‌ها ندارد و باید بدونن که می تونن قدم‌های لازم برای حفاظت خود و پارتنرشون در برابر بیماری‌هایی مثل ایدز رو بردارن».

در همین هفته:
– پلیس‌ها در استان فوجیان چین، به کارخونه ساخت کاندوم‌های تقلبی حمله کردن و ۴.۶۵ میلوین کاندوم که به اسامی مشهوری مثل دورکس و جیسبون بسته بندی شده بودن رو توقیف کردن.

– در ایران عزیز هم خانه‌های بهداشت از نمایش پوسترها و داشتن شعارهای طرفدار کنترل جمعیت منع شدن و دیگه هم نباید وسایل پیگشیری در این مکان‌ها در معرض دید باشن.

تامبلر بدترین اتاق وبلاگی است در تلاش برای پیدا کردن یک خونه قابل اجاره در نیویورک سیتی آمریکا. اتاق‌ها و قیمت‌هاشون اونجاست تا تصوری شفاف بهمون بده از وضعیت مسکن. مثلا اجاره این «اتاق» در ویلسبورگ بروکلین، ۱۲۰۰ دلار اجاره لازم داره:

و البته در توضیح آگهی هم نوشته شده «دارای برق پایدار» که احتمالا منظورش همون پریز است. بقیه اش رو ببینین چون باحاله.

بشتابید! بشتابید! یورو ژورنال نشریه معتبر علمی ای که فقط با چهارصد دلار هر مهملی رو چاپ می کنه و باعث می شه تعداد مقالات چاپ شده شما استاد ، مدیر، کارشناس و… عزیز بیشتر بشه و آمار هم بره بالا و کلا همه چیز رشد کنه، برای شماره بعدی از ۴۰۰ دلار با کلی تخفیف به ۲۵۰ دلار رسیده!

این یعنی یک فرصت استثنایی! درسته که تقریبا در همه شماره های این نشریه معتبر علمی فقط و فقط ایرانی ها مقاله دارن ولی شکی نیست که خیلی خفن و اسم آور است.. کی بدش می یاد با خرج کردن فقط هزار دلار ناقابل، چهار مقاله رسمی در «ژورنال علمی اروپایی» داشته باشه که ظاهرا ISI هم داره؟

یک نمونه از مقاله های چاپ شده هم اینه. البته با کمی توضیحات بامزه که واقعا نیازی هم بهشون نبود اگر حداقلی از هوش داشته باشین و سطحی متوسط از انگلیسی.

اینم اضافه کنم که خوشبختانه این سایت از یکی دو ماه قبل دیگه دسترسی آزاد به شماره هاش رو فراهم نکرده و اگر کسی بخواد محتوای مقاله چاپ شده شما در یوروژورنال رو ببینه و احیانا چنین ادیتی روش بکنه باید کلی کلی کلی کلی پول بده. چرا خوشبختانه؟ چون از این به بعد می تونین خوشحال باشین که با دادن ۴۰۰ دلار پول ادیت، مقاله تون در یک نشریه معتبر چاپ خواهد شد و هیچ وقت هم کسی نخواهد تونست محتوای مقاله شما رو ببینه (:

مرتبط:
۱- با صد و نود دلار از موسسه کمبریج مرد علمی سال بشین
۲- با ۳۰۰۰ دلار لقت شوالیه هر چیزی که می خواین رو از مرکز تحقیقات و نوآوری مدیریت اروپا در بروکسل دریافت کنین

کاملا مرتبط:
– نوشته پانویس «انتشارات Lambert آلمان؛ نوعی کلاهبرداری آکادمیک» رو هم بخونین که عالیه در همین مورد و دقیق و تحقیقی.

آپدیت: سایت خوب استادان علیه تقلب، می گه این تصویر ساختگی است و سعی کرده لینک بده به اصل مقاله. یک نفر در کامنت ها گفته که اصل مقاله رو دیده و همینه. در کلیت ماجرا که بحثی نیست و فقط بحث سواد در حد داغون این استاد خاص است (: حالا هم که یوروژورنال که با ۴۰۰ دلار برای شما مقاله چاپ می کنه پلتیک زده و بدون پول اصل مقاله رو نشون نمی ده، دیگه کلا موضوع راحت شده و هیچ کس هیچ وقت نخواهد تونست اصل مقاله شما رو ببینه. مگر اینکه واقعا گیر باشه (: پس بشتابید (:

وقتی چیزی که چهارشنبه آخر وقت کار می کرد، شنبه اول وقت از کار می افته

وقتی که بعد از چند ماه بر می‌گردین سر کدی که قبلا نوشتین اما روش کامنت نذاشتین:

وقتی هنگام نمایش محصول به مدیر، کسی به جز خودتون متوجه باگ نرم افزار نمی شه:

چون این مطلب پر از عکسهای سنگین است، اگر می خواین بقیه اش رو بخونین روی ادامه مطلب کلیک کنین.
ادامه خواندن “یک طنز فوق العاده: صحنه‌هایی متحرک از زندگی برنامه نویسان – قسمت دوم”

این عکس این چند وقت کلی در اینترنت مشهور شد:

فینالیست های مسابقه دختر شایسته کره. اگر لازمه باید بگم که اینها ۲۵ نفر مختلف هستن ولی خب همه با عمل جراحی و غیره تلاش کردن شبیه یک چیز ایده آل بشن.. احتمالا یک جور عروسک باربی یا یک جور هنرپیشه یا میانگینی از همه اونها.

و غیرجذابترین چیز در یک آدم اینه که منحصر به فرد نباشه و کپی ای باشه کنار کلی کپی دیگه که تلاش می کنن به یک چیز مبهم برسن.

خودتون باشین و عالی.

پایان پیام.

و البته اینکار اشکالات خودش رو هم داره:

مرتبط:
– ضد کلیشه: زنان جنگجوی دنیاهای فانتزی
– مطلب دکتر مجیدی توی یک پزشک در این مورد

سایت «سامانه کارکنان نظام اداری کشور» جایی است که اگر شما کارمند دولت عزیز جمهوری اسلامی هستین باید خودتون رو توش ثبت کنین. ورود به این سیستم بدون وصل بودن به «اینترانت ملی کشور» غیرممکنه و ثبت کردن شما در اون، نیازمند اینه که اول یک Root Certificate رو که به شکل فایل اجرایی ویندوز در اختیار شما قرار میگیره، روی کامپیوتر خودتون نصب کنین.

اگر تا اینجا بحث براتون فنی بود، ترجمه اش می کنم به زبان آدمیزاد: با نصب این برنامه در کامپیوتر خودتون، به صادر کننده اون اجازه می دین که از این به بعد بتونه ارتباطات امنی که روی اون کامپیوتر با سایت های مثل فیسبوک، جیمیل، … داشتین رو زیر نظر بگیره.

راه حل؟ اگر بحث فنی می خواین باید یک ویرچوال ماشین نصب کنین و یک ویندوز اون تو داشته باشین که این سرتیفیکت خبیث روش نصب شده باشه و فقط برای همینکار به کار بره. البته این راه حل مثل اینه که بگیم قانونی تصویب شده که می گه افراد وابسته به یک گروه خاص حق دارن به همه تجاوز کنن و راه حل شما اینه که از خونه بیرون نرین (:

اگر هم فکر می کنین که شما کارمند نیستین و این براتون مشکلی درست نمی کنه باید یادآور سانسور اینترنت بشم که اول خاتمی شروع کرد و گفت «فقط پورن» بعد اضافه کردن «فقط سیاسی های معاند» بعد گفت «و البته وبلاگ های مخالف» و بعد «سرویس های وبلاگنویسی» و بعد «شبکه اجتماعی» و … و حالا ارزشی های عزیز هم که هرچیزی رو رعایت می کنن جز ارزش‌هایی ثابت و جهانشمول و دینی، هدف سانسور شدن و تازه ناله شون در اومده (:

یادمون نره که برشت نیمولر گفت : «اول به دنبال کمونیست ها آمدند و من چیزی نگفتم چون من کمونیست نبودم. بعد به دنبال سوسیالیست‌ها آمدند و من چیزی نگفتم چون سوسیالیست نبودم. بعد برای دستگیری فعالان اتحادیه‌های کارگری آمدند و من چیزی نگفتم چون زو اتحادیه‌های کارگری نبودم. بعد برای دستیگری من آمدند و دیگر کسی نمانده بود که چیزی بگوید.».

کافه محبوب من تا مدت ها کافه پراگ بود، بخصوص شعبه سلماس و بعد از بسته شدن کافه پراگ مدتی بود که دنبال یک کافه جدید برای خودم می گشتم. عوامل انتخاب به ترتیب نسبی اولویت اینها بودن:

1. در مسافت قابل پیاده‌روی از خونه باشه
2. اینترنت وایرلس
3. فضای دوستانه
4. پریز برق بدون دردسر
5. امکان طولانی نشستن
6. قهوه خوب
7. غذای خوشمزه با قیمت معقول که بشه جای شام یا ناهار خورد
8. باز بودن در صبح های جمعه

و خب با کمک یکی از فامیل‌های عزیزم با کافه فام آشنا شدم!

که تقریبا همه شرایط بالا رو داره به جز باز بودن در صبح‌های جمعه. امیدوارم تا مدت ها باز باشه و کیفیت و فضای عالی اش رو حفظ کنه.

– صفحه اش توی فیسبوک
– صفحه اش در فوراسکوئر
– آدرس از کریمخان: خیابان حسینی – نبش هشتم شرقی
– آدرس از بالاتر: تخت طاووس – سنایی – حسینی – نبش هشتم شرقی
– تلفن: ۸۸۳۴۴۳۵۵

مشاهده نقشه کامل در گوگل مپ

و اینم یکی از دلایل دوست داشتنی بودنش. بشقابی که چون من اسمش رو نمی دونم بهش می گم «از اون بادمجون گردها که گوجه فرنگی داره»:

دو هفته قبل توی ستون جمعه‌ها با کاندوم در مورد جایزه صد هزار دلاری بیل گیتس برای کاندومی بهتر خوندیم. حالا اما دانشگاه ایندیانا تحقیق جدیدی رو منتشر کرده که شاید بخواد نشون بده که چرامصرف کاندوم اونقدری که باید باشه نیست.

بخشی از تحقیق دانشگاه ایندیانا می گه که وقتی مردها به ۴۰ سالگی می‌رسن، مصرف کاندومشون می‌یاد پایین. اما چرا؟ مشکل احتمالا مربوط به «نیاز نداشتن» نیست. همه آدم‌ها به دلایل مختلفی ممکنه به استفاده از کاندوم نیاز داشته باشن (از سلامت فیزیکی و عاطفی گرفته تا جلوگیری از بارداری و بیماری‌هایی مثل ایدز و هپاتیت و ..) پس چرا از یک سنی به بعد استفاده در مواردی که لازمه، کم می شه؟ یک ایده اینه که آدم‌ها حوصله شون از کاندوم سر می ره. هر چی باشه ۵۰ ساله که کاندوم دقیقا همینه که هست – حالا سوای دو تا طعم جدید و خار و این تبلیغات بازی ها. اینجا شاید جایزه بیل گیتس برای طراحی یک کاندوم جدید به کار بیاد ولی دانشگاه ایندیانا یک ایده دیگه هم داره: «مردها باید یاد بگیرن که کاندوم درست و مناسب برای خودشون رو استفاده کنن – از نظر سایز».

تحقیق مشابهی توی موسسه کینزی می گه که مردهای دانشجو معمولا طول و قطر عضو جنسی خودشون رو به منظور خرید کاندوم مناسب اندازه نمی‌گیرن. مطمئنا همه با هیجان علاقمند داریم که «سایز» رو بدونیم ولی حواسمون نیست که این مساله مستقیما باید موقع خرید کاندوم در نظر گرفته بشه.

البته اینم هست که ما معمولا سایز خودمون رو بزرگتر از چیزی که واقعا هست تصور می کنیم و از اونطرف هم چون پروسه خرید کاندوم برامون راحت نیست (با اینکه در ایران خریدن بسیار راحته) وقت کافی برای خوندن جعبه‌ها و مقایسه انواع مختلف نمی ذاریم و تند یکی رو برمی داریم و می ریم سراغ دادن پول.

جایزه گیتس کاملا خوبه و ممکنه واقعا هم استفاده از این وسیله امن و عالی و فان رو متحول کنه ولی دونستن اندازه واقعی، خریدن اندازه مناسب و استفاده صحیح از اون در کوتاه مدت هم نقش بسیار مهمی خواهد داشت پس اینبار تو خلوت خودتون راحت و ریلکس سایزها رو بگیرین، به جعبه کاندومی که دارین نگاه کنین و دفعه بعد موقع خرید، باحالتر خرید کنین تا از کاندومتون راضی تر باشین.