اگر دوست داشتین این مطلب رو به شکل ویدئویی توی آپارات ببینین.
توی این روزهای بیکاری نسبی، یه ایده خوب زنده کردن کامپیوترهای قدیمی است. اگر سیستمی دارین که فکر می کنین دیگه به درد نمی خوره و داره خاک می خوره، میشه ازش چیزهای بانمکی ساخت. از یه ترمینال مخصوص کارهای ادمینی یا یه سرور خونگی ساده گرفته تا دستگاهی مخصوص تمرین کردن لینوکس یا یاد گرفتن پایتون تا صفحه ای که اطلاعات رو نشون می ده تا از همه بهتر: یه ور رفتن به یه لینوکس جدید برای سرگرمی توی یه بعد از ظهر.
در صورتی که می خواین سراغ این مساله برین دو تا چیز لازم دارین: یه کامپیوتر نسبتا قدیمی که داره خاک می خوره و یه لینوکس جدید ولی جمع و جور و بامزه. اولی از شما و این هم پیشنهادهای من برای دومی ها:
لوبونتو
همینکه از «یه لینوکس سبک برای یه کامپیوتر قدیمی» حرف بزنین، خیلی ها به لوبونتو اشاره می کنن. لینوکسی مشابه اوبونتو ولی با میز کاری بسیار سبک تر. اما در واقع لوبونتو برای کارکرد خوب نیاز به حدود ۱ گیگ رم و یه سی پی یوی بهتر از پنتیوم ۲ داره که شاید بالاتر از سطح کامپیوتر قدیمی شما باشه. اما در عوض با لوبونتو به یه لینوکس کامل می‌رسین، در واقع برای من لوبونتو یکی از گزینه های روزمره است و چیز فان خاصی نیست. فقط نسبت به اوبونتو کمی سبکتره.
پورتئوس
دلیل حضور پورتئوس در اینجا به طور خاص اینه که مبتنی بر گنو/لینوکس اسلکور است و تجربه متفاوتی به شما می ده و چیزهای جدیدی یاد مگیرین. پورتئوس می تونه از روی رم اجرا بشه و طراحی شده که کاملا پرتابل باشه و از روی یو اس بی ران بشه. این گنو/لینوکس ۳۰۰ مگی به شما اجازه می ده بین سینامون و ماته و خیلی چیزهای دیگه انتخاب کنین. نکته باحالتر اینه که یه نسخه مخصوص کیوسک هم داره که باهاش می تونین دسکتاپ هایی رو بسازین که مثلا توی یه فروشگاه هر کسی می تونه باهاش تعامل کنه یا چیزهایی که می خواین رو نشون بده بدون اینکه درگیر امن کردنش بشین.
پاپی لینوکس
حالا که داریم کوچیکتر و سبکتر می شیم، وقتشه از پاپی لینوکس بگیم. یه گنو لینوکس که از ۲۰۰۳ با ماست و توی ۳۰۰ مگ یا کمتر اجازه می ده هر کار مرسومی رو بکنیم. با دسکتاپ قشنگ و بسیار آسون و امکان ریمستر کردن راحت. پاپی مدعی است که بر اساس نیازها و ابزارهای خودش ساخته شده و یک توزیع مثل بقیه توزیع ها نیست بلکه یه ایده و ترکیب است که می تونه رو بقیه توزیع ها پیاده بشه. در نتیجه شما می تونین پاپی لینوکسی بر اساس مثلا ابوونتو یا اسلکور یا رزبین داشته باشین و از پکیج های اون توزیع ها استفاده کنین. همچنین می تونین بر اساس یه پاپی، ریمستر بسازین و توزیع خودتون رو داشته باشین. ایده ای که خیلی ها دوستش دارن. راستش رو ب خواین پاپی همیشه از توزیع های مورد علاقه و مورد تست و حتی خیلی وقت ها مورد استفاده من بوده [و هست!].
تاینی کور لینوکس
از اسمش هم معلومه که اولا کوچیه و ثانیا فقط کور. شما توی تاینی کور با یه توزیع گنو/لینوکس مرسوم روبرو نیستین بلکه با یه حداقل ۱۱ مگی روبرو هستین که می تونین خودتون چیزهای دیگه رو بهش اضافه کنین. یا اگر بخواین جلوتر شروع کنین، با یه کورپلاس ۱۰۶ مگی که کارت شبکه وایرلس شما رو هم می شناسه و گزینه‌هایی برای مدیر پنجره و غیره هم داره. همونطور که گفتم یاد گرفتن تاینی کور کمی متفاوت است. هم به خاطر کوچیکی هم به خاطر فلسفه خاصش که خودش رو روی رم لود می کنه و بعد اپلکیشن ها رو از دیسک می خونه و تو رم لود می کنه و اصولا ایده اش به نصب شدن نیست. از اینجا بیشتر ور برین
البته جا داره از چیزهایی مثل DSL هم یاد کنیم که متاسفانه مدت‌ها است توسعه فعال نداره یا از LFS که بیشتر برای یاد گرفتن اسفاده می شه. اما دلیل انتخاب ۴ توزیع بالا این بوده که در سطوح مختلف می تونن واقعا یه کامپیوتر سال ها خاموش رو نه فقط روشن که به یه ابزار مورد استفاده تبدیل کنن.
