برچسب: هنر

من در سایت قدیمی‌ام مجموعه ای داشتم در مورد ادیان، اساطیر و نمادها که با پاک شدن سایت، اونم از دست رفت. حالا یکی از خواننده‌های قدیمی بخشی از اونها رو برام فرستاد که دارم بازنشرشون می کنم.

انسان ویترووین نام خود را از معمار رومی، ویتروویوس (Vitruvius) گرفته است. ویتروویوس معمار،‌ مهندس و نویسنده رومی بود که رساله معروف “درباره معماری” را نوشته که برای مدت های مدید، راهنمای معماران رومی محسوب می شد. ویتروویوس با پیروی از هندسه مقدسی که پیتاگوراس (Pythagoras، فیلسوف یونانی قرن ششم قبل از میلاد مسیح) وضع کرده بود،‌ این تصویر را توضیح داده، معابد رومی را بر اساس نسبت های بدن انسان ها می ساخت. این تناسب به گفته ویتروویوس به خاطر این واقعیت بود که بدن یک انسان که دست و پای خود را مستقیم امتداد داده باشد هم در دایره قابل محیط شدن است و هم در مربع. به یاد داشته باشید که بنا بر سنت پیتاگوراس، دایره نشان دهنده حقیقت روحانی است و مربع نشان دهنده هستی مادی، پس بدن انسان محصول اتحاد موفق جسم و روح است که این تصویر به خوبی آن را به تصویر می‌کشد.

لئوناردو داوینچی یکی از موفق ترین نقاشانی است که تلاش کرده اتحاد جسم و روح در بدن انسان را با استفاده از تصویر انسان ویترووین نمایش دهد و امروزه نتیجه کار او – با دقت بالایی که در نمایش ابعاد بدن دارد – یکی از مشهورترین تصاویر جهان است.

به عنوان یک نمونه از تلاش های ناموفق اجرای انسان ویترووین، به تلاش سزار سزارینو نگاه کنید.

از قدیم عادت بشر بوده تو ابرها دنبال تصاویر آشنا بگرده. مثلا اگر یک دوربین از هزاران ابر عکس بگیره احتمالا این عکس هم توش دیده می شه:

که من و شما می تونیم توش چهره یک انسان رو تشخیص بدیم. حالا فرض کنین این هزاران تصویر رو بدیم به یک برنامه تشخیص چهره (مثل همونی که توی دوربین تشخیص می ده آدم ها لبخند می زنن یا نه و اگر لبخند نزنن ازشون عکس نمی گیره چون این دوربین است که احساسات ما رو مشخص می کنه) و هر کدوم از عکسها که توسط برنامه، چهره انسان تشخیص داده شدن رو بریزه توی یک دایرکتوری و بعد بچینه کنار هم و ازشون پرینت بگیره.

اثر نهایی می شه این تابلوی هنری اثر هنرمند کره‌ای به اسم کیمیونگهون.

هفته گذشته خط ویژه رو دیدم و مشعوف شدم! بالاخره یک فیلم که تونسته بود هک رو در حد قابل قبولی نشون بده که هم حرفه‌ها خوشحال باشن هم آماتورها.

توجه: اگر نگران لو رفتن داستان هستین یا اگر قراره فیلم رو ببینین بخش خاکستری زیر رو نخونین:

اما به نظر من امیدوار کننده ترین جای داستان، صحنه‌های خوب هک بود. اولا که هکر خیلی واقعی درست شده بود. نه لازم بود دوربین دورش بچرخه و نه حرفهای عجیب غریب بزنه. یک پسر دور از کلیشه‌های رایج هکرهای هالیوودی (موبلند و خیلی چاق یا خیلی لاغر) خیلی معقول و سربزیر هکش رو می کرد و می رفت پی کارش (: ابزارهای کارش هم خیلی واقعی و جذاب بودن: اوبونتو، دامپ کردن فایل‌هایی به اسم bnksniff و نگاه کردن بسته‌های کپچر شده با وایرشارک! این رو مقایسه کنین با حماقت اون دوستمون که توی سریال نمی دونم چی چی سعی می کرد با ساختن نیوفولدر ویندوز و عوض کردن تم قاچاقچی ردیابی کنه و خوشحال باشیم که کاگردان خط ویژه‌ مشاور خوبی در امور هک داشته. البته ظاهرا مشاور بانکی چندان جذاب نبوده یا من درک خوبی از سیستم بانکی ندارم؛ از نظر من چرخوندن یک پول در صد تا حساب اصلا نباید باعث بشه که پیدا کردن اون پول سخت بشه و منطقا اگر هکر از راه دور می تونه اینکار رو بکنه، نیازی نداره یکی از توی بانک بهش در مورد «پول تو حساب است، منتقلش کن» خبر بده. حالا یا من اشتباه می کنم یا مشاور هک بهتر از مشاور بانکی بوده.

در نهایت این فیلم به خاطر صحنه‌های هک قابل قبول، باعث خوشحالی است و به خاطر داستان نسبتا خوب، قابل پیشنهاد. امیدوارم ببینین و لذت ببرین و نظراتتون رو به منم بگین.

فیلم این یک پرنده است اثر چارلز باورز فیلمیه که به جز صدای خش و خش و سیاه سفید بودنش، هیچ چیزش به یک فیلم ۱۹۳۰ نمی‌ره. در این فیلم چارلز براونز و یک پرنده آهن‌خوار حضور دارن که با کیفیتی باور نکردنی برای ۱۹۳۰، قطعات فلزی بسیاری رو می‌خوره و در نهایت روی زمین می‌شینه تا تخم بذاره. این تخم باز می‌شه و بعد از رشد تبدیل به یک ماشین کامل می‌شه اما پرنده آهن‌خوار در جواب چارلی باورز که می‌گه می‌تونن دو نفری یک کارخونه ماشین‌سازی تاسیس کنن می‌خنده و در حالی که خودش رو کنار آتیش گرم می‌گه پرنده‌های آهن‌خوار هر صد سال فقط یک تخم می‌ذارن و فیلم تموم می‌شه. فیلم توسط هارولد مولر کارگردانی شده.

[از اینجا دانلود کنین]

در ۱۹۶۷ والت دیزنی این کارتون ۹ دقیقه ای با شرکت دونالد داک رو ساخت تا به ۱۰۵ میلیون دانش‌آموز آمریکایی در کلاس‌های «آموزش جنسی» درس تنظیم خانواده بده. آموزش جنسی در جهان بخشی از درس‌های مدرسه است چون یاد گرفتن مسایل مربوط به بدن در مدرسه بسیار بهتر از یاد گرفتن اون از فیلم های پورن، مزخرفاتی که توی اینترنت فارسی به اسم آموزش جنسی پر است، شایعه‌ها و کتاب‌های داستان و مذهبی و ادبی توی خونه ها است که گاهی از بلد نبودن هم بدتر هستن.

اگر از موضوع خوشتون اومد این فیلم آموزش جنسی به اسم «داستان پریود» رو هم ببینین که دیزنی ساخته و یادتون هم باشه که تک تک ایده های این فیلم ها درست نیستن و جالبی شون توی تاریخچه ماجرا است (:

– اثر ایزاک کوردال

این مطلب قسمت دوم مطلبی است که امیر قبلا برامون در مورد روند شکل گیری شخصیت آرت فرستاده بود. توجه کنید به مصاحبه ای کوتاه از سایت دانشگاه با شخصیت آرت.

نام: آرت
رشته: فلسفه موج نو

دانشگاه هیولاها (ام یو) مفتخر است به داشتن انواع مختلف دانشجوها، از مجهول الهویه گرفته تا تعریف ناپذیر. با آرت، دانشجوی رشته فلسفه موج نو همراه شدیم تا بیشتر درباره این دانشجوی برگزیده بدانیم.

به عنوان شخصیتی باز با روحی آزاد، آرت عقیده دارد تجربه‌های زندگی اگر نه بیشتر که به اندازه تجربه‌های کلاس درس مهم‌اند. «در واقع من خیلی سر کلاس نمی‌رم، چون که خودم رو دانشجوی دنیا میبینم. و همچنین به خاطر اینکه ۷ ماهِ که شهریه ندادم. ببینید، من به یه سیستم مبادله پایاپای عقیده دارم؛ سیستمی که تا حالا دانشگاه از پذیرفتنش سر باز زده.»

آرت به انجمن برادری‌اش، اوزما کاپا، بسیار متعهد و مشتاق به برقراری پیوندهای قوی با همکلاسی‌هایش در ام یو است. «من عاشق دوست شدن با افراد جدیدم. ولی شما واقعاً نمی‌تونید یه نفر رو بشناسید مگر اینکه با اون گریه کرده باشید؛ ترجیحاً از طریق یه خلسه مشترک عمیق و عاطفی، شاید هم از طریق یه مبارزه بکس حرفه‌ای در قفس.»

وقتی از او پرسیدیم زندگی خود را در ۵ سال آینده چگونه تصور می‌کند، با لبخندی الهام بخش پاسخ داد «من خودم رو تو یه مزرعه زیر نور خورشید می‌بینم در حالی که درامز می زنم، بعد یه قطعه خفن سولو با گیتار شعله‌ور می زنم. منظورم گیتارِ که آتیش گرفته نه خودم؛ هرچند اونم می‌تونه باحال باشه.»

وقتی از او پرسیدیم قبل از ام یو کجا بوده، فقط گفت «از نظر قانونی به من گفتن که حق دارم به این سؤال جواب ندم.»

آرت ممکن است برای بسیاری از دانشجویان ام یو شخصیتی اسرار آمیز باشد، ولی بعد از مدتی روحیه آزاد اندیش‌اش راهی خواهد یافت تا او را شخصیت محبوب دانشگاه کند. یکی از همکلاسی‌هایش به ما گفت «هنوز هیچ‌کس واقعاً اونو نمی‌شناسه. خیلی بانمکه، ولی یه جورایی ترسناک هم هست.»