به رادیوگیک شماره ۸۵ رسیدیم که می شه رادیوجوراب شلواری شماره ۵! در این شماره به چیزی می پردازیم که طبق یکی از آمارها، ۹۴٪ مردها و ۸۴٪ زن ها انجامش می دن ولی معمولا نه فقط ازش حرف نمی زنن که انکارش می کنن یا ازش شرمگین می شن. چیزی طبیعی ولی خاموش. این شماره در مورد خودارضایی حرف می زنیم از منظر علم.
چیزی مثل «مرض بازی‌های ویدئویی» شبیه چیزیه که پدر و مادرها بگن ولی از امروز، سازمان جهانی بهداشت هم به چیزی به اسم «اختلال بازی» رو به رسمت شناخته و اونو به فهرست داخلی بیماری‌هاش اضافه کرده. نسخه جدید که همین هفته منتظر شده، می‌گه در صورت وجود سه مورد زیر، بازی کردن رو می‌شه یک اختلال دونست:
ناتوانی در کنترل بازی کردن (میزان، تکرار، پایان دادن به بازی و …)
بالا رفتن اهمیت بازی کردن در مقایسه با بقیه فعالیت‌ها و اولویت گرفتن بازی نسبت به دیگرکارهای زندگی یا فعالیت‌های روزمره
ادامه دادن یا زیاد کردن میزان بازی علی رغم درک صدماتی که بازی می‌زنه
جالب نیست؟ احتمالا خیلی‌ها رو می‌شناسیم که این شرایط رو دارن و حتی ممکنه در مورد خودمون هم آشنا باشه. همین مساله یک گیر تشخیصی درست می کنه: این شرایط بسیار مرتبط به تفسیر ما از ناتوانی، بالا رفتن اهمیت، دیگر کارهای زندگی و … است. در مقابل مساله جذاب اینه که این اختلال هم در موارد بازی‌های آنلاین می‌تونه تشخیص داده بشه و هم در مورد بازی‌های آفلاین. و البته در آخر باید بگم که میزان شیوع این اختلال، به گفته سازمان جهانی بهداشت «بسیار کم» است و قرار نیست از فردا هر کسی که به نظر پدر مادرش زیاد بازی می کنه رو با برچسب «اختلال بازی ویدئویی» برچسب بزنیم؛ کاری که خیلی از روانشناس‌ها به راحتی با اختلال‌های دیگه می‌کنن. به گفته عضو سازمان جهانی بهداشت دکتر ولادیمیر پوزنیاک «میلیون‌ها گیمر در سراسر جهان هستن که ممکنه واقعا هم درگیر بازی‌هاشون باشن ولی هیچ وقت کیس مناسبی برای تشخیص اختلال بازی به حساب نیان».
خلاصه اینکه بازی کنین (یا هر کار دیگه) ولی یه جوری که کنترلش دست خودتون باشه، به بقیه زندگی هم برسین و اگر فهمیدین مضر است، بتونین قطعش کنین.
در شماره ۶۳ رادیو گیک به شکل اتفاقی به دوشاشاره کردیم. حالا که جمعه است می تونم بگم که «دوش» یعنی شستن یا تمیز کردن و دوش واژنال یعنی شستن و تمیز کردن واژن که کانال داخلی اندام جنسی زنانه است. دوش واژنال منطقا یعنی تلاش برای تمیز کردن بخش داخلی اندام جنسی زنانه که معمولا از طریق یک دستگاه تقریبا این شکلی:
و مایعی مثل آب یا سرکه بسیار رقیق یا ترکیب های مشابه صورت می گیره – به امید «بهداشت»، «پیشگیری از باروری»، «رفع بوی نامناسب» و … که همه شون هم اشتباه هستن.
جالبه که مفهوم «بهداشت» رو ما اصولا بد فهمیدیم و اکثرا کارخونه‌هایی که دوست دارن چیزهای مختلف بفروشن دائما تبلیغ کردن که «اگر فلان چیز رو بخرین وضع بهداشت شما بهتر می شه» (: یکیش همین دوش واژنال.
مشکل اصلی دوش اینه که محیط طبیعی واژن رو به هم می زنه. در تمام بدن ما باکتری های خوب و بد وجود دارن و سطح اسیدی و بازی در جاهای بدن مختلف است. دستکاری کردن این شرایط معمولا نتایج جالبی نداره. دوش واژنال از یکطرف باعث پایین اومدن سطح باکتری های مفید می شه و در نتیجه بیماری‌هایی مثل عفونت های قارچی یا باکتریال وجیونوسیس و از اونطرف اگر شما در حال حاضر چنین مشکلاتی داشته باشین، عفونت رو به سمت داخل بدن پخش می کنه و دردسرهای بزرگتری تولید می کنه.
پس با بوی واژن بد چیکار کنم
نه بوی بد واژن و نه درد و خارجش و غیره رو می شه با دوش بهتر کرد. مطمئنا اگر در جایی که مشکل عفونت وجود داره آب بریزین تا زمانی کوتاه بو پخش نمی شه ولی عفونت با قدرت بیشتر در محیط مرطوب و جذاب به زندگی اش ادامه می ده. در صورتی که هر کدوم از این مشکلات رو دارین بهتره با دکتر زنان تماس بگیرین:
– بوی بد ترشحات واژن
– خارش و سوزش واژن و ترشحات بین سبز و زرد
– سوزش و قرمزی
– درد هنگام ادرار
– درد یا ناراحتی حین سکس
همه اینها می تونن نشونه های بیماری یا عفونت های مقاربتی باشن و شستشوی داخل مهبل فقط می تونه بدترشون کنه و کار تشخیص رو برای پزشک ها سخت تر.
پس چجوری تمیزش کنم؟
خودش خودش رو تمیز می کنه. نگران نباشید. در قدیم بعضی راهب ها نصف پارچه های بلند رو قورت می دادن و بعد از مدتی از معده شون بیرونش می کشیدن تا معده شون تمیز بشه. این همونقدر احمقانه است که کسی سعی کنه داخل واژنش رو با دوش بشوره. اگر مشکلی مثل بوی بد دارین با پزشک مشورت کنین.. البته این رو هم بدونین که واژن به هرحال یک رایحه خاص خودش رو داره که در طول زمان / روز هم تغییر می کنه و بوی بد حساب نمی شه. در صورتی که علاقمند به رعایت بهداشت هستین:
– حین حمام، منطقه بیرونی رو با آب گرم بشورین. شاید بتونین از صابون های ملایم هم استفاده کنین ولی بعضی ها حتی به اون هم احتیاج ندارن
– از تامپون و پد و … «معطر» استفاده نکنین
آیا دوش واژن از بیماری های مقاربتی یا بچه دار شدن پیشگیری می کنه؟
معلومه که نه! حتی بعضی تحقیق ها می گن خطرناکترش هم می کنه چون باکتری های مقاومت کننده جلوی عفونت ها رو حذف می کنه. استفاده از دوش واژنال باعث پیشگیری هم نیست و در صورتی که نیاز به حفاظت در مقابل بیماری های مقاربتی یا بچه دارین، بهتره از کاندوم استفاده کنین یا در شرایط اضطراری از قرص های روز بعد.
ولی پزشکم به من گفته دوش واژنال استفاده کنم
متاسفانه دکترهای زیادی داریم که آپدیت نیستن. چیزهایی که در جهان بی خطر تشخیص داده شدن رو بعضی از ما هنوز خطرناک می دونیم و رفتارهایی در یک کودک که در جهان بیماری طبقه بندی نمی شه رو بعضی از ما سعی می کنیم با قرص درمان کنیم! مطمئنا خیلی از پزشک ها هم سعی می کنن به روز باشن ولی خب بعضی از ما به روز نیستیم. اگر دکترتون بهتون دوش واژنال پیشنهاد کرد به این فکر کنین که چقدر دنیا عوض شده و چقدر جالبه که شما می تونین با کمی سرچ و بررسی منابع رسمی و مقالات روز از دکترتون اطلاعات بیشتری داشته باشین.
نکته جایزه
اصطلاح دوش بگ یا Douche Bag که یک فحش آمریکایی است به اون محفظه دوش اشاره می کنه که مایع مورد نظر رو نگه می داره و معمولا برای افرادی استفاده می شه که فکر می کنن خیلی مهمن یا خیلی باهوشن و رفتارهای خز دارن و به هیچ دردی هم نمی خورن و فقط صدمه می زنن (:
مسوولین شهر سیدنی استرالیا امیدوارن با کاندوم پوش کردن ستونی که در سال ۱۸۵۷ به یادبود اولین سیستم فاضلاب سیدنی علم شده، پیامی محکم و استوار به آدم ها بفرستن. این کاندوم ۱۸ متری به شهروندهای سیدنی یادآوری می کنه که اصلی ترین روش پیشگیری از بسیاری بیماری های جنسی، استفاده از ابزاری بسیار ساده به نام کاندوم است. در یک جامعه سالم کاندوم نه شرم آوره نه ضایع بلکه چیزی است برای فان، چه روی اوبلیسک شهر چه توی خونه ها و هر جایی که لازمه باشه.
کاندوم چیز خیلی جالبیه. یک قطعه بسیار منطعف و بسیار مقاوم که قراره خصوصی باشه و ربطی به سکس داره. اینها رو که بذارین کنار هم می‌رسین به وسیله‌ای که اتوماتیک هیجان داره. زمانی که همکلاسی‌های ما گذرشون برای کار دوره بیرستانی به داروخانه می‌افتاد، معمولا چند باکس کاندوم از داروخونه «غیب» می شد. یکسال هم کلاس ما رو به خاطر اینکه به مناسب دهه فجر با کاندوم باد شده تزیین شده بود، یک روز تعلیق کردن ۰ که من هیچ وقت نفهمیدم جریمه است یا تشویق!
از اونطرف آب هم چیز پر هیجانی است. شادی آوره و خب البته اگر یادتون باشه، شاد شدن باهاش نسبتا ممنوع (:
این دو تا رو که با هم ترکیب کنین، می‌رسین به هیجان این روزهای اینترنت: چلنج کاندوم پر از آب که از ارتفاع کمی رها می‌شه روی سر یک نفر و به خاطر ارتجاع بالاش، می‌چرخه و برمی‌گرده روی سر «قربانی» (:
معلومه که هر عقل سلیمی می گه اینکار رو نباید توی خونه تست کنین
هاها. معلومه که اگر یک پسر دبیرستانی ایرانی باشین با جملات بالا احتمالا مشغول فکر به چیزهای دیگه هستین ولی خوبه شادی اینکار به فکرهای دیگه اش بچربه؛ مثل این خانم:
و اگر می‌خواین به چیزهای دیگه فکر کنین به این فکر کنین که کاندوم اصولا ابزاری برای امن بودن است و اینکار امن حساب نمی‌شه و از اونطرف آیا کسی رو دارین که بتونین این رو باهاش تست کنین و روی اینترنت بذارین، چرا؟ (:
شرمنده که این سؤال رو ازت می‌کنم، ولی خب از جوابای کلیشه‌ای افراد متخصص خسته شدم! دوست دارم نظر یه نفر واقع‌بین‌تر رو بدونم!
من با دختری در ارتباط بودم چندین بار. ولی می‌دونم قبلا دوست‌پسر داشته و البته اصلا فاحشه نیست، برعکس خیلی دختر خوبیه ولی مطمئنم که با دوست‌پسر قبلیش رابطه داشته. اونقدر که احتمالش هست رابطه‌م رو باهاش جدی کنم.
سؤالم ازت به عنوان کسی که تحلیلات رو زیاد می‌خونم اینه که باید نگران ایدز و… باشم؟ چون نمی‌تونم ببرمش آزمایش بده.
ممنون.
خب اول بذار در مورد لحن این نامه صحبت کنیم. عامدانه نیست ولی خوبه همیشه نگاهمون درست باشه. فاحشه کسی است که در قبال ارائه خدمات جنسی، پول یا اجناس می‌گیره. اگر یک دختر با صد تا پسر هم رابطه داشته باشه «فاحشه» حساب نمی شه و کلا هم استفاده از «روسپی» به عنوان فحش تقریبا چیزی شبیه به استفاده از «عمله / کارگر» به عنوان فحش است. تقریبا در همه موارد طرف علاقمند نیست ولی این معقولترین / تنها راه امرار معاشش است.
بحث دوم عبارت «ببرمش آزمایش بده» است. قشنگتره آدم در رابطه ای برابر بگه «ازش بخوام آزمایش بده» (: گربه که نیست (:
اما اصل سوال.. خب در سطح آماری / علمی هر کسی که رابطه بدون کاندوم داشته ممکنه مبتلا به برخی بیماری‌های جنسی شده باشه. این احتمال هم کاملا قابل محاسبه است: ضرب احتمال سرایت بیماری از بیمار به فرد سالم است در احتمال بیمار بودن طرف مقابل.
در دنیای واقعی آدم ها با هم سکس دارن و متاسفانه در دنیای فعلی بعضی ها بدون کاندوم سراغ این سکس می رن. به همین خاطر هر کسی که با کس دیگه سکس غیرمطمئن کرده باشه ممکنه حامل ویروس ها باشه و اگر باهاش در رابطه جنسی قرار می گیری، برای حفظ سلامتی هر دو تون و پیگشیری از دردسرهای بزرگ باید از کاندوم استفاده کنی.
اما بحث ازدواج جداست. ازدواج در شکل مرسوم انحصار رابطه جنسی رو با خودش داره و منطقا وقتی انحصار است، می شه کاندوم نداشت – به شرطی که از سلامت در نقطه صفر (شروع ازدواج) مطمئن باشیم. و حالا بحث اینه که چطوری می شه در یک آدم، از سلامت نسبت به بیماری‌های مقاربتی مطمئن شد.
تنها روش ممکن در حال حاضر آزمایش دادن است. خیلی از بیماری‌ها ممکنه سال‌ها طول بکشه تا علامت های واضحی نشون بدن و بعضی‌ها رو اصولا یک آدم که آموزش جنسی ندیده ممکنه نشناسه (مثلا زگیل‌های تناسلی). معلومه که روش دیگه امیدوار بودن به شانس و اقبال است و همون محاسبه آماری که در بالا گفتم. واقعا چقدر احتمال داره یک دختر و پسر که قبلا با یک نفر دیگه سکس داشتن مبتلا به چیزی مثل ایدز باشن؟ در ایران احتمالش خیلی کمه ولی باید ببینیم احتمال خطر در مقابل احتمال ریسک از سطح حساسیت ما بالاتر هست یا نه. من حاضر نیستم ریسک کنم و در نتیجه باید در شرایطی معقول با ادب و مساوات با هم صحبت کنیم و به این نتیجه برسیم که بریم آزمایش بدیم. دقیقا اینجاست که چیزی مثل «فاحشه نبوده» یا «ببرمش آزمایش بده» و .. شدیدا می تونه مضر باشه چون شبیه فضای خریدن کالا می شه. در این شرایط معلومه که اگر صحبت در مورد آزمایش و لزوم بهداشت و … منجر به دلخوری بشه، یا شما بد مطرحش کردین یا اون آدم فعلا آدم مناسبی برای شما نیست و نیاز به کسب آگاهی بیشتر با کمک احتمالی شما داره.
