اینبار واقعی! اگر می خواین اکانتتون تو یاهو باقی بمونه، توش لاگین کنین

yahoo

جادی که به شما دروغ نگفته! گفته؟ اینبار یاهو واقعا اعلام کرده که اگر کسی باشه که در یکسال گذشته (و بیست و پنج روز آینده) توی اکانت یاهوش حتی یکبار هم لاگین نکرده باشه، اکانتش پاک خواهد شد و اسمش در اختیار افراد دیگه‌ای که دنبال اون هستن قرار خواهد گرفت.

من BehtarinID@yahoo.com رو دارم ولی دیگه استفاده نمی کنم.. نمی دونین چقدر خوب بود اون روزها که هر کس ایمیل شما رو می پرسید می تونستین بهش بگین که بهترین آی دی توی یاهو رو دارین و بعدش که هی اصرار کرد بگین منظورتون دقیقا BehtarinID توی یاهو است (: اما اگر من تا بیست و پنج روز دیگه اون تو لاگین نکنم، اون اکانت حذف خواهد شد و یکی دیگه می تونه بهترین آی دی یاهو رو بگیره.

از نظر یاهو این ایده خوبیه. مثلا mohammad30492@yahoo.com الان شانس داره درخواست اکانت mohammad@yahoo.com رو بده چون احتمالا خیلی از کسانی که اولین روزها و سال‌های یاهو اکانت‌های خوب رو گرفتن دیگه توش فعال نیستن. این باعث جذب آدم‌ها به یاهو می شه و خالی شدن یک حجم عظیم از یوزرهای به درد نخوری که هیچ وقت لاگین نمی کنن.

اما نکته منفی چیه؟ امنیت و پرایوسی و هویت و اینجور چیزها. به هرحال من در سالیان دور mohammad@yahoo.com بودم. درسته که دیگه ازش استفاده نمی کنم ولی اگر از این ایمیل یک ایمیل به دوستانم بره، اونها احتمالا فکر می کنن هنوز مال منه. همچنین ممکنه من اون سال ها اکانت‌هام رو وصل کرده باشم به این آی دی. فرض کنین من سال های دور که توی وردپرس اکانت باز کردم، بهش گفته باشم اگر پسورد رو گم کردم اونو به mohammad@yahoo.com بفرسته. حالا اگر این اکانت رو یکی دیگه در اختیار بگیره، بعد به وردپرس بگه که منه ولی پسورد رو فراموش کرده، می تونه لینک پسورد ریست من رو بگیره. یاهو هنوز جوابی در این مورد نداده؛‌ فقط گفته که حواسش هست اطلاعات شخصی کسی لو نره و اینجوری کار می کنه که هر کسی اکانتی که می خواد رو می گه و یاهو فکر کنم بعد از یک ماه یا چنین چیزی که اون اکانت رو تعلیق می کنه، می گه چه اکانتی به کی رسیده.

به هرحال خلاصه این بحث اینه: اگر اکانت یاهو دارین، برین یکبار توش لاگین کنین چون اگر در سال گذشته اینکار رو نکردین و تا ۲۵ جولای هم اینکار رو نکنین اکانتتون از یاهو حذف می شه.

چرا آمریکا، آمریکا می شه و ما، ما

این عکس سنودن است:

اسنودن افشا کننده پریسم

کسی که لو داد دولت آمریکا در یک پروسه شبه-قانونی ولی مخالف با متمم‌های قانون اساسی، حقوق بشر، عقل سلیم و در حرکتی دیکتاتور مابانه و به بهانه مبارزه با تروریسم داره سعی می کنه کل کشور رو شنود کنه.

این هم بردلی منینگ است:

بردلی منینگ منبع کیبلز ویکی لیکس

کسی که وقتی به اسنادی دسترسی پیدا کرد که نشون یم داد سیاست خارجی کشور آمریکا داره مسیری اشتباه رو می ره، کل اطلاعاتی که داشت رو به سایت ویکی لیکس داد تا منتشر بشن و جلوی این مسیر گرفته بشه.

هر دوی این آدم‌ها جایی زندگی می کردن که خیلی از ما آرزومونه بریم اونجا و براش لاتاری پر می کنیم و به خاطرش درس می خونیم و هر دو خودشون عضو دولت / حکومتی بودن و هر دو کلی چیز دیگه ولی وقتی می بینن راهی که دارن می رن اشتباهه از همه زندگی می گذرن و با قویترین کشور جهان در می افتن و حرفشون رو می زنن و با هزار تا انگ خیانت و غیره، حاضر می شن زندگیشون از هم بپاشه ولی چیزی که خلاف اخلاقه و خلاف انسانیت و به تباهی برنده کل یک جامعه، افشا بشه.

تمام.

پی.نوشت: این مطلب نیازی به بخش چرا «ما ، ما می شیم» نداره. درسته که در کشوری مثل آمریکا به خاطر آزادی بیان چنین امکانی توش فراهمه و حضور قوی و مستقل توش امری بسیار پایه ای است و قانون اساسی مثل آدم دارن ولی کماکان این بخش از استدلال که چرا اونا اونا هستن و ما ما، سر جاشه. مطمئنا این تنها علت نیست ولی بی تاثیر هم نیست.

مرتبط
این ویدئوی مشترک آسانژ (از ویکی لیکس) و پری بارلو (از موسسان EFF) رو هم نگاه کنین
راهنمای ویکی‌لیکس برای روزنامه‌نگاران
جولیان آسانگ – موسس ویکی لیکس – تحت تعقیب پلیس بین الملل به خاطر «جرایم جنسی»

تلفن‌های یکبار مصرف برای حفظ کامل حریم شخصی


توی آمریکا هستین و حرفی دارین که می خواین با حفظ کامل حریم شخصی بزنیدش؟ ۷۵ دلار بدین و یک دونه از این تلفن‌ها رو تحویل بگیرین که سی روز کار می کنه و هیچ چیزش به اسم شما نیست و بعد از اتمام یک ماه هم بندازینش دور.

پول مکالمات رو می تونین با کردیت کارت بدین یا اگر واقعا می خواین حتی بانک هم ندونه که از اینجا تلفن گرفتین، با بیت کوین (اگر با بیت کوین آشنا نیستین، شماره چهاردهم رادیو گیک که به این موضوع اختصاص داره رو گوش بدین).

نکته: استفاده از موبایل موقعیت نسبی فیزیکی شما رو لو می ده و همینطور مکالمات و اسمس‌هاتون رو. این تلفن ها در هیچ حالتی صد در صد امن نیستن.

اجبار به نصب سرتیفیکیت غیرمطمئن SSL برای کارمندان کل کشور

سایت «سامانه کارکنان نظام اداری کشور» جایی است که اگر شما کارمند دولت عزیز جمهوری اسلامی هستین باید خودتون رو توش ثبت کنین. ورود به این سیستم بدون وصل بودن به «اینترانت ملی کشور» غیرممکنه و ثبت کردن شما در اون، نیازمند اینه که اول یک Root Certificate رو که به شکل فایل اجرایی ویندوز در اختیار شما قرار میگیره، روی کامپیوتر خودتون نصب کنین.

Screenshot from 2013-05-05 10:07:49

اگر تا اینجا بحث براتون فنی بود، ترجمه اش می کنم به زبان آدمیزاد: با نصب این برنامه در کامپیوتر خودتون، به صادر کننده اون اجازه می دین که از این به بعد بتونه ارتباطات امنی که روی اون کامپیوتر با سایت های مثل فیسبوک، جیمیل، … داشتین رو زیر نظر بگیره.

راه حل؟ اگر بحث فنی می خواین باید یک ویرچوال ماشین نصب کنین و یک ویندوز اون تو داشته باشین که این سرتیفیکت خبیث روش نصب شده باشه و فقط برای همینکار به کار بره. البته این راه حل مثل اینه که بگیم قانونی تصویب شده که می گه افراد وابسته به یک گروه خاص حق دارن به همه تجاوز کنن و راه حل شما اینه که از خونه بیرون نرین (:

اگر هم فکر می کنین که شما کارمند نیستین و این براتون مشکلی درست نمی کنه باید یادآور سانسور اینترنت بشم که اول خاتمی شروع کرد و گفت «فقط پورن» بعد اضافه کردن «فقط سیاسی های معاند» بعد گفت «و البته وبلاگ های مخالف» و بعد «سرویس های وبلاگنویسی» و بعد «شبکه اجتماعی» و … و حالا ارزشی های عزیز هم که هرچیزی رو رعایت می کنن جز ارزش‌هایی ثابت و جهانشمول و دینی، هدف سانسور شدن و تازه ناله شون در اومده (:

یادمون نره که برشت نیمولر گفت : «اول به دنبال کمونیست ها آمدند و من چیزی نگفتم چون من کمونیست نبودم. بعد به دنبال سوسیالیست‌ها آمدند و من چیزی نگفتم چون سوسیالیست نبودم. بعد برای دستگیری فعالان اتحادیه‌های کارگری آمدند و من چیزی نگفتم چون زو اتحادیه‌های کارگری نبودم. بعد برای دستیگری من آمدند و دیگر کسی نمانده بود که چیزی بگوید.».

دوستان دقت کنین توی تله این اکانت دزدی ها نیافتین

حمله فیشینگ

بله… یک – احتمالا هموطن عزیز گمنام – رفته دامینی با اسمی شبیه گوگل گرفته، بعد اومده یک ایمیل با اسمی شبیه گوگل زده و به امین که خواننده جادی.نت است گفته : «بیا پسوردتو به من بگو، به خدا من گوگلم!» خجالت هم نکشیده. امین هم لطف کرده ایمیل رو برای من فرستاده تا در موردش بنویسم. (:

اما از کجا می فهمیم:

۱- گوگل هیچ وقت به کسی ایمیل شخصی نمی زنه که بیا پسوردت رو عوض کن. حداقل به من که تا حالا نزده
۲- آدرس هایی مثل settings@gmail معلومه که تقلبی هستن و فقط دارن تلاش می کنن ظاهرشون واقعی باشه
۳- من می دونم که لینک ها الزاما اون چیزی که نوشته شده نیستن. مثلا اینجا اگر ماوس رو نگه دارم روی اون لینک پایین صفحه بهم می گه که لینک داره می ره به یک جایی به اسم accountsgmail.com که معلومه مال جیمیل نیستو گوگل نیست.
۴- اگر روی این لینک کلیک کنم احتمالا می ره به یه سایتی به اسم accountsgmail.com و من همیشه می دونم قبل از لاگین درست آدرس جایی که توش هستم رو نگاه کنم و مطمئن بشم که فقط و فقط و فقط توی google.com ایمیل می کنم تازه اونم در حالتی که ارور سرتیفیکیت نگرفته باشم.

ولی اگر یک قدم جلوتر بریم می تونم اینو بزنم:


 jadi@jell:~/Pictures$ whois accountsgmail.com

 Registration Date: 05-Feb-2012 
 Expiration Date: 05-Feb-2014  

 Status:SUSPENDED
	Note: This Domain Name is Suspended. 
	In this status the domain name is InActive and will not function. 

 Name Servers:  
    ns1.accountsgmail.com
    ns2.accountsgmail.com
 
 Registrant Contact Details:
    webphp.******@gmail.com
    Vahid *****        (webphp.******@gmail.com)
    Haqani highway, Pishdad st
    ******* alley, no.7
    Tehran
    Tehran,1122334455
    IR
    Tel. +98.212225****

هه هاها… ظاهرا دوستمون خیلی هم گمنام نیست و حتی اینقدر نمی دونسته که موقع فیشینگ نباید دامین رو دو ساله خرید و آدرس و تلفن داد. توی یک کشور درست بود الان دادگاه بود و احتمالا زندان ولی به هرحال درسی که به ما می ده اینه که همیشه بسیار مراقب باشیم که تو تله این به قول فنی ها «فیشینگ ها» یا «ماحی گیری» ها نیافتیم (اشتباه دیکته ای داره چون فیشینگ انگلیسی هم اشتباه نوشته می شه تا نشون بده که یک کلکی تو کاره) .

واقعیت اینه که در دنیا چیزی به اسم «هک کردن اکانت جیمیل» توسط افراد مستقل وجود نداره. همینطور برای یاهو و بقیه سرویس دهنده های بزرگ. تنها چیزی که هست اینه که می تونن من و شما رو گول بزنن که خودمون پسوردهامون رو بدیم یا اسم سگ و گربه و سال تولد و دوست پسر و غیره رو حدس بزنن و وارد اکانت بشن. قول می دم اگر گول نخورین، سرویس دهنده اینترنت یا دولتتون دزد نباشه و پسورد معقولی روی اکانتتون بذارین هیچ کسی هیچ وقت نمی تونه وارد اکانتتون بشه.

مرتبط:
اصل اول جادی: در مسابقه ای که شرکت نکرده‌اید، برنده نمی شین

مک بوک پروی دزدیده شده‌ای که به ایران رسید

احسان لینک جالبی رو برام فرستاده در مورد ماجرایی که این دو روز سر و صداش زیاد شد:‌ یک انیماتور لندنی که لپ‌تاپ گرون‌قیمت مک بوک پرو و آیپدش به سرقت رفته، می‌گه اونها توی ایران هستن.

ماجرا این بوده که دام دلتروتو روز ۴ فوریه به خونه‌اش در لندن می‌ره و می‌بینه لپ تاپ گرونقیمت مک بوک پرو و همچنین آیپدش دزدیده شده. خوشبختانه اون به جای اینکار رو هر روز به فردا بندازه، همون زمان که لپ تاپ دستش بوده روش برنامه‌ای نصب کرده بود که در صورت سرقت می‌تونست اطلاعات مکانی لپ تاپ بعلاوه تصویری که وب کم می‌بینه رو براش ایمیل کنه.

این برنامه جذاب یک ماه ساکت بوده اما بعد از یک ماه، اولین ایمیل دریافت می‌شه. عکسی از یک زن که من و شما راحت می‌تونیم تشخیص بدیم ایرانیه بعلاوه مکانی در تهران همچنین برنامه نشون می‌ده که این خانم، مک بوک پرو رو بیشتر از همه برای گوش کردن به موسیقی خواننده‌ای به اسم دایان و ناصر زینالی استفاده می‌کرده.

صاحب اصلی مک‌بوک به پلیس انگلیس مراجعه می‌کنه ولی بعد از بردن اسم «تهران» اونها می‌گن که امکان پیگیری جریان رو ندارن چون ایران خارج از حوزه کاری اونها است و تنها امکان گزارش به پلیس بین الملل است. البته اگر فکر می کنین پلیس بین الملل چیز خیلی خفنیه اشتباه می کنین (: گزارش به پلیس بین الملل مثل نوشتن یک نامه از یک اداره پلیس به یک اداره دیگه است که اگر صلاح دونست به شما توجه کنه و معلومه که چنین گزارشی تقریبا محاله مورد رسیدگی کسی قرار بگیره.

آقای دام که از روندهای قضایی و بین المللی ناامید می‌شه، می ره سراغ فعالیتی خشن تر؛ یک وبلاگ در تامبلر که عکس ها و مکان‌های مربوط به این «دزدی» رو توش منتشر می کنه تا حداقل فشاری باشه به صاحب جدید لپ تاپ.

اما آیا واقعا این دختر رفته لندن لپ تاپ رو دزدیده؟ احتمالا نه. این خانم با دام تماس می‌گیره و می گه اونم این لپ تاپ رو خریده و هیچ وقت نمی ‌دونسته که دزدی است و اظهار می کنه که حاضره لپ تاپ رو به صاحب اصلی برگردونه ولی جریان یک قدم دیگه هم ادامه پیدا می‌کنه: صاحب اصلی که فهمیده اشتباه کرده که اونهمه عکس خصوصی این آدم‌ها رو روی اینترنت گذاشته و بهشون گفته دزد؛ لپ تاپ رو به عنوان معذرت خواهی بهشون می‌ده و می‌گه می‌تونن نگه‌اش دارن و یک داستان گیکی، سیاسی/اجتماعی به خوبی و خوشی تموم می‌شه (:

درس‌های اخلاقی رو من بگم؟

۱) لازم نیست من توی این مطلب از اون عکس‌ها بذارم. نفر اول حاضره لپ تاپش رو بده به عنوان معذرت خواهی که عکس یکی از ایران رو گذاشته پس بهتره ما هم احترام بذاریم.

۲) پیش فرض‌ها خطرناکن. ایران از نظر یک انگلیسی یک کشور اسلامی جهان سومی خاورمیانه‌ای است و الان طرف متاسفه که فکر نکرده ممکنه ما هم مثل هر کس دیگه این لپ تاپ رو خریده باشیم بدون اینکه بدونیم دزدی است.

۳) در این خبر «ایران» قفط از این نظر مهمه که من و شما ایرانی هستیم و در نتیجه این خبر برامون جالبتر از بقیه دنیا است. این اتفاق می تونست با هر کسی در هر جایی بیافته.

۴) می تونیم لبخند بزنیم از یک اتفاق بامزه باحال؛ بخصوص با پایان خوشش.

۵) و از همه مهمتر: برنامه های خودتون رو نصب کنین. اگر کسی برنامه ای می شناسه که خوبه بگین که همین زیر بنویسم (:

معرفی:

یکی از برنامه های خوب که روی سیستم های مختلف هم اجرا می شه Prey است.

برنامه حمله کره شمالی به آمریکا، توسط عکس‌های خبرگزاری این کشور «درز» کرد

ظاهرا این سوتی باید همیشه تکرار بشه (:

north-korea-map-6_2522947c

عکس هایی که روزنامه دولتی کره شمالی از نشست اضطراری روز جمعه رهبر کشور جمهوری دموکراتیک خلق کره شمالی و مشاور نظامی‌اش منتشر کرده بود، می‌گفت که این کشور موشک‌هاش رو به حالت آماده باش در آورده تا در صورت نیاز به آمریکا حمله کنن. نکته جالبش این بود که در پس زمینه عکس‌ها روی دیوار نقشه حمله‌ها هم مشخص شده (:

نقشه‌های پشت سر این تصاویر سه نقشه بزرگ هست که دیاگرام حمله‌های احتمالی کره به آمریکا رو مشخص می کنن و احتمالا الان کل کارشناس‌های جنگی جهان در حال بررسی اونها هستن (:

منبع

رادیو گیک شماره ۲۳ – تجربه قهوه ای تیره

به رادیو گیک شماره ۲۳ خوش اومدین. توی این شماره با اخبار دنیای گیک‌ها شروع می کنیم و بعد به اعماق مغز می ریم تا ببینیم چطوری دانشمندها تونستن احساسات و دستورهای عضلانی دو موش رو به هم وصل کنن تا یکیشون به عنوان کامپیوتر اون یکی کار کنه. آخر برنامه رو هم با دنیایی تموم می کنیم که توش نجارها همونطوری می رم مصاحبه استخدامی که برنامه نویس ها. این شما و این رادیو گیک شماره بیست و سه

[audio:http://jadi.net/audio/jadi-net_radio-geek_023_ghahvei_tire.mp3]

مشترک رادیو گیک بشین


آرس اس اس رادیو گیک

رادیو گیک در آیتونز

اخبار

سالن نمایشی که از شما می‌خواد توییت کنین
اکثر تئاترها و سالن‌های نمایش دوست ندارن کسی حین برنامه با موبایلش کار کنه ولی اخیرا مرکز نمایش‌های هنری رود آیلند توی یک برنامه جالب، دو ردیف آخرش رو به اسم «ردیف‌های توییت» نامگذاری کرده و با دادن بلیت‌های مجانی به کسانی که دوست دارن نمایش‌ها و برنامه‌ها رو توییت کنن می‌ده و اینکار رو تشویق هم می کنه. توی هر برنامه هشتگ برنامه اعلام می شه و آدم ها باید با استفاده از اون توییت هاش رو تگ بزنن تا بقیه بتونن پیداش کنن. البته این ایده جدید نیست ولی این سالن اولین سالنی است که صندلی‌ها رو کاملا رایگان می ده. البته در این مورد هم که آیا اینکار خوبه یا نه نظرات مختلفی هست و بعضی کارگردان‌ها یا مسوولین سالن‌های نمایش می‌گن که وقتی کسی می یاد برای دیدن یک نمایش، بهتره که از قبل با توییت‌های کلی آدم کلی ایده در مورد نمایش نداشته باشه و در پروسه‌ای که کارگردان / نویسنده نمایش تصمیم گرفته، اونو ببینه.

پتنت ترول‌ها علیه پادکسترها
لغت ترول رو که بلدین، مزاحمی اینترنتی که هدفش اذیت کردن بقیه است. لغت پتنت هم تقریبا می شه به چیزی مثل مالکیت معنوی یا چنین چیزی ترجمه بشه. پتنت ترول می‌شه شرکتی که با داشتن چند تا پتنت یا حتی با خریدن پتنت از کس دیگه شروع می کنه به پول گرفتن از کسانی که از اون تکنولوژی استفاده می کردن. مثلا اپل می گه باید از سامسونگ پول بگیره چون «کاشف» یک دستگاه با گوشه‌های گرد بوده! خب این یک بحثه ولی فرض کنین یکی بیاد بگه که در سال ۱۹۹۶ پتنتی داشته تحت عنوان «ابزاری برای منتشر کردن چند قسمت از یک فایل صوتی روی اینترنت به شکلی که هر وقت منتشر شد، بیاد توی سیستم شما». این شرکت که این پتنت رو خریده حالا تلاش می کنه از پادکست‌های مشهور دنیا پول بگیره با این عنوان که اونها ایده اش رو کپی کردن. [توضیحات خودم]

خودکار سه بعدی: ایده‌هایی که از کاغذ بیرون می زنن

[پرینترهای سه بعدی] و حالا یک محقق که از دانشگاه ام آی تی می یاد یک خودکار ساخته که می تونین باهاش اجسام سه بعدی بکشین. این خودکار که اسمش 3doodler است، این خودکار به جای جوهر از یک ترموپلاستیک استفاده می کنه که در لحظه خروج از نوک خودکار ۲۷۰ درجه حرارت داره اما سریع خنک می شه و شکلی که دارین می کشین رو توی فضا به خودش می گیره.

سایت مگا و پذیرش بیت کوین
سایت مگا رو در شماره قبلی معرفی کردیم . [کیم دات کام و سایت جدیدش بعد از بسته شدن و این حرفها] [کمی هم بیت کوین] حالا هم سایت مگا، گفته که برای دریافت حق اشتراک، بیت کوین قبول می کنه. این سایت همچنین گفته که به زودی امکان ایمیل، چت، چت صوتی، تصویر و ساپورت از موبایل رو هم به سیستمش اضافه خواهد کرد. خلاصه و عالی. و البته اینو گفتیم اینم بگم که یکی از پیتزا فروشی های مورد علاقه من (دومینوز) رو هم حالا می شه با بیت کوین خرید. البته خود این شرکت بیت کوین قبول نمی کنه بلکه یک استارتاپ باهوش به اسم PizzaCoins کار واسطه رو انجام می ده و با گرفتن بیت کوین از هکرها و گیک های گرسنه، از پیتزا دومینوز براشون پیتزا سفارش می ده (:

تبلیغ
نرد نیوز
نرد نیوز! نرد نیوز… http://nerdnews.ir/ یک سایت نزدیک به اسلش دات یا هکر نیوز که قراره با مشارکت آدم ها توش اخبار گیکی بره. سری بزنین و اگر وقت و حوصله دارین مشارکت کنین تو نوشتن.
تبلیغ

دایناسورا دایناسورا! بالاخره کشف کشد: انقراض به خاطر اثابت سنگ آسمانی
یک گروه از دانشمندهای آمریکایی و اروپایی مدعی شدن که جواب سوال اصلی دوران کودکی ما رو کشف کردن: یک سنگ آسمونی باعث از بین رفتن ۷۵٪ گونه های روی زمین از جمله دایناسورها بوده. این سنگ ناکس که باعث شد ما به جای دایناسور سگ و گربه نگه داریم تو خونه‌هامون، ۶۶ میلیون سال قبل توی مکزیک به زمین خورده و آخرین دوران انقراض رو رقم زده و هومو ساپینس که همین اجداد بیشتر از ما میمون ما باشن رو گونه غالب کرده. این سنگ آسمونی احتمالا تقریبا ۱۵ کیلومتر بوده و برخوردش ۴۲۰ زتاژول انرژی آزاد کرده (تقریبا برابر ۱۰۰ تتراتن تی ان تی) یا اگر راحت ترین برابر دو میلیون برابر قدرت قوی ترین بمب کره زمین که همون بمب تزار روسیه است. تا حالا هیچ کس مطمئن نبود که آیا این واقعه دلیل اصلی انقراض بوده یا نه ولی الان تحقیقات این دانشمندها، انقراض دایناسورهای ناز دوست داشتین رو به گردن این سنگ خبیث انداخته.

کتابچه داوینچی روی اینترنت

کتابخونه بریتانیا توی یک حرکت عالی، شش تا از آثار منحصر بفردش رو با کیفیت بسیار خوب اسکن و برای دسترسی علاقمندان روی اینترنت گذاشته. مهمترین این آثار، کتابچه طرح ها و نوشته‌های لئوناردو داوینچی است که تک تک صفحاتش به شکل تمام رنگی اسکن شدن و با امکان زوم کردن در دسترس علاقمندان هستن. [توضیحات خودم و ارزش علم و غیره]

همه وب در نوزده کلیکی شما
یک تحقیق جدید نشون میده که حداکثر با نوزده کلیک می شه از هر سایتی که در اینترنت انتخاب کردین به یک سایت دیگه رسید. تازه این آمار در حالتیه که سایت های سرچ که همه چیز رو به همه چیز وصل می کنن رو در نظر نگیریم. این تحقیق رو آلبرت لازلو از دانشگاه نورت وسترن انجام داده که تخصص در نظریه شبکه در انسان و تکنولوژی داره. کل صفحات ۱۴ میلیارد تخمین زده شدن. اینکار بیتشر از همه توسط هفت تا سایت ممکن شده که بهترین خبرهای جهان رو جمع می کنن کنار همدیگه (مثلا هکر نیوز، دیگ و چنین چیزهایی).

در اعماق

حمله هکرهایی که به فیسبوک حمله کرده بودن، به اپل

به گزارش رویترز، احتمالا همون هکرهایی که به فیسبوک حمله کرده بودن حالا هم به اپل حمله کردن. این حمله از طریق مشکل جاوای اوراکل بوده. اول یک سایت توسعه نرم افزار آلوده شده و بعد کامپیوترهای اپل بعضی کارمندها که به اونجا سر زده بودن. یک مشاور امنیتی گفته حمله‌ها پیچیده و از چین هستن و هنوز هم دارن از طریق اون سایت توسعه آیفون، کسانی که جاوا رو حذف نکردن رو آلوده می کنن. شرکت اف-سیکیور گفته که نمونه مشابهی از این حمله، کامپیوترهای ویندوزی رو تارگت قرار داده. این شرکت گفته که این بزرگترین حمله تاریخ به مک ها است. حمله‌های سایبری در حال بیتشر شدن هستن و هفته قبل، اوباما دستور جدیدی صادر کرده برای حفاظت بیشتر از شبکه‌های حیاتی کشورش. و البته در همین دو سه هفته هک توییتر رو هم داشتیم که احتمالا اکانت ۲۵۰ هزار کاربرش در دسترس هکرها بوده و ازشون خواسته شده پسوردها رو عوض کنن [مواظب صفحات فیشینگ باشین، از براوزرهای آپدیت استفاده کنین، هیچ جای ناشناسی پسورد واقعی رو ندین، سرتیفیکیت الکی نصب نکنین]

کلاس برنامه نویسی از کلاس اول تا کلاس آخر: ایول استونی

دنیایی رو تصور کنین که توش تقریبا همه کارها وابسته به نرم افزار شده و خیلی از افراد جامعه‌اش به نوعی در طول روز زندگی اشون به نرم افزارهای مختلف ربط داره. آیا در چنین جامعه‌ای اهمیت درک اینکه کامپیوترها چطور کار می کنن اهمیتی شبیه ریاضی و خوندن نوشتن داره؟ اگر نظرتون «بله» است، با مسوولین کشور استونی هم نظر هستین. کشوری که داره سعی می کنه یکی از مهدهای تکنولوژی اطلاعات جهان بشه. این کشور حالا از کلاس اول تا کلاس دوازدهم (یعنی از اول دبستان تا آخر دبیرستان) کلاس برنامه نویسی رو به برنامه مدارس اضافه کرده. این کشور در حال حاضر یکی از سریعترین دسترسی های به اینترنت در تمام جهان رو داره و هدفش اینه که از طریق مجهز کردن همه افراد کشور به برنامه نویسی، استارتاپ ها رو پیش ببره که به نوبه خودشون اقتصاد آینده کشور رو پیش خواهند برد.

دادگاه انگلستان و اجبار حذف سه سایت تورنت
یک دادگاه توی انگلستان رای داده که سه سایت تورنت باید توسط همه آی اس پی های کشور بلاک بشن: به خاطر نقض کپی رایت فیلم‌ها و موسیقی‌ها. بعد از شکایت British Phonographic Industry، که این سایت‌ها ناقض عمده کپی رایت هستن، کیک اس تورنت، H33t و Fenopy از دسترسی مشتری های آی اس پی ها خارج خواهند شد. هین شرکت در سال قبل فشار زیادی به دادگاه‌ها آورده بود تا قانون مشابهی رو برای پایرت بی تصویب کنن [نظرات خودم – بد بودن نقض کپی رایت و بدتر بودن فشارهای این شکلی توسط لابی های بزرگ رسانه ]

هک آوداسیوس و نامه‌های شخصی خانواده بوش
هاهاها… ظاهرا کلی اکانت هک شدن و کلی از ایمیل‌های شخصی خانواده بوش هم به سرقت رفته از جمله خود شخص رییس جهمور سابق. سارق که ایمیل‌ها و تصاویر رو در یک اکانت هک شده دیگه آپلود کرده تا کارش رو اثبات کنه، گفته که به حجم زیادی ایمیل و «مطالب جذاب» دیگه هم دسترسی پیدا کرده از جمله بیماری‌ اخیر جرج دبلیو بوش. در یکی از تصاویر هم بوش برای خواهرش ایمیلی رو فرستاده حاوی نقاشی‌اش که داشته از خودش توی حموم می‌کشیده (: هکر گفته که پلیس ها از مدت ها پیش دنبالش هستن و صدها اکانت رو تا حالا هک کرده.

پتنت دیکتاتوری دیجیتال!
هاها.. از پتنت‌ها در اینجا معمولا بد گفتیم چون بازدارنده خلاقیت و بالا برنده قیمت ها بودن ولی این یکی پتنت خیلی بامزه است: یکی توی آمریکا این رو پتنت کرده «دولتی که توش هر کس بخواد با اینترنت کار کنه باید یک کد مشخص بگیره و فقط از اون طریق به اینترنت وصل بشه. این کد قابل انتقال به هیچ کس دیگه نیست و هر کس بخواد شروع به کار با اینترنت بکنه باید درخواست دریافت کد شخصی اش رو بکنه و نرم افزارهایی که فقط با این کد اجازه ورود به اینترنت رو می دن و دیتابیس اینکه کی کجا به چی وصل شده و چیکار کرده رو در اختیار پلیس‌ها و دولت می‌ذارن» ((((: باحالیش چیه؟ ایده اش اینه که اگر فردا دولت آمریکا هم شروع کرد از این دیکتاتور بازی ها در آوردن، اونها می تونن شکایت کنن که این پتنت رو دارن و به جز اونها هیچ کس حق نداره چنین دولتی تشکیل بده ((((: به این می گن پتنت کردن دیکتاتوری تا دیگ هیچ کس حق نداشته باشه دیکتاتوری کنه (((:

آی آر سی به عنوان چت تاکتیکال ارتش آمریکا


در یک مقاله خیلی جذاب، می تونین بخونین که چطور ارتش آمریکا از آی آر سی به عنوان اصلی ترین روش ارتباطات در میدون های جنگ استفاده می کنه. این سیستم متنی ساده از ۱۹۹۰ در ارتش بوده و حتی الان هم با کنار زدن ارتباطات مبتنی بر صدا و تصویر، به عنوان اصلی‌ترین روش دریافت وضعیت جبهه استفاده می شه. شماره ژانویه ۲۰۱۲ Air Land Sea ارتش می گه که این روش بهترین شیوه ارتباطی میدان‌های با پهنای باند کمه که سربازها توش دائما از خط های ارتباط قطع و وصل می شن. همچنین رساله دکترایی توی ۲۰۰۶ مدعی شده که آی آر سی اصلی ترین روش ارتباطی command and control ارتش آمریکا است هر چند که وزارت دفاع داره روی برنامه ای مبتنی بر پروتکل XMPP کار می کنه تا اون رو جایگزین این کنه. برای اطلاعات بیشتر و یک اسکرین شات باحال از کلی برنام آی آر سی به لینک توی مطلب مراجعه کنین. دیدن آی آر سی هر جایی لذت بخشه.

۴۰۰ میلی ثانیه زودتر


[توضیح معاملات های فرکانس] بحث خبرنامه EIA در مورد وضعیت بازارهای گاز و نفت در ده و نیم منتشر می شه. و شرکتی که ۴۰۰ میلی ثانیه زودتر معامله رو شروع می کنه و پلیس که قبول نمی کنه جریان رو دنبال کنه.

و با دو تا مطلب در مورد مغز این بخش رو تموم می کنیم

مطلب اول که عنوانش هست «مغز ماشینی قابل محاسباتی شدن نیست»‌
توسط یکی از رده بالاترین نوروساینتیست‌های جهان نوشته شده. میگوئل نیکوللیس Miguel Nicolelis, از دانشگاه دوک با انتقاد از سینگولاریتی و عقاید کروزویل می گه که کامپیوتر هیچ وقت نخواهند تونست کارکرد مغز رو شبیه سازی کنن و سینگولاریتی چیزی به جز جو سازی پر هیجان نیست. اون می گه مهندس ها هیچ وقت نخواهند تونست چیزی شبیه مغز بسازن. سینگولاریتی که دیگه برای شنونده ها آشنا است (اگر نیست شماره یک رو گوش بدین! بسیارمهمه!) : لحظه ای که ماشین ها از مغز جلو می زنن و اتفاقات غیرقابل تصور و عجیبی در جامعه ، علم، پزشکی و همه چیزهای دور و بر ما اتفاق می افته. یکی از اصلی ترین شخصیت‌های دنیای سینگولاریتی، ری کروزویول حالا به گوگل رفته تا با داشتن منابع نزدیک به بینهایت، روی پروژه‌هاش کار کنه. البته میگوئل هم خودش از متخصصین بزرگ حوزه خودشه ولی بر خلاف سینگولاریتی دوست ها که می گن ماشین خواهد تونست ما رو شبیه سازی کنه، روی این کار می کنن که ما هر چه نزدیکتر و نزدیکتر ماشین ها رو کنترل کنیم… مثلا اینکه ما بتونیم با ذهن ماشین ها رو کنترل کنیم یا توی فضاهای مجازی زندگی کنیم. دانشگاه دوک توی جدیدترین آزمایشش توی مغز یک میمون الکترودهایی گذاشتن که بهش اجازه می ده یک بدن رباتیک رو کنترل کنه. به عبارت دیگه توی طرح اونها، مغز انسان خواهد تونست مدل ها و ابزارهایی داشته باشه که ماشین ها رو کنترل می کنن و در سطح بعدی با داشتن ایمپلنت های مغزی این کنترل بدون واسطه انجام خواهد شد.

و مطلب دوم مغزیمون هم آزمایشی که همین امروز منتشر شد: اتصال مستقیم مغز موش ها به همدیگه برای اولین بار در تاریخ بشر!
اوه اوه… دانشمندها تونستن با ایمپلنت گذاشتن توی مغز موش اول، خوندن سیگنال‌ها و انتقالشون به مغز موش دوم از طریق ایمپلنت‌های توی مغزش، احساسات سنسوری و دستورات عضلانی موش اول رو به موش دوم منتقل کنن
! این و موش هزاران کیلومتر با هم فاصله داشتن. جزییات توی journal Scientific Reports. منتشر شده.

پروفسور میگوئل نیکولسیس از دانشگاه دوک (آنا نیست؟!) ثابت کردن که مغز دوم واقعا این سیگنال ها رو درک می کنه. اونها اول موشی رو آموزش دادن که با فشار دادن یک اهرم خاص، در لحظه ای که لامپش روشن می‌شه، به کمی‌ آب برسن و تشنگی شون رو برطرف کنن. بعد موش دیکد کننده … [موزیک ترسناک!] که تشنه اش می شده یک احساسی داشته. این احساس توسط سیم از مغزش به موشی که راه حل تشنگی رو بلد بوده منتقل می شده و مغز موش دوم که تشنگی رو حس می کرده دستور فشار دادن اهرم چراغ دار رو صادر می کرده و این دستور از طریق سیمی به ضخامت یک صدم موی انسان به مغز موش دوم منتقل می شده و موش دوم بدون اینکه بدونه چرا، با دریافت دستور فشار اهرم توسط مغز، اون رو فشار می داده و در کمال تعجب تشنگی اش بر طرف می شده! ترسناک نیست؟ اینترنت رو بذارین این وسط تا بشه همین آزمایش رو با هزاران کیلومتر فاصله با دانشگاه وارویک انجام داد… و حالا با داشتن این اینترفیس مستقیم مغز به مغز… شاید روزی بتونیم بدون فشردن یک کلید یا هر چیز مشابه، افکار و احساساتمون رو به میلیون ها نفر منتقل کنیم یا دریافت کننده میلیون ها احساسات آدم های جهان باشیم.

تبریک‌ها و تقبیح‌ها

ولنتاین رو تبریک می گم! (((: درسته که گذشته ولی خب بدون تبریک که نمی شه همین یک تبریک رو داشته باشین تا برم سراغ نامه‌ها که خیلی طولانیه

نامه ها

[بخونم ]

بخش آخر

داستان کوتاه «اگر نجارها همونطوری استخدام می شدن که برنامه نویس ها استخدام می شن»

این داستان رو من ننوشتم. من ترجمه کردم و کمی تغییر دادم ولی چون نویسنده اصلی اش مشخص نیست لینکی هم ندارم که بهش استناد کنم به عنوان نویسنده. اگر کسی نویسنده رو می شناخت خوشحال می شم بهم معرفی کنه. برای پیدا کردن داستان کافیه گوگل کنین «If Carpenters Were Hired Like Programmers».

[ آهنگ ]

اگر نجارها رو هم مثل برنامه نویس‌ها استخدام می‌کردن

مصاحبه گر: خب… ظاهرا شما یک نجار هستین. درسته؟
نجار: بله. دقیقا من یک نجارم

م: چند وقته که نجاری می کنین؟
ن: ده سال

م: عالیه. این خیلی خوبه. حالا چند تا سوال فنی می پرسم که ببینم برای کار ما مناسب هستین یا نه
ن: بله حتما . با کمال علاقه

م: اول بگم که ما روی تزیینات داخلی کلی ساختمون کار می کنیم که رنگ قهوه ای توشون زیاده. قبلا کار تزیینات داخلی با چوب قهوه ای کردین؟
ن: خب… من یک نجارم و مشخصه که کلی کار چوب کردم. بعدش هم هر کس هر رنگی که بخواد می تونه به کارهام بزنه.

م: بله. متوجه این هستم. ولی ما دقیقا دنبال کسی هستیم که با چوب های قهوه ای تجربه داشته باشه. شما داشتین؟ تقریبا چند ماه کار قهوه ای کردین؟
ن: خب. واقعا دقیق نمی تونم بگم. من معمولا کارهام رو می سازم و مصرف کننده نهاییه که به رنگی که دوست داره رنگش میکنه. اصلا مهم نیست که چه رنگی استفاده می کنن. شاید مثلا شش ماه محصولات من رو قهوه ای رنگ کرده باشن.

م: شیش ماه؟ خب ما دنبال کسی هستیم که تجربه بیشتری داشته باشه اما بذارین کمی مصاحبه رو جلوتر ببریم.
ن: امیدوارم متوجه این جریان باشین که رنگ رنگه. توی نجاری تاثیری نداره

م: بله. ولی رنگ گردویی چطور؟
ن: چی چطور؟ یعنی منظورم اینه که چی رنگ گردویی چطور؟

م: کاری انجام دادین که گردویی رنگ شده باشه؟
ن: بله. من همه رنگ کاری داشتم. گردویی، خرمایی، صورتی، آبی. هر رنگی بگین کارهام رو رنگ کردن

م: ولی دقیقا چقدر سابقه کار گردویی دارین؟
ن: اوه.. واقعا نمی دونم. واقعا باید می‌شمردم که چند تا از کارهام رو گردویی رنگ کردن؟

م: تعداد نه. زمان. می تونین تقریبا بگین که چند ماه کارهاتون گردویی رنگ شده؟
ن: اگر اصرار دارین… مثلا یک سال و نیم.

م: از نظر خودتون توی ارائه کارهای گردویی رنگ، یک حرفه ای هستین یا مبتدی؟
ن: حرفه کار گردویی رنگ؟ یعنی چی؟ خب بله من یکسری از کارهام رو گردویی رنگ کردن و فروختن.

م: یعنی مدعی نیستین که یک گردویی کار حرفه ای هستین.
ن: ببینین.. من یک نجارم. من با همه مدل چوبی کار کردم. چوب ها کمی با هم فرق دارن ولی یک نجار می تونه با همه اونها کار کنه ولی جریان اینکه آخرش چه رنگی به کار بزنن یک سماله…

م: بله بله.. ولی ما گردویی کار می کنیم. این از نظر شما مشکلی نداره؟
ن: نخیر. از نظر من خوبه. من یک نجارم و رنگ به من ربط چندانی نداره

م: گردویی تیره چطور؟
ن: چی گردویی تیره چطور؟

م: خب ما توی مصاحبه های قبلی به کسایی رسیدیم که تجربه زیادی با گردویی داشتن ولی متاسفانه هیچ کدوم قبلا کاری رو به رنگ گردویی تیره نفروخته بودن. شما هیچ تجربه ای با گردویی تیره دارین؟
ن: بله. تا حدی. رنگی نیست که همه بخوان ولی به هرحال من چند تا کار داشتم .. تو رزومه ام هست.

م: پس یک لحظه صبر کنین من بنویسم که با گردویی تیره کار کردین
ن: بفرمایین

م: و یک نکته دیگه. ما اینجا از سنگ نسخه ۵.۱ برای میخ کوبیدن استفاده می کنیم. شما هیچ وقت با قلوه سنگ نسخه ۵.۱ میخ کوبیدین؟
ن: [سعی در کنترل صدا] خب… من می‌دونم که کسایی هستن که میخ رو با سنگ می کوبن ولی اگر بخوام راستش رو بگم من همیشه از چکش و این اواخر از چکش بادی استفاده کردم و می کنم. با سنگ ممکنه به انگشت‌هامون صدمه بزنیم. حتی اگر روی انگشت هم نزنیمش چون گرفتنش راحت نیست دستی که باهاش میخ رو می کوبیم حتما ناراحت می شه.

م: ولی ما شرکت‌های خوبی رو می‌شناسیم که با سنگ میخ می کوبن. شما می‌گین سنگ کار نمی کنه؟ یا شما بلد نیستین با سنگ کار کنین؟
ن: نه نمی گم کار نمی کنه. فقط می گم چکش یا چکش بادی راحت تر و بهتره.

م: همه سیستم آنالیست‌های ما میخ‌هاشون رو از همون اول با سنگ کوبیدن و الان هم باهاش راحتن و می‌گن خوبه.
ن: بله. ممکنه برای بعضی ها راحت باشه. بخصوص اگر با چیز دیگه کار نکرده باشن یا هفته ای فقط یکی دو تا میخ بکوبن ولی من که کارم در طول روز کوبیدن میخه،… [زمزمه با خود که کار رو می خوام]… ببینین… من مشکلی با کوبیدن میخ با سنگ ندارم. اگر شما اینو ترجیح می‌دین من هم می‌تونم با همین تکنولوژی کار کنم.

م: بسیار خوب. خوشحالم که هماهنگ هستین و انعطاف پذیر. ما چند تا کاندیدای دیگه هم داریم. خوشحال شدم از وقتی که به ما دادین و حتما تا یک هفته بعد باهاتون تماس می‌گیریم
ن: ممنون و متشکر. منتظر تماس شما هستم.

[صدای ساعت]

دو هفته بعد

[زنگ تلفن]

م: سلام بفرمایین
ن: سلام. من نجاری هستم که برای مصاحبه اومده بود پیشتون. چون تماسی نگرفتین گفتم خودم یک پیگیری بکنم برای اون شغل مربوط به کارهایی که قرار بود گردویی تیره رنگ بشن. در این مورد تصمیمتون رو گرفتین؟

م: اوه بله بله. چطورین؟ راستش در اون مورد.. بله تصمیم گرفتیم
ن: اوه خوشحالم. خب چه کسی رو انتخاب کردین

م: در واقع ما از شما راضی بودیم. در کل انتخاب خوبی بودین ولی در نهایت تصمیم گرفتیم با کسی کار کنیم که تجربه اش با رنگ گردویی خیلی زیاد بود و بهمون هم گفت که همیشه در زندگی میخ رو با سنگ کوبیده.
ن: واقعا؟ پس من کار رو نگرفتم. چون به اندازه کافی رو قهوه‌ای تجربه نداشتم؟

م: خب بله تا حدی. ولی کسی رو که گرفتیم حقوق خیلی کمتری از شما هم درخواست کرده بود.
ن: با وجود تجربه زیادش؟

م: بله. یک فروشنده جای شناسنامه که توی مترو کار می کنه رو استخدام کردیم. دوازده ساله اونجاست.
ن: فروشنده دوره گرد توی مترو به عنوان یک نجار؟

م: بله بله. ولی کلی تجربه فروش قهوه ای داره. حتی گفت که در سی درصد موارد مشتری ها به جای قهوه ای ازش درخواست قهوه ای تیره دارن. دقیقا کسی بود که ما لازم داشتیم. آخه ما هم کمدهای قهوه‌آی لازم داریم
ن: [قطع کردن تلفن]

حیوونکی ما برنامه نویس ها

موسیقی

Sea Cruize از خانم لا دی رو می ذارم براتون که بهمون اجازه داده آهنگش رو استفاده کنیم و با افتخار پخشش می کنیم