برچسب: شخصی

از اونجایی که سانسور از اهم واجبات است،‌ سانسور چی عزیز از چند روز قبل داره سعی می کنه ترافیک کل کشور رو دستکاری کنه و تا جایی که می‌تونه داخل ترافیک‌های رمزنگاری شده رو بخونه؛ مثل همیشه دستگاه‌های چینی و سواد ناقص باعث شدن کلا پکت‌ها مشکل پیدا کنن. نگران نباشین چون هه اینکارهای سانسورچی خبیث برای امنیت و رفاه خودمون است (: مثل سابق با آنتی فیلتر در خدمت شما هستیم.

من زیاد چیز می‌خونم و تفکر منطقی هم دارم و در نتیجه در حوزه‌های متنوعی نظر می‌دم و ازش هم خوشحالم ولی واقعا تروریسم و عموهای فتیله‌ای شامل اون حوزه‌ها نمی‌شن. می‌تونم براتون گزاره‌هایی عمومی بنویسم که به نظرم ارزش مطرح شدن دارن ولی نوشته و نظر مدون و منسجمی در اینجور موارد ندارم. من کلا اهل خبر و سیاست روز نیستم. بذارین گزاره‌هام رو براتون بگم:

• کشتن آدم بده. چه یک آدم زورگو که می‌خواد حاکم بمونه بکشه، چه یک رییس جمهور دموکراتیک که دنبال قیمت نفت و نفوذ است، چه سازنده فانتوم که می‌خواد هواپیماهاش رو مصرف کنه، چه پدرخوانده اجباری یک کشور فاسد، چه حکومتی که قهرمان اعدام در دنیا شده و چه تروریست‌هایی که می‌خوان پایه‌های آزادی در کشورهای دیگه رو به چالش بکشن و چه اونها که فقط ایده‌شون به کشتن است یا می‌خوان به سرکوب خودشون اعتراض کنن و چه اونی که کشتن دیگران رو راه بقای خودش می‌دونه.
• رسانه‌ها باید در کشورها آزاد باشن. اگر رسانه انحصاری دولت داریم، نباید توش به نفع یا ضرر یک قومیت، جنسیت یا عقیده تبلیغ بشه یا گروهی مسخره بشن.
• در کشوری که رسانه ها آزاد هستن، شوخی مجازه. حتی شوخی زشتی مثل اینکه فلان قوم شعورشون نمی رسه با برس توالت مسواک نزنن. مساله اینه که اون کانال بیننده از دست می ده یا ازش شکایت می‌شه – البته انتظار می ره توی اون کشور هیات منصفه و دادگاه منصف هم وجود داشته باشه.
• اگر کسی متضرر می شه حق داره شکایت کنه.
• امیدوارم فرانسه و اتحادیه اروپا یادشون بمونه که «مردمی که آزادی رو فدای امنیت می کنن، لیاقت هیچ کدوم رو ندارن». به نظرم اتحادیه اروپا ایده‌ای پیشرو در تاریخ بشر مدرن است و خیلی حیفه به سمت بسته شدن مرزها و کنترل ورود و خروج باشیم تا مثلا نشه مواد منفجره با قطار مسافر به کشور آورد.
• کره شمالی میزان جرایم بسیار پایینی داره. یکی از متهمان مطبوعات بهش می گفت «سکوت قبرستانی» (: واقعا هم توی یک زندان حتی کسی چاقو هم نمی کشه، مگر توی فیلم‌های کیمیایی.
• عموهای فتیله‌ای احتمالا زندگی نه چندان مرفه‌ای دارن. با سال‌ها اجرای برنامه‌هایی که عموم مردم اون رو چیپ میدونن در تلویزیون برای بچه‌ها.
• ما در کشوری با یکی از بیشترین سانسورهای دنیا زندگی می‌کنیم.
• احتمالا نه هیچ وقت کسی از سال‌ها کار عموهای فتیله‌ای تشکر کرده نه اصولا کسی به شکل جدی براشون متن نوشته. احتمالا خودشون هستن و چند نفر دیگه که ماجرا رو پیش می برن و باید قبول کرد هر کس در هر چند سال یکی دو بار اشتباه‌های بزرگ می‌کنه.
• فرانسه کشوری است که معتقده آزادی‌های مدنی رو به خیلی از کشورها معرفی کرده. امیدوارم این دو جریان بهانه‌هایی برای جنگ و حمله و سرکوب نشه. حدس می‌زنم فعلا یک آدم نسبتا معقولتر سر کار است.
• کار عموهای فتیله‌ای بد بوده ولی کارهایی خیلی خیلی بدتر اتفاق می‌افته بدون اینکه نمایندگان مجلس و مردم و تلگرام براش بسیج بشن. ما عاشق کارهای بی خطر و علیه کسانی که قدرتی ندارن هستیم (: منطقی هم هست؛ به عموهای فیتیله‌ای می‌شه حمله کرد ولی بعضی چیزها رو نباید خیلی مطرح کرد اصولا چه برسه به اعتراض.
• همه مدعی جنگ با داعش هستن ولی اتفاقا در تمام این مدت کمترین فشار به داعش اومده و بیشترین فشار به کسانی که نیروهایی پیشروتر هستن.
• عموهای فتیله‌ای اصل هیچ ماجرایی نیستن. یکسری‌ آدم با زندگی‌های معمول و اشتباهات معمول و تلاش‌های معمول. درست همونطور که شخص احمدی نژاد و شخص خاتمی می‌یان و می‌رن. اگر کسی دنبال اصلاح است باید به دنبال سیستم‌ها باشه.
• طنز واقعی علیه قدرت استفاده می‌شه. دست انداختن گروه‌های تحت ستم از زشت‌ترین کارهاست. درسته که از نظر من شوخی همیشه مجازه ولی کسی که برای خنده بقیه توی سر کسانی می‌زنه که همیشه بهشون ظلم شده و الان هم نه زبانی دارن و نه قدرتی و نه حقی، آدم خیلی رذلی است.
• خیلی سخت نگیرین. اتفاقات می‌افتن و اخبار می‌یان و می‌رن. مثل آدم‌های که تحلیلشون می‌کنن یا ازشون رنج می‌کشن یا زندگی‌شون رو از دست می‌دن. خیلی اتفاقات غمگین هستن و بعضی‌هاشون شاد ولی تا وقتی ما به جلو می‌ریم و تا وقتی می‌تونیم به گذشته‌مون افتخار کنیم، شاد هستیم.

ایده‌ای هست که می‌که اگر چیزی رو دوبار در فضای خصوصی می‌نویسیم یعنی بهتره یکبار در فضای عمومی بنویسیم و بهش لینک بدیم تا هم جواب کاملتری در دسترس باشه و هم زمان کمتری از ما بگیره. این یکی از رازهای رسیدن به کارها است.

روی همین اصل من می‌خوام به این سوال کمی غیرمرسوم جواب بدم که

جادی تی‌شرت‌ها و برچسب‌های لپ‌تاپت رو از کجا می‌یاری؟

برای این سوال جواب سر راست و خلاصه‌ای وجود نداره ولی می‌تونیم از چند زاویه بهش نگاه کنیم. مثلا می‌شه گفت تی‌شرت‌ها و برچسب‌ها از اینجاها به دست می‌یان:

1. خودم درست می‌کنم. راستش این گزینه برای من دیگه کمتر اتفاق می‌افته. من چندین ساله که چنین چیزهایی رو خودم درست نکردم اما زمان دبیرستان به بعد روی بلوزهام نقاشی‌هایی که دوست داشتم رو می‌کشیدم، روشون طرح می‌زدم یا لوگوها و نوشته‌های مورد نظرم رو روی کاغذ پست چسب‌دار پرینت می‌گرفتم، دورش رو قیچی می‌کردم و به وسایل (از جمله لپ‌تاپ) می‌چسبوندم. گزینه دیگه سفارش دادن چاپ روی پیرهن به شرکت‌هایی است که این خدمات رو ارائه می‌دن. وضعیت مشابهی داره لباس جدای همایش اینده وب که از این الگو دوخته شده.
2. می‌خرم. مثلا اون شیر پشت لپ‌تاپ فعلی از سفر به بالی خریداری شده، تی‌شرت «به من اعتماد کنید، من برنامه نویس‌ هستم» از یک مغازه اینترنتی خریداری شده و … این ساده‌ترین روش به دست آوردن این تیپ چیزها و در عین حال حوصله سربرترین اون‌ها است.
3. پیدا می‌کنم. این شاید جالبترین گزینه است. همه چیز رو نباید با پول صاحب شد. مثلا اون تی‌شرت که روش آلمانی نوشته و زیرش دسته بازی داره رو من توی یک لباس دست دوم فروشی دیدم و خریدم (: گشتن دنبالش جالب بود و خریدنش هم تجربه ای جالب. یا لپ تاپ قبلی یک استیکر «افغان بیسیم» داشت که وقتی اونجا کار می‌کردم درخواست کرده بودم بهم بدن و ..
4. هدیه می‌گیرم. وقتی بگین از این چیزها دوست دارین خب بقیه هم لطف دارن و هدیه می‌دن. مثلا یک دوست خوبم از برادرش که تو گوگل مپ است تی‌شرت آبی «من اینجا هستم» رو برام گرفته بود و تی‌شرت قشنگ پایرت بی و برچسب پایرت بی پشت لپ تاپ هدیه دوستان خوبم توی آیویوید است. مجموعه دیگه از هدایای این تیپی نتیجه کنفرانس ها است و شرکت‌ها و حتی هدیه از طرف دوستان غیرگیکی که می‌دونن من از این چیزها خوشم می‌یاد.

معلومه که در این وسط اولی و چهارمی از دوتای دیگه ارزشمند تر هستن ولی یک نکته خیلی مهم در این میون باید ذکر بشه:

ما چیزی بیشتر از لباس و وسایل هستیم

درسته که لباس و تی‌شرت گیکی و برچسب و … باحاله و همه دوستش داریم و درسته که این چیزها منتقل کننده انواع پیام‌های اجتماعی (تعلق به گروه، تبلیغ عقیده، مخالفت با سانسور و ..) هستن اما در نهایت در یک جمع گیکی، آدم باحال اونی نیست که پول بیشتری برای لباس داده یا فامیلی توی خارج داره که تونسته از تینک‌گیک براش چیزهای باحال بخره یا حتی توی شرکت مشهوری کار می کنه. این چیزها خوبن و هیجان انگیز ولی باحالی آدم ها باید در واقع از درون، از کارها، از دونسته ها و از اخلاقشون بیاد و این چیزها فقط یک پوسته فان روی جریان اصلی درونشون باشه.

اوه! و DIY یا همون Do It Youself و در سطحی پایینتر پیدا کردن، بسیار ارزشمندتر از خریدن است. کسی که چیزی رو خودش می‌سازه در واقع داره دنیا رو به شکلی که دوست داره تغییر می ده و زمین تا آسمون متفاوت است با کسی که طبق قوانین استاندارد دنیا پول می ده و سعی میکنه باحال بودن رو بخره.

احتمالا می‌دونین که این چهارشنبه و پنجشنبه کنفرانس آینده وب در جریان است و من در روز اول بخشی از یک پنل هستم و در روز دوم یک سخنرانی دارم با این عنوان که چرا ممکنه کار کردن به صورت آزاد به نفع شما باشه؟. ایده من برای این صحبت بیست دقیقه ای چیزی شبیه این است:

نرم افزارهای آزاد و مدل های توسعه مبتنی بر باز بودن متن، این سال ها شدیدا در حال گسترش هستند به شکلی که امروزه تقریبا غیر ممکن است یک متخصص وب با آن‌ها سر و کار نداشته باشد. شما احتمالا با بعضی از این تکنولوژی ها کار کرده اید و با برخی دیگر آشنایی دارید. در این ارائه به مفاهیم پایه‌ای آزادی نرم افزار می‌پردازیم و سپس با تکیه بر چند مثال در این مورد بحث می‌کنیم که چرا حرکت به سمت نرم‌افزارهای آزاد به نفع شاغلان این صنعت است.

و چون در دفاع / تبلیغ نرم‌افزار آزاد حرف می‌زنم خیلی خوشحال می‌شم اگر شما هم در کامنت‌ها هر نکته‌ای که به نظرتون مفید است مطرح بشه رو بگین تا ارائه بهتری داشته باشیم. یا حتی لینک یا خبر مهم یا مثال باحال یا هر چی.

دوستان خوبم در آی تی ویس شماره اول پادکستشون رو منتشر کردن و خوش شانس بودم که افتخار دادن و با من گپ زدن (: امیدوارم قسمت اولش رو گوش بدین و مشتری بشین. در این پادکست در مورد چیزهای خیلی متنوع گپ می زنیم و فضای نزدیک به شماره چگونه هکر شویم است که توش با بچه‌های آیپالس گپ زده بودم.

الکس کینگ شب گذشته توی خونه‌اش و بعد از دو سال و نیم درگیری با سرطان درگذشت. الکس یکی از اولین توسعه‌دهنده‌های وردپرس بود که این وبلاگ و خیلی خیلی وبلاگ‌های دیگه باهاش اداره می‌شن و خاطره‌ خوبش همیشه در اینترنت باقی خواهد بود.

شاید کمی غم انگیز باشه ولی وبلاگ شخصی الکس رو می‌تونین اینجا ببینین که در پست آخرش از مردم می‌خواد خاطراتی ازش بگن تا زمانی که دخترش بزرگ شد و خواست بتونه ببینه پدرش کی بوده، منبعی باشه برای شناختنش.

جشنواره روز آزادی نرم‌افزار در تهران

امسال هم مثل هر سال برنامه روز آزادی نرم افزار در جریانه و من توش سخنرانی‌ای دارم با این عنوان که ما جامعه هستیم. نه فقط قراره در مورد خودمون حرف بزنیم که قراره یاد بگیریم چطوری می تونیم با هم دوست بشیم تا پایه‌های یک جامعه ساخته بشه پنجشنبه ۹ مهر می‌بینمتون.

اولین همایش آینده وب در تهران

این همایش به همت مجید آنلاین برگزار می‌شه و من روز اول یعنی ۱۵ مهر ساعت ۱۴:۳۰ در پنلی هستم با عنوان «هر وب‌سایت یک رسانه» و روز دوم یعنی ۱۶ مهر ساعت ۱۰ صبح یک سخنرانی دارم با عنوان «چرا ممکنه کار کردن به صورت آزاد به نفع شما باشه؟». معلومه که من متخصص آینده وب نیستم ولی می تونم در این مورد گپ بزنم که چرا خوبه یک علاقمند آینده، آزاد کار کنه یا بهتر بگم بدونه که چقدر داره آزاد کار می‌کنه.

گردهمایی نرم‌افزارهای آزاد/متن‌باز

گردهمایی نرم‌افزارهای آزاد/متن‌باز و البته بزرگداشت روز آزادی نرم‌افزار هم در دانشگها صنعتی اصفهان در جریان است و من هم توش حرف می‌زنیم. خیلی خوشحال کننده که توی اصفهان است و موضوع صحبت من مرور اخبار شش ماه گذشته دنیای لینوکس خواهد بود. باعث افتخار و خوشحالیه و امیدوارم ببینمتون.

آپدیت: از عکس یه پوستر قدیمی استفاده کرده بودم که خوشبختانه دوستان جدیدش رو دادن و آپدیت کردم

---

بسیار خوشحال می‌شم اگر برای هر کدوم از همایش‌ها چیزی دارین که به نظرتون خوبه توی صحبت‌های من گنجونده بشه همینجا کامنت بذارین تا چیزهای مهم جا نمونن! می‌بینمتون.