دسته: مقاله

دیروز چهار تا تصویر که گفته می شه ایمیل های آیدین آغداشلو خطاب به یک (به نظر من دو) نفر است منتشر شده. این چهار تا اسکرین شات که توشون اسم گیرنده حذف شده و اسم فرستنده ایمیل یاهوی آغداشلو است، متن هایی عاشقانه / پورنوگرافیک هستن که توشون نویسنده از کارهایی که دوست داره بکنه حرف می زنه یا ابراز اشتیاق می کنه به دیدن عکس های بیشتر برهنه و…

در این موارد همه جور بحث و حرفی هست، این چند تا رو هم بهش اضافه کنین:

1. این ایمیل‌ها – اگر واقعی باشن – مربوط به حوزه خصوصی نویسنده شون هستن. دسترسی و انتشار به اینها جرم است و پخش کردن و خوندنشون کار خوبی نیست. بر خلاف پارک سوییس و غیره، ایمیل شخصی آدم حوزه خصوصی اونه و حتی در قوانین داغون ایران هم، دسترسی و پخش کردنش جرم.
2. نوشته های توی ایمیل گاهی خیلی پورنوگرافیک است و این بعضی ها رو شوک کرده. چیزی شبیه به عکس العمل فپرگیت که توش عکس های پورنوگرافیک تعدادی از هنرپیشه های هالیوود دراومده بود و یکسری با تعجب می پرسیدن «یعنی جنیفر لارنس هم…». لازمه بدونیم که اکثر آدم ها دنبال سکس می رن و اتفاقا هر چقدر با بدن و زندگی شون راحتتر باشن، احتمال اینکه کارهای متنوع تری بکنن بیشتره‌ (: ترس نداره و به خودشون مربوطه.
3. آیدین آغداشلو تقریبا ۷۶ سالشه. این نامه ها به هرحال مال دوران مسن بودنش هستن و خوبه یادآوری بشه که «پیر شدن به معنی کنار گذاشته شدن سکس نیست». خیلی ها تا آخرین روزهای کهنسالی از سکس لذت می برن (: به عنوان چیزی بیشتر از تلاش یک آدم ۳۰ ساله برای تولید مثل.
4. درسته که خوندن این ایمیل ها هم کار خوبی نیست ولی به دلایلی متفاوتی ممکنه اینها رو بخونیم – و کار بدی بکنیم. ممکنه برای کنجکاوی اینها رو خوند، برای هیجان و خیلی چیزهای دیگه ولی اگر داستان های چرت پورن ایرانی رو خوندین (یا احیانا می نویسین) بد نیست نگاهی بهشون بندازین. حداقل استفاده از راحتتر و طبیعی تر از کلمات است. خوندن این چهار تا می تونه به ما بگه چقدر در فارسی حرف زدن از سکس، وضعمون خرابه و حتی به سکس می گیم سکس.
5. یادمون باشه که هر چیز که به شکل دیجیتال ذخیره میشه و بخصوص روی اینترنت می ره، باید با این تفکر باشه که ممکنه روزی همه بهش دسترسی داشته باشن. گیرنده می تونه بی اخلاقی کنه و پخش کنه، صاحب کشور می تونه شنود کنه، سرویس دهنده می تونه به بقیه نشون بده و یک دزد یا حتی مدیر سیستم که دسترسی قانونی به همه شون داره می تونه بهشون دسترسی پیدا کنه. اصل چهارم می گه چیزی که روی اینترنت می ره، تا ابد باقی می مونه. شاید یک نفر فنی بتونه علیه این گزاره صحبت کنه ولی برای عموم مردم، اصل درستی است.
6. شاید یکی سکس چت دوست داشته باشه، شاید یکی سکس ایمیلی دوست داشته باشه، شاید یکی بخواد زیاد بنویسه، یکی دوست داشته باشه عکس بفرسته یا یکی بخواد عضو همه مدل سایتی باشه و کس دیگه رابطه راه دورش رو با نوشتن و خوندن و شنیدن و دیدن هیجان انگیز تر کنه. سکس بسیار گسترده است و هر کس طوری زندگی می کنه که ترجیح می ده. تقریبا تا آخر عمر می تونین چیزهای جدید کشف و تجربه کنین و هیچ اشکالی هم نداره؛ تا وقتی به کسی صدمه نمی زنین و رفتارها عاقلانه هستن، مورد توافق طرف‌ها هستن و بین آدم‌های بالغ اتفاق می افتن (:
   ۷. روی اکانت های مهم پسوردهای قابل قبول بذارین، گاهی عوضش کنین و جای دیگه هم استفاده اش نکنین و از کامپیوتر کس دیگه لاگین نکنین.

جاده گاوازنگ زنجان
سال 1373
در تصویر رضا دوستی پیشکسوت بین المللی دوچرخه سورای زنجانی در حال برعکس راندن دوچرخه است

مسابقه دوچرخه سواری مسیر زنجان سلطانیه
اکبر روحی پیشکسوت بین المللی ورزش‌های همگانی
سال ۱۳۴۷

اشکان قاسمی دیروز فوت کرد. چرایی و چگونگی اش بحث دیگه ای است. اشکان دوست قدیمی ما، از موسسین لاگ تهران، از آدم هایی که من همراهش لینوکس و بالاتر از اون فکر کردن تمرین کردم و کسی که IRC لاگ تهران رو راه انداخت و مدیریت کرد و کسی که خیلی کارهای دیگه کرد. خبر ناراحت کننده ای است ولی آدم ها میان و می رن و اون چیزی که مهمه فکرها و عمل هاشونه. اشکان از دوستانی بود که تا آخرین روزی که من می شناختمش تلاش می کرد تا دنیا بهتر بشه، فقط دنبال شغلش نبود و به آدم ها و جامعه اش منفعت می رسوند. خبر بسیار ناراحت کننده ای است ولی اگر تفکر اشکان رو بخواین دنبال کنین می شه اینکه مفید باشین و مثبت باشین و کار کنین و تلاش. به همه می گفت «گرامیان» و من احتمالا در تمام زندگی هر وقت این کلمه رو بشنوم یاد اشکان خواهم افتاد. توییت هاش رو ببینین تا اگر نمی شناختینش باهاش آشناتر بشین. اگر اهل مراسم و اینهایی هستین که خودش خیلی نبود، خانواده اش به زودی خبر خواهند داد و من هم همین که بشنوم اینها خواهم نوشت. اشکان به جنبش اجتماعی و جامعه کاربری لینوکس در ایران کلی انرژی داده بود.

مسوول بخش آماده سازی کتاب های درسی عربستان اخراج و تبعید شده چون کتابی که چاپ کرده تا در مدارس تدریس بشه، یک سوتی داشته. این سوتی حضور یودا در کنار پادشاه عربستان است؛ اونهم در جلسه ۱۹۴۵ در نیویورک که منجر به تشکیل سازمان ملل متحد شد.

این عکس توسط یک هنرمند سعودی به اسم عبدالله الشهری درست شده که می گه اینها رو در ۲۰۱۳ درست کرده و مجموعه ای بوده که توشون نمادهای فرهنگ عامه آمریکا (از کاپیتان آمریکا تا دارت ویدر) به عکس های تاریخی اضافه شدن. اما اینکه این عکس چطور به کتاب درسی رسیده هنوز به شکل رسمی مشخص نشده و تنها توییت وزیر آموزش عربستان رو داریم که معذرت خواهی کرده و می گه کمیته ای تشکیل شده که مساله رو بررسی کنن.

آرس تکنیکا می گه فعلا با یودا تماس گرفتن تا نظر اون رو هم بدونن و همین که جواب بده،‌ خبر می دن (: البته واقعا برای من و شمای ایرانی نیاز خاصی به اینکار نیست؛ برای ما مشخصه که چی شده. مسوول جمع آوری کتاب شب آخر یکسری چیز میز سر هم کرده و از اینترنت عکس گرفته و گذاشته کنار هم. مسوول بررسی کتاب شب آخر یک تورق علمایی کرده و گفته اوکی است، مسوول چاپ لای کتاب رو هم باز نکرده. مسوول بازنگری سفر بوده فرصت نکرده ببینه ولی گفته دیدم و …

یوتوب داره ابزار جدید تبلیغش رو فعال می کنه: «دایرکتور میکس». این ابزار به تبلیغ دهنده ها اجازه می ده بر اساس مکان، سرچ ها، علاقمندی ها و اطلاعات دموگرافیک آدم‌ها، هزاران نسخه مختلف از هر تبلیغ رو نمایش بدن.

در حال حاضر تبلیغ سازها، عملا با اینترنت هم مثل تلویزیون برخورد می کنن و در نهایت یک فایل تبلیغ چند ثانیه ای می سازن که قبل از ویدئو پخش می شه اما حالا دایرکتور میکس اجازه می ده شرکت تولید کننده تبلیغ، بخش های مختلف اون رو جدا جدا آپلود کنه. مثلا صداهای مختلف، نوشته های مختلف در لحظات مختلف، حتی قطعات تصویری مختل و در نهایت تصمیم بگیره که بر اساس سن و جنس و سرچ و مکان و غیره، کدوم ها باید ترکیب شده، نمایش داده بشن. این یک قدم جدید توی مسابقه جلب توجه در اینترنت است.

مثلا ممکنه اگر یک مغازه آنلاین داره خودش رو تبلیغ می کنه به یکی لپ تاپ نشون بده و به یکی دیگه دوچرخه یا برای یک پسر نوجوون یک خانم حرف بزنه و برای یک مرد مسن که قبلا دنبال مطالب بخصوصی گشته، یک صدای رباتیک. همچنین با این ابزار جدید این امکان هست که یک تبلیغ دهنده چندین ترکیب مختلف رو تعیین کنه تا یکی یکی به شخصی با شرایط خاص نمایش داده بشن تا تبلیغ در طول چندین روز، نه فقط تکراری نباشه که یک خط منطقی رو هم دنبال کنه.

این کار در واقع داره هدف دقیق تری رو به افراد می گیره و فشار بیشتری بریا خریدن ایجاد می کنه. توی کشورهای درست و حسابی تر تبلیغ ها قواعدی دارن. مثلا گاهی شما نمی تونین به یک کودک بگین «فلان چیز رو که بخری خیلی خوشحال می شی» چون توان تصمیم گیری اش در این مورد خیلی کمتره یا در کشورهای دیگه تبلیغ کردن به شکلی که افراد ناخوداگاه تصمیم به خرید بگیرن غیرقانونیه. حالا این اسلحه جدید، هدفگیری دقیق تری داره که شاید حتی ازش خوشمون هم بیاد ولی یک هل دیگه است به انگولک کردن بخشهای ضعیف آدم ها به نفع خریدن.

مرتبط: اگر گوش نکردین، داستان انسان ناخودآگاه رو حتما گوش بدین.

والمارت فروشگاه های زنجیره ای هایپرمارکت آمریکایی است و حالا می خواد یکی از آرزوهای آدم ها رو برآورده کنه؛ البته شاید به روشی عجیب. این آرزو «کاش یخچال خود بخود پر می شد» است. البته اجرا خیلی هم عجیب نیست و از یک سفارش آنلاین کلاسیک فقط یکی دو قدم بیشتر داره.

در این پروژه والمارت با شرکت دلیو که دلیوری «همان-روز» کالاها رو بر عهده داره قرار دادی بسته که طبق اون مسوول تحویل کالا اول به شما زنگ می زنه و اگر خونه بودین که در رو براش باز می کنین و میاد تو و وسایل رو می ذاره تو و چیزهایی که باید بره توی یخچال رو هم می بره می ذاره توی یخچال. اما اگر خونه نبودین ولی به جاش قفل در رو از شرکت آگوست هوم خریده بودین، یک نوتیفیکیشن روی گوشی دریافت می کنین و شرکت آگوست هوم یک رمز یکبار مصرف ورود به خونه تولید می کنه و اونو به مسوول تحویل کالا می ده. مسوول داخل می شه، وسایل رو می ذاره توی خونه و می ره آشپزخونه و چیزهایی که مال یخچاله رو می ذاره اون تو و خارج می شه. رمز استفاده شده هم دیگه معتبر نخواهد بود و البته شما هم این امکان رو دارین که از طریق اپ آگوست هوم، همه مراحل رو آنلاین از گوشی نگاه کنین.

معلومه که این سیستم جدید اول فقط در سیلیکون ولی که قلب استارتاپ های آمریکا است تست می شه و حتی خود وال‌مارت هم می دونه که فضاش کمی عجیب و غیرمرسوم است. مدیر استراتژی تجارت الکترونیک والمارت در این مورد می گه «این شاید برای همه مناسب نباشه – و مطمئنا الان برای افراد بیشتری عجیب به نظر می رسه – اما ما می خواهیم این رو به کمک مشتری ها امروز تست کنیم تا کشف کنیم که فروش آنلاین در آینده باید چطوری باشه».

این ایده امروز شاید عجیب به نظر برسه ولی به زودی ما دفاع شخصی از حریم خونه هامون رو به دوربین ها و ربات هایی خواهیم سپرد که انتظار می ره در غیاب ما در رو برای پستچی و مامور آب و تعمیرکار و غیره باز کنن و انتظار می ره فقط از ما دستور بگیرن.