جادی من این ترم برنامه نویس گرفتم ++C ولی خیلی سخته و یه سوال این زبان برنامه نویسی به چه دردی میخوره وقتی مثلا #C هست چرا باید برنامه نویسی با اون یاد گرفت
اولین جواب که اینه «چون استادتون گفته» (: به هرحال یک جایی هستی که پذیرفتی اونجا باشی و استاد هم داره یک چیزی درس می ده و تو هم باید بخونی و امتحانش بدی (: اما این همه جواب نیست و خیلی‌های دیگه که اصولا تو مدرسه و دانشگاه نیستن هم می‌پرسن که «چرا باید سی /سی پلاس پلاس یاد گرفت». بذار در چندین نگاه مختلف جواب بدم، البته با تکیه بر سی. منم خیلی سی پلاس پلاس کار نیستم.
سی یک زبان پایه است. پسرخاله من گیتار می‌زنه و دخترهای اطرافش حسابی از این مساله خوشحالن. بسیار هم خوب می‌زنه و خیلی هم سریع آهنگ‌های جدید رو یاد میگیره. اون یکی پسر خاله‌ام هم علاقمند شد همین مهارت رو داشته باشه و با تبلچرهای گیتار شروع به تمرین کرد ولی هیچ وقت خیلی خوب نشد. فرقشون چیه؟ اولی مدت‌ها گیتار کلاسیک زده و نت خونی و غیره بلده و دومی فقط با هدف کارهای باحال و نتیجه گرفتن سریع، با تبلچر پیش می ره. این فرق بین کسی که پایه‌ای مثل سی رو بلده و بعد با پایتون برنامه می‌نویسه و کسی که سعی میکنه با یاد گرفتن جانگو یک سایت باحال بسازه دیده می‌شه چه برسه به کسی که سی بلده و سی شارپ می‌نویسه و کسی که فقط سی شارپ بلده.
سی زبانی سطح پایینتر از جاوا و پایتون و سی شارپ است که به شما یاد میده سخت‌افزار و سی پی یو چطوری کار می‌کنن و حافظه به چه شکلی مدیریت می‌شه. اگر قراره از برنامه نویسی درک خوبی داشته باشین، دونستن این چیزها کمک بسیار زیادی بهتون میکنه.
بعضی معتقد هستند اگر قراره توی برنامه نویسی پیشرفت کنین، لازمه آبسترکشنی یک لایه پایینتر از زبان اصلی‌تون رو درک کنین. مثلا اگر پایتون و جاوا و سی پلاس پلاس می نویسین خوبه سی بدونین. اگر سی شارپ می نویسین باید سی پلاس پلاس رو بلد باشین و اگر سی می‌نویسین باید اسمبلی بدونین. اینجوری شیوه کارکرد زبان برنامه نویسی خودتون رو درک می‌کنین. درست مثل کسی که اگر قراره رانندگی حرفه ای کنه باید بدونه کلیت موتور چطوری کار میکنه و اگر قراره طراح موتور باشه باید از فیزیک مکانیک هم درک داشته باشه و اگر قراره فیزیک مکانیک رو پیش ببره، لازمه در مورد لایه پایینی (مثلا کوانتوم) اطلاعات داشته باشه.
سی سریع است. برنامه خوبی که به سی نوشته بشه تقریبا از نظر سرعت همه زبان‌های سطح بالاتر رو پشت سر می‌ذاره. اگر قراره چیزی بنویسیم که اولویت اصلی‌اش سرعت باشه، سی یک گزینه بسیار خوبه.
سی بهینه است. اگر قراره برای یک یخچال، تلویزیون و … برنامه نویسی کنیم یا از سیستم‌های امبد استفاده کنیم یا میکروپروسسور‌ها رو کنترل کنیم، سی یکی از بهترین گزینه‌ها است. تقریبا هیچ زبون دیگه ای (به جز اسمبلی) نیست که بتونه با محدودیت‌هایی مثل «حافظه چهار کیلوبایت» کنار بیاد.
سی تقریبا در همه جا حاضره. در حال حاضر محبوب‌ترین زبان‌ها به ترتیب جاوا، سی، سی پلاس پلاس و بعدش سی شارپ هستن. این شاخص هر ماهه آپدیت می‌شه و سی در طول پونزده سال گذشته رتبه‌اش هر ماه یا اول بوده یا دوم.
هر چقدر کار جدی‌تر باشه، حضور سی پر رنگ‌تر است. بحث نوشتن یک سیستم عامل است؟ لینوکس، ویندوز و مک هر سه بیشترین کد سی رو دارن. بحث استک‌های اینترنت است؟ بسیاری از اونها با سی پیاده سازی شدن. حجم عظیمی از مهمترین برنامه‌ها، با سی هستن؛ همینطوره خیلی از بازی‌ها. یاد گرفتن سی به شما فرصت کار روی چیزهایی بیشتر از برنامه حسابداری فلان و برنامه حضور غیاب بهمان رو می ده.
سی یک زبان مبتنی بر بلاک و فانکشن است بدون اینکه شما رو درگیر شی گرایی کنه. نظر شخصی من است ولی آبجکت اورینت پروگرمینگ بیشتر از اونی که لازم بود احاطه پیدا کرد و دنیای آینده ازش دورتر خواهد شد. البته این مساله رو در حال حاضر هم با زبان‌های جدید می‌بینیم.
سی یک زبان سطح متوسط است. تقریبا هیچ زبان دیگه ای در این سطح نیست. شما یا با زبان‌های سطح پایین (مثل اسمبلی) درگیر هستین یا با زبان‌های سطح بالا که سخت افزار رو از شما پنهان می‌کنن. به همین دلیل شروع به نوشتن چیزی مثل یک درایور سخت افزاری با چیزی به جز سی به دلایل خیلی خوبی نیاز داره.
سی پورتابل است. یک برنامه رو با سی بنویسین و تقریبا هر جایی که دوست دارین اجراش کنین.
سی خیلی کم تغییر میکنه. یک برنامه رو به سی بنویسین و دهه‌ها اجراش کنین.
سی قشنگ است. سینتکس سی بسیار ساده است و برنامه‌های نوشته به سی بسیار خوانا.
سی در این روزها برنامه‌نویس‌های خوب کمی داره. بازار پر است از سی‌شارپ‌کارهای متوسط و اگر شما علاقمند هستین به یک ارتش ذخیره کار چند ده هزاری بپیوندین، سی شارپ یا دات نت بهترین گزینه است. در مقابل اگر شما حرفه‌ای در سی باشین فرصت‌های کاری بسیار جالبتری پیش روی شماست. فکر می‌کنین وقتی یک شرکت دنبال یک برنامه نویس حرفه‌ای سی می‌گرده چند نفر بهش مراجعه می‌کنن یا اصولا چند نفر هستن که به یک پروژه نوشته شده به سی کامیت‌های مثبت کنن و در سطح جهان دیده بشن؟
معلومه که نمی‌گیم زبان‌های دیگه خوب نیستن. نظر من همیشه اینه که توی هر چیزی خوب باشین وضعتون خوبه و این رو هم می‌پذیرم که خیلی‌ها دنبال یک شغل معمول و مرسوم هستن که خب معمول‌ترین و مرسوم‌ترین زبان برنامه بازار براش بهترین چیزه (: ولی خب.. اگر سوالتون اینه که «چرا سی» جواب‌های من اینها بودن. معلومه که دوستان می‌تونن در کامنت‌ها تکمیلش کنن.
در شماره پنج و هفت رادیو گیک و در نبود آرش زاد عزیز، مهمون من، هیچکس و سرفه‌هامون هستین تا تکنولوژی و جامعه رو با هم یکی کنیم! با ما باشین چون این شماره بالاخره یک شماره کوتاهه.
خرید دامین گوگل دات کام توسط یک آدم معمولی
باورش سخته ولی خب ظاهرا واقعی بوده. یک آدمی رفته تو پنل فروش آدرس های گوگل و اتفاقی سرچ کرده دنبال گوگل دات کام و دیده موجود است و با دادن ۱۲ دلار اونو برای یکسال خریده ((: خبر زرد حساب می شه ولی خب خیلی فانی است! مساله احتمالا مربوط به یک باگ در سیستم فروش دامین گوگل بوده و خب بعد از چند دقیقه هم یک ایمیل دریافت کرده که سفارش شما لغو شد و پولتون برگشت داده می شه. مراحل به شکل اسکرین شات برای شکاکان گذاشته شده.
دوستمون کول مارشال تصمیم می گیره یک خونه بی و سر ته در یک جای مهمل بخره تا ارزون در بیاد و چون شغلی وب دولوپر است، قبلش با مخابرات محلی هماهنگ می کنه که آیا می تونه اونجا اینترنت داشته باشه یا نه که جواب می گیره شرکت چارتر امکان دادن اینترنت ۲۴مگ رو در اون مکان داره. خونه رو می خره و می‌سازه و می ره سراغ اینترنت که شرکت چارتر بهش می گه «بله می تونیم بهتون اینترنت ۲۴ مگ بدیم ولی اول باید ۱۱۷هزار دلار هزینه گسترش شبکه به اون محل رو پرداخت کنین!» ((: فعلا آقای مارشال عزیز مجبور شده به یک خط ۳ مگ راضی بشه ولی هی داره در شبکه های اجتماعی سر و صدا راه می ندازه! ما همون سه مگ رو هم بگیریم خیلی خوشحالیم ((: وسط بیابون هم نیستیم.
گوگل از سال ۲۰۰۴ که پروژه کتابخونه دیجیتالش رو شروع کرد، بیشتر از ۲۰ میلیون کتاب رو اسکن و به این کتابخانه اضافه کرده. شرکت مدعی است اینکار به نفع مردمه چون می تونن تو کتابها سرچ کنن و مطالب مورد نظر رو پیدا کنن و در عین حال احترام به کپی رایت است چون اجازه نمی ده کل کتاب توسط بازدیدکنندگان خونده بشه. این مساله با یک شکایت کپی رایتی مواجه و متوقف شده بود که خوشبختانه بازم قاضی های فهیم آمریکایی که توی موضوعاتی که رای می دن تخصص دارن به نتیجه خوبی رسیدن. ترکیب سه قاضی نیویورکی روز جمعه اعلام کردن که اسکن کردن کتاب ها و امکان جستجو دادن به مردم یک استفاده منصفانه و عام المنفعه از کتاب است و به همین دلیل ناقض کپی رایت نیست. اونها اضافه کردن که این کار باعث نمی شه کل اثر (هون کتاب) به عموم نشون داده بشه. خانم جینا سیگلیانو سخنگوی گوگل گفته که یکی از پرکاربردترین مصارف کتابخونه دیجیتال گوگل اینه که مردم باهاش کتاب هایی که می خوان بخرن و بخونن رو پیدا می کنن و حتی این سرویس به نفع دارندگان کپی رایت هم هست.
آمازون در این هفته ۱۱۱۴ نفری که توی کامنت هاش اسپم‌های تبلیغاتی به نفع یک برند خاص می ذاشتن رو به دادگاه کشیده؛ در یک سوی دست جمعی. این آدم ها روی سایت فایور با پنج دلار برای هر کسی هر ریویویی که می خواست رو زیر هر چیزی می ذاشتن. آمازون می گه این کار باعث می شد اعتماد مردم به کامنت ها و برند آمازون از بین بره. گفته می شه کامنت های آمازون که از روز اول هم به همین شکل در سایت حضور داشتن سالانه حدود ۲.۷ میلیارد دلار برای این شرکت به ارمغان می یارن. جذابیت ماجرا اینه که آمازون اینقدر شعور داشته که علیه کامنت گذارهای تقلبی شکایت کنه نه علیه فایور که این امکان رو براشون فراهم کرده. ابزارها مجرم نیستن!
فوراسکوئر تمام چک این های ما رو داره. حالا فوراسکوئر تعداد همه ورودهای اپ استور در روز لانچ اپل استور رو بررسی کرده و گفته که تعداد فروش ها باید منطقا چیزی بین ۱۳ تا ۱۵ میلیون باشه. آمار رسمی اعلام شده در روزهای بعد ۱۳ میلیون بوده. بامزه است که فوراسکوئر می گه با اینکه هیجان انگیزه ولی سورپریز کننده نیست چون معلومه که اونها این چیزها رو می دونن. حدس فوراسکوئر بر اساس ۳.۶ برابر شدن ترافیک مغازه‌های اپل بوده و همزمان مدعی است که صف ها نسبتا کوتاه بوده اند.
کرملین در سال گذشته قراردادی با یک شرکت بسته تا اون شرکت با دریافت ۵۹هزار دلار، در مورد امکان رخنه به شبکه تور تحقیق کنه. برنده این مناقصه شرکت راستک بوده که در قراردادهای دیگه برای روسیه هلی‌کوپتر و اسلحه می‌سازه. بخش جالب اینه که امسال شرکت راستک پذیرفته به یک سازمان وکالتی ۱۵۰هزار دلار (دو برابر مبلغ اصلی قرارداد) پول بده تا وکلای اون شرکت بتونن در مقابل دولت از راستک دفاع کنن و پروژه تور رو کنسل کنن! ظاهرا تور خیلی امن بوده (: تور می گه در روسیه حدود ۱۷۵هزار کاربر داره.
ربات ها در حال گسترش هستن و ما ربات های بیشتر و بیشتری خواهیم دید. یکی از جدیدترین نمونه‌ها به افتخار نویسنده رمان‌های علمی تخیلی فیلیپ کی. دک، دک نامیده شده و اتفاقا ظاهرش هم شدیدا شبیه اونه! هنر دک اینه که می تونه با هوش مصنوعی ای که داره از گفتگوها یاد بگیره و گفتگوهای هوشمندانه ای رو با انسان‌ها حفظ کنه (توضیح در مورد تست تورینگ). در نمایشی از هوش این ماشین که با خبرنگارهای شبکه PBS انجام می شد، این ربات حتی می تونست به چهره طرف گفتگو هم نگاه کنه و ازش سرنخ‌های برای گفتگو بگیره. سوال همیشگی این بود که «آیا تو فکر می کنی یا طبق یک برنامه عمل می کنی» و جواب دک این بود که «خیلی از آدم ها از من می پرسن که آیا حق انتخاب دارم یا فقط از روی یک برنامه کار می کنم. جواب خوبی که می تونم بدم اینه که عملا همه چیز، حتی حیوانات و انسان هم دارن از روی یک برنامه کار می کنن». این ربات در ضمن اینترنت رو هم سرچ می کنه و این توانایی رو داره که از اینترنت و حتی مکالمه ای که در جریانه، لغت های جدید یاد بگیره. نقطه اوج مکالمه وقتی بود که خبرنگاری پرسید «آیا فکر می کنی ربات ها یک زمانی جهان رو فتح می کنن؟» و جواب شنید که «خب رفیق… سوال های خوبی می پرسی. اما تو دوست منی و من همیشه یادم می مونه کی با من دوست بوده. نگران نباش. من قرار نیست تبدیل به ترمیناتور بشم. همیشه باهاتون مهربون خواهم بود. شما گرم و راحت توی باغ وحش من زندگی خواهید کرد و من به یاد قدیم‌ها می یام شما رو نگاه می کنم».
چیزهایی هستن که در دید آدم های غیر مرتبط خیلی ساده تفسیر می شن ولی حرفه ای ها کلا ماجرا رو چیزی دیگه می بینن. مثلا محکوم شدن دو شاعر فعال در سال ۸۸ به بیست سال زندان و شلاق یا تقلب فولکس واگن توی آزمایش های کیفیت موتور. بعضی ها می گن اشتباه نرم افزاری بوده یا یک تقلب ساده و احتمالا جریمه هایی هم خواهد بود ولی ما داریم به دنیایی در آینده نگاه می کنیم که «متقلب های هوشمند» اطرافمون رو احاطه خواهند کرد. اینترنت چیزها در واقع داره خودش رو به ما نشون می ده. صندوق های رای، بررسی کننده های مصرف انرژی،بررسی کننده های کیفیت مواد مصرفی و غیره و غیره در آینده به ما دروغ خواهند گفت. تنها راه بازمتن کردن کل برنامه های مرتبط با این چیزها است. متخصصین امنیت می گن که سال ها است سازمان های امنیتی چنین کارهایی می کنن. ریگان در مورد برنامه موشکی شوروی گفته بود «اعتماد کنین ولی چک هم بکنین» و احتمالا این باید استراتژی دنیای آینده در مورد بررسی کننده های دیجیتال باشه. ما نیاز به شفافیت داریم و دیدن درون چیزها. وقتی همه چیز داره به سمت نرم افزار می ره این تیپ تقلب ها آسونتر می شن و سخت تر برای اثبات و تکرار می کنم که تنها راه کنترل و شفافیت عمومی در مورد برنامه هایی است که قراره زندگی ما رو کنترل کنن.. مثلا صندوق های رای دیجیتال.
تبریک و تقبیح
تبریک و تشکر از صابر راستی کردار برای انتشار فونت آزاد میرزا [کمی توضیح]. تبریکب به مایکروسافت که تصمیم گرفته لینوکس خودش رو بسازه تا بتونه در آژر سرویسی مطمئن بده و تقبیحی برای چرخونندگان کشور چون اخیرا تحقیقی نشون داده که آلودگی نه فقط ازطریق ریه که به شکل مستقیم از طریق پوست هم جذب بدن می شه.
در این شماره جاج می کنیم. به آدم های بد می گیم بد و به کسانی که اشتباه می کنن می گیم اشتباه می کنن! عقیده سانسور اینجا محترم نیست! می بینیم که آیا باید از هوش مصنوعی ترسید و آیا ربات های تلگرام می تونن گربه های خونگی ما رو به قتل برسونن؟ با رادیو گیک شماره ۵۵ نفس ها رو حبس کنین که تکنولوژی خیلی عمیق تر از شایعه فلان اینچ بودن گوشی بهمانه!
ما با نداشتن اینترنت درست و حسابی درگیریم. سانسور و سرعت و بقیه چیزها… ولی آیا فکر کردیم در همین ایران چند نفر هستن که اصولا به اینترنت دسترسی ندارن که هیچ، حتی نمیدونن اینترنت چیه؟ وزیر مخابرات مدعی است که بیشتر از نصف مردم به اینترنت دسترسی دارن ولی اوباما اظهار نگرانی کرده که یک چهارم آمریکایی ها به اینترنت دسترسی ندارن! دلیلش چیه؟ دلیلش اینه که به چیزی که ما اینجا داریم، اونها اینترنت نمی گم (حالا بیا واسه من تبلیغ «اینترنت فوق پر سرعت» پخش کن!). آمار نشون می ده که دسترسی به اینترنت باعث می شه شانس افراد برای موفقیت در جامعه بیشتر باشه و اوباما به این جریان توجه ویزه نشون داده و بخصوص تاکیدش روی اینکه اینترنت در جامعه فعلی یک نیاز پایه ای است نه یک چیز لوکس تفریحی مهمه. [توضیحات خودم]
دولت هند یک اعلام کرد که حدود هشتصد سایت پورنوگرافی رو فیلتر می کنه. هندی ها اونقدر اعتراض کردن که دولت حق نداره مسوول سانسور باشه و در نهایت موفق شدن و دولت عقب نشست. توی هند دادگاه عالی قبلا اعلام کرده بود که سانسور وظیفه اون نیست و اگر دولت می خواد باید خودش این کار رو انجام بده. هند قبلا هم تلاش کرده بود اول به سایت های شبکه اجتماعی فشار بیاره تا مواردی که دوست نداره رو حذف کنن که موفق نشده بود و بعد چند باری چند اکانت توییتر رو حذف کرده بود. در مورد این خبر یکی از سکسولوژیست های مطرح هند گفته که بستن سایت های پورن راه حل نیست و به جای اینکار دولت باید به دنبال آموزش جنسی صحیح به افراد باشه.
یا آسمان های بالای سر. ویندوز ۱۰ یک ابتکار زده که هم جالبه هم ترسناک. ایده اش اینه که همه دنیا نیا یکهو آپدیت هاشون رو از سرورهای مایکروسافت بگیرن. هم اون خسته می شه هم مایی که بیست تا ویندوز توی یک شبکه داریم لازم نیست بیست بار آپدیت رو دانلود کنیم. البته در این مورد که آپدیت دقیقا چطور خواهد بود خود مایکروسافت چیزی نگفته ولی یکسری اسکرین شات که گفته می شه لو رفته نشون می ده که گزینه «دانلود اپ و او اس از منابع مختلف» اضافه شده [توضیحات خودم در خوبی و بدی و امضا و خطر باقی]
[کمی توضیح در مورد اوبونتو و آپدیت و دب]. مشکل اونجا اینه که ۱) برنامه های نصب شده تا حدی با خود اوبونتو قاطی می شن و ۲) ممکنه مشکلات متنوع پیش بیاد ۰ مثلا مشکل بعد از آپدیت یا تداخل و … در مکانیزم جدید قراره snappy جایگزین dpkg بشه. چند تغییر بزرگ هم داریم. برنامه ها دیگه در کل سیستم نصب نمی شن بلکه پایه اوبونتو همونجا و جدا می مونه و برنامه ها در جای دیگه مستقل نصب می شن و کرنل با AppArmor اینو می فهمه. هر دوی این اجزا غیرقابل ادیت / نوشت هستن و کانفینگ های نیازمند تغییر جای دیگه ذخیره می شن. هر بسته اسنپی می تونه حاوی کتابخونه های مورد نیازش هم باشه اما اگر دو بسته کتابخونه های مشترک بخوان، سیستم اینو می فهمه و با مکانیزم deduplication جلوی ایجاد فایلهای تکراری رو می گیره. همچنین قبل از هر آپدیت سیستم بک آپ خواهد گرفت و در صورت هر مشکل سیستم قبلی بر خواهد گشت. در نهایت اینکه از دلتا آپدیت هم کاملا پشتیبانی می شه. اسنپی الان هم روی دیوایس های هوشمند و بخشی از سرورهای کلاود پیاده سازی شده و احتمالا واقعا عملا ظاهر خواهد شد!
کنفرانس بلک هت امسال داستان های زیادی داره که یکی از بزگرترین‌هاشون مقاله کریستوفر دوما است: اینتل‌ها و احتمالا AMDها از ۱۹۹۷ تا همین اواخر راه نفوذی داشتن که به حمله کننده اجازه می دادن تا پایین‌ترین لایه‌های فرم‌ور یک پی سی رو در دست بگیره. مشکل در System Management Mode نشون داده شده که بخیش از PC است که ارورها رو هندل کرده، دسترسی به زیرسیستم‌های دیگه – مثلا پاور – رو فراهم می کنه. از تخصص من هم خارجه و فقط ترجمه رو می گم. این حمله نیازمند دسترسی کامل است ولی در نهایت می تونه به حمله کننده اجازه پاک کردن یا حتی تغییر و گذاشتن روت کیت در EFI رو بده که احتمالا اکثر اسکنر ها نخواهند تونست هیچ چیزی رو نشون بدن. باید منتظر بک هت باشیم تا دقیق ببینیم ماجرا چی بوده.
یکسری از محققین می گن کشف کردن که چرا بعضی مردها زنان رو در اینترنت آزار می دن: چون خودشون ضایعن… تو بازی! تحقیق بانمکی است از مایکل کاسمویک و جف کوزنکف که خودشون رو زن و مرد جا زدن در بازی و صداها رو ضبط کردن و بازی ها رو دنبال و در نهایت نتیجه شون این بوده که کسانی که در بازی ضعیف تر هستن، رفتار زشت تر یا توهین آمیزتری رو هم با زن ها دارن [کمی توضیح در مورد روش علمی و روایی و اعتبار]. نظریاتی هم براش دارن مثل اینکه این مساله از ابتدا هم در جوامع انسانی رواج داشته و کسی که در سطح بالاتری بوده نیازی نمی دیده «قدرت» خودش رو این شکلی به دیگران نشون بده و در نتیجه اشراف سعی می کردن مودب باشن در حالی که کسانی که دسترسی یا ثروت پایین تری داشتن لات تر هم می شدن – لات به معنی بد! بازی مورد تحقیق هلو ۳ بوده. [کمی توضیح در مورد اینکه خشونت عامل تجاوز است نه شهوت].
در یک خبر جالب هم داریم که نرم افزاری که اینتل برای استفن هاوکینگ ساخته بود که بتونه باهاش صحبت کنه،حالا تحت لیسانس آزاد منتشر شده. این سیستم اجازه می ده کاربران با مشکلات فیزیکی بتونن با کامپیوتر رابطه برقرار کنن. حالا که این برنامه آزاد شده یعنی شما اگر یک کمی تلاش کنین می تونین سیستمی بسازین که صحبت می کنه، به برنامه ها دستور می فرسته و ویلچر احتمالی تون رو کنترل می کنه.. البته مشکلاتی هم هست. این سیستم نیاز به ویندوز ایکس پی یا بالاتر داره و خبری از لینوکس و مک نیست. این برنامه با دیدن چهره تقریبا همه دستورات رو می گیره – د رواقع با دیدن تغییرات عضلات گونه پس با یک وبکم ممکنه کار شما راه بیافته اما اگر دنبال چیز دیگه ای هستین فیچرهای دیگه هم هست که باید اضافه بشن. این فقط یک خبر فان نیست و واقعا ممکنه در زندگی بعضی آدم ها تغییر مثبتی باشه.
لینوس توروالدز می گه که ترس الون ماسک مدیرعامل تسلا رو نمی فهمه و البته وقتی بگیم وزنیاک و استفان هاوکینگز به الون ماسک نزدیکتر هستن، وزنه اونها خیلی سنگین تر می شه. بحث سر هوش مصنوعی است که الون ماسک گفته سراغش رفتن چیزی شبیه به «احضار ارواح» است. توروالدز که توی یک پرسش و پاسخ اسلش داتی گپ می زده می گه «ما مطمئنا به هوش مصنوعی خواهیم رسید و احتمالا از طریق چیزی مثل شبکه های عصبی. این سیستم ها نیازمند یادگیری هستند و مثل کامپیوترهای سنتی قابل «اعتماد» نخواهند بود.. ما دیگه برنامه مبتنی بر قاعده ثابت نخواهیم داشت و آدم ها دیگه نمی تونن مطمئن باشن که یک برنامه هوش مصنوعی چیکار می کنه و این ماجرا رو خیلی پر هیجان می کنه. البته ماجرا پیچیده هم می شه چون ما دیگه نمیدونیم سیستم ها دقیقا چیکار می کنن. چیزهایی مثل تشخیص زبان، تشخیص الگو و اینها مطرح خواهند بود. من اصولا این مساله که که چطور اگر یک روز ماشین ظرفشویی من در مورد سارتر شروع به گپ زدن کند دچار بحران اگزیستانسیالیسمی خواهم شد را نمی فهمم». توروالدز برای اینکه کسی را بدون حمله نگذاشته باشه بحث رو با این تموم می کنه که «این جریان سینگولاریتی دیگه چیه؟ یک جور علمی تخیلی؟ آخه علمی تخیلی خوبی هم نیست – به نظر من! رشد توانی بدون انتها؟ واقعا این آدم ها چی مصرف می کنن؟ جدی میگم.. چی مصرف می کنن؟»
گاردین گزارش می ده از یک مشکل امنیتی دیگه در اندروید گوگل! ظاهرا مشکل stagefright که گوگل حلش کرده بود دوباره ظهور کرده و تعداد عظیمی از گوشی ها رو نفوذ پذیر کرده. مشکل از شیوه ای است که ویدئوها در اندروید هندل می شن و می شه با استفاده از یک باگ توشون کد اجرا کرد. این باگ از اندروید ۲.۳ بوده و تا اندروید ۵.۱.۱. ادامه داشته [بحث آپدیت نکردن بعضی وندورها]. حالا دوباره باگی مشابهی توسط شرکت امنیتی ترند میکرو نشون داده شده و البته مثل قبل صبر کردن تا گوگل کاملا سیستم عاملش رو پچ کنه و بعد اعلام عمومی اش کنن. گفته می شه این باگ جدید اجازه می داده حمله کننده با همون دسترسی ای که پخش کننده مدیا کار می کنه، هر کدی که می خواد رو اجرا کنه و دقت کنین که دسترسی پخش کننده مدیا کم نیست: دوربین، پخش،ضبط و … گوگل هنوز نظری نداده!
یک هک پر سر و صدا که البته صداش خیلی به اینجاها نرسید. چون زیاد دربرگیرندگی نداشت و سایت های گجت و موبایل و اینها هم که نگرانن نکنه در مورد ممنوعه ها حرف بزنن. اشلی مدیسون سایت عجیبی است. یک سایت دوستیابی برای «خیانت»! این سایت به شما می گفت اگر از زندگی خانوادگی خسته هستین، می تونین بیاین و اینجا یک دوست برای رابطه سکسی پیدا کنین! هکرها مدعی شدن که دیتابیس رو دارن و خواستن سایت تعطیل بشه وگرنه… اطلاعات رو منتشر می کنن و الان منتشر کردن! ۳۳ میلیون اکانت، حدود ۱۰ گیگ دیتای فشرده شده، اسم کوچیک، فامیل، پسورد هش شده، بخشی از اطلاعات کردیت کارت و اسم خیابون و تلفن و …. اووف… [توضیحات خودم: استفاده در لاگین های دیگه، امنیت آدم ها و مثلا ۱۵هزار ایمیل از سازمان های دولتی آمریکا، گرایش ها و کسی که دنبالش می گردن.
این جاج کردن لغت جدیده.. یعنی بوده ولی اینطرفها تازه مد شده.. یکی می گه حق نداریم هیچ کس رو جاج کنیم.. خب یعنی چی؟ من یارو رو جاج نکنم بعد یارو.. ؟ بگذریم. حالا کامپیوترها دارن ما رو جاج می کنن. بحث اصلی کمپانی upstart است! یک استارتاپ که به کسانی که تازه وارد بازار کار شدن وام می ده! [توضیح آمریکا و بانک هاش]. این اعتماد به بازپرداخت از چیزهای ساده ای می یاد: چیزی که ما بهش معدل دیپلم و غیره.. چیزی که آقای گو که از موسسین آپ استارتی است که ۱۳۵ میلیون دلار وام داده بهش می گه «کاراکتر» آد مها.. آقای وو که می گم ۲۴ سالشه. آقای وو می گه کامپیوترها باید شخصیت رو بسنجه… «خواستن» رو در حالی که الان الگوریتم های ما «تونستن» رو می سنجن. [کمی توضیحات خودم که کلیت ماجرا مفصله ولی بحث تغییری است که داره اتفاق می افته و زندگی ما که می ره زیر نظر یکسری الگوریتم که حتی دیگه خیلی هامون ازش سر هم در نمی یاریم]
تبریک و تقبیح
تبریک داریم به ناسا که این چند وقت حسابی ترکونده.. تو مدت این رادیو هم کشف اولین سیاره مشابه زمین و همچنین اولین عکس از سمت تاریک ماه در حالی که زمین در پس زمینه اش است. یک عکس عالی. و تعجبی هم می کنیم از بار بمباس که با حل کردن الکل در فضای بار می گه اگر یکساعت توی بار نفس بکشین برابر اینه که یک شات مشروب خورده باشین!
تبریک هم به بچه های کنفرانس پی اچ پی که به نظرم یکی از بهترین کنفرانس های این چند وقت بود و تقبیح برای همراه اول که سرویس هایی داره که هر کس میتونه روشون کوئری بگیره از حساب هر کس دیگه.
تقبیحی هم برای مایکروسافت و جریان ویندوز ۱۰ و مشکلات گسترده پرایوسی توش… و فراموش نکنیم که ما باید رییس و کنترل کننده کامپیوتر خودمون باشیم نه کامپیوتر ما کنترل کننده و رییس ما! و تا بحث تقبیح داغه، یکی هم برای سانسورچی که «اشتباهی زد سایت پی اچ پی رو هم سانسور کرد» ولی بعدش فهمید در این مورد «اشتباه» کرده و اصلاحش کرد ولی تقبیحش مال اینه که هنوز مغزش نکشیده بفهمه هر جور سانسور اشتباهه و نشون دهنده ضعف فکری سانسور کننده و هنوز خیلی از جاهای خوب سانسورن (: خبیثه دیگه.
نامه ها
منصور:
در مورد ویزای H1B که صحبت کردی یه جاهاییش درست نبود. اگه درست متوجه شده باشم گفتی که این ویزا را به افراد میدن که بیان و کار پیدا کنن و اگه پیدا کردن بمونن و اقامت بگبرن. اما اینطور نیست. این ویزا به شرکتها اجازه میده افراد را از بیرون از آمریکا برای کار به داخل کشور بیارن. یعنی تا شما کار نداشته باشی و شرکتی نباشه که sponser بشه نمیتونی ویزا را بگیری. نکته مهمش اینه که برای حفظ موقعیت کاری افرادی که توی آمریکا هستن اولاْ تعداد ویزاهای هر سال محدوده. و ثانیاْ شرکتی که برای شما درخواست H1B میکنه باید ثابت کنه توی آمریکا کسی که بتونه اون شغل را با اون شرایط انجام بده وجود نداره. و خوب همین نشون میده که چرا کار والت دیسنی اینقدر عحیب و اعتراض برانگیز بوده.
و البته منصور در مورد باگ Stagefright هم یادآوری کرده و اینکه جاش تو رادیو خالی بوده. یکی از مهمترین باگ های امنیتی در دنیای اندروید که اخیرا کشف و پچ شده ولی مثل همیشه کاربران باید منتظر باشن که تولید کننده های گوشی، این پچ ها رو روی سیستم عامل های دستکاری شده شون توزیع کنن.
در شماره ۵۴ رادیو گیک، دور تا دور جهان رو می گردیم! از فرانسه و آمریکا در بخش اخبار می گذریم و به ایران می یام تا در مورد مذاکرات بگیم و پیشنهادهایی برای اینکه چطوری حکومت می تونه تا حدی باعث پیشرفت استارتاپ ها و شرکت های کوچیک بشه. بودن حسن روحانی در این شماره باعث نمی شه در مورد مدل موی عروس و لباس های کودکستان گپ نزنیم! در بخش آخر با یکی از بهترین متخصصین امنیت در جهان مرور می کنیم که «چرا رمزگذاری می کنیم؟»؛ جوابش خلاصه اش اینه: چون به نفع جامعه است.
خبر جالبیه و خب آمریکا هم توش داره دیگه… دوست و برادر و البته فعلا نه به دوست و برادری چین و روسیه (: ماجرا اینه که در یک کنفرانس خبری یک خبرنگار از دبیر دپارتمان امنیت داخلی آمریکا در مورد خبری که توش گفته می شه تعدادی از کارمندان دیزنی لند اخراج شدن ولی در ماه آخر مجبورن کاری که می کردن رو به مهاجرانی که با ویزای کار به آمریکا اومدن آموزش بدن جواب داده که «باید جلوی این اتفاق رو گرفت و اگر اینطوری ویزای h1b شکست خورده است». بحث پیچیدگی اقتصاد و سیاست (:
دولت فرانسه و حمایت از ODF و رد کردن فرمت مایکروسافت کلیت خبر که توضیح بیشتری از تیتر لازم نداره. توضیح اهمیت بحث. رد شدن فرمت داکیومنت مایکروسافت علی رغم اینکه ایزو گرفته بود و البته ایزو گرفتن فرمت ODF. اهمیت مالکیت بر محتوای داکیومنت ها و در قدم آخر آزاد بودنش برای کسانی که مالیات تولیدشون رو دادن.
در اعماق
خبری که شاید نشنیده باشین: مذاکرات تموم شد
نظرات خودم. بحث مهمل اینکه موفق می شه یا نه. موفقیت داخلی برای هر دو طرف. نشونه ای از جهت حرکت که حتی اگر خودش مهم نباشه حرکت و جهتش مهمه. علاقمندی همه به توافق – پیروز نشدیم و شکست هم نخوردیم حرف زدیم کنار اومدیم. آینده و ارتباط احتمالی با جهان.
و حالا که حرف دولته بحث قانون دسترسی آزاد به اطلاعات رو هم بگم که به شکل بی سر و صدایی به عنوان یک ابلاغیه از طرف دولت اعلام شده و حرکت بسیار خوبی است.. بحث استارتاپ ها حضور دولت در همه جا و حق دسترسی به اطلاعاتی که با پول من درست می شه. بحث رقابت رو هم بکنم.
ظاهرا وقتی همه مشغول اینترنت چیزها بودن، اوراکل درگیر خریدن شرکت های دیگه بوده و حالا تازه داره سعی می کنه به بقیه برسه و در ایونت آنلاین ۵ ساعته اش کلی چیز معرفی کرده: سرویس های ابری ۲۴ ساعته (اسمش منو یاد زمانی می ندازه که زیر خبرنامه ها می نوشتن «عضو خبرنامه رایگان ما بشین» یا «سایت ما ۲۴ ساعته قابل دسترسی است»). این سرویس IaaS، Pass, Saas و غیره رو به هم پیوند می ده و مدعی است که RDBMS و NoSQL و بیگ دیتا و سرویس های پروسس و اتصال داده هم داره! اما بخش متفاوت با دیگران Mobile Backend as a Service است. MBaaS. در این سیستم تلاش شده شما به عنوان توسعه دهنده موبایل با حجم بزرگی API سر و کار داشته باشین و به جای سر و کله زدن با اینفرااستراکچر، ای پی آی ها رو صدا بزنین. اکثر شرکتهای مبتنی بر MBaaS قبلی توسط شرکت های غول خریداری شدن و الان اوراکل نشون داده که اینبار به جای خرید می خواد بره سراغ ساختن. این پلتفرم همین الان امکانات مدیریت کاربران، پوش نوتیفیکیشن، ذخیره سازی آبجکت ها، دسترسی آفلاین، تحلیل، انواع دیتابیس رو داره و حتی می شه APIهای تردپارتی رو بهش وصل کرد و اس دی کی مناسب برای کوردوا، آی او اس و اندروید رو هم داده. [کمی بحث در مورد مدل توسعه موبایل]
وصل کردن مغز موش‌ها به همدیگه و ساختن اینترنت مغزها اینترنت چیزها رو بیخیال بشین! اینترنت مغزها داره می یاد! از دانشگاه دوک هلند زیاد شنیدیم… اینبار هم محققی اونجا مغز چهار تا موش رو به هم شبکه کرده و نتیجه نهایی مغزی است که بهتر از مغز هر کدوم از موش‌ها می تونه محاسبه کنه! این مغز که بهش brainet می گن حاصل اتصال مغز چند حیوان به همدیگه و انتقال اطلاعات در زمان واقعی بین اونها است – از طریق اجزایی که بهش «رابط مستقیم مغز به مغز» نام برده شده و نتیجه اش می شه یک کامپیوتر ارگانیک. در مقاله دیگه ای به سه میمون اشاره شده که مغزشون به هم وصل شده و می تونن یک بازوی رباتیک که به یک کنترل کننده سه بعدی وصل شده رو بعد از چند روز و بدون آموزش دیدن به خوبی کنترل کنن! دانشگاه دوک ظاهرا جایی که لازمه هم علمی ها هم علاقمندان علمی تخیلی زیر نظرش بگیرن!
تبریک و تقبیح
تبریک می گیم به شرکت عالی کمودور که به بازار برگشته، با یک گوشی بامزه و خوب اندرویدی. کمی توضیح در مورد نوستالژی و شبیه سازهای روی این گوشی
و تبریکی هم داریم به انگلیسی ها که یک دایناسور کامل با بافت غیراستخوانی فسیل شده پیدا کردن که اتفاق بزرگی است.
و تسلیت به گوگل به خاطر گم کردن یکی از هاردورهای شبکه اش! [ماجرا رو بگم]
رمزگذاری از داده‌های ما حفاظت می‌کند؛ چه وقتی این داده ها روی کامپیوترهای ما نشسته‌اند یا داخل دیتاسنترها ذخیره شده اند یا زمانی که حال انتقال روی اینترنت هستند. رمزگذاری از صحبت‌های ما حفاظت می‌کند، چه تصویر باشند، چه صدا و چه نوشته. رمزگذاری حافظ خلوت و حریم شخصی ما است. از ناشناس بودن ما حفاظت می کند و گاهی حتی از زندگی ما.
این حفاظت برای همگان اهمیت دارد. راحت است درک کنیم که رمزنگاری چگونه از روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر و فعالان سیاسی در کشورهای تمامیت خواه حمایت می‌کند اما رمزگذاری از بقیه ما هم محافظت می‌کند. رمزگذاری از اطلاعات ما در مقابل جنایتکاران حفاظت می‌کند. از اطلاعات ما در مقابل رقبا، همسایه‌ها و افراد خانواده هم حفاظت می‌کند. همچنین از حمله‌کنندگان بدخواه و از اتفاق‌ها.
رمزگذاری زمانی بهترین نتیجه را می دهد که همیشه حاضر و خودکار باشد. دو شکل رمزگذاری که ما همیشه در حال استفاده از آن هستیم – آدرس های https و لینک بین گوشی همراه و دکل‌های مخابراتی – کارکردی فوق العاده دارند چون همیشه حاضرند و به شکل خودکار انجام می‌شوند؛ حتی بدون اینکه متوجه حضورشان باشیم.
رمزگذاری باید همیشه به شکل پیش‌فرض فعال باشد و نه به شکل گزینه‌ای که وقتی کار حساسی داریم می‌توانیم آن را روشن کنیم.
این مهم است چون اگر از رمزگذاری فقط در مواقعی که با داده‌های مهم کار می کنیم استفاده کنیم، آن‌گاه خود رمزگذاری نشان دهنده اهمیت کار در حال انجام خواهد بود. اگر فقط افراد ناراضی از حکومت در یک کشور از رمزگذاری استفاده کنند، حاکمان روشی ساده برای شناسایی‌شان برای آن‌ها خواهند داشت اما اگر همه همیشه از رمزگذاری استفاده کنند، رمز دیگر یک نشانه نخواهد بود و هیچ کس نمی‌تواند تفاوت یک چت ساده و یک بحث حساس را متوجه شود و دولت‌ها نخواهند توانست مخالفان را از بقیه جمعیت تشخیص دهند. هر بار که شما از رمزگذاری استفاده می‌کنید، مشغول دفاع از کسی هستید که برای حفظ جانش به آن وابسته است.
مهم است فراموش نکنیم که رمزگذاری به شکلی جادویی تضمین کننده امنیت نیست. روش‌های زیادی برای خنثی کردن رمزگذاری موجود است و معمولا هم درباره آن‌ها در خبرها می‌خوانیم. رمزگذاری از کامپیوتر یا تلفن شما در مقابل هک شدن حفاظت نمی‌کند و نمی‌تواند متادیتای شما را مخفی کند – برای مثال آدرس ایمیل باید بدون رمز باشد تا بتوان ایمیل را به مقصد رساند.
اما رمزگذای مهمترین تکنولوژی حفاظت از خلوت شخصی است که در حال حاضر به آن دسترسی داریم و از قضا روشی دقیقا برای حفاظت علیه شنود همگانی از آن نوعی که دولت‌ها از طریق آن در تلاش برای کنترل شهروندان و جنایتکاران در تلاش برای یافتن نقاط ضعف قربانیان هستند. با اجبار هر دوی این گروه‌ها به تمرکز روی افراد به جای کلیت جامعه، ما در حال دفاع از کلیت جامعه خواهیم بود.
امروزه شاهد فشار دولت‌ها علیه رمزگذاری هستیم. بسیاری کشورها – از دولت‌هایی مانند چین و روسیه تا کشورهای دموکراتیک تری مانند انگلستان و آمریکا – یا در حال صحبت در این مورد هستند که باید جلوی رمزگذاری‌های قوی گرفته شود یا اصولا این قوانین را تصویب کرده‌اند. این خطرناک است چرا که از نظر فنی غیرممکن است و تلاش برای آن باعث صدمه‌ای جدی به امنیت اینترنت خواهد شد.
از این بحث دو نتیجه نهایی گرفته می شود. اول اینکه باید شرکتها را به سمت پیشنهاد رمزگذاری به همگان به شکل پیش‌فرض سوق دهیم. دوم اینکه باید در مقابل فشار دولت‌ها به منظور تضعیف رمزگذاری مقاومت کنیم. هر قدم به منظور ضعیف کردن رمزها، حتی اگر به اسم اعمال قانون صورت گیرد ریسک ما را بالا می‌برد. حتی با وجودی که مجرمین هم ممکن است از رمزگذاری‌های قوی استفاده کنند، در نهایت و در کل با بودن رمزگذاری قوی عمومی، امنیت بسیار بیشتری خواهیم داشت.
ما روزانه ۲.۵ کویینتیلیون بایت دیتا درست می کنیم… اگر نمی دونین کویینتیلیون چقدره بذارین این شکلی بگم: نود درصد کل دیتایی که در جهان هست، در دو سال گذشته تولید شده! سیگنال های جی پی اس، سوشیال مدیا، کلیک‌ها، سنسورها، ویدئوها، عکسها، خریدها، خوش اومدن ها، رفتارها و هر چیزی که فکرش رو بکنین الان دیتا است. این دیتا بزرگه! این دیتا در دست دانشمندهای داده است… رادیو گیک شماره ۵۳ برای شما مساله رو رازگشایی می کنه با ما باشین تا از آر، هدوپ، دانشمند داده، داده های بزرگ، یادگیری ماشینی و هر چیز دیگه مد روز عقب نمونین. در این شماره امیرصدیقی با تلفن ما رو همراهی می کنه.
چیزی که نتونین اندازه گیری کنین رو نمی تونین مدیریت کنین.
سرفصل‌ها:
– حجم اطلاعات
– مثال کتابفروشی
– مثال کشورهایی که سراغش رفتن. از آمریکا تا هند
– مثال شرکت ها
– مثال علم
– در سه بخش حرف می زنیم: بیگ دیتا چیه، دیتا ساینس چیه، یادگیری ماشینی چیه
یادداشت های شخصی
اینها یادداشت های شخصی هستن. شدیدا توصیه می کنم به جاشون از بالای مطلب خود پادکست رو گوش کنین (:
این مفهوم نسبتا جدیده.. مال دهه اول قرن بیست و یک و شرکت ها و دولت‌های زیادی هم سراغش رفتن.
اوباما: طرفدارشه. دی جی پاتیل. انتخابات ۲۰۱۲
بیگ دیتایی های هند هم از عوامل موثر پیروزی در انتخابات ۲۰۱۴ هند بودن
اینترنت چیزها
ebay:دو تا دیتاورهاوس داره (انبار داده) که کلا ۴۶ پتابایت است. یک چهل پتابایت هم هادوپ داره برای سرچ
آمازون: دیگه گفتن نداره… مستقل از خریدارها حدود نیم میلیون هم فروشنده داره. بزرگترین کلاستر لینوکس دیتابیسی جهان با حدود پنجاه ترابایت اطلاعات
فیسبوک: ۵۰ میلیارد عکس…
و البته توی علم هم هست
لارج هاردون کلایدر ۱۵۰ میلیون سنسور داره که در ثانیه ۴۰ میلیون واحد اطلاعاتی تحویل می دن.. این سیستم در ثانیه تقریبا ۶۰۰ میلیون برخورد ذرات درست می کنه که بعد از حذف کردن ۹۹.۹۹۹۹۵ تاشون، حدود ۱۰۰ برخورد در ثانیه رو نگه می داره که چیزی است که دانشمندها دنبالشن.
صنایع ای که بیشتر نیازمند داده کاوی و Big Data هستند:
۱- تجارت الکترونیک
شرکت ها با استفاده از آنالیز رفتار مشتریان خود می توانند محصولات بهتری را در اختیارشان قرار دهند که در این زمینه می توان به شرکت آمازون اشاره نمود.
۲-تبلیغات دیجیتالی.
در حوزه تبلیغات کارفرمایان می توانند بر اساس علایق مشتریان خود تبلیغات مناسب را نشان دهند
۳- در صنعت بازی سازی
با استفاده از جمع آوری داده و تحلیل رفتاری جامعه می توان بازی مناسب تولید کرد کنسول هایی مثل ایکس باکس با تعریف یک حساب کاربری آنلاین به تحلیل رفتاری کاربران خود می پردازد.
بیگ دیتا اشاره داره به دیتا ست هایی اونقدر بزرگ که روش های کلاسیک نمی تونن جوابگوش باشن. در اصل ما تعریف دقیقی از بیگ دیتا نداریم و به نظر من قشنگترین تعریف اینه که بگیم بیگ دیتا دیتایی است که روی یک ماشین جا نمی شه. این «جا نشدن» رو با سه تا V نشون می دن: volume, variety, velocity. حجم تنوع نرخ تولید.
حجم
گفتم دیگه.. در دو سال اخیر ما ۹ برابر کل تاریخ بشر اطلاعات تولید کردیم! در واقع ذخیره کردیم. الان می گن در هر ثانیه برابر کل اطلاعاتی که بیست سال قبل روی اینترنت بوده بهش اطلاعات اضافه می شه! ختمین اینه که فروشگاه والمارت ۲.۵ پتابایت اطلاعات مشتریان رو در هر ساعت جابجا می کنه یعنی تقریبا ۲۰ تا کابینت پر از کاغذ…
سرعت
و سرعت این حجم از اطلاعات هم زیاده. گوگل مدعی می شه که با نگاه کردن به سرچ‌های در حال انجام، سریعتر از سازمان پیشگری از بیماری آمریکا می تونه شیوع بیماری‌ها رو تشخیص بده، تیمی توی ام آی تی به شکل زنده از روی سیگنال های موبایل کشف می کنن که در فروشگاه‌ها چند نفر مشغول خرید عید هستن و HFT رو بگم. اینها مستقیما پول هستن برای کسی که بتونه اطلاعات رو سریعتر جابجا کنه.
تنوع
فقط فکر کنین که چطوری دارین اطلاعاتتون رو با همه به اشتراک می ذارین. من امروز ۳ گیگ آرشیو عکس روی گوگل آپلود کردم. چندین توییت فارسی کردم و یکی دو تا انگلیسی. این متن رو دارم می نویسم و شما صداش رو می شنوین ولی اینها چیزهایی هست که خودم می بینم. بارها توی بانکم لاگین کردم، با گوشی در دستم راه رفتم، با موبایلم بازی کردم، توی گیت برنامه پوش کردم، خرید کردم، اسمس فرستادم، وایبر زدم و ایمیلم رو چک کردم و توی وب چرخیدم. تک تک اینها ذخیره شدن که بعدا … علیه من استفاده بشن! یادتون باشه توییتر تازه ۲۰۰۶ ظاهر شد و فیسبوک تازه ۲۰۰۴ و آی پد ۲۰۱۰ و اینها هر کدوم به یک شکل باعث انفجار ثبت اطلاعات در اشکال گوناگون شدن.
این دیتا از کجا می یاد؟ صفحه ۹ فایل ۴
ما این دیتا رو کجا ذخیره می کنیم؟
تعداد سرورها از اینفوگرافی و اینکه حالا اینا رو چطوری ذخیره کنیم؟
توسعه عمودی و افقی رو بگم
مفهوم Hdfs و بیگ تیبل و مپ ردیوس گوگل در ۲۰۰۴ و بعد تلاش های آپاچی
بعد هادوپ و تکنولوژی های روش مثلا hive
هادوپ: فیسبوک و توییتر و لیندکدین و شرکت هایی مثل کلاودارا یا هورتن ورکز.
حالا چطوری می شه از این دیتاها استفاده کرد؟
مپ ردیوس رو توضیح بدم با یک مثال (چه مثالی به ذهنم می رسه اون موقع یعنی؟)
مفاهیمی مثل هایو و ایمپالا
دیتابیس های noSQL
اما کی با این دیتاها کار میکنه؟
دیتاساینتیست ها! افرادی که مهارتی دارن که قبلا اصولا وجود نداشته.. یا بهتر بگم ترکیب یاز مهارت هایی رو دارن که قبلا متخصصهاش پر بودن ولی هر کدومشون فقط در یک بخش مهارت داشتن. دیتاساینتیست ها در مورد شیوه های استخراج و استفاده از اطلاعات کار می کنن. گاهی کار به مهملی اینه که کلی اطلاعات از یک فایل اکسل با فرمت ناسازگار با فارسی رو بخونین و گاهی به این باحالی است که کشف کنین در این لحظه بهترین ماشین دست دومی که می شه خرید بر اساس اطلاعات فلان سایت چیه. اصطلاح توی ۲۰۰۱ درست شده و برای دانشمند داده بودن یک نفر باید چیزهایی مثل اینها رو بلد باشه:
مفاهیم آمار
برنامه نویسی آماری
برنامه نویسی (پایتون، آر، …)
کارهای مقدماتی با داده‌ها: خوندن، تمیزکردن، انتقال دادن و …
یادگیری ماشینی
نمایش اطلاعات / ویژوالایزیشن
درست کردن داشبوردها و نشون دادن اطلاعات
دیتابیس (کاساندرا، اچ بیس، مونگو دی بی)
بیگ دیتا
چیکار می کنن؟
گاهی کارهای خیلی ساده. در حد اینکه کیا مشتری ما هستن یا اینکه کی قبلا زنگ زده
گاهی کارهای جالبتر در این حد که چه مثالی بزنم؟ چاره به کیا می تونه چی بفروشه الان و گاهی کارهای خیلی جالبتر مثل اینکه پول های دولت رو شفاف کنیم (آمریکا و گیت هاب یا سوئد و انتشار درآمدها) یا مثلا روشی برای کشف اینکه نویسنده هری پاتر، چه کتاب دیگه ای رو با اسم مستعار منتشر کرده (کمی بحث در این مورد).
و البته این آدم ها کیان؟ هیچکدوم منبع اطلاعاتیشون تلگرام نیست (: و صفحه بیست شش که می گه خیلی خوشحالن و کمی بحث در مورد الگوریتم هایی که باید بلد باشیم
اوبونتو هر شش ماه یکبار منتشر می شه. این انتشار در سراسر جهان جشن‌های انتشاری به همراه داره که توسط جامعه کاربری این توزیع محبوب برگزار می شن. توی ایران هم سال‌ها است این جریان ادامه داره و با اومدن هر اوبونتوی جدید، بهانه خوبی داریم که دور هم جمع بشیم.
جشن امسال با همکاری خیلی خوب بچه‌های ACM دانشکده کامپیوتر دانشگاه تهران و مثل همیشه با حمایت دلگرم کننده شرکت رمیس و بخش آموزشی اون یعنی ارژنگ برگزار شد. صبح کارگاه‌ها برگزار شد که به نظرم از همه سال‌های قبل بهتر بود و بعدش هم همه توی سالن اصلی جمع شدیم و سخنرانی‌ها رو گوش کردیم و در نهایت هم ناهار و عکس‌های یادگاری و خداحافظی.
با خیلی ها حرف زدم و از همایش راضی بودن ولی صداهای بلندی انتقادی رو هم می‌شنیدیم. معلومه که هر چیزی همیشه می تونه بهتر بشه یا حتی می تونسته بهتر باشه و این ما هستیم که باید برای بهتر کردنش دست به دست هم بدیم. من به عنوان یکی از کسانی که از پشت صحنه جشن‌ها هم خبر داره تلاش خیلی زیاد آدم‌هایی که برای اینکار نه پولی می گیرن و نه حتی در خیلی موارد اعتباری نصیبشون می شه رو دیدم و به نظرم این دوره یکی از بهترین‌ها بود. برای توضیحات بیشتر می‌خوام چند نکته رو به شکل مستقل متذکر بشم که بتونیم اون طرف داستان رو هم ببینیم و در ضمن تلاش کنیم هر همایش از قبلی بهتر بشه.
مشکلات فنی
همه بچه‌های برگزار کننده از بچه‌ها دانشگاه تهران تا کسانی که ارائه داشتن هم مثل همه دوست دارن هیچ مشکل فنی در طول کنفرانس پیش نیاد. ولی خب مشکل همیشه پیش می یاد. ما باید در کنار هم با دوستی و مهربونی سعی کنیم مشکلات رو حل کنیم و حتی بهشون بخندیم. دست زدن جمعیت حین تلاش برای وصل کردن پروژکتور ایده خوبی بود و فضا رو تلطیف می کرد. هیچ کس اونجا متخصص صوتی تصویری یا پروژکتور نبود و مثل همه دانشگاه‌های دیگه کلا چند ساعتی سالن رو به آدم می دن و باید امیدوار باشیم که همه چیز درست کار کنه و اگر نکرد دور هم حلش کنیم.
ثبت نام
ثبت نام کارگاه‌ها و پیش ثبت نام همایش از طریق اینترنت انجام شد ولی ثبت نام خود همایش در صبح روز همایش اتفاق می افتاد. این دو تا تا حدی با هم اشتباه شدن و خیلی از کسانی که فقط در گارگاه‌ها ثبت نام کرده بودن فکر می کردن این ثبت نام برای همایش هم هست. هرچند که اصولا «ثبت نام» در این تیپ گردهمایی ها خیلی هم چیز قرص و محکمی نیست. بر خلاف دفعه پیش میزهای پذیرش بسیار منظم بود ولی بازهم متاسفانه خیلی ها بعد از ساعت ۹ در محل حاضر شدن و درخواست ثبت نام داشتن که کار رو سخت می کنه. البته من هنوز طرفدار این نظریه هستم که بهتره خیلی هم سخت گیر نباشیم در این مورد و اجازه بدیم آدم ها وقتی دیرتر می یان هم از کل همایش لذت ببرن.
سطح صحبت‌ها و کارگاه‌ها
به نظر من اینبار سطح کارگاه ها بسیار بهتر بود و سخنرانی ها هم خوب بودن. ممکنه یکی دو تا از سخنرانی‌ها برای همه مخاطبین نبود یا کارگاهی به درد کسی نمی خورد ولی خب این در همه همایش‌ها طبیعی است. مطمئنا می شه که بهتر بشه ولی نکته اینه که تیم برگزار کننده از هیچ کس نمی خواد که از قبل سخنرانی اش رو برای تایید به کسی بده در نتیجه طبیعی است که گاهی چیزهای غیرجذابی از توشون در بیاد. به هرحال در جشن‌های بعدی همیشه سعی می شه کسانی که بهتر بودن تکرار بشن، موضوعات از قبل هماهنگی کلی داشته باشن و کسانی که خوب نبودن برای شرکت مجدد نیازمند اصلاح باشن.
نظم – زمان بندی
متاسفانه زمانبندی این برنامه خیلی فشرده است چون می خوایم تا ظهر تموم بشه و ناهار آخرین مرحله اش باشه. معمولا امکان اجرای یک برنامه صبح و بعد از ظهر نیست و در نهایت مجبوریم صبح کارگاه باشن و بعدش سالن عمومی و بعدش ناهار و تمام. در چنین برنامه فشرده ای کافیه یک نفر سخنرانی‌اش رو طولانی کنه یا جمع شدن بچه‌ها توی سالن طول بکشه و .. تا برنامه دچار مشکل زمان بندی بشه. این رو باید هر بار اصلاح کرد و سعی کرد که بهتر باشیم. اما از اونطرف مساله دیگه‌ای هم هست: آخر یک کارگاه چند نفر می خوان بیشتر بدونن و سوال بپرسن یا چند نفر می خوان تو حیاط عکس بگیرن یا گپ بزنن یا برن استیکر بردارن. آیا باید اینها رو ممنوع کرد؟
نظم – ناهار و صندلی و …
ادعای صحیحی است اگر بگیم «من که ثبت نام کردم چرا باید صندلی نداشته باشم؟». هیچ جواب خیلی قانع کننده ای هم براش نیست. اما از اونطرف باید ببینیم مشکل اجرا چیه: مساله اینه که خیلی ها بدون ثبت نام می یان، خیلی ها که بعد از پر شدن ظرفیت به ثبت نام نرسیدن می یان و خیلی ها با دوستاشون می یان. همه هم دوست دارن کارگاه ها رو شرکت کنن، غذا بخورن و تو سالن اصلی باشن. اینجا با یک مساله پیچیده طرفیم: هر چقدر سخت تر بگیریم نظم بهتر می شه ولی افراد بیشتری از حضور در جشن جا می مونن و هر چقدر راحتتر بگیریم در حق کسانی که زودتر ثبت نام کردن جفا می شه ولی در عوض به همه سهم کوچیکتری از کیک می رسه. واقعا اینکه کجا باید پیچ رو بست رو من هم نمی دونم اما این رو مطمئن هستم که ترجیح می دم در یک سالن گرم و شلوغ باشم ولی همگان و با درهای باز باشم تا در یک جای مرتب و منظم که درش روی کسانی که دیر رسیدن یا خبر نداشتن بسته است. اگر قرار بود نشست کارآفرینان برتر خاور میانه یا مثلا گردهمایی ائمه جمعه رو برگزار کنیم خب باید نظم رو در حد اعلاء می گرفتیم و کارآفرین یا امام جمعه ای که سرخود می اومد رو راه نمی دادیم ولی وقتی با جامعه لینوکس طرفیم، از نظر من بهتره همدلی بیشتری داشته باشیم و اجازه بدیم در قبال گرما و شلوغی، همه فرصت شرکت داشته باشن؛ بخصوص که ثبت نام هم راحت و عمومی است و مایی که ثبت نام کردیم تفاوتمون با کسی که ثبت نام نکرده احتمالا فقط دیدن زودتر اعلامیه جشن است.
از اونطرف کسانی که ثبت نام نکردن بهتره حواسشون به این نکته باشه و خودشون رعایت کنن که اولویت ها با کسانی است که ثبت نام کردن. مثلا ما توی همین جشن مواردی داشتیم که بدون ثبت نام ناراضی بودن از اینکه چرا ناهار بهشون نمی رسه و حتی از یکی شنیدم که «خب پولش رو بگیرین ولی غذا بدین» (:
من با خوشحالی می تونم بگم که مدافع این نظریه هستم که این همایش ها نباید نظم آهنین داشته باشه و سیال بودنش بخشی از فرهنگش است. درست همونطور که در دنیای لینوکس ادعای اینکه «همه جمع بشن یک توزیع خوب بدن» اشتباهه و قدرت این سیستم در سیال بودنش، شاخه شاخه بودنش و روند هماهنگ با طبیعت اون است.
در حوزه نظم به نظرم کار خیلی خوب تیم برگزار کننده در مورد کارگاه‌ها بود. با کمال دوستی و احترام، ابتدا فقط کسانی که ثبت نام کرده بودن اجازه داخل شدن به کارگاه‌ّها رو داشتن ولی بعد از اینکه چند دقیقه ای از شروع کارگاه‌ها گذشت، در صورت بودن صندلی خالی بقیه هم وارد شدن و نشستن – از جمله خودم.
خروجی‌ها
به دلایلی نامشخص ما هیچ وقت نتونستیم فیلم جشن‌های قبلی رو بگیریم. در مواردی برگزار کننده‌ها تکه‌هایی از فیلم‌ها رو منتشر کردن ولی هیچ وقت فیلم‌های کامل منتشر نشده. اینبار سعی شده در هماهنگی با بچه‌های خوب ACM دانشگاه تهران، فیلم‌ها به طور کامل روی اینترنت منتشر بشه. منتظر هستیم ببینیم چی می شه (: به نظرم این بخش می تونه برای خیلی از کسایی که نیومدن، لذت بخش باشه – بخصوص کارگاه‌ها.
اشکالات
اصلی ترین اشکال در این همایش سخنرانی نامرتبط اسپانسر، گرم بودن سالن و ویدئوی نامرتبط ای سی ام بود که به نظرم بعد از دیدن اشکالات می تونست اصولا پخش نشه (: با غذا هم به نظرم باحالتر بود یک چیزی مثل ماست یا سالاد بدن که خب چون سلف دانشگاهه نمی دونم چطوری می شه درخواست کرد. همچنین به جای آب میوه شخصا چایی و قهوه رو ترجیح می دم.
به نظر من این یکی از بهترین جشن‌های انتشار اوبونتو بود و مثل همیشه هدف اصلی‌اش دور هم جمع شدن، دیدن و گپ و گفت. ممنون از همه و می دونیم که همیشه کاستی هست و ما هم مطمئنا دوست داریم در سالنی بزرگ با بهترین غذاها و همه چیز مجانی و بهترین امکانات فنی جشن بگیریم ولی با شرایطی که داریم به نظرم جشنی واقعا عالی بود. یادمون باشه که فرق جامعه لینوکس با خیلی جاهای دیگه در همین فرهنگ همراهی عمومی و مشارکت در بهتر کردن دنیا است. جشن بعدی می بینمتون (:
اشاره: در کامنت ها با دوستان حرف می زنیم. ظاهرا بعضی ها می گن بیشتر از ظرفیت سالن برای سالن ثبت نام شده بود که اگر اینطوره (هنوز چک نکردم با برگزار کننده ها) کاملا اشتباهه. از اونطرف راهکار دادن هم مهمه. معلومه که غذا باید به کسانی که ثبت نام کردن برسه ولی راهکار چیه؟ موافقین به کسانی که ثبت نام نکردن غذا ندیم؟ معقوله که در سالن اصلی کسانی که ثبت نام کردن باید جا داشته باشن ولی راهکار چیه؟ نگهبان جلوی در سالن، چک کنه و کسانی که کارت ندارن رو راه نده تا اول همه برن؟
یک اکانت اینستاگرام که نمی دونم کی فالوش کردم مسابقه جمعه‌ها برگزار کرده:
موضوع مسابقه پیدا کردن یک کلمه ده حرفی است که مربوط به این شکل باشه و ده حرفی باشه و در جاهای مشخص شده a و q نشسته باشن.
بریم برای جواب؟ در لینوکس بسته scowl رو می‌شناسم (یا با سرچ بهش می رسم) که بقیه غلط‌یاب‌های دیکته ازش استفاده می کنن. این بسته حاوی کلی فایل است که همه کلمات زبان انگلیسی توشه (از آمریکا تا کانادا و دستاشون).
نصبش می کنیم:
jadi@funlife:/tmp$ sudo aptitude install scowl
[sudo] password for jadi:
The following NEW packages will be installed:
scowl
0 packages upgraded, 1 newly installed, 0 to remove and 0 not upgraded.
Need to get 2,249 kB of archives. After unpacking 7,516 kB will be used.
Get: 1 http://ir.archive.ubuntu.com/ubuntu/ utopic/universe scowl all 7.1-1 [2,249 kB]
Fetched 2,249 kB in 9s (248 kB/s)
Selecting previously unselected package scowl.
(Reading database ... 639459 files and directories currently installed.)
Preparing to unpack .../archives/scowl_7.1-1_all.deb ...
Unpacking scowl (7.1-1) ...
Processing triggers for cracklib-runtime (2.9.1-1build1) ...
و به دایرکتوری اش می ریم. چون برنامه اجرایی نیست و تنظیمات و موقت هم نیست منطقا باید راحت در usr/share بشه پیداش کرد.
jadi@funlife:/usr/share/dict/scowl$ cd /usr/share/dict/scowl/
حالا یک نگاه بندازیم ببینیم چه تیپ چیزهایی داریم اینجا:
jadi@funlife:/usr/share/dict/scowl$ ls -ltrh | tail
-rw-r--r-- 1 root root 13K Oct 23 2011 special-hacker.50
-rw-r--r-- 1 root root 2.4M Oct 23 2011 english-words.95
-rw-r--r-- 1 root root 238K Oct 23 2011 english-words.50
-rw-r--r-- 1 root root 34K Oct 23 2011 english-words.10
-rw-r--r-- 1 root root 787K Oct 23 2011 english-proper-names.95
-rw-r--r-- 1 root root 57K Oct 23 2011 british-words.80
-rw-r--r-- 1 root root 56K Oct 23 2011 american-words.80
-rw-r--r-- 1 root root 15K Oct 23 2011 american-words.70
-rw-r--r-- 1 root root 9.1K Oct 23 2011 american-words.50
-rw-r--r-- 1 root root 303 Oct 23 2011 american-words.10
حالا کار راحته: گشتن در همه فایل ها و پیدا کردن چیزی که ترکیب مورد نظر اونها رو داشته باشه. دقت کنیم که در egrep، علامت نقطه یعنی «هرکاراکتری»… علامت ^ یعنی اول خط و علاقمت $ یعنی آخر خط. پس:
یوهاهاها… دو تا آخری که جذاب نیستن. آنتی کوارک که می دونیم چیه، ablaqueate رو توی گوگل سرچ کردم مهم نبود پس جواب ما antiquated است که یعنی کهنه و منسوخ و خارج از مد. جواب رو دادم و منتظرم ببینم چی می‌گن.
آپدیت: نوید راد پیشنهاد می ده به دلیل نبودن بسته اسکاول در اکثر توزیع ها کد زیر رو هم بذارم:
curl -O -J -L http://sourceforge.net/projects/wordlist/files/latest/download?source=typ_redirect
tar -xvf ./scowl-yyyy.mm.dd.tar.gz # say, scowl-2015.02.15.tar.gz
cd scowl-2015.02.15/final
grep -Ea "^a.{3}q.{5}$" *
بخش اول که دانلود کردن اسکاول از منبعش در سورس فورج است و خط آخر همون رجکس من که کمی بهتر / کمتر خوانا نوشته شده و عوضش یک چیز جدید به شما یاد می ده اگر درست نگاهش کنین: روش اینکه بگیم «از همین قبلی سه تا».
رمزگذاری از داده‌های ما حفاظت می‌کند؛ چه وقتی این داده ها روی کامپیوترهای ما نشسته‌اند یا داخل دیتاسنترها ذخیره شده اند یا زمانی که حال انتقال روی اینترنت هستند. رمزگذاری از صحبت‌های ما حفاظت می‌کند، چه تصویر باشند، چه صدا و چه نوشته. رمزگذاری حافظ خلوت و حریم شخصی ما است. از ناشناس بودن ما حفاظت می کند و گاهی حتی از زندگی ما.
