دسته: روزنوشت

کاندوم‌های تروجان مدعی هستن که ۷۰ درصد بازار فروش آمریکا رو دارن – یعنی این کاندوم ها چهار برابر نفر دوم که دورکس باشه، فروش می‌رن.

این کاندوم‌ها از لتکس (Latex) ساخته می‌شن؛ مثل اکثر کاندوم‌های دیگه:

پروسه با این قالب‌های شیشه‌ای شروع می شه که توی لتکس غوطه ور می شن. در هر طرف خط تولید ۳۰۰ قالب هست که برای کسب اطمینان از اینکه لتکس کافی بهشون چسبیده، دوباره توی مایع فرو برده می شن.

و بعد با چرخش، لایه لتکس پایینی شکل می گیره:

و حالا وقت جدا کردن کاندوم های ساخته شده از قالب ها است. برای اینکار از این چرخ استفاده می شه که پلاستیک رو از قالب شیشه ای جدا می کنه و راه ها جدا می شن.

قالب‌های شیشه ای به سمت مسیر شستشو می رن و بعدش هم دوباره به سمت لتکس‌ها و کاندوم‌های تازه ساخته شده به سراغ این میله‌های آزمایش می رن که تک تک کاندوم‌ها رو به شکل الکتریکی تست می کنه:

و دیگه تقریبا به آخر راه رسیدیم. وقتشه که بسته بندی انجام بشه. دو فویل از دو طرف به هم می چسبن ولی چون هیچکس یک کاندوم خشک نمی خواد، لحظاتی قبلش یک نازل لیز کننده رو به بدنه اضافه می کنه:

مشخصه که در طول مسیر علاوه بر تست الکتریکی مونیتورهای مختلفی سیستم رو نظات رو می کنن و در نهایت هم کارگرها به شکل اتفاقی بعضی کاندوم‌ها رو با دست بررسی می کنن – کاندوم چیزیه که یکیش هم نباید خراب باشه.

و البته آزمایش‌هایی برای بررسی استقامت از طریق دمیدن هوا و همچنین نبودن سوراخ و مشکل کشسانی. این تست ممکنه هوایی به اندازه هوای لازم برای باد کردن یک توپ بکستبال رو هم توی کاندوم فشرده کنه تا مطمئن بشه که ما قرار نیست بیماری‌ای مثل ایدز رو تجربه کنیم.

یا مثلا در تستی دیگه، کاندوم‌ها پر از آب می شن و علاوه بر ماشین، توسط دست آدم هم بهشون ضربه زده می شه:

و توی این یکی کاندوم از قطر کشیده می شه – حتی تا ۷۵۰٪ قطر واقعی که مطمئن باشیم در این مورد هم مشکلی رو شاهد نخواهیم بود:

و بعد از کلی تست شیمیایی و فیزیکی دیگه – و حتی سنجیدن وضعیت لیز کننده اضافه شده – کاندوم‌ها آماده هستن که در جعبه گذاشته بشن:

و توی انبارهای بزرگ روی هم چیده بشن تا به داروخونه‌ها و سوپرمارکت‌ها برسن.

منبع و عکس‌های بیشتر

توی پست قبلی گفتم که می خوام یک مسابقه برگزار کنم در مورد برنامه نویسی ای در مورد شرکت های هرمی و قصه‌هاشون از دید کسی که ریاضی و الگوریتم رو درک می کنه. دو سه تا ایمیل گرفتم که الان فصل امتحانات است و لطفا بندازمش دیرتر و به جان شما اگر من راضی باشم به امتحان ها صدمه ای بخوره! مدرسه و دانشگاه بسیار مهمه از نظر من. پس برای اون مسابقه یکی دو هفته ای صبر خواهیم کرد. جوون ها برن سراغ کتاب ها و من هم می رم سراغ نوشتن و ضبط رادیو گیک!

نکته مهم: الان برنامه ها رو توی کامنت نذارین… فردا مسابقه رو اعلام می کنم و جواب ها رو اونجا بفرستین.

عناد من با سیستم‌های هرمی بر می گرده به زمانی که یکهو دیدم چند تا از دوستان خوب نه فقط اون تو هستن، که دارن در سطح فلسفی هم ازش دفاع می کنن. سر این جریان یکسری از دوستام رو از دست دادم یا بهتر بگم فهمیدم یکسری آدم دوستام نیستن. از همون زمان دوست داشتم شروع کنم به نوشتن یکسری شبیه ساز هرمی ولی همیشه تنبلی کردم تا اینکه بالاخره یک ایمیل خوب دریافت کردم:

جادی جان لازم دارم بدونم اگر در یک سیستم هرمی، با یک نفر شروع کنیم و هر نفر در هر ماه فقط یک نفر رو بیاره تو و خودش هم بعد از سه ماه بره بیرون، در هر ماه چند نفر توی سیستم خواهند بود و چند نفر اونو ترک کردن. من خودم حساب کردم و در ماه ۲۷ جمعیت ایران پر می شه. آیا درست حساب کردم؟

هوم.. اول بگم که خیلی خفنه که اینو توی اکسل حساب کرده (: از توان ذهن من که خارجه. خواستم برنامه اش رو بنویسم (که منطقا باید یک تابع ریکرسیو می‌شد) ولی نتونستم و برای اینکه کم نیارم این برنامه رو نوشتم:

#!/usr/bin/python

import sys

people = [0] #people already in the scheme. 
peopleOut = 0 #people alerady left the scheme

for month in range(1, int(sys.argv[1])):
	copypeople = people #cause we are changing the main array. so lets have to "for" loop on a copy of it
	for i in range(0, len(copypeople)):
		if (copypeople[i]<3): #does this person been here less than 3 months?
			people.append(0) #so let him bring a new commer to the end of array

		people[i]+=1 #one more month for this person

		if (copypeople[i]>3): #if been here more than 3 months
			people.pop(i) #take him out
			peopleOut +=1 #add one to people who have left the scheme
	#print people
	print month, peopleOut, len(people)

عرق شرم! یک آرایه دارم که هر عضوش یک نفر آدم است که عددش می گه چند ماهه توی این دکون است. بعد هر بار آرایه رو از اول تا آخر بررسی می کنم، اگر کسی هست به ازاش یک نفر رو به آرایه اضافه می کنم (عضو جدید) و ماه هایی که اینجا بوده رو هم یکی اضافه می کنم. اگر کسی ماه سومش است دیگه کسی رو نمی یاره و ماه بعد خارج می شه یا چنین چیزی ( عرق شرم مجدد ).

اجرای این برنامه تقریبا چهل و هشت ساعت ادامه داشت و رسید به این:

1 0 2
2 0 4
3 0 8
4 1 14
5 1 28
6 3 52
7 6 98
8 10 188
9 21 354
10 39 672
11 74 1274
12 141 2414
13 267 4576
14 507 8672
15 961 16436
16 1821 31152
17 3452 59042
18 6543 111902
19 12400 212090
20 23502 401976
21 44543 761870
22 84422 1443982
23 160007 2736794
24 303263 5187076
25 574778 9831122
26 1089383 18633034
27 2064720 35315394
28 3913287 66933654

که به سادگی می گه در ماه بیست و هشتم، ۳.۹ میلیون نفر از بازی خارج شدن و ۶۶.۹ میلیون نفر هنوز تو بازی هستن. این همونه که به ما میگه اگر دوستی رو دیدیم که توی این بازی ها وارد شده، به هوش یا توان ریاضی یا توان استدلال در مقابل شرایط گول زننده‌اش شک کنیم (: لازمه تکرار کنم که دعوای من با اون گروه اول، به دلیل ناتوانی منطقی‌شون نبود بلکه به خاطر ماله کشی روی کل عقایدشون بود وقتی – به اشتباه – بوی پول حس کرده بودن.

برای تموم این پست، این نمودار رو داشته باشیم:

حالا دو نکته می مونه برای شما: ۱) آدم ها چرا وارد این سیستم ها می شن در حالی که – حتی با پذیرفتن مشکلات اخلاقی – احتمال رسیدن به پول توش حتی کمتر از احتمال برنده شدن لاتاری پول های بزرگه. این یک بحث علمی و فنی است که متخصصسش باید نظر درست بده ولی ما هم حق داریم نظر داشته باشیم و در موردش بحث کنیم و ۲) برنامه رو بهتر کنین! این چرندی که من نوشتم واقعا بده. اگر برنامه قابل قبول تری داشته باشیم می شه باهاش کارهای جالبتری کرد (: در قدم اول همین رو با پرفرمنس و منطق درست بنویسیم. پیشنهادی دارین؟ اصلا یک مسابقه… منتظر پست بعدی باشین!

نکته مهم: الان برنامه ها رو توی کامنت نذارین… فردا مسابقه رو اعلام می کنم و جواب ها رو اونجا بفرستین.

من طرفداری بلادی مری نیستم ولی اگر حوالی ویسکانسین بودم احتمالا اولین یکشنبه‌ یکی از ماه‌ها، از ساعت یازده و نیم به بعد سری به بار ایرلندی دیوی می زدم تا این هیولا رو ببینم! قیمتش ۵ دلاره و فقط در همون یک روز در ماه و تا وقتی مواد اولیه لازمش باقی مونده باشه سرو می‌شه.

ماشینی گنده‌ای که می‌بینین رو مقامات رسمی لس‌آنجلس توی شهر راه انداختن تا بین مردم که قرار توی راهپیمایی پراید لانچ بیچ جمع بشن، جزوه‌های آموزش بهداشت جنسی و کاندوم‌های رایگان پخش کنه.

البته اگر شما توی اون راهپیمایی نیستین یا به این خودرو بر نمی‌خورین اصلا جای نگرانی نیست. شما کافیه به سایت ال.ای سکس سیمبول برین که حاوی اطلاعاتی در مورد سلامت جنسی، پیشگیری از بارداری‌های ناخواسته و بیماری‌های جنسی (STD)ها است. توی این سایت همچنین می‌شه فهرستی رو پیدا کنین از جاهایی که بی‌دردسر می تونین واردش بشین، کاندوم بردارین، پولش رو بدین و خارج بشین.

به امید روزی که در کشور ما هم بهداشت جنسی یک چیز لازم برای هر کسی باشه که با مسائل جنسی برخورد داره (یعنی همه جمعیت بالای فلان سال).

راستی شما اولین کاندومتون رو از کجا و چجوری خریدین؟

از این نظر جالبه که یک فیلم واقعی از یک قطار واقعی است ولی یک آدم واقعی نمیتونه بگه کدوم طرفی داره می ره. یک بازی خوب با فریم‌های تصویری. اگر فقط در یک جهت می بینینش سرتون رو بچرخونین و دوباره برگردین به تصویر

منبع

بچه‌های آلمانی از بسته‌های هزار تایی اسکناس مارک آلمان برای بازی استفاده می کنن و باهاش خونه می‌سازن. سال ۱۹۲۳ است و حکومت آلمان تصمیم گرفته برای دادن قرض‌هاش پول چاپ کنه و اینکار موجب ابر-تورم شده.

منبع

آمار خیلی دقیقی در در دست نیست ولی بنا به تحقیقات متعدد، توی جامعه اطراف ما نزدیک ده درصد مردم گرایشات همجنسگرایانه. به عبارت دیگه توی همین دوستانی که هر روز می بینین و باهاشون کار می کنین و دانشگاه می رین، از هر ده نفرشون یکی یعنی همه چیزش مثل اون نه نفر دیگه است به جز اینکه در زندگی جنسی و عاطفی دوست داره با همجنس خودش باشه نه جنس مقابلش و به شکل شکل غریبی، این نکته کاملا شخصی، برای بعضی ها هراس آوره..

دیروز روز جهانی مبارزه با ترس از همجنسگرایی بود و مثل هر سال لازم دیدم توی این وبلاگ با یک لبخند خوب جشنش بگیریم؛ بدون ترس (:

مرتبط:

روز جهانی مبارزه با ترس از همجنس‌خواهی سال ۲۰۰۹