در دفاع از آزادی کیبرد
توی این جادی.تی وی یک هک می کنیم (: دوستان خوب دلیون اجازه دادن که با تمرکز روی بازی کلاینت سایدی که طراحی کرده بودن، یک شکل از هک رو آموزش بدم: شنود ارتباطات با ابزارهای مرد میانی و دستکاری اونها به شکلی که لازم داریم تا بتونیم صبحانه مجانی بخوریم (:
مثل همیشه عضویت شما در کانال یوتیوب جادی تی وی انرژی بخشه. شایدم اگر چیزی یاد گرفتین و می تونستین، دونیت کردنتون (:
حامد نوشته:
من داشنجوی کارشناسی نرم‌افزارم ، با کد نوشتن مشکلی ندارم اتفاقا خیلی هم دوست دارم با زبان‌های برنامه نویسی که رایج نیستن کد بزنم ، اسکریپت بنویسم .. اما یه مشکلی دارم اونم ریاضی ، پایه ریاضیم ضعیفه و تا حالا هم از ابتدایی بگیر تا دانشگاه چیز زیادی ازش نفهمیدم. میخوام خودم یاد بگیرم از بیس ، حالا از کجا شروع کنم؟ کتاب جامعی میشناسی برای ریاضی مثل فیزیک هالیدی؟
من هم گیک ریاضی نیستم. دوست داشتم بودم (: می‌دونم ریاضی شاخه‌های مختلفی داره مانند دیفرانسیل و انتگرال و جبر و هندسه. حالا کسی در وبلاگ من هست که بتونه هم جواب این دوستمون رو بده هم باعث بشه من هم چند تا کتاب جدید بخرم؟ (:
زمانی بازی‌ها وبلاگی جریان داشت؛ همه در مورد چیزی مهم یا قابل بحث می‌نوشتن. موضوع چندان سخت نبود ولی مهم بود که در موردش حرف زده بشه. بعد از چالش آب سخت، کلمه چالش راه افتاد و چالش نوشتن با دست چپ و چالش عکس سیاه سفید و … کل جریان رو تبدیل کرد به یک سرگرمی گروهی که نه سخت بود و نه ارزشمند. بلکه فقط یک سرگرمی بود… اشکال هم نداره ولی خب حیفه بازی های وبلاگی رو نداشته باشیم که شاید امروزها بهش بشه گفت «بازی شبکه ای».
سر همین داستان من با علاقه توی «بازی وبلاگی نظام مشکل دار پزشکی ایران» که سینا شروع کرده شرکت می‌کنم و توش خاطره‌ای از سیستم پزشکی رو می‌گم و امیدوارم بقیه هم در موردش حرف بزنن. حرف زدن از چیزها، همیشه شرایط رو بهتر می‌کنه.
خوشبختانه بر اساس تربیت خانواده ما، برخورد من با نظام پزشکی و به طور خاص بیمارستان‌ها حداقل بوده. هیچ وقت به عنوان مریض به بیمارستان نرفتم و جزو اون گروهی نیستم که وقتی احساس می کنن کمی سرشون سنگینه شروع می کنن به خوردن انواع قرص و آنتی بیوتیک. اما حتی این فاصله زیاد هم باعث نمی شه خاطرات بسیار بدی از نظام پزشکی داشته باشم.
بدترین خاطره من به همراه بودن در بیمارستان برمی‌گرده. یک ضربه جدی به سر و ورم و خونریزی زیاد ناشی از اون و در نهایت تصمیم به رفتن به بیمارستان به خاطر احتمال ضربه مغزی. مصدوم کمی هذیان داره ولی اصرار می‌کنه که در بیمارستان هیچ اتفاق مداخله‌گرانه نیافته و فقط در حد عکس و تشخیص برخورد بشه. در بدو ورود به بیمارستان خصوصی و مشهور، برانکار نیست و از صندلی چرخ‌دار استفاده میشه. تا حدود دو سه میلیون واریز نمی‌کنیم پذیرش اتفاق نمی‌افته و در نهایت با یک فرم مواجه می‌شیم که امضا کردنش اجباری است و این دو فاکتورش از همه بیشتر تو ذهن من مونده:
کمی با مسوول پذیرش بحث می‌کنم که این چه جور فرمی اس تو می‌گه مختاریم امضا کنیم یا نه. مختار به معنی این روزهای ما: مختاریم بین نداشتن حق درمان و امضا کردن این فرم.
بقیه ماجرا هم مفتضح است. مدعی می شن فقط اتاق های VIP خالی هستن که هزینه خیلی بیشتری داره، یک پرستار بارها سعی می کنه با آنژیوکتی که مشکل داره سرمی رو به بدن وصل کنه و زخم‌های زیادی درست می کنه و هر چقدر می گیم که سر این آنژیوکت مشکل داره قبول نمی کنه تا بالاخره بعد از ده دوازده بار تلاش قبول می کنه یکی دیگه باز کنه و بدون مشکل سرم رو وصل کنه و دکتری که با مصدوم آشنا هم هست حداکثر یک دقیقه وقت می‌ذاره تا نظرش رو بگه و غیره و غیره.
سیستم پزشکی ما شدیدا مشکل داره و امیدوارم دیگران هم با گفتن خاطراتشون حداقل بابی در گفتگو باز کنن. پذیرش وجود مشکل اولین قدم در حل مشکل است.
مرتبط
با تشکر از سینا
وقتی شرکت کمودور در حوالی سال ۱۹۸۵ آمیگا ۱۰۰۰ رو تولید کرد، تحول بزرگی توی دنیا کامپیوتر اتفاق افتاد. ما شاهد نسل جدیدی از کامپیوترها با یک سیستم عامل گرافیکی شبیه چیزی که ما الان داریم بودیم که علاوه بر ماوس و قدرت پردازشی و کارت گرافیک فوق العاده و بر خلاف پی‌سی ها، می تونست موسیقی فوق العاده ای پخش کنه و حتی «حرف بزنه». این کامپیوتر عجیب به یکی از آرزوهای آدم های تکنولوژی دوست تبدیل شد و سری ۵۰۰ موفقیت عجیبی داشت – هرچند که در نهایت من یک آمیگا ۶۰۰ پر از باگ خریدم که قرار بود «بهتر» باشه ولی عملا همون پونصد به بهترین آمیگای دوران تبدیل شد.
حالا آرشیو اینترنت در یک حرکت فوق العاده حجم عظیمی از بازی ها و برنامه‌های آمیگا رو به شکل آنلاین منتشر کرده که توی براوزر قابل بازی هستن. شیفت شلیک است و چپ و راست و بالا پایین کارهای سنتی خودشون رو انجام می‌دن و احتیاط کنین.. بازی های اون دوران علیرغم گرافیک بسیار ساده و موسیقی دیجیتالشون، game play خیلی خوبی دارن و ممکنه اعتیاد آور باشن.
جشن ۵۰۰هزارمین مقالهٔ ویکی‌پدیا جمعه ۱۵ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۵ تا ۱۹ تو تالار قلم سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران به‌کوشش گروه کاربری ویکی‌مدین‌های ایرانی برگزار میشه. شرکت در مراسم هم بدون هیچ محدودیتی واسه همه آزاد و رایگانه. متاسفانه من فکر می کردم هفته بعد است و خیلی دیرمطلب رو منتشر کردم ولی امروزه! صفحه جشن اینجاست و اینم برنامه زمان‌بندی. در ضمن اگر از اسنپ برای رفتن یا اومدن استفاده کنین پنجاه درصد تخفیف دارین، با کد snapp-wiki. احتمالا خودم نمی‌رسم بیام چون اشتباه کردم تو برنامه‌ریزی روزها ولی امیدوارم شما برین و خوش بگذره. ویکی عالیه.
از دیروز که رویترز خبری با عنوان دسترسی هکرها به اکانت‌های تلگرام داخل ایران منتشر کرده و به عبارت «مشخص شدن شماره تلفن ۱۵ میلیون ایرانی» اشاره کرده، کلی جا هیجان زده هستن و خبرهایی با عنوان «هک پونزده میلیون اکانت تلگرام» می‌زنن اما در واقع اتفاق خاص یا جدیدی در جریان نیست.
خبر رویترز به دو مساله اشاره می‌کنه:
به همین سادگی و سر راستی. بخش بسیار عظیمی از اینترنت و پروتکل‌هاش با این فرض طراحی شدن که گردانندگان اینترنت آدم های صادقی هستن. این هک تلگرام درست مثل وضعیتی است که کشوری اعلام کنه تنها یک مرجع دولتی برای خرید قفل وجود داره و بعد خبر ببینین که «نفوذکنندگان تونستن وارد خونه فلانی بشن» (:
درسته که این خبرهای «هک» هیچ ربطی به پروتکل امنیت تلگرام نداره و چت‌های امن و غیره در این مورد افشا نشده ولی در کل برای افرادی مثل ما بهتره ایده شون این باشه که اگر توی یک کشور فقط اجازه دارین از دولت قفل بخرین، بهتره اصولا در این مورد که خونه تون امن است و قفلتون محکمه و اینها اصولا اعتقادی نداشته باشین و راحت زندگی کنین با این ایده که هر کس هر وقت خواست تو خونه سرک می کشه دیگه. البته در حالتی که نخواین کلا در خونه رو جوش بدین و راحت بشین (:
مرتبط
– قفل ها و اعتماد
عکس بالا دست به دست میشه و می‌خندیم. یک نفر سعی کرده از بیمارستان میلاد وقت بگیره و نتونسته و به گفته خودش «در چند ثانیه» بخش اخبار و بقیه اجزای سایت رو «هک» کرده و توی بخش اخبار و نوبت دهی درخواست نوبت پزشک پوست کرده (:
من و شما یادمون باشه که :
و خب ترجیحا
و یادمون باشه که اگر از نرم‌افزار آزاد استفاده کردیم: