برچسب: حقوق بشر

هفته قبل جمهوری اسلامی ایران دو نفر رو در جنوب اعدام کرد. قبلش حمید ریگی(؟) رو اعدام کرده بود و اون وسط هم ریگی رو – اونهم در یک فاصله زمانی از دستگیری تا اعدام که منطقا نه فرجام داده بود نه دفاعی ازش بیرون اومد.. قبل و بعدش هم صدها نفر دیگه رو.

دفعه قبل جیش العدل(؟) یکسری آدم رو گروگان گرفت و اعدام کرد و حکومت در جوابش یکسری رو تو زندان اعدام کرد (جواب به کشتن یکسری اعدام یکسری دیگه است؟!) و حالا جیش العدل یکسری سرباز که احتمالا اصلا به ماجرا ربطی ندارن رو گرفته تا شاید اعدام کنه و جوابش اعدام یکسری دیگه است و سربازها و آدم‌هایی که می میرن تا یکسری بگن «ما زورمون بیشتره» و هر دو هم با اصرار کنن که پرچم اسلامی واقعی بالای سر اونهاست که در اهتزازه.

باید هشتگ بزنیم برای سربازها ولی هشتگ درست باید این باشه که #نه_به_اعدام .

می بینیم که چرخه معیوب کشتن آدم ها چیزی رو حل نمی کنه و مسایل رو فقط و فقط بدتر می کنه. ما دومین کشور اعدام کننده انسان در تمام جهان هستیم و اینه وضع امنیت استان‌هایی که توشون «برای انتقام» کشته شدن یکسری، یکسری دیگه رو می کشیم و هیچ وقت فکر نمی کنیم «اگر اعدام مفیده چرا ما که دومین آدمکش قانونی دنیا هستیم وضعمون اینه؟». منزجرم از کشتن آدم‌ها برای حل یک مشکل، در هر دو طرف.

پ.ن. این نوشته دفاع از جیش العدل نیست. گفتم که از هر کسی که فکر می کنه کشتن راه حله شرایط اجتماعی است منزجرم
پ.ن.۲. این ایده که تو دنیا یکسری آدم خوب هستن که اگر موفق بشن همه آدم بدها رو بکشن همه جا خوب می شه،‌ خیلی بچه گونه است. موضوعات اجتماعی، دلایل اجتماعی دارن. به همین سادگی.

مجلس ترکیه قانونی رو تصویب کرده که طی اون با دستور رییس جمهور امکان فیلتر کردن بعضی سایت ها موجود خواهد بود. توی ترکیه، مجلس بعدی می تونه این قوانین رو حذف کنه.

عکس‌های بیشتر

المپیک زمستانی در روسیه در حال برگزاری است و آمریکا ورزشکارهایی که رسما اعلام کردن گی هستن رو در صدر رژه گذاشته و گوگل به مناسبت این المپیک صفحه‌اش رو در روسیه با پرچم رنگین کمان گی‌ها، لزبین‌ها و دیگر اقلیت‌های جنسی طراحی کرده:

این حرکت‌ها در جواب به گفته‌های مقامات بلندپایه روسیه است که ورزشکارها و حاضران رو از هر طور تبلیغ به نفع حقوق همجنسگرایان بازداشته – فعالیت هایی که حدس زده می شه در واکنش به قانون ضد همجنسگرایی که کمی قبل توی روسیه تصویب شد انجام بشن.

مستقل از این حرکت‌های ضد حقوق بشری، این المپیک فاسدترین المپیک تاریخ هم لقب گرفته. خبرنگارها و ورزشکارها در عکس ها و توییت ها امکانات بسیار کم (مثلا دستشویی های دو نفره، پنجره‌های بدون پرده، هتل‌های بدون گرمای کافی و ..) رو مسخره می کنن و سایت‌های دیگه در حال گزارش کردن هزینه‌های این المپیک هستن. برای نمونه:

• هزینه این المپیک ۵۱ میلیارد دلار تخمین زده شده، پنج برابر هزینه المپیک قبلی در ونکوور کانادا
• سه تا از دوستای قدیمی پوتین جمعا ۱۵ میلیارد دلار از قراردادها رو برداشتن
• معلم اسکی رییس جمهور روسیه، ۲.۵ میلیارد دلار قرارداد برداشته
• مسوول محلی، ۱۵ میلیون دلار هزینه هلیکوپتر شخصی داده
• پیست اسکی سرعت، هفت برابر بودجه پیش بینی شده و ۱۳۰میلیون دلار بیشتر از هزینه بقیه سازنده‌ها، بودجه مصرف کرده
• …

خب می دونین که وبلاگ من در مورد هر چیزی ممکنه باشه به جز ورزش.. پس چیزی که خوندین احتمالا مربوطه به سیاست، فساد، اقتصاد، دیکتاتوری و خیمه زدن یکسری آدم روی پول مردم و در دست گرفتن رسانه به شکل انحصاری و حدسم هم اینه که بعد از مسابقات یکسری جایزه هم به خودشون بدن که چقدر با موفقیت این المپیک به بهترین المپیک تاریخ بدل شده – حداقل آفرین به گوگل (:

البته من می تونم درک کنم که یک حکومت دیکتاتوری باید بنا به یک چیزی حکومت کنه. این چیز در خیلی جاها این بود و هست که «خدا گفته من باید رییس شما باشم» و خب حالا که توی روسیه این دیگه کار نمی کنه حکومت‌های تمامیت خواه باید برن سراغ چیزهایی مثل «دشمن» و خطرات عظیمی مثل از بین رفتن «بنیان مقدس خانواده». این قابل درکه و راحت نشون می ده که چرا این تیپ حکومت ها باید با همجنسگرایی و تجرد و طلاق و .. بجنگن و تلاش کنن همه رو به شکل سنتی خانواده وابسته نگه دارن تا شکل سنتی حکومت هم حفظ بشه. اینها قبول! اما چیزی که نمی فهمم اینه که این حکومت ها دیگه چرا باید دستشویی بی‌ناموسی بسازن؟

و آخره چرا همیشه دقیقا همین حکومت ها هستن که عرضه جلو بردن یک پروژه با پول overt رو هم ندارن؟ چون آدم های خوب باهاشون نیستن؟ چه می دونم.. به هرحال.. اینم این جمعه با شما !

وزیر خارجه سوئد که در ایرانه دو تا توییت جالب کرده. تو اولی می گه عجیبه که آقای ظریف و رییس جمهور در توییتر هستن ولی هنوز اینهمه مانع برای رسیدن مردم به توییتر هست و دیروز اینو به ظریف گفته و توی دومی هم می گه صبح بالاخره تونسته یک وی پی ان پیدا کنه تا به توییتر وصل بشه. بامزه اش اینه که وی پی ان رو از ظریف گرفته باشه.

احتمالا جوک خرس و خرگوش و سازمان های اطلاعاتی رو شنیدین (:

متن نوشته شده روی نیمکت ها هم دقیقا متن صفحات باز شده کتاب‌ها هستن و خوندن این مطالب هم توصیه می شه :

• به بهانه هفته کتاب: آیا ما ایرانی‌ها بی شعوریم که کتاب نمی خوانیم ؟ یا چی؟
• هفته خواندن کتاب های ممنوع
• بررسی کتاب: حتما شوخی می کنید آقای فاینمن
• مروری بر قتلهای زنجیره ای پس از هفت سال: بخش سوم اتوبوس مرگ

چاپ شده در اعتماد امروز به مناسبت کاندیداتوری اسنودن برای صلح نوبل ۲۰۱۴. خیلی سریع نوشته شده بود و به نظرم باید خیلی بهتر باشه اما خب روزنامه ها با کلمه کار می کنن و وقتی به پونصد رسیدین و هنوز حرف های اصلی موندن یا باید ببندین یا باید وقت داشته باشین برگردین قبلی ها رو کوتاه تر کنین و بخش های مهم رو طولانی تر.

دیروز دو سیاستمدار نروژی اعلام کردند که به شکل مشترک ادوارد اسنودن را به عنوان کاندیدای جایزه صلح نوبل سال ۲۰۱۴ معرفی می کنند. این دو سیاستمدار حزب چپ سوسیالیست در بیانیه‌شان اعلام کردند که اعلام خطر اسنودن نسبت به شنودهای گسترده و جمع آوری اطلاعات غیرقابل باور آژانس امنیت ملی آمریکا؛ دنیایی امن‌تر خلق کرده و باعث پایدارتر شدن مناسبات جهانی شده است.

اسنودن پیش از این هم در رقابتی مشابه شرکت کرده و در میان تعجب بسیاری از پیش‌بینی‌کنندگان، رقابت بر سر دریافت «تاثیرگذارترین شخصیت سال ۲۰۱۳ جهان» را به پاپ فرانسیس باخته بود. در آن جریان ادعای مجله تایم این بود که عکس روی جلد متعلق به تاثیرگذارترین «شخصیت» است و کمیته داوری رای داده بودند که اسنودن تنها اطلاعاتی بد حفاظت شده را منتشر کرده و در نقش یک «شخصیت» به اندازه پاپ تاثیرخبری نداشته است.

اما آیا اسنودن به عنوان یک شخصیت استحقاق دریافت جایزه نوبل را دارد؟ بله. اطلاعاتی که اسنودن منتشر کرد جهان را تکان داد و این تکان بدون شک تاثیری بسیار مهم در صلح و پایداری سیاره ما خواهد داشت. چهار سال پیش استدلال در این مورد که انتشار اطلاعات محرمانه دولت آمریکا می تواند باعث صلح شود کاری بود بسیار دشوار اما حالا با داشتن نمونه‌‌‌ای مشابه، دفاع از ادعای «افشای اطلاعات منجر به صلح می شود» بسیار ساده تر شده. چهار سال قبل سایت ویکی‌لیکس به همراه گاردین قدم به قدم و به شکل انتخابی و سانسور شده شروع به افشای اسناد محرمانه ای از جنگ‌های عراق و افغانستان کرد. واکنش دولت آمریکا بسیار منفی بود و ادعا می‌شد که این اسناد باعث خشونت‌های بیشتر و ضربان جبران ناپذیر به صلح و امنیت این دو کشور خواهد شد. چند ماهی نگذشته بود که یک اشتباه غیرقابل باور امنیتی از طرف یک روزنامه‌نگار، نسخه کامل و بدون سانسور کل ربع میلیون سند را در اختیار همگان گذاشت و ادعاهای «خطر تروریسم» به اوج رسید و حتی کسانی در آمریکا مدعی بودند که افشای این اسناد ضربه‌های غیرقابل باور تروریستی و نظامی به پایگاه‌های آمریکا وارد خواهد کرد و درخواست مجازات اعدام برای افشا کننده داشتند. اما حالا با گذشت چند سال شاهد هستیم که این حجم از اطلاعات نه فقط هیچ صدمه‌ای به صلح نزد و هیچ منبع افشا شده‌ای را مورد هدف تروریستی قرار نداد، که با نشان دادن واقعیت جنگ به مردم جهان و رای‌دهندگان آمریکا، باعث شد سیاستمداران تا حدی مجبور به تغییر روش‌های خود بشوند.

به ادعای سیاستمدارهایی که نام اسنودن را فهرست قرارداده‌اند، همین روند در مورد ماجرای اسنودن نیز اتفاق خواهد افتاد – حتی شاید قوی‌تر. چرا که گستردگی شنود انجام شده و تلاش غیرقابل تصور آمریکا برای دسترسی به اطلاعات حتی شهروندان کشورهای دیگر باعث خشم عمومی مردم و سیاستمدارهای کشورهایی چون آلمان شده است. نتایج اولیه این نارضایتی را در سخنرانی دو روز قبل اوباما شاهد بودیم. آمریکا زیر فشار دیگر کشورها و رای‌دهندگان داخلی تا حدی عقب خواهد کشید و کم شدن کنترل یک دولت بر ارتباطات جهانی با کمی متعادل‌تر کردن ساختار قدرت، صلح را به پیش خواهد برد و اسنودن حق دارد به عنوان نماد انتشار این اطلاعات، کاندیدای صلح نوبل ۲۰۱۴ باشد.