برچسب: حقوق بشر

در ۱۸۴۲، یک کلنل سواره نظام هلندی با یک زن ازدواج می کنه. این ازدواج پر سر و صدا است چون کشور در تلاشه که آدم‌ها رو بر اساس دین و مذهب از هم سوا کنه و یکی از این دو نفر کاتولیک است و اون یکی پروتستان. در ۱۸۸۰ ،‌ مرگ این دو نفر رو از هم جدا می کنه و کلنل کنار دیواری که حتی قبرستان کاتولیک‌ها رو از پروتستان‌ها جدا می کنه دفن می شه. هشت سال بعد زن هم فوت می کنه ولی به قبرستان خانوادگی نمی ره، اون طبق وصیت‌نامه‌اش خارج از قبرستان خانوادگی و درست کنار دیوار جدا کننده دفن می شه؛ با سنگ قبرهایی که توی عکس می بینین.

منبع

هفته قبل مطلبی داشتم در مورد هفت افسانه در مورد ترنسجندرها. فیدبک ها متنوع بود و نشون می داد که آگاهی کافی در مورد این مفاهیم وجود نداره. مشکلی هم نیست. اصولا هدف این مجموعه مطالب «جمعه‌»ها ، حرف زدن در مورد چیزهایی است که باید در موردشون بدونیم ولی این اجازه رو معمولا نداشتیم یا حتی سعی شده امور غیرواقع به ما آموزش داده بشه.

در مورد اون مطلب، این مطلب رو دریافت کردم که به شکل مهمان منتشر می کنم:

سلام جادی جان،

من خودم یک تراجنسی هستم و منتظر آزادی. امیدوارم این مطلب به درد دوستان بخوره. از تو هم بابت فرصتی که به من دادی ممنونم. این شما و اینم هفت واقعیت

۱. تراجنسیتی یا ترنسجندر به افرادی گفته می‌شود که ابراز جنسیتی (gender expression) متفاوتی از هویت جنسی (sex identity) زمان تولدش داره. اصطلاح تراجنسیتی یا ترنسجندر بسیار گسترده است و شامل گروه های زیادی مثل دوجنسه ها، دوجنسیتی ها، تراجنسی ها، زنانه پوش ها و … میشه که هر کدام تفاوت های اساسی با هم دارند

هویت جنسی: تشخیص زن یا مرد بودن افراد بر اساس اندام جنسی
هویت جنسیتی: تشخیص خود فرد از زن یا مرد بودنش بدون توجه به اندام جنسی. یعنی ممکن است فرد در ذهن تصور کند مرد است ولی در اندام جنسی زن باشد
ابراز جنسیت: به معنی رفتارها و اعمالی است که دیگران آن را با کلیشه های موجود در جامعه مطابقت داده و متوجه زن یا مرد بودن فرد می‌شوند بدون اینکه از اندام جنسی او با خبر باشند. مثلا فردی لباس زنانه پوشیده، اسمی زنانه دارد، صدایی زنانه، آرایش میکند و.. دیگران از رفتار او متوجه زن بودنش میشوند هرچند شاید فرد در اندام جنسی مرد باشد

۲. تراجنسی یا ترنسکشوال یکی از زیر شاخه های ترنسجندر هست و به افرادی گفته میشه که هویت جنسیتی (gender identity) متفاوت از هویت جنسی زمان تولدشون دارند. این تضاد تا جایی پیش میره که فرد رو مجبور به تغییر جنس (که اشتباها تغییر جنسیت گفته میشه) میکنه. یک تراجنسی ، دوجنسه یا دوجنسیتی نیست. دوجنسه یا هرمافرودیت فردی هست که در زمان تولد هر دو آلت تناسلی رو داره که یکی یا هر دو آلت مبهم هست و باید یکی از دو آلت فدای آلت دیگر بشه. تا امروز یک هرمافرودیت کامل (با هر دو آلت کامل و بدون نقص) به دنیا نیومده. دوجنسیتی هم فردی هست که با یک آلت به دنیا میاد ولی در رفتار یا همان هویت جنسیتی و ابراز جنسیتی رفتاری مخلوط از زن یا مرد داره.

۳. بر طبق آخرین نسخه راهنمای تشخیصی بیماریها یا همون DSM تراجنسیتی دیگر یک اختلال یا بیماری روانی نیست. در آخرین نسخه تراجنسیتی از شاخه اختلال هویت جنسیتی خارج شده و به شاخه آشفتگی جنسیتی منتقل شده. یعنی تراجنسیتی دیگه اختلال نیست

۴.در ایران جراحی تغییر جنس (که اشتباهی میگن جراحی تغییر جنسیت) به صورت قانونی و تنها برای تراجنسی ها انجام میشه. تراجنسی در ایران به عنوان اختلال هویت جنسیتی طبقه بندی میشه (و هنوز از دنیا عقبه) و تا حدودی تحت حمایت بهزیستی قرار میگیره. بعد از تغییر هم شناسنامه و مدارک شناسایی فرد تعویض میشه

۵. تغییر جنس از سال ۱۳۶۳ با حکمی که مرحوم مریم خاتون ملک آرا از امام خمینی در جماران گرفت شرعی و حلال هست البته برای تراجنسی ها. ملک آرا در جماران با امام خمینی ملاقات کرد و بعد از توضیح حالات و روحیات خودش و مشورت امام خمینی با پزشکان معتمدش فتوای شرعی بودن تغییر رو صادر کرد. جالبه بدونید توی اون مجلس آقای خامنه ای برای ملک ارا چادر آورد و ایشون رو محجبه کرد. خیلی از فقها حکم به مشروعیت این کار دادند. مسیحیت، یهودیت و اهل تسنن مخالف تغییر برای تراجنسی ها هستند

۶. افسانه شیمیل رو از ذهنتون بیرون کنید. چیزی به نام شیمیل (اونطوری که در ذهن خیلیا هست) وجود نداره. گفتن شیمیل به یک ترنس (مخفف ترنسجندر) دقیقا مثل این میمونه که به یک زن مادرزاد بگید فاحشه یا هرزه. شیمیل یک کلمه سخیف هست که به ترنس های خود فروش گفته میشه. این ها افرادی هستند که با هورمون و لیزر بدنشون رو مشابه زنان کردند و آلتشون رو برنداشتند. ترکیب این کار شده شیمیل که بتونند خودفروشی کنند خیالتون راحت هیچکس شیمیل به دنیا نمیاد

۷. در آخر هم چند تا نکته برای دوستانی که یک ترنس رو میبینند و میشناسند. یک ترنس قرار نیست تمام ترنس های تهران رو بشناسه، قرار نیست قبل از عملش با کسی ازدواج کنه، قرار نیست از داستان های رختخوابش برای شما تعریف کنه و… پس لطفا یک سری سوالات رو برای خودتون نگه دارید!!

دقت: این نامه رو من ننوشتم. من همخوان کردم و امضا و درخواست کردم اگر خوندین و موافق بودین امضا کنین.

برای امضا یا شر کردن از این آدرس استفاده کنید

نامه سرگشاده به دکتر حسن روحانی، رییس جمهور منتخب مردم ایران، درباره‌ی وضعیت اینترنت
جناب آقای دکتر حسن روحانی٬ ریاست جمهور منتخب مردم ایران٬

انتخاب شما به این مقام مهم را تبریک می‌گوییم. شادمانی دوستان ما در شهرهای مختلف ایران و کشورهای دیگر به ما نشان می‌دهد که ایرانیان زیادی به شما امید بسته‌اند که زندگی بهتری برای آن‌ها فراهم کنید.

ما٬ کاربران شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و وبلاگ‌نویسان٬ از حضور خود در فضای مجازی برای تشویق دیگران به شرکت در انتخابات و رای دادن به شما استفاده کردیم. برخی از ما ساکن شهرهای مختلف ایران هستیم و برخی دیگر ساکن کشورهایی جز ایران. مستقل از موقعیت جغرافیایی٬ ما از اینترنت استفاده کردیم تا به دیگر ایرانیانی که به هر دلیل تمایلی به شرکت در این انتخابات نداشتند نشان دهیم که امید به آینده‌ای بهتر تنها از طریق مشارکت در فرایندهای سیاسی حاصل می‌شود.

ما دیدیم که شما هم از اینترنت برای ارتباط با ایرانیان استفاده کردید. حضور شما در توییتر و شبکه‌های مجازی دیگر به ما نشان داد که شما هم از اهمیت اینترنت در زندگی در این روزگار مطلع هستید.

جناب آقای روحانی! وضعیت اینترنت در ایران به هیچ وجه مناسب نیست. اینترنت در ایران کند است و نظام فیلترینگ افراد را از دسترسی به اطلاعات منع می‌کند. فعالیت اقتصادی مبتنی بر اینترنت در ایران بسیار پرخطر است. اطمینان داریم که مشاورین شما با شما درباره‌ی این موضوعات صحبت کرده‌اند.

اینترنت همانند هر موجودیت دیگر نیازمند سامان‌دهی و نظام‌بخشی است. ما از شما می‌خواهیم ایجاد سازوکار مناسبی برای مدیریت اینترنت را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهید. به نظر ما، اینترنت در ایران می‌تواند با سرعت‌های بسیاری بالاتری عرضه شود. ما معتقدیم مدیریت اینترنت باید توسط نهادهایی انجام شود که با رای مردم انتخاب شده‌اند و سازوکار این ساختار باید شفاف بوده و در دسترس شهروندان باشد. ما از شما می‌خواهیم که به‌عنوان منتخب بیش از نیمی از رای‌دهندگان٬ با دستگاه‌های مرتبط برای تعریف دقیق‌تر مصادیق عمل مجرمانه در اینترنت وارد مذاکره شوید.

جناب آقای روحانی! ما در اینترنتی که سرعت آن در معیارهای امروز غیرقابل پذیرش است و با استفاده از شبکه‌های اجتماعی‌ای که حضور در آن‌ها منع شده است٬ ایرانیان را به شرکت در حیات سیاسی خود ترغیب کردیم. ما از شما می‌خواهیم که شرایطی را فراهم آورید که در سال ۱۳۹۶ قادر باشیم و انگیزه‌ای برای دعوت دوباره‌ی ایرانیان به ریختن رای خود به نام شما در صندوق‌های رای داشته باشیم.

برای امضا یا شر کردن از این آدرس استفاده کنید

چین الگوی ما در سانسوره و ارتشی هم داره برای حذف کردن هر چیز نامناسب از اینترنت، کامنت مثبت گذاشتن و … حالا هم اصلی ترین هدفشون دو تا شخصیت اصلی کارتون‌های پو خرسه و ببر است. به خاطر این عکس که هفته قبل منتشر شد.

البته این حرکات عجیب و غریب اصلا چیز عجیبی نیست و چند وقت پیش هم این عکس که فتوشاپی از عکس مشهور مقاومت یک شهروند در برابر سرکوب دولت توسط تانکه باعث شد کلا سرچ به دنبال «اردک لاستیکی حمام» هم توی کشور سانسور بشه.

نکته جالب اینه که سانسور توی چین بیشتر از اینکه روی چیزهایی مثل سخنرانی‌های یک مخالف نظام باشه روی کامنت‌ها و نوشته هایی است که تشویق به اتحاد یا شورش یا چنین چیزهایی می کنن ولی اینکه حالا اردک حموم چه خطری برای نظامشون داره، جای خود دارد.

منبع

اگر می خواین بدونین مردم چقدر به پریزم (این برنامه زیر نظر گرفتن فعالیت دیجیتال مردم توی آمریکا) اهمیت می دن، به آمار داک داک گو نگاه کنین:

در هفته اخیر، آمار بازدید کننده‌ها با ۲۵٪ افزایش به ۲.۳۵ میلیون سرچ در روز رسیده که بالاترین رکورد کل تاریخ این سایته. داک داک گو ، موتور جستجویی است شبیه به گوگل اما با این اختلاف که فقط جستجو رو انجام می ده و نتایج رو به شما نمایش می ده – بدون نگه داشتن هیچ جور سابقه ای از شما.

این سایت که از ۲۰۰۸ راه افتاده، از طریق تبلیغات متنی هزینه‌هاش رو تامین می کنه و یکی از جاهایی است که توی فهرست Prism-Break.org معرفی شده. این فهرست رو فن ژونگ درست کرده و مجموعه‌ای است از سرویس‌های آلترناتیوی که می تونین به جای سرویس‌های تحت نظر سازمان امنیت ملی آمریکا،‌ ازشون استفاده کنین.

منبع

این عکس سنودن است:

کسی که لو داد دولت آمریکا در یک پروسه شبه-قانونی ولی مخالف با متمم‌های قانون اساسی، حقوق بشر، عقل سلیم و در حرکتی دیکتاتور مابانه و به بهانه مبارزه با تروریسم داره سعی می کنه کل کشور رو شنود کنه.

این هم بردلی منینگ است:

کسی که وقتی به اسنادی دسترسی پیدا کرد که نشون یم داد سیاست خارجی کشور آمریکا داره مسیری اشتباه رو می ره، کل اطلاعاتی که داشت رو به سایت ویکی لیکس داد تا منتشر بشن و جلوی این مسیر گرفته بشه.

هر دوی این آدم‌ها جایی زندگی می کردن که خیلی از ما آرزومونه بریم اونجا و براش لاتاری پر می کنیم و به خاطرش درس می خونیم و هر دو خودشون عضو دولت / حکومتی بودن و هر دو کلی چیز دیگه ولی وقتی می بینن راهی که دارن می رن اشتباهه از همه زندگی می گذرن و با قویترین کشور جهان در می افتن و حرفشون رو می زنن و با هزار تا انگ خیانت و غیره، حاضر می شن زندگیشون از هم بپاشه ولی چیزی که خلاف اخلاقه و خلاف انسانیت و به تباهی برنده کل یک جامعه، افشا بشه.

تمام.

پی.نوشت: این مطلب نیازی به بخش چرا «ما ، ما می شیم» نداره. درسته که در کشوری مثل آمریکا به خاطر آزادی بیان چنین امکانی توش فراهمه و حضور قوی و مستقل توش امری بسیار پایه ای است و قانون اساسی مثل آدم دارن ولی کماکان این بخش از استدلال که چرا اونا اونا هستن و ما ما، سر جاشه. مطمئنا این تنها علت نیست ولی بی تاثیر هم نیست.

مرتبط
– این ویدئوی مشترک آسانژ (از ویکی لیکس) و پری بارلو (از موسسان EFF) رو هم نگاه کنین
– راهنمای ویکی‌لیکس برای روزنامه‌نگاران
– جولیان آسانگ – موسس ویکی لیکس – تحت تعقیب پلیس بین الملل به خاطر «جرایم جنسی»

آمار خیلی دقیقی در در دست نیست ولی بنا به تحقیقات متعدد، توی جامعه اطراف ما نزدیک ده درصد مردم گرایشات همجنسگرایانه. به عبارت دیگه توی همین دوستانی که هر روز می بینین و باهاشون کار می کنین و دانشگاه می رین، از هر ده نفرشون یکی یعنی همه چیزش مثل اون نه نفر دیگه است به جز اینکه در زندگی جنسی و عاطفی دوست داره با همجنس خودش باشه نه جنس مقابلش و به شکل شکل غریبی، این نکته کاملا شخصی، برای بعضی ها هراس آوره..

دیروز روز جهانی مبارزه با ترس از همجنسگرایی بود و مثل هر سال لازم دیدم توی این وبلاگ با یک لبخند خوب جشنش بگیریم؛ بدون ترس (:

مرتبط:

روز جهانی مبارزه با ترس از همجنس‌خواهی سال ۲۰۰۹

دیکتاتورها زمانی که سر کار هستن، فکر می کنن با پلیس و زندان‌هایی که دارن همیشه سر کار خواهند بود و کسی هم جرات نداره و نخواهد داشت بهشون بگه «دیکتاتور». اما خوشبختانه اینطوری نیست و در طول تاریخ دیکتاتورها همیشه روسیاه شدن.

در طول هفته‌های گذشته، دیکتاتور قبلی گواتمالا خوزه افرین ریوس مونت در دادگاه حاضر بود و به مردمی که از جنایات رژیمش می گفتن جواب می داد. این مرد ۸۶ ساله به گفته قاضی «رییس کل کشور بود و منطقی است که از جنایاتی که در جریان بود اطلاع کامل داشت و هیچ کاری برای توقفش نکرد». این دیکتاتور فقط ۱۷ ماه حکومت کرد ولی در همین مدت کوتاه ۱۷۷۱ نفر رو به کشتن داد و حالا به ۵۰ سال زندان به خاطر نسل کشی و ۳۰ سال زندان به خاطر جنایت علیه بشریت محکوم شده.

خوشحالیم که یک دیکتاتور دیگه به نتیجه جنایاتش رسیده و خوشحالیم که کشور گواتمالا هم به این بلوغ رسیده که بدونه کشتن یک آدم یا دار زدنش یا قطع کردن گردنش راه حل مشکلات نیست و هیچ وقت با کشتن، نمی شه جامعه بهتری ساخت.

یه جورایی مرتبط:

* آیا می دونستین در حاصل حاضر ۱۴۰ کشور جهان اعدام رو کنار گذاشتن و در سال گذشته فقط ۲۱ حکومت در جهان وجود داشته که توشون دولت در روندی قانونی، سر فرصت و برنامه ریزی شده آدم کشته؟

* و آیا می دونستین از ۶۸۲ اعدامی که عفو بین الملل در سال گذشته در سراسر جهان – به جز چین – ثبت رسمی کرده، ۳۱۴ تاش تو ایران بوده؟

* کامنت های این مطلب مدیریت می شن (: درد دل زیاده (: