آفرین به همه دوستانی که ده سال پیش لاگ رو درست کردن، جلساتش رو گذاشتن و با همه پستی بلندی های محیط، ادامه اش دادن. جلسه بعدی گروه کاربران لینوکس تهران» مشهور به TehLug این پنج شنبه ۱۵ مرداد از ساعت ۹ تا یک و نیم برگزار می شه؛ شامل ۱۲ کارگاه از مبتدی تا پیشرفته و یک برنامه کوتاه در سالن ۳۰۰ نفره موسسه آموزش عالی خاتم در خیابون ملاصدرا… و بگین چی (: من تو این برنامه آخر حرف می زنم.. به شرطی که بخندین و شاد باشین (:
اگر دوست داشتین اطلاعات بیشتر در مورد جشن ده سالگی لاگ تهران رو اینجا ببینین و بسیار خوشحال می شم اگر توش شرکت کنین، بخصوص توی کارگاه های عالی اش. گنو/لینوکس یک فلسفه است که منجر به یک فرهنگ می شه که وقتی مردم با این فرهنگ یک جا جمع می شن، من که لذت می برم (:
ما مدیرهای سیستم کسانی هستیم که سیستم های کامپیوتری رو بالا نگه می داریم، وقتی برنامه نویس ها برنامه هاشون تموم می شه اونها رو تحویل می گیریم و در اختیار جامعه می ذاریم، شبکه ها رو امن نگه می داریم، وقتی دوستان از اینترنت ملی به عنوان فرصت درآمدزایی استفاده می کنن، تلاش می کنیم سایت های مردم بالا بمونه و هنگامی که سایت های خبری با هیجان در مورد «جدیدترین حفره امنیتی» قلمفرسایی می کنن مطمئن می‌شیم این حفره دقیقا چیه و چجور باید بسته بشه و اونو می بندیم. ما مدیرهای سیستم گاهی خیلی خوش اخلاقیم و همه دوست دارن با ما گپ بزنن و گاهی خیلی بداخلاقیم و اصلا هیچ کس دوست نداره کارش به ما بیافته (اصلا بیاین بهشون بگیم مدیرسیستم‌نما!).
مدیرهای سیستم کسانی هستن که پشت وبلاگ شما، پشت پرینتر شما، پشت شبکه شما و خیلی جاهای دیگه ایستادن و تا وقتی مشکلی پیش نیاد، دیده نمی شن – تقریبا شبیه دروازه‌بان‌های دنیای دیجیتال.
امروز ۳۱ جولای، روز مدیرهای سیستم است. مهترین ۲۴ ساعت جهان و یک تعطیل ملی (که شانس آوردیم خورده به جمعه وگرنه بازم باز بود – هرچند که در این تعطیل هم داریم ایمیل کاری می زنیم و جواب می دیم). اگر فکر مکنین دوست دارین تو این جشن شریک باشین کمی فکر کنین که مدیر سیستم شما کیه و ازش با یک چیز خوب تشکر کنین یا حداقل روز رو بهش تبریک بگین. مثلا اسمس بزنین که «امروز روز مدیر سیستم ها است! روزت مبارک!» یا اینکه اگر بیشتر دوستش دارین فردا یا حتی امروز دعوتش کنین بیرون، بهش یک پیتزا، کارت پستال، هدیه کوچیک، هدیه گیکی باحال، تی شرت یا کتاب بدین که خوشحال بشه.
اگر هم مدیر سیستم هستین تو کامنت ها بگین چی شما رو از همه بیشتر خوشحال می کنه (:
دوست خوبم مهدی فتاحی ترجمه ای که قدیمترها از کتاب مبانی یونیکس و اینترنت انجام داده رو برام فرستاده تا با دیگران به اشتراک بذارمش. مبانی یونیکس و اینترنت نوشته اریک ریموند هکر افسانه ای است. این کتاب نسبتا عجیبه. چیزی بین مقدماتی و پیشرفته که البته معنی اش «سطح میانی» نیست. اریک ریموند اینجا سعی کرده به شکل خلاصه مفاهیمی پیچیده رو توضیح بده و نگاه کردن به کتاب خالی از لطف نیست.
ما سروری داریم که تازه تحویلش دادیم ولی هر روز حوالی ظهر با مشکل مواجه می شه. کار اصلی رو پروسه ای انجام می ده که اینجا بهش می گیم A. چندین پروسه A می تونن همزمان بالا باشن و کار کنن و ما گفتیم حداکثر این تعداد باید ۱۰۰ باشه. یعنی در صورت زیاد شدن بار، ۱۰۰ تا A بالا می یان و تقریبا صد برابر بهتر از یک A کار می کنن. یک بررسی سریع نشون می ده که در لحظه بروز مشکل دقیقا ۱۰۰ تا از پروسه A فعاله:
# ps -ef | grep A | wc -l
101
مشخصه دیگه: ps -ef پروسه ها رو نشون می ده، grep A فقط خط هایی که توشون A هست رو جدا می کنه و در نهایت wc -l تعداد خط ها رو می شمره (اگر گفتین چرا به جای ۱۰۰ تا شده صد و یکی؟).
علی الحساب تعداد Aها رو به حداکثر ۱۰۰۰ عدد افزایش می دیم و می ریم سراغ سوالی که مطرحه:
آیا ما مورد حمله هستیم؟ آیا حوالی ظهر سیستمی شروع به کار با سیستم ما می کنه که فشار رو به شکل غیرعادی بالا می بره؟ یا واقعا این شرایط عادی است و اینقدر از این سیستم استفاده می شه؟
من از چند روز پیش این لاگ ها رو فعال کردم تا همه درخواست ها ذخیره بشن و حالا کافیه بشمرم ببینم چه خبره! اول بذارین همه لاگ هار و به همدیگه بچسبونیم:
jadi@funlife:/tmp/dir$ ls -ltrh
total 36M
-rw------- 1 jadi jadi 9.2M Jul 22 03:17 www.access.log-20150722
-rw------- 1 jadi jadi 6.0M Jul 23 03:10 www.access.log-20150723
-rw------- 1 jadi jadi 6.4M Jul 24 03:25 www.access.log-20150724
-rw------- 1 jadi jadi 2.5M Jul 25 03:25 www.access.log-20150725
-rw------- 1 jadi jadi 7.4M Jul 26 03:45 www.access.log-20150726
-rw------- 1 jadi jadi 4.2M Jul 26 15:17 www.access.log
jadi@funlife:/tmp/dir$ cat www.access.log-* www.access.log > all.log
jadi@funlife:/tmp/dir$ ls -ltrh
total 72M
-rw------- 1 jadi jadi 9.2M Jul 22 03:17 www.access.log-20150722
-rw------- 1 jadi jadi 6.0M Jul 23 03:10 www.access.log-20150723
-rw------- 1 jadi jadi 6.4M Jul 24 03:25 www.access.log-20150724
-rw------- 1 jadi jadi 2.5M Jul 25 03:25 www.access.log-20150725
-rw------- 1 jadi jadi 7.4M Jul 26 03:45 www.access.log-20150726
-rw------- 1 jadi jadi 4.2M Jul 26 15:17 www.access.log
-rw-rw-r-- 1 jadi jadi 36M Jul 26 15:30 all.log
راحت و سر راست. دستور cat که محتوای فایل ها رو نشون می ده، کل فایل ها رو چسبونده به هم تا یک فایل بزرگ به اسم all.log داشته باشیم که هر خطش چنین فرمی داره:
جذاب نیست؟ به سادگی گفتم کات کن با جدا کننده اسپیس و فیلد چهارم رو به من بده ولی حالا فقط چند خط اول رو نشون بده (head). عملا کار تموم شده! کافیه این خطها رو بشمرم؛ البته بعد از حذف کردن ثانیه و دقیقه. برای حذف اینها کافیه شش کاراکتر آخر هر خط رو بردارم یا با همون دستور کات دوباره بگم بر اساس : جدا کنه و فیلد اول و دوم رو به من بده. این راه دوم برای من سر راست تره:
چقدر عالی. دیگه فقط کافیه سورت کنیم و بگیم بشمره. دستور uniq می تونه با سوییچ های مختلف کارهای مختلف کنه. مثلا فقط خط های غیرتکراری بده، فقط خط های تکراری رو بده، از هر خط بیشتر از یکبار نده، بشمره از هر خط چند تا هست و … و البته این دستور وابسته به اینه که ورودی اش مرتب شده باشه. پس:
و هر کسی که آمار یا حداقل نمودارهای نرمال بدونه می تونه بگه اتفاق غیرعادی ای در جریان نیست – حداقل در سطح درخواست ها. از ساعت هشت درخواست ها بالا می رن و بعد به شکلی نسبتا طبیعی افزایش پیدا می کنن تا آخر وقت اداری که دوباره آروم آروم پایین بیان. این پترن برای سایتی که مردم باهاش کار می کنن طبیعی است. مطمئنا می شه برنامه ما رو بهتر کرد ولی هدف من به عنوان مدیر سیستم این هست و بود که نشون بدم اتفاقی غیر عادی (درخواست ناگهانی از یک سیستم سر یک ساعت مشخص، حمله هکرها و …) در جریان نیست که تقریبا ثابت شده. اگر نمودارهای این تیپی دوست دارین بگین که بازم نمودارهایی واقعی از کارهای واقعی یک مدیر سیستم رو با هم مرور کنیم.
در شماره ۵۴ رادیو گیک، دور تا دور جهان رو می گردیم! از فرانسه و آمریکا در بخش اخبار می گذریم و به ایران می یام تا در مورد مذاکرات بگیم و پیشنهادهایی برای اینکه چطوری حکومت می تونه تا حدی باعث پیشرفت استارتاپ ها و شرکت های کوچیک بشه. بودن حسن روحانی در این شماره باعث نمی شه در مورد مدل موی عروس و لباس های کودکستان گپ نزنیم! در بخش آخر با یکی از بهترین متخصصین امنیت در جهان مرور می کنیم که «چرا رمزگذاری می کنیم؟»؛ جوابش خلاصه اش اینه: چون به نفع جامعه است.
خبر جالبیه و خب آمریکا هم توش داره دیگه… دوست و برادر و البته فعلا نه به دوست و برادری چین و روسیه (: ماجرا اینه که در یک کنفرانس خبری یک خبرنگار از دبیر دپارتمان امنیت داخلی آمریکا در مورد خبری که توش گفته می شه تعدادی از کارمندان دیزنی لند اخراج شدن ولی در ماه آخر مجبورن کاری که می کردن رو به مهاجرانی که با ویزای کار به آمریکا اومدن آموزش بدن جواب داده که «باید جلوی این اتفاق رو گرفت و اگر اینطوری ویزای h1b شکست خورده است». بحث پیچیدگی اقتصاد و سیاست (:
دولت فرانسه و حمایت از ODF و رد کردن فرمت مایکروسافت کلیت خبر که توضیح بیشتری از تیتر لازم نداره. توضیح اهمیت بحث. رد شدن فرمت داکیومنت مایکروسافت علی رغم اینکه ایزو گرفته بود و البته ایزو گرفتن فرمت ODF. اهمیت مالکیت بر محتوای داکیومنت ها و در قدم آخر آزاد بودنش برای کسانی که مالیات تولیدشون رو دادن.
در اعماق
خبری که شاید نشنیده باشین: مذاکرات تموم شد
نظرات خودم. بحث مهمل اینکه موفق می شه یا نه. موفقیت داخلی برای هر دو طرف. نشونه ای از جهت حرکت که حتی اگر خودش مهم نباشه حرکت و جهتش مهمه. علاقمندی همه به توافق – پیروز نشدیم و شکست هم نخوردیم حرف زدیم کنار اومدیم. آینده و ارتباط احتمالی با جهان.
و حالا که حرف دولته بحث قانون دسترسی آزاد به اطلاعات رو هم بگم که به شکل بی سر و صدایی به عنوان یک ابلاغیه از طرف دولت اعلام شده و حرکت بسیار خوبی است.. بحث استارتاپ ها حضور دولت در همه جا و حق دسترسی به اطلاعاتی که با پول من درست می شه. بحث رقابت رو هم بکنم.
ظاهرا وقتی همه مشغول اینترنت چیزها بودن، اوراکل درگیر خریدن شرکت های دیگه بوده و حالا تازه داره سعی می کنه به بقیه برسه و در ایونت آنلاین ۵ ساعته اش کلی چیز معرفی کرده: سرویس های ابری ۲۴ ساعته (اسمش منو یاد زمانی می ندازه که زیر خبرنامه ها می نوشتن «عضو خبرنامه رایگان ما بشین» یا «سایت ما ۲۴ ساعته قابل دسترسی است»). این سرویس IaaS، Pass, Saas و غیره رو به هم پیوند می ده و مدعی است که RDBMS و NoSQL و بیگ دیتا و سرویس های پروسس و اتصال داده هم داره! اما بخش متفاوت با دیگران Mobile Backend as a Service است. MBaaS. در این سیستم تلاش شده شما به عنوان توسعه دهنده موبایل با حجم بزرگی API سر و کار داشته باشین و به جای سر و کله زدن با اینفرااستراکچر، ای پی آی ها رو صدا بزنین. اکثر شرکتهای مبتنی بر MBaaS قبلی توسط شرکت های غول خریداری شدن و الان اوراکل نشون داده که اینبار به جای خرید می خواد بره سراغ ساختن. این پلتفرم همین الان امکانات مدیریت کاربران، پوش نوتیفیکیشن، ذخیره سازی آبجکت ها، دسترسی آفلاین، تحلیل، انواع دیتابیس رو داره و حتی می شه APIهای تردپارتی رو بهش وصل کرد و اس دی کی مناسب برای کوردوا، آی او اس و اندروید رو هم داده. [کمی بحث در مورد مدل توسعه موبایل]
وصل کردن مغز موش‌ها به همدیگه و ساختن اینترنت مغزها اینترنت چیزها رو بیخیال بشین! اینترنت مغزها داره می یاد! از دانشگاه دوک هلند زیاد شنیدیم… اینبار هم محققی اونجا مغز چهار تا موش رو به هم شبکه کرده و نتیجه نهایی مغزی است که بهتر از مغز هر کدوم از موش‌ها می تونه محاسبه کنه! این مغز که بهش brainet می گن حاصل اتصال مغز چند حیوان به همدیگه و انتقال اطلاعات در زمان واقعی بین اونها است – از طریق اجزایی که بهش «رابط مستقیم مغز به مغز» نام برده شده و نتیجه اش می شه یک کامپیوتر ارگانیک. در مقاله دیگه ای به سه میمون اشاره شده که مغزشون به هم وصل شده و می تونن یک بازوی رباتیک که به یک کنترل کننده سه بعدی وصل شده رو بعد از چند روز و بدون آموزش دیدن به خوبی کنترل کنن! دانشگاه دوک ظاهرا جایی که لازمه هم علمی ها هم علاقمندان علمی تخیلی زیر نظرش بگیرن!
تبریک و تقبیح
تبریک می گیم به شرکت عالی کمودور که به بازار برگشته، با یک گوشی بامزه و خوب اندرویدی. کمی توضیح در مورد نوستالژی و شبیه سازهای روی این گوشی
و تبریکی هم داریم به انگلیسی ها که یک دایناسور کامل با بافت غیراستخوانی فسیل شده پیدا کردن که اتفاق بزرگی است.
و تسلیت به گوگل به خاطر گم کردن یکی از هاردورهای شبکه اش! [ماجرا رو بگم]
رمزگذاری از داده‌های ما حفاظت می‌کند؛ چه وقتی این داده ها روی کامپیوترهای ما نشسته‌اند یا داخل دیتاسنترها ذخیره شده اند یا زمانی که حال انتقال روی اینترنت هستند. رمزگذاری از صحبت‌های ما حفاظت می‌کند، چه تصویر باشند، چه صدا و چه نوشته. رمزگذاری حافظ خلوت و حریم شخصی ما است. از ناشناس بودن ما حفاظت می کند و گاهی حتی از زندگی ما.
این حفاظت برای همگان اهمیت دارد. راحت است درک کنیم که رمزنگاری چگونه از روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر و فعالان سیاسی در کشورهای تمامیت خواه حمایت می‌کند اما رمزگذاری از بقیه ما هم محافظت می‌کند. رمزگذاری از اطلاعات ما در مقابل جنایتکاران حفاظت می‌کند. از اطلاعات ما در مقابل رقبا، همسایه‌ها و افراد خانواده هم حفاظت می‌کند. همچنین از حمله‌کنندگان بدخواه و از اتفاق‌ها.
رمزگذاری زمانی بهترین نتیجه را می دهد که همیشه حاضر و خودکار باشد. دو شکل رمزگذاری که ما همیشه در حال استفاده از آن هستیم – آدرس های https و لینک بین گوشی همراه و دکل‌های مخابراتی – کارکردی فوق العاده دارند چون همیشه حاضرند و به شکل خودکار انجام می‌شوند؛ حتی بدون اینکه متوجه حضورشان باشیم.
رمزگذاری باید همیشه به شکل پیش‌فرض فعال باشد و نه به شکل گزینه‌ای که وقتی کار حساسی داریم می‌توانیم آن را روشن کنیم.
این مهم است چون اگر از رمزگذاری فقط در مواقعی که با داده‌های مهم کار می کنیم استفاده کنیم، آن‌گاه خود رمزگذاری نشان دهنده اهمیت کار در حال انجام خواهد بود. اگر فقط افراد ناراضی از حکومت در یک کشور از رمزگذاری استفاده کنند، حاکمان روشی ساده برای شناسایی‌شان برای آن‌ها خواهند داشت اما اگر همه همیشه از رمزگذاری استفاده کنند، رمز دیگر یک نشانه نخواهد بود و هیچ کس نمی‌تواند تفاوت یک چت ساده و یک بحث حساس را متوجه شود و دولت‌ها نخواهند توانست مخالفان را از بقیه جمعیت تشخیص دهند. هر بار که شما از رمزگذاری استفاده می‌کنید، مشغول دفاع از کسی هستید که برای حفظ جانش به آن وابسته است.
مهم است فراموش نکنیم که رمزگذاری به شکلی جادویی تضمین کننده امنیت نیست. روش‌های زیادی برای خنثی کردن رمزگذاری موجود است و معمولا هم درباره آن‌ها در خبرها می‌خوانیم. رمزگذاری از کامپیوتر یا تلفن شما در مقابل هک شدن حفاظت نمی‌کند و نمی‌تواند متادیتای شما را مخفی کند – برای مثال آدرس ایمیل باید بدون رمز باشد تا بتوان ایمیل را به مقصد رساند.
اما رمزگذای مهمترین تکنولوژی حفاظت از خلوت شخصی است که در حال حاضر به آن دسترسی داریم و از قضا روشی دقیقا برای حفاظت علیه شنود همگانی از آن نوعی که دولت‌ها از طریق آن در تلاش برای کنترل شهروندان و جنایتکاران در تلاش برای یافتن نقاط ضعف قربانیان هستند. با اجبار هر دوی این گروه‌ها به تمرکز روی افراد به جای کلیت جامعه، ما در حال دفاع از کلیت جامعه خواهیم بود.
امروزه شاهد فشار دولت‌ها علیه رمزگذاری هستیم. بسیاری کشورها – از دولت‌هایی مانند چین و روسیه تا کشورهای دموکراتیک تری مانند انگلستان و آمریکا – یا در حال صحبت در این مورد هستند که باید جلوی رمزگذاری‌های قوی گرفته شود یا اصولا این قوانین را تصویب کرده‌اند. این خطرناک است چرا که از نظر فنی غیرممکن است و تلاش برای آن باعث صدمه‌ای جدی به امنیت اینترنت خواهد شد.
از این بحث دو نتیجه نهایی گرفته می شود. اول اینکه باید شرکت‌ها را به سمت پیشنهاد رمزگذاری به همگان به شکل پیش‌فرض سوق دهیم. دوم اینکه باید در مقابل فشار دولت‌ها به منظور تضعیف رمزگذاری مقاومت کنیم. هر قدم به منظور ضعیف کردن رمزها، حتی اگر به اسم اعمال قانون صورت گیرد ریسک ما را بالا می‌برد. حتی با وجودی که مجرمین هم ممکن است از رمزگذاری‌های قوی استفاده کنند، در نهایت و در کل با بودن رمزگذاری قوی عمومی، امنیت بسیار بیشتری خواهیم داشت.
این سوال زیاد از من می شه و گفتم یکبار درست در وبلاگ بنویسم که یک مدیر سیستم نیاز به چه مهارت‌هایی داره. اکثرا هم انتظار اینه که لیستی بدیم از کتاب ها و مدرک‌ها یا حتی فهرستی از دستورات و مفاهیم. اما واقعیت امر اینه که لینوکس اصلا سخت نیست و ادمین خوب بودنش نیاز به دانش عجیبی در شروع کار نداره. یک مدیر سیستم تازه کار معمولا باید کنار یک حرفه ای کار کنه و چیزهای جدید یاد بگیره و در نتیجه چیزی که براش مهمتر از دانش است، یاد گرفتن مهارت‌های مربوط به یاد گرفتن است!
مطمئنا اگر شما می خواین مسوول یک سیستم لینوکسی باشین باید کمی لینوکس بدونین! برای اینکار تقریبا هر دوره یا کتاب LPIC1 به شما کمک می کنه و لازمه اعتراف کنم که در کارهای روزمره، مطالب LPIC1 تقریبا از هر چیزی که شما باهاش برخورد می کنین سطح بالاتره. (دوره من رو که دیدین؟ (: )). پس برای شروع با LPIC1 شروع کنین و کلیتش رو بفهمین. این فهمیدن پایه قدم‌های بعدی است.
نظر شخصی من اینه که برای سیستم ادمین خوب بودن، فهمیدن پایه ها، مفهوم فایل سیستم، دایرکتوری بندی لینوکس، مفهوم دامون و سرویس و … و درک فلسفه یونیکس و پوزیکس بسیار مهمتر از دونستن دستورات است. دونستن دستورات خوبه ولی برای پیشرفت شما نیاز به فهم دارین و این فهم پله به پله اتفاق می افته.
گفتم پله به پله؟ بله بله. این بسیار مهمه. اگر می خواین در نرم افزار / تکنولوژی پیشرفت کنین بسیار مهمه که پایه ها رو درک کنین. تا وقتی نمی تونین خط صاف بکشین نمی تونین نقاشی خوبی درست کنین و اونی که می بینین بدون درک پایه ها ظاهرا کارهای عجیب غریب می کنه شبیه کسی است که با خریدن یک کتاب نقاشی که کلی نقطه شماره دار داره و وصل کردن نقطه ها به ترتیب شماره به همدیگه برای شما نقش مار می کشه (: با حوصله باشین، هر چیزی رو سرچ کنین، بخونین، هر جایی هر چیزی که شنیدین که نمی دونستین چیه برین سراغ گوگل انگلیسی و man pageهای لینوکس و بخونین و دقیقا درک کنین اون زیر چی می گذره و سریع تبدیل می شین به آدمی که وقتی کسی چیزی رو درک نمی کنه یا مشکلی هست که منشاء اش معلوم نیست، می یان سراغ شما – چون شما می فهمین اون پایین چی می گذره.
در نهایت نکته بسیار مهم داشتن روحیه تیمی و درک این است که هر کس ممکنه اشتباه کنه و پذیرش این اشتباه کاری است که شما رو از دروغگوها جدا می کنه – و متاسفانه دروغگوها ممکنه پیشرفت کنن ولی خوشبختانه هیچ وقت حرفه ای نمی شن و از کارشون هم لذت نمی برن. الکی نگین همه چیز رو بلدین، الکی نگین هیچ چیز تقصیر شما نیست و خودتون رو از مشکلات دور نکنین. هر مشکل فرصت یاد گرفتن یک چیز جدید است و تکمیل کردن پایه ها و اگر یادتون باشه آدم حرفه ای کسی است که پایه ها رو بلده.
پس به شکل خلاصه:
دونستن کلیاتی از دستورها مهمه ولی مهمترین بخش نیست. LPIC1 رو دوره کنین
بخش حفظی لینوکس رو می شه در حد کار راه افتادن یکی دو هفته ای یاد گرفت
هیچ چیز حفظی نیست (: درک کردن و استمرار در هر چیزی باعث می شه بقیه فکر کنن شما چیزها رو حفظ کردین
اشتیاق داشته باشین و از کارتون لذت ببرین. اگر با لذت یاد نمی گیرین یعنی اینکار برای شما نیست
مطلقا هیچ وقت در هیچ شرایطی چیزی که نمی فهمین رو کپی پیست نکنین. با دولایه یاد گرفتن تقریبا می شه هر چیزی رو در دنیای کامپیوترها فهمید. یکبار وقت بذارین و یک عمر لذت ببرین.
هیچ وقت احساس خفن بودن نکنین و با علاقه و اشتیاق یاد بگیرین و بگین «نمی دونم ولی یاد می گیرم»
جرات اشتباه داشته باشین. تکنولوژی خیلی وقت ها با سعی و خطا و تلاش کار می کنه و بهترین آدم کسی است که اشتباهات رو اصلاح می کنه نه کسی که اشتباه نمی کنه
با تیم کار کنین. از هم تیمی ها یاد بگیرین، به هم تیمی ها یاد بدین و در کنار هم پیش برین. اون آدمی که عینک سیاه می زنه و سرش تو لپ تاپه و فضاسازی هکری می کنه، در شرکت معمولا خز ترین آدم است (:
گوگل بهترین دوست شماست و برای اینکه دوستی حفظ بشه، باید چیزهایی که خودتون یاد می گیرین رو هم یک جایی مثلا وبلاگ، فروم، ویکی، … بنویسین.
لبخند بزنین. اگر نمی تونین لبخند بزنین یعنی یک جای کار اشکال داره!
پ.ن. اون لاستیک های روی کفش مال این هستن که خاک وارد اتاق سرورها نشه. اون دستگاه هم اسمش هست KVM. مانیتور و کیبوردش به شکل کشویی از لای سرورها می یاد بیرون و بر اساس اینکه چه دگمه ای رو بزنین به یکی از سرورها وصل می شه. انگار یک مانیتور و کیبورد دارین که به هر کدوم از سرورها که لازمه وصله.
چند تا ایمیل داشتم که بگم چطوری ویدئوهای آموزشی ام رو می‌سازم که این شکلی می شن:
اما قبل از گفتن اسم برنامه‌هام لازمه بگم که در دنیای لینوکس انتخاب ها خیلی خیلی زیاد هستن و هیچ چیزی جواب نهایی نیست. من فقط کمی ور رفتم و به این ترکیب رسیدم و در نتیجه ازش استفاده می کنم. اولین کار نمایش تصویر وبکم در گوشه پایین است. برای اینکار از mplayer که یک «پخش کننده به مفهوم عام» خیلی قوی است استفاده می کنم:
کاملا مشخصه. وبکم رو می خونه و با ابعاد مشخص در مکان مشخص نشونش می ده بدون اینکه پنجره دورش بکشه و همیشه هم روی پنجره‌های دیگه نگهش می‌داره. در مرحله دوم کافیه صدا و تصویر جاری رو ضبط کنم. برنامه مرسوم recordmydesktop است ولی من با kazam راحتترم و خودش صدا رو هم ضبط می کنه. من همیشه قبل از ضبط یکبار آزمایشی ضبط می کنم که مطمئن بشم همه چیز درست کار می کنه و بعد از ضبط با استفاده از Audacity صدا رو به شکل مجزا ادیت می کنم که کیفیتش بهتر بشه کمی درباره اش اینجا نوشته ام و بعد با استفاده از kdenlive ویدئو رو ادیت می کنم و اکسپورت مورد نظرم رو می گیرم و می‌رسم به چیزهایی مثل جادی تی وی و آموزش لینوکس ال پی آی ۱۰۱ جادی.
ببینم شما چه می کنین (: لینک ها رو بفرستین که تبلیغ کنیم.
در این شماره از جادی تی وی، یک برنامه سی می‌نویسیم که با گرفتن یک پسورد و مقایسه کردنش با پسورد واقعی، به ما اجازه عبور بده و بعد فایل اجرایی اون رو با تکنیک های مختلف از دامپ کردن هگز تا استفاده از دیباگر و اسمبلر می شکنیم و مکانیزم پسوردش رو از کار می ندازیم تا ببینیم یک کرکر چطوری اینکارها رو می کنه.
با ما باشین چون نگاه کردن به داخل فایل های اجرایی، هیجان انگیزه!
رمزگذاری از داده‌های ما حفاظت می‌کند؛ چه وقتی این داده ها روی کامپیوترهای ما نشسته‌اند یا داخل دیتاسنترها ذخیره شده اند یا زمانی که حال انتقال روی اینترنت هستند. رمزگذاری از صحبت‌های ما حفاظت می‌کند، چه تصویر باشند، چه صدا و چه نوشته. رمزگذاری حافظ خلوت و حریم شخصی ما است. از ناشناس بودن ما حفاظت می کند و گاهی حتی از زندگی ما.
